Υπέρ αυτοκινήτου λόγος
zoornalistas.com
Περιήγηση στον ζωολογικό κήπο των media, της ενημέρωσης και της (μικρο)πολιτικής
Υπέρ αυτοκινήτου λόγος
https://www.zoornalistas.com/2024/10/blog-post_22.html
Oct 22nd 2024, 10:40
Όταν μεγαλώνεις, αποκομίζεις τόσο το προσωνύμιο του παλιόγερου όσο και το προνόμιο της μνήμης. Νόμος είναι αυτό. Το πρώτο το αφήνω ασχολίαστο, το δεύτερο όμως με βοηθάει να διευκρινίζω στο μυαλό μου μέσα (ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων) πεντέξι πραγματάκια και να μην μασάω πολύ εύκολα την παραμύθα των πάσης φύσεως "ειδικών".
Τώρα, ας πούμε, που μας τελείωσε οριστικά η θερινή ραστώνη και επέστρεψε η κίνηση στο κέντρο της Αθήνας και στα πέριξ αυτού, δεν περνάει μέρα που να μην προκύπτουν στα κάθε είδους ΜΜΕ κλαυθμός και οδυρμός για τα μικρά και μεγάλα μποτιλιαρίασματα. Αφενός γιατί κάνει τζιζ να συζητήσεις και να αναλύσεις τα πραγματικά προβλήματα της καταραμένης χώρας και αφετέρου διότι ακούγεται πολύ προοδευτικό να κατηγορείς τους γιωταχήδες που νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους και θα μας στείλουν όλους και όλες στον τάφο μια ώρα αρχύτερα. Μέσω καυσαερίων, σωματιδίων, ψυχικής οδύνης και βάλε και πάρε και δώσε. Ακόμη και τους δόλιους τους οδηγούς των ηλεκτρικών οχημάτων στραβά τους κοιτάνε, παρότι είναι πεντακαθαρίδηδες, πως τολμούν, άραγε, να σωφάρουν και να μας ενοχλούν με την παρουσίας τους ενώ υπάρχουν το μετρό και τα λεωφορεία;
Αλλά, ας πάμε στη μνήμη που λέγαμε. Ας κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο και ας προσγειωθούμε στη δεκαετία του ογδόντα, τότε που η Αθήνα ζούσε μποτιλιαρίσματα επτά αστέρων και όχι αυτά τα ξενερώματα τα σημερινά. Τότε, λοιπόν, κάθε απόγευμα έπηζε τόσο πολύ η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, ώστε για να φτάσεις από Πεδίο του Άρεως στην Κηφισίας ήθελες ακατέβατα μία ώρα. Ναι, τουλάχιστον εξήντα λεπτά, με προσωπικό ρεκόρ τα ενενήντα, σε μέρα που δεν είχε πορεία, δεν είχε διαδήλωση, δεν είχε καν βροχή. Ιτ γουόζ τζεστ δε γουέη οφ δι γουόρλντ, που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη…
Κι επειδή το κακό πάντοτε μπορεί να γίνει χειρότερο στη χώρα της χαράς, κάπου εκεί στην αρχή της δεκαετίας του ενενήντα, αποφάσισαν οι ανωτέρω "πάσης φύσεως ειδικοί" να λύσουν τα προβλήματα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με το περιβόητο "τρίγωνο του διαβόλου". Μια σπέσιαλ ρύθμιση, δηλαδή, στη συνάντηση Αλεξάνδρας με Κηφισίας και Φειδιππίδου που κόντεψε να τινάξει στον αέρα όλο το Λεκανοπέδιο. Σκεφτείτε το σημερινό σφαγείο του Κηφισού στα όρια του Δακτυλίου και θα με καταλάβετε. Σπλάτερ κανονικό, που προέκυψε από μεγάλα μυαλά συγκοινωνιολόγων και πολεοδόμων, το οραματίστηκαν, το σχεδίασαν, εφαρμόστηκε, ούτε στα Δερβενάκια τέτοιος πανικός. Κράτησε καναδυο χρόνια, έπεσε το βρισίδι της αρκούδας, το ξανασκέφτηκαν οι κάθε λογής "αρμόδιοι", προφανώς, προφανέστατα ζητήσανε τη συμβουλή κάποιου ταπεινού τροχονόμου, διορθώθηκε η φασούλα και τέρμα η ταλαιπωρία…
Στο δια ταύτα, όμως. Στο δια ταύτα, πέρα από τις ομορφιές των media που περιέγραψα πιο πάνω, δεν λησμονώ ότι στο βάθος του ορίζοντα μας χαμογελάει η Νέα Σοβιετία. Και γνωρίζω πολύ καλά πως η ανεμπόδιστη κίνηση με ιδιωτικής χρήσεως οχήματα ήταν από τις στοιχειώδεις ελευθερίες που πρόσφερε ο καπιταλισμός στις μάζες για να τις κρατήσει μακριά από τα οράματα του σοσιαλισμού και της κοινοκτημοσύνης. Το κόλπο πέτυχε, η κόκκινη σημαία υπεστάλη (καθίστε κάτω κύριε Θεοχαρόπουλε, δεν σας φώναξε κανείς!), δεν προσφέρει πλέον κάτι στα αφεντικά να κυκλοφορείς καβάλα στο φρίντομ. Αυτό θα το χαίρονται κατά κύριο λόγο οι ελίτ κι εσύ ανθρωπάκο θα μάθεις να παστώνεσαι σαν τις σαρδέλες σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που κάθε μέρα θα σε εξυπηρετούν όλο και λιγότερο. Όταν δεν θα σε στέλνουν στον άλλο κόσμο…
Υ.Γ.: Η πλάκα είναι ότι την κατήχηση του πόπολου κόντρα στα αυτοκίνητα την έχουν αναλάβει οι φιλελέδες, προδίδοντας και το τελευταίο μόριο της φιλοσοφίας τους. Ενώ την ίδια ώρα, επειδή δεν μπορούν να γκρινιάξουν για τα κακώς κείμενα της κυβερνήσεως (δεν γκρινιάζεις όταν είσαι μπουκωμένος!), κάνουν μουτράκια γιατί αργούν οι συρμοί και τα λεωφορεία. Τρικυμία εν κρανίω αναμφιβόλως, αλλά δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από την πάρτη τους…
Χρήστος ΞανθάκηςVoices / Newpost
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/FfCjQp
Περιήγηση στον ζωολογικό κήπο των media, της ενημέρωσης και της (μικρο)πολιτικής
Υπέρ αυτοκινήτου λόγος
https://www.zoornalistas.com/2024/10/blog-post_22.html
Oct 22nd 2024, 10:40
Όταν μεγαλώνεις, αποκομίζεις τόσο το προσωνύμιο του παλιόγερου όσο και το προνόμιο της μνήμης. Νόμος είναι αυτό. Το πρώτο το αφήνω ασχολίαστο, το δεύτερο όμως με βοηθάει να διευκρινίζω στο μυαλό μου μέσα (ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων) πεντέξι πραγματάκια και να μην μασάω πολύ εύκολα την παραμύθα των πάσης φύσεως "ειδικών".
Τώρα, ας πούμε, που μας τελείωσε οριστικά η θερινή ραστώνη και επέστρεψε η κίνηση στο κέντρο της Αθήνας και στα πέριξ αυτού, δεν περνάει μέρα που να μην προκύπτουν στα κάθε είδους ΜΜΕ κλαυθμός και οδυρμός για τα μικρά και μεγάλα μποτιλιαρίασματα. Αφενός γιατί κάνει τζιζ να συζητήσεις και να αναλύσεις τα πραγματικά προβλήματα της καταραμένης χώρας και αφετέρου διότι ακούγεται πολύ προοδευτικό να κατηγορείς τους γιωταχήδες που νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους και θα μας στείλουν όλους και όλες στον τάφο μια ώρα αρχύτερα. Μέσω καυσαερίων, σωματιδίων, ψυχικής οδύνης και βάλε και πάρε και δώσε. Ακόμη και τους δόλιους τους οδηγούς των ηλεκτρικών οχημάτων στραβά τους κοιτάνε, παρότι είναι πεντακαθαρίδηδες, πως τολμούν, άραγε, να σωφάρουν και να μας ενοχλούν με την παρουσίας τους ενώ υπάρχουν το μετρό και τα λεωφορεία;
Αλλά, ας πάμε στη μνήμη που λέγαμε. Ας κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο και ας προσγειωθούμε στη δεκαετία του ογδόντα, τότε που η Αθήνα ζούσε μποτιλιαρίσματα επτά αστέρων και όχι αυτά τα ξενερώματα τα σημερινά. Τότε, λοιπόν, κάθε απόγευμα έπηζε τόσο πολύ η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, ώστε για να φτάσεις από Πεδίο του Άρεως στην Κηφισίας ήθελες ακατέβατα μία ώρα. Ναι, τουλάχιστον εξήντα λεπτά, με προσωπικό ρεκόρ τα ενενήντα, σε μέρα που δεν είχε πορεία, δεν είχε διαδήλωση, δεν είχε καν βροχή. Ιτ γουόζ τζεστ δε γουέη οφ δι γουόρλντ, που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη…
Κι επειδή το κακό πάντοτε μπορεί να γίνει χειρότερο στη χώρα της χαράς, κάπου εκεί στην αρχή της δεκαετίας του ενενήντα, αποφάσισαν οι ανωτέρω "πάσης φύσεως ειδικοί" να λύσουν τα προβλήματα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με το περιβόητο "τρίγωνο του διαβόλου". Μια σπέσιαλ ρύθμιση, δηλαδή, στη συνάντηση Αλεξάνδρας με Κηφισίας και Φειδιππίδου που κόντεψε να τινάξει στον αέρα όλο το Λεκανοπέδιο. Σκεφτείτε το σημερινό σφαγείο του Κηφισού στα όρια του Δακτυλίου και θα με καταλάβετε. Σπλάτερ κανονικό, που προέκυψε από μεγάλα μυαλά συγκοινωνιολόγων και πολεοδόμων, το οραματίστηκαν, το σχεδίασαν, εφαρμόστηκε, ούτε στα Δερβενάκια τέτοιος πανικός. Κράτησε καναδυο χρόνια, έπεσε το βρισίδι της αρκούδας, το ξανασκέφτηκαν οι κάθε λογής "αρμόδιοι", προφανώς, προφανέστατα ζητήσανε τη συμβουλή κάποιου ταπεινού τροχονόμου, διορθώθηκε η φασούλα και τέρμα η ταλαιπωρία…
Στο δια ταύτα, όμως. Στο δια ταύτα, πέρα από τις ομορφιές των media που περιέγραψα πιο πάνω, δεν λησμονώ ότι στο βάθος του ορίζοντα μας χαμογελάει η Νέα Σοβιετία. Και γνωρίζω πολύ καλά πως η ανεμπόδιστη κίνηση με ιδιωτικής χρήσεως οχήματα ήταν από τις στοιχειώδεις ελευθερίες που πρόσφερε ο καπιταλισμός στις μάζες για να τις κρατήσει μακριά από τα οράματα του σοσιαλισμού και της κοινοκτημοσύνης. Το κόλπο πέτυχε, η κόκκινη σημαία υπεστάλη (καθίστε κάτω κύριε Θεοχαρόπουλε, δεν σας φώναξε κανείς!), δεν προσφέρει πλέον κάτι στα αφεντικά να κυκλοφορείς καβάλα στο φρίντομ. Αυτό θα το χαίρονται κατά κύριο λόγο οι ελίτ κι εσύ ανθρωπάκο θα μάθεις να παστώνεσαι σαν τις σαρδέλες σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που κάθε μέρα θα σε εξυπηρετούν όλο και λιγότερο. Όταν δεν θα σε στέλνουν στον άλλο κόσμο…
Υ.Γ.: Η πλάκα είναι ότι την κατήχηση του πόπολου κόντρα στα αυτοκίνητα την έχουν αναλάβει οι φιλελέδες, προδίδοντας και το τελευταίο μόριο της φιλοσοφίας τους. Ενώ την ίδια ώρα, επειδή δεν μπορούν να γκρινιάξουν για τα κακώς κείμενα της κυβερνήσεως (δεν γκρινιάζεις όταν είσαι μπουκωμένος!), κάνουν μουτράκια γιατί αργούν οι συρμοί και τα λεωφορεία. Τρικυμία εν κρανίω αναμφιβόλως, αλλά δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από την πάρτη τους…
Χρήστος ΞανθάκηςVoices / Newpost
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/FfCjQp
Σχόλια