Ψηφίζω Τασούλα ή Ντίσκο Τσουτσούνι...
Nonews-NEWS.com
Ψηφίζω Τασούλα ή Ντίσκο Τσουτσούνι...
http://www.nonews-news.com/2025/01/blog-post_336.html
Jan 19th 2025, 22:15
Ξεκίνησαν εκπτώσεις. Που έτσι και σε βγάλει ο δρόμος για το εξωτερικό, όχι και σε καμιά πόλη περιωπής, στο Παρίσι να πούμε, μπορεί και να καταλάβεις τι σημαίνει πραγματικές εκπτώσεις και όχι ανεβάζω τις τιμές 40 ευρώ για να τις κατεβάσω 10, υπερκοστολογώντας προϊόντα που δεν αξίζουν, ούτε σε ποιότητα ούτε σε αισθητική, αλλά... το κάνω γιατί θεωρώ ηλίθιο τον καταναλωτή – λάθος, πάμε πάλι... Αλλά το κάνω γιατί θεωρώ ηλίθιο τον Ελληνα καταναλωτή, παρότι είμαι κι εγώ Ελληνας, αλλά δεν είμαστε κι όλοι ίδιοι. Κάποιοι είναι απλά ηλίθιοι. Κι εγώ το ξέρω και βάζω στις βιτρίνες μου ό,τι πιο σκάρτο, παλιακό και τριτοτέταρτο έχω, και πουλάω τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες και θα μπεις, βρε Ελληνα, και θα τα ψωνίσεις και θα νιώσεις βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας και θα φύγεις κι ευχαριστημένος γιατί θα σ' έχω υπηρετήσει ενώ στ' αλήθεια θα σ' έχω εξαπατήσει, μπροστά στα μούτρα σου! Που μούτρα είν' αυτά, βρε κατακαημένε; Ή που θα μου μοστράρεις ό,τι στουπέτσι υπάρχει και δεν υπάρχει, μπας και καλύψεις τη σκοροφαγωμένη σου θηλυκότητα ή που θα μου γυρνοβολάς σαν τη λετσαρία, με δάχτυλα άπλυτα από τη βαρεμάρα και μασχάλες που αναδίδουν τη μούχλα του μυαλού σου ή που θα μου φασκιώνεσαι σε ό,τι πιο χιπστερικό/υστερικό υπάρχει, περιμένοντας να πέσει ξερό στον δρόμο σου όποιο 'ρσενικό και θηλυκό υπάρχει και δεν υπάρχει, γιατί δεν έκανε άλλος παιδί, μονάχα η μανούλα σου εσένα, καμάρι μου, ήλιε κι αυγερινέ μου!
Σ' αυτές τις εκπτώσεις βγήκα κι εγώ σουλάτσο, κι «αγόρασα δύο μποτάκια κόκκινα και μια πρασινοκίτρινη γραβάτα»*. Με είδε η φουρνάρισσα σαν πήγα να πάρω το ολικής με σίκαλη και σπόρους τσία κι αναφώνησε: «Μα εσύ είσαι κουκλάκι ζωγραφιστό!». Την επομένη, με αυτοπεποίθηση Μαρέβας και ύφος Ντόρας – πώς ήταν σαν πήγε στη Ροδόπη να τούς μαλώσει γιατί δεν ψήφισαν Ν.Δ. στις τελευταίες εκλογές, παντελονοφορούσα ανάμεσα σε μαντιλοφορούσες, ξεχασμένες από Ελλάδες, κυβερνήσεις, Θεό κι Αλλάχ; Ε, με αυτό το ύφος βγήκα ξανά παγανιά εκπτωτική. Κι αγόρασα «ένα πουκάμισο ριγέ, ένα φουλάρι πιερ καρντέν, κι ένα κουστούμι εμπριμέ χωρίς ρεβέρ»*. Με είδε η μπακάλισσα, σαν πήγα να πάρω ραπανάκια Αλγερίας, μαύρες πατάτες Ισπανίας, ιχθυοκαλλιεργημένη πέστροφα Αμφιλοχίας και τρία αυγά Τουρκίας και μου λέει: «Μα εσύ είσαι ίδια η Πριτσίτ Μπαρντό!».
Την επομένη, μου «ξύρισα τις τρίχες στη μασχάλη, αγόρασα και ένα δίσκο του Πασχάλη»*, βγήκα στη γύρα να πάρω πρέφα, έμαθα νέα, χτύπησα φλέβα, ρώτησα: «Τι έχει ο γιος σου και χαμογελά, πατέρα;». Και τι μου απάντησε ο χασάπης νομίζεις; «Εφυγαν οι κομμουνιστές! Πέθανε ο Μπελογιάννης! Τον πέθανε ξανά τον συμμορίτη – κι αυτόν, και όσους να θυμόμαστε ακόμα θέλουν. Κι αυτούς και όσους πέθαναν στα Τέμπη! Θα βγάλουμε Τασούλα Πρόεδρο. Θα έρθουμε επιτέλους εμείς στα πράγματα. Του Αβέρωφ τα παιδιά έφεραν τον βασιλιά, του Τασούλα το γελάκι φώτισε τον Μητσοτάκη! Μωρέ καλά και τρίκαλα έκανε και του το 'κλεισε το μικρόφωνο του Τσίπρα το 2021! Που μας παράτησε κι αυτός και ήρθε ένας δικός μας, ο Στέφανος, και τώρα δεν τους σώζει τίποτα – της Αγια-Σοφιάς οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά, μόν' ανοίγουν με λεβέντες, του ενάτου τα παιδιά!». «Ποιου ενάτου; Λυκείου;» ρωτάω. «Του 9ου λόχου! Εκεί που ήταν ο πατέρας μου σαν έπινε το αίμα των εαμοβούλγαρων!» απάντησε ο σφάχτης. «Περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός! Τασούλα, πάνε μπρος, ένας είναι ο οχθρός: ο σοσιαλισμός!» συνέχισε ο γδάρτης. «Μα... αυτός δεν είναι που κρύβει στα συρτάρια του στοιχεία για το έγκλημα στα Τέμπη και μηνύσεις συγγενών;» ξαναρωτάω πάναγνα.
«Μην το ψάχνεις – Disco disco disco τσουτσούνι» ακούω τη φωνή της κυρα-Τασούλας, μεσόκοπης γειτόνισσας, που λένε πως στα νιάτα της τραγουδούσε με τον Τζιμάκο τον Πανούση και είχε γονείς εξόριστους. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και λεν πως είν' «από τις άλλες». Ελάχιστοι της μιλάνε πια, κι αυτό από λύπηση.
Εγώ πάντως αποφάσισα: κυρα-Τασούλα δαγκωτό.
(*πρόκειται για στίχους από το τραγούδι «Ντίσκο Τσουτσούνι» του Πανούση, από τον «Δράκουλα των Εξαρχείων», 1983)
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Ψηφίζω Τασούλα ή Ντίσκο Τσουτσούνι...
http://www.nonews-news.com/2025/01/blog-post_336.html
Jan 19th 2025, 22:15
Ξεκίνησαν εκπτώσεις. Που έτσι και σε βγάλει ο δρόμος για το εξωτερικό, όχι και σε καμιά πόλη περιωπής, στο Παρίσι να πούμε, μπορεί και να καταλάβεις τι σημαίνει πραγματικές εκπτώσεις και όχι ανεβάζω τις τιμές 40 ευρώ για να τις κατεβάσω 10, υπερκοστολογώντας προϊόντα που δεν αξίζουν, ούτε σε ποιότητα ούτε σε αισθητική, αλλά... το κάνω γιατί θεωρώ ηλίθιο τον καταναλωτή – λάθος, πάμε πάλι... Αλλά το κάνω γιατί θεωρώ ηλίθιο τον Ελληνα καταναλωτή, παρότι είμαι κι εγώ Ελληνας, αλλά δεν είμαστε κι όλοι ίδιοι. Κάποιοι είναι απλά ηλίθιοι. Κι εγώ το ξέρω και βάζω στις βιτρίνες μου ό,τι πιο σκάρτο, παλιακό και τριτοτέταρτο έχω, και πουλάω τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες και θα μπεις, βρε Ελληνα, και θα τα ψωνίσεις και θα νιώσεις βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας και θα φύγεις κι ευχαριστημένος γιατί θα σ' έχω υπηρετήσει ενώ στ' αλήθεια θα σ' έχω εξαπατήσει, μπροστά στα μούτρα σου! Που μούτρα είν' αυτά, βρε κατακαημένε; Ή που θα μου μοστράρεις ό,τι στουπέτσι υπάρχει και δεν υπάρχει, μπας και καλύψεις τη σκοροφαγωμένη σου θηλυκότητα ή που θα μου γυρνοβολάς σαν τη λετσαρία, με δάχτυλα άπλυτα από τη βαρεμάρα και μασχάλες που αναδίδουν τη μούχλα του μυαλού σου ή που θα μου φασκιώνεσαι σε ό,τι πιο χιπστερικό/υστερικό υπάρχει, περιμένοντας να πέσει ξερό στον δρόμο σου όποιο 'ρσενικό και θηλυκό υπάρχει και δεν υπάρχει, γιατί δεν έκανε άλλος παιδί, μονάχα η μανούλα σου εσένα, καμάρι μου, ήλιε κι αυγερινέ μου!
Σ' αυτές τις εκπτώσεις βγήκα κι εγώ σουλάτσο, κι «αγόρασα δύο μποτάκια κόκκινα και μια πρασινοκίτρινη γραβάτα»*. Με είδε η φουρνάρισσα σαν πήγα να πάρω το ολικής με σίκαλη και σπόρους τσία κι αναφώνησε: «Μα εσύ είσαι κουκλάκι ζωγραφιστό!». Την επομένη, με αυτοπεποίθηση Μαρέβας και ύφος Ντόρας – πώς ήταν σαν πήγε στη Ροδόπη να τούς μαλώσει γιατί δεν ψήφισαν Ν.Δ. στις τελευταίες εκλογές, παντελονοφορούσα ανάμεσα σε μαντιλοφορούσες, ξεχασμένες από Ελλάδες, κυβερνήσεις, Θεό κι Αλλάχ; Ε, με αυτό το ύφος βγήκα ξανά παγανιά εκπτωτική. Κι αγόρασα «ένα πουκάμισο ριγέ, ένα φουλάρι πιερ καρντέν, κι ένα κουστούμι εμπριμέ χωρίς ρεβέρ»*. Με είδε η μπακάλισσα, σαν πήγα να πάρω ραπανάκια Αλγερίας, μαύρες πατάτες Ισπανίας, ιχθυοκαλλιεργημένη πέστροφα Αμφιλοχίας και τρία αυγά Τουρκίας και μου λέει: «Μα εσύ είσαι ίδια η Πριτσίτ Μπαρντό!».
Την επομένη, μου «ξύρισα τις τρίχες στη μασχάλη, αγόρασα και ένα δίσκο του Πασχάλη»*, βγήκα στη γύρα να πάρω πρέφα, έμαθα νέα, χτύπησα φλέβα, ρώτησα: «Τι έχει ο γιος σου και χαμογελά, πατέρα;». Και τι μου απάντησε ο χασάπης νομίζεις; «Εφυγαν οι κομμουνιστές! Πέθανε ο Μπελογιάννης! Τον πέθανε ξανά τον συμμορίτη – κι αυτόν, και όσους να θυμόμαστε ακόμα θέλουν. Κι αυτούς και όσους πέθαναν στα Τέμπη! Θα βγάλουμε Τασούλα Πρόεδρο. Θα έρθουμε επιτέλους εμείς στα πράγματα. Του Αβέρωφ τα παιδιά έφεραν τον βασιλιά, του Τασούλα το γελάκι φώτισε τον Μητσοτάκη! Μωρέ καλά και τρίκαλα έκανε και του το 'κλεισε το μικρόφωνο του Τσίπρα το 2021! Που μας παράτησε κι αυτός και ήρθε ένας δικός μας, ο Στέφανος, και τώρα δεν τους σώζει τίποτα – της Αγια-Σοφιάς οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά, μόν' ανοίγουν με λεβέντες, του ενάτου τα παιδιά!». «Ποιου ενάτου; Λυκείου;» ρωτάω. «Του 9ου λόχου! Εκεί που ήταν ο πατέρας μου σαν έπινε το αίμα των εαμοβούλγαρων!» απάντησε ο σφάχτης. «Περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός! Τασούλα, πάνε μπρος, ένας είναι ο οχθρός: ο σοσιαλισμός!» συνέχισε ο γδάρτης. «Μα... αυτός δεν είναι που κρύβει στα συρτάρια του στοιχεία για το έγκλημα στα Τέμπη και μηνύσεις συγγενών;» ξαναρωτάω πάναγνα.
«Μην το ψάχνεις – Disco disco disco τσουτσούνι» ακούω τη φωνή της κυρα-Τασούλας, μεσόκοπης γειτόνισσας, που λένε πως στα νιάτα της τραγουδούσε με τον Τζιμάκο τον Πανούση και είχε γονείς εξόριστους. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και λεν πως είν' «από τις άλλες». Ελάχιστοι της μιλάνε πια, κι αυτό από λύπηση.
Εγώ πάντως αποφάσισα: κυρα-Τασούλα δαγκωτό.
(*πρόκειται για στίχους από το τραγούδι «Ντίσκο Τσουτσούνι» του Πανούση, από τον «Δράκουλα των Εξαρχείων», 1983)
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Σχόλια