Δέκα χρόνια από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ...
Nonews-NEWS.com
Δέκα χρόνια από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ...
http://www.nonews-news.com/2025/01/blog-post_6242.html
Jan 26th 2025, 11:26
Το σαββατοκύριακο που πέρασε λογικό ήταν να υπάρχουν αφιερώματα στον Τύπο για τα 10 χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς το βλέμμα σε αυτά τα αφιερώματα πέφτει αναγκαστικά στις εκτιμήσεις των πολιτικών πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου, δηλαδή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ...
Α. Οι αμετροεπείς εκτιμήσεις
Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό αυτών των εκτιμήσεων; Κανένα απολύτως ίχνος αυτοκριτικής, κανένα ίχνος ντροπής και πολλές φορές διαπιστώσεις που γράφτηκαν στο χαρτί με υπέρμετρο θράσος.
Οι πρωταγωνιστές αυτοί μιλούν για Αριστερά χωρίς ποτέ να την ορίζουν και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους —απολύτως συνειδητά— το ιστορικό φορτίο που φέρει η Αριστερά στην Ελλάδα. Οι ελαστικοί ή ανύπαρκτοι ορισμοί είναι απολύτως βολικοί αφού ο καθένας μπορεί μια έννοια να τη χειρίζεται κατά το δοκούν. Αλλά για να έχουμε ένα πλαίσιο συζήτησης και ένα κώδικα συνεννόησης ας συμφωνήσουμε επιτέλους ότι Αριστερά σημαίνει ρήξεις με το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης. Σημαίνει σύγκρουση με την εγχώρια αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Σημαίνει ότι ένας πολιτικός φορέας πρεσβεύει ένα άλλο κοινωνικό όραμα το οποίο έχει όνομα και το όνομα αυτού είναι σοσιαλισμός. Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Αριστερά ορίζεται με νέες συντεταγμένες, όπως ο δικαιωματισμός, ένα γενικώς και αορίστως κράτος δικαίου, με την εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης, με την ευαισθησία για το περιβάλλον και τις μειονότητες, το πραγματικό περιεχόμενο της Αριστεράς δεν μπορεί να αλλάξει. Και δεν αλλάζει γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν τάξεις και εκμεταλλευτικές σχέσεις που επιβάλλονται από τον κυρίαρχο στον κυριαρχούμενο.
Επιπλέον, δεν μπορούμε ούτε και πρέπει να ξεχάσουμε ότι ιστορικά η Αριστερά έχει αφήσει ένα ισχυρό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία. Ένα αποτύπωμα που καθορίζεται από φυλακίσεις, διωγμούς, εξορίες, εκτελέσεις, απολύσεις, μακροχρόνιες ταλαιπωρίες, συγκρούσεις στον εργασιακό χώρο, αντίσταση στον ιμπεριαλισμό, ανιδιοτέλεια, στοιχεία με τα οποία η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι από εξαιρετικά αδύναμη έως ανύπαρκτη.
Πρωταγωνιστές εκείνης, λοιπόν, της περιόδου που συμμετείχαν στο κυβερνητικό επιτελείο με διάφορους τρόπους, όπως ο Δραγασάκης, ο Βούτσης, ο Γαβρόγλου, στελέχη που ανήκουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Διονύσης Καλαματιανός ή στα σύγχρονα παρακλάδια του όπως ο Αλέξης Χαρίτσης, δεν βρήκαν ούτε μια λέξη για να κάνουν μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Έστω για τα μάτια του κόσμου. Έτσι, διαπιστώνουν για παράδειγμα ότι «το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο κατάφερε να αντιστρέψει όσα οι πειθήνιες κυβερνήσεις των "yes men", είχαν καθιερώσει στη συζήτηση των τροϊκανών» (!) (Γαβρόγλου). Γράφουν ότι αυτά τα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια «θετική κληρονομιά για την Αριστερά, τον λαό και τη χώρα μας» (!) (Βούτσης), ότι αποτέλεσαν «ιστορική τομή» (!) (Δραγασάκης) και ότι «αντιστράφηκε η εργασιακή απορρύθμιση» (!) (Αχτσιόγλου).
Β. Τι «ξέχασαν» να μας πουν
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει καμία αναφορά για τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, για την αντιστροφή του μηνύματος του δημοψηφίσματος, για το νέο μνημόνιο που εφαρμόστηκε, για την προετοιμασία υπογραφής της νέας συμφωνίας παραμονής των αμερικανικών βάσεων, για τον Τραμπ που, κατά Τσίπρα, έγινε αίφνης «διαβολικά καλός», για τα ματωμένα πλεονάσματα, για τον νόμο Κατρούγκαλου, για το ότι διατηρήθηκε όλο το προηγούμενο μνημονιακό καθεστώς που τσάκισε τον κόσμο της εργασίας, για τον απαράδεκτο συνδικαλιστικό νόμο Αχτσιόγολου που ούτε οι πιο συντηρητικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να θεσπίσουν στο παρελθόν, για τη συμφωνία των Πρεσπών που υπαγορεύτηκε από τις ΗΠΑ, για το ότι εγκαταλείφθηκαν αιτήματα όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ που υπήρχαν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν αυτόν τον πιο άδικο φόρο, σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα, τον ΕΝΦΙΑ, δεν τόλμησαν να καταργήσουν.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει κουβέντα για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ψήφιζε από κοινού ένα πλήθος νομοσχεδίων με τη ΝΔ και ότι ακολούθησε μια πολιτική βελούδινης αντιπολίτευσης.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει κουβέντα για τον οργανωτικό, πολιτικό και ιδεολογικό εκφυλισμό που οδήγησε μοιραία στην επιλογή Κασσελάκη, ενός δηλαδή εφοπλιστή που ήρθε από τις ΗΠΑ με τις ευλογίες του κόμματος των Δημοκρατικών και που εκθείαζε την πολιτική των μνημονίων στον ελληνόφωνο Τύπο της Αμερικής.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει καμία αναφορά για το γεγονός ότι τσάκισαν τη ριζοσπαστικοποίηση που είχε εμφανιστεί στην ελληνική κοινωνία και στρώθηκε το χαλί προκειμένου στην κυβέρνηση για τα επόμενα, ούτε γνωρίζουμε πόσα, χρόνια να είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και να βαθαίνει η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Οι ευθύνες τους είναι ιστορικές και καμώνονται ότι δεν συμβαίνει τίποτα.
Κανένας εξ αυτών δεν μας είπε για το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015 στο οποίο όχι μόνο το ΟΧΙ κατήγαγε μια συντριπτική νίκη παρά τη σκανδαλώδη στήριξη του ΝΑΙ από τον αστικό πολιτικό κόσμο και τα ΜΜΕ, αλλά και για το ότι το ΟΧΙ πλειοψήφησε με ποσοστά άνω του 80% στις λαϊκές περιοχές και στη νεολαία. Επρόκειτο ξεκάθαρα για μία ταξικά πολωμένη ψήφο και ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δήλωνε πως «Εάν δεν έρθει η συμφωνία την Τετάρτη, θα παρέμβουν οι δυνάμεις της αστικής τάξης, θα απαντήσουμε πολύ διαφορετικά οι πολίτες της δημιουργίας». Επρόκειτο για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που έδινε το πάτημα για αντίσταση στους δανειστές και για μία ψήφο που πρόδωσε με επαίσχυντο τρόπο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (για να είμαστε δίκαιοι υπήρξαν και οι φωνές αντίστασης και τιμιότητας που αποχώρησαν).
Γ. Πρόκειται για κοντή μνήμη;
Είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου να ξεχνούν όλα τα παραπάνω γεγονότα; Πρόκειται για αδύναμη μνήμη; Ασφαλώς και όχι. Η επιλογή να γράψουν τα όσα παραθέσαμε ήταν απολύτως συνειδητή. Το να αναμετρηθούν με το ερώτημα «γιατί ήταν αυτή η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ» θα τους έφερνε μπροστά στην πραγματικότητα. Πόσο πειστική είναι η μονότονη απάντηση για το αντισύριζα μέτωπο που τους εμπόδισε δήθεν να ασκήσουν την πολιτική τους; Ποιος πιστεύει στα αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε τον γνήσιο εκπρόσωπο των λαϊκών συμφερόντων και ότι οι Έλληνες αστοί σε σύμπνοια με τον γερμανικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό τον εμπόδισαν να προχωρήσει τον κοινωνικό μετασχηματισμό; Ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί χάριν του συστήματος. Το ότι εξέφρασε λαϊκές επιθυμίες και μία διάθεση σύγκρουσης έχει να κάνει με το ότι χρησιμοποίησε έναν περιορισμένο έκτασης ριζοσπαστικό λόγο και με το ότι η κομμουνιστική αριστερά αδυνατούσε να εκφράσει τους λαϊκούς πόθους εγκλωβισμένη στα δικά της λάθη, στις δικές της παθογένειες και αδυναμίες.
Πρέπει κάποιος να εκπλήσσεται; Και πάλι όχι. Ο πολιτικός χαρακτήρας των ηγετικών κλιμακίων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοιος που αργά ή γρήγορα το κόμμα αυτό θα οδηγείτο στον σημερινό εκφυλισμό. Αυτό που ίσως δεν μπορούσε να προβλέψει κάποιος είναι η ταχύτητα με την οποία επετεύχθη αυτός ο εκφυλισμός καθώς και το εύρος και η μορφή του.
* * * *
Ο κόσμος της κοινωνικής Αριστεράς, παρά τις απογοητεύσεις και τις ήττες που έχει υποστεί οφείλει να κάνει μια αποτίμηση αυτών των πεπραγμένων όχι με κριτήρια που του επιβάλλονται έξωθεν αλλά με κριτήριο το ταξικό του συμφέρον. Οι δρόμοι για αυτόν τον κόσμο είναι δύο. Από τη μια η αποστράτευση και από την άλλη η ανασυγκρότηση της Αριστεράς και δη της επαναστατικής. Επιλέγουμε ανεπιφύλακτα τον δεύτερο δρόμο. Όλα τα άλλα, για να χρησιμοποιήσουμε μια λαϊκή έκφραση, είναι να 'χαμε να λέγαμε…
Βασίλης Λιόσης (Εκπαιδευτικός-συγγραφέας)
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Δέκα χρόνια από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ...
http://www.nonews-news.com/2025/01/blog-post_6242.html
Jan 26th 2025, 11:26
Το σαββατοκύριακο που πέρασε λογικό ήταν να υπάρχουν αφιερώματα στον Τύπο για τα 10 χρόνια μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς το βλέμμα σε αυτά τα αφιερώματα πέφτει αναγκαστικά στις εκτιμήσεις των πολιτικών πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου, δηλαδή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ...
Α. Οι αμετροεπείς εκτιμήσεις
Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό αυτών των εκτιμήσεων; Κανένα απολύτως ίχνος αυτοκριτικής, κανένα ίχνος ντροπής και πολλές φορές διαπιστώσεις που γράφτηκαν στο χαρτί με υπέρμετρο θράσος.
Οι πρωταγωνιστές αυτοί μιλούν για Αριστερά χωρίς ποτέ να την ορίζουν και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους —απολύτως συνειδητά— το ιστορικό φορτίο που φέρει η Αριστερά στην Ελλάδα. Οι ελαστικοί ή ανύπαρκτοι ορισμοί είναι απολύτως βολικοί αφού ο καθένας μπορεί μια έννοια να τη χειρίζεται κατά το δοκούν. Αλλά για να έχουμε ένα πλαίσιο συζήτησης και ένα κώδικα συνεννόησης ας συμφωνήσουμε επιτέλους ότι Αριστερά σημαίνει ρήξεις με το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης. Σημαίνει σύγκρουση με την εγχώρια αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Σημαίνει ότι ένας πολιτικός φορέας πρεσβεύει ένα άλλο κοινωνικό όραμα το οποίο έχει όνομα και το όνομα αυτού είναι σοσιαλισμός. Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Αριστερά ορίζεται με νέες συντεταγμένες, όπως ο δικαιωματισμός, ένα γενικώς και αορίστως κράτος δικαίου, με την εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης, με την ευαισθησία για το περιβάλλον και τις μειονότητες, το πραγματικό περιεχόμενο της Αριστεράς δεν μπορεί να αλλάξει. Και δεν αλλάζει γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν τάξεις και εκμεταλλευτικές σχέσεις που επιβάλλονται από τον κυρίαρχο στον κυριαρχούμενο.
Επιπλέον, δεν μπορούμε ούτε και πρέπει να ξεχάσουμε ότι ιστορικά η Αριστερά έχει αφήσει ένα ισχυρό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία. Ένα αποτύπωμα που καθορίζεται από φυλακίσεις, διωγμούς, εξορίες, εκτελέσεις, απολύσεις, μακροχρόνιες ταλαιπωρίες, συγκρούσεις στον εργασιακό χώρο, αντίσταση στον ιμπεριαλισμό, ανιδιοτέλεια, στοιχεία με τα οποία η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι από εξαιρετικά αδύναμη έως ανύπαρκτη.
Πρωταγωνιστές εκείνης, λοιπόν, της περιόδου που συμμετείχαν στο κυβερνητικό επιτελείο με διάφορους τρόπους, όπως ο Δραγασάκης, ο Βούτσης, ο Γαβρόγλου, στελέχη που ανήκουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Διονύσης Καλαματιανός ή στα σύγχρονα παρακλάδια του όπως ο Αλέξης Χαρίτσης, δεν βρήκαν ούτε μια λέξη για να κάνουν μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Έστω για τα μάτια του κόσμου. Έτσι, διαπιστώνουν για παράδειγμα ότι «το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο κατάφερε να αντιστρέψει όσα οι πειθήνιες κυβερνήσεις των "yes men", είχαν καθιερώσει στη συζήτηση των τροϊκανών» (!) (Γαβρόγλου). Γράφουν ότι αυτά τα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια «θετική κληρονομιά για την Αριστερά, τον λαό και τη χώρα μας» (!) (Βούτσης), ότι αποτέλεσαν «ιστορική τομή» (!) (Δραγασάκης) και ότι «αντιστράφηκε η εργασιακή απορρύθμιση» (!) (Αχτσιόγλου).
Β. Τι «ξέχασαν» να μας πουν
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει καμία αναφορά για τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, για την αντιστροφή του μηνύματος του δημοψηφίσματος, για το νέο μνημόνιο που εφαρμόστηκε, για την προετοιμασία υπογραφής της νέας συμφωνίας παραμονής των αμερικανικών βάσεων, για τον Τραμπ που, κατά Τσίπρα, έγινε αίφνης «διαβολικά καλός», για τα ματωμένα πλεονάσματα, για τον νόμο Κατρούγκαλου, για το ότι διατηρήθηκε όλο το προηγούμενο μνημονιακό καθεστώς που τσάκισε τον κόσμο της εργασίας, για τον απαράδεκτο συνδικαλιστικό νόμο Αχτσιόγολου που ούτε οι πιο συντηρητικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να θεσπίσουν στο παρελθόν, για τη συμφωνία των Πρεσπών που υπαγορεύτηκε από τις ΗΠΑ, για το ότι εγκαταλείφθηκαν αιτήματα όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ που υπήρχαν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν αυτόν τον πιο άδικο φόρο, σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα, τον ΕΝΦΙΑ, δεν τόλμησαν να καταργήσουν.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει κουβέντα για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ψήφιζε από κοινού ένα πλήθος νομοσχεδίων με τη ΝΔ και ότι ακολούθησε μια πολιτική βελούδινης αντιπολίτευσης.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει κουβέντα για τον οργανωτικό, πολιτικό και ιδεολογικό εκφυλισμό που οδήγησε μοιραία στην επιλογή Κασσελάκη, ενός δηλαδή εφοπλιστή που ήρθε από τις ΗΠΑ με τις ευλογίες του κόμματος των Δημοκρατικών και που εκθείαζε την πολιτική των μνημονίων στον ελληνόφωνο Τύπο της Αμερικής.
Κανένας εξ αυτών δεν κάνει καμία αναφορά για το γεγονός ότι τσάκισαν τη ριζοσπαστικοποίηση που είχε εμφανιστεί στην ελληνική κοινωνία και στρώθηκε το χαλί προκειμένου στην κυβέρνηση για τα επόμενα, ούτε γνωρίζουμε πόσα, χρόνια να είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και να βαθαίνει η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Οι ευθύνες τους είναι ιστορικές και καμώνονται ότι δεν συμβαίνει τίποτα.
Κανένας εξ αυτών δεν μας είπε για το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015 στο οποίο όχι μόνο το ΟΧΙ κατήγαγε μια συντριπτική νίκη παρά τη σκανδαλώδη στήριξη του ΝΑΙ από τον αστικό πολιτικό κόσμο και τα ΜΜΕ, αλλά και για το ότι το ΟΧΙ πλειοψήφησε με ποσοστά άνω του 80% στις λαϊκές περιοχές και στη νεολαία. Επρόκειτο ξεκάθαρα για μία ταξικά πολωμένη ψήφο και ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δήλωνε πως «Εάν δεν έρθει η συμφωνία την Τετάρτη, θα παρέμβουν οι δυνάμεις της αστικής τάξης, θα απαντήσουμε πολύ διαφορετικά οι πολίτες της δημιουργίας». Επρόκειτο για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που έδινε το πάτημα για αντίσταση στους δανειστές και για μία ψήφο που πρόδωσε με επαίσχυντο τρόπο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (για να είμαστε δίκαιοι υπήρξαν και οι φωνές αντίστασης και τιμιότητας που αποχώρησαν).
Γ. Πρόκειται για κοντή μνήμη;
Είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου να ξεχνούν όλα τα παραπάνω γεγονότα; Πρόκειται για αδύναμη μνήμη; Ασφαλώς και όχι. Η επιλογή να γράψουν τα όσα παραθέσαμε ήταν απολύτως συνειδητή. Το να αναμετρηθούν με το ερώτημα «γιατί ήταν αυτή η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ» θα τους έφερνε μπροστά στην πραγματικότητα. Πόσο πειστική είναι η μονότονη απάντηση για το αντισύριζα μέτωπο που τους εμπόδισε δήθεν να ασκήσουν την πολιτική τους; Ποιος πιστεύει στα αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε τον γνήσιο εκπρόσωπο των λαϊκών συμφερόντων και ότι οι Έλληνες αστοί σε σύμπνοια με τον γερμανικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό τον εμπόδισαν να προχωρήσει τον κοινωνικό μετασχηματισμό; Ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί χάριν του συστήματος. Το ότι εξέφρασε λαϊκές επιθυμίες και μία διάθεση σύγκρουσης έχει να κάνει με το ότι χρησιμοποίησε έναν περιορισμένο έκτασης ριζοσπαστικό λόγο και με το ότι η κομμουνιστική αριστερά αδυνατούσε να εκφράσει τους λαϊκούς πόθους εγκλωβισμένη στα δικά της λάθη, στις δικές της παθογένειες και αδυναμίες.
Πρέπει κάποιος να εκπλήσσεται; Και πάλι όχι. Ο πολιτικός χαρακτήρας των ηγετικών κλιμακίων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοιος που αργά ή γρήγορα το κόμμα αυτό θα οδηγείτο στον σημερινό εκφυλισμό. Αυτό που ίσως δεν μπορούσε να προβλέψει κάποιος είναι η ταχύτητα με την οποία επετεύχθη αυτός ο εκφυλισμός καθώς και το εύρος και η μορφή του.
* * * *
Ο κόσμος της κοινωνικής Αριστεράς, παρά τις απογοητεύσεις και τις ήττες που έχει υποστεί οφείλει να κάνει μια αποτίμηση αυτών των πεπραγμένων όχι με κριτήρια που του επιβάλλονται έξωθεν αλλά με κριτήριο το ταξικό του συμφέρον. Οι δρόμοι για αυτόν τον κόσμο είναι δύο. Από τη μια η αποστράτευση και από την άλλη η ανασυγκρότηση της Αριστεράς και δη της επαναστατικής. Επιλέγουμε ανεπιφύλακτα τον δεύτερο δρόμο. Όλα τα άλλα, για να χρησιμοποιήσουμε μια λαϊκή έκφραση, είναι να 'χαμε να λέγαμε…
Βασίλης Λιόσης (Εκπαιδευτικός-συγγραφέας)
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Σχόλια