Αξέχαστες παιδικές στιγμές
Koukfamily.blogspot.com
"Ενα Ελληνικό οικογενειακό ιστολόγιο με ευαισθησία σε κάθε τι ελληνικό"
Αξέχαστες παιδικές στιγμές
https://koukfamily.blogspot.com/2024/06/blog-post_921.html
Jun 16th 2024, 11:00
Τα παιδικά μας χρόνια ήταν όπως των παιδιών της εποχής εκείνης. Δύσκολα, σκληρά. Από μικροί στα βάσανα. Δε θυμάμαι να χορτάσαμε παιχνίδι σαν παιδιά. Σχολείο βλέπετε είχαμε και απογευματινό. Έπρεπε λοιπόν κάποια ώρα να φέρουμε νερό από τη βρύση, να ταϊσουμε τις κότες, να καθαρίσουμε το κελάρι( στάβλο ζώων) και το χειμώνα να έχουμε αναμμένη φωτιά και τουλάχιστο τηγανισμένες πατάτες ή κάτι άλλο.
Οι γονείς μας το πρωί στα κατσίκια και το απόγευμα ασχολιόταν με τη γεωργία, για να τα φέρουν βόλτα.Τι γινόταν, όταν δεν γίνονταν όλα αυτά, δε θα΄θελα να το θυμάμαι. Η βούρλενη σκούπα καθάριζε. Προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για να παίξουμε. Και τι δεν παίζαμε την εποχή εκείνη. Μπάλα, κρυφτό, καρούλια, τάγκα, κυνηγητό, τρέξιμο, τροχούς. Κάθε εποχή είχε και το δικό της παιχνίδι. Η τάγκα ήταν ένα μεγάλο ξύλο και υπήρχε ακόμη ένα μικρότερο, το ταγκί.΄Ηταν επικίνδυνο παιχνίδι, γιατί όπως έφευγε το ταγκί μπορούσε να σου βγάλει το μάτι. Ατυχήματα είχαμε αλλά ευτυχώς όχι άσχημα. Ενώ προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για να παίξουμε, να΄ναι και ο δάσκαλος που απαγόρευε τα παιχνίδια μετά από κάποια ώρα. Εμείς όμως βρίσκαμε τρόπο παρά τις τιμωρίες. Στο δρόμο καθώς περπατούσαμε έπρεπε να χαιρετούμε όποιο βρίσκαμε .Το καλησπέρα και καλημέρα αντηχούσε στους δρόμους του χωριού. Αλίμονο στο μαθητή που δε χαιρέτησε μεγαλύτερό του. Και όχι μόνο αυτό. ΄Επρεπε να κάνουμε θελήματα στους μεγαλύτερους. Σκεφτόσουν να κυκλοφορήσεις. Πηγή: Μεσαναγρός Ρόδου Εικόνα από: Pinterest το «σπιτάκι της Μέλιας»
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/Y0XZ65
"Ενα Ελληνικό οικογενειακό ιστολόγιο με ευαισθησία σε κάθε τι ελληνικό"
Αξέχαστες παιδικές στιγμές
https://koukfamily.blogspot.com/2024/06/blog-post_921.html
Jun 16th 2024, 11:00
Τα παιδικά μας χρόνια ήταν όπως των παιδιών της εποχής εκείνης. Δύσκολα, σκληρά. Από μικροί στα βάσανα. Δε θυμάμαι να χορτάσαμε παιχνίδι σαν παιδιά. Σχολείο βλέπετε είχαμε και απογευματινό. Έπρεπε λοιπόν κάποια ώρα να φέρουμε νερό από τη βρύση, να ταϊσουμε τις κότες, να καθαρίσουμε το κελάρι( στάβλο ζώων) και το χειμώνα να έχουμε αναμμένη φωτιά και τουλάχιστο τηγανισμένες πατάτες ή κάτι άλλο.
Οι γονείς μας το πρωί στα κατσίκια και το απόγευμα ασχολιόταν με τη γεωργία, για να τα φέρουν βόλτα.Τι γινόταν, όταν δεν γίνονταν όλα αυτά, δε θα΄θελα να το θυμάμαι. Η βούρλενη σκούπα καθάριζε. Προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για να παίξουμε. Και τι δεν παίζαμε την εποχή εκείνη. Μπάλα, κρυφτό, καρούλια, τάγκα, κυνηγητό, τρέξιμο, τροχούς. Κάθε εποχή είχε και το δικό της παιχνίδι. Η τάγκα ήταν ένα μεγάλο ξύλο και υπήρχε ακόμη ένα μικρότερο, το ταγκί.΄Ηταν επικίνδυνο παιχνίδι, γιατί όπως έφευγε το ταγκί μπορούσε να σου βγάλει το μάτι. Ατυχήματα είχαμε αλλά ευτυχώς όχι άσχημα. Ενώ προσπαθούσαμε να βρούμε χρόνο για να παίξουμε, να΄ναι και ο δάσκαλος που απαγόρευε τα παιχνίδια μετά από κάποια ώρα. Εμείς όμως βρίσκαμε τρόπο παρά τις τιμωρίες. Στο δρόμο καθώς περπατούσαμε έπρεπε να χαιρετούμε όποιο βρίσκαμε .Το καλησπέρα και καλημέρα αντηχούσε στους δρόμους του χωριού. Αλίμονο στο μαθητή που δε χαιρέτησε μεγαλύτερό του. Και όχι μόνο αυτό. ΄Επρεπε να κάνουμε θελήματα στους μεγαλύτερους. Σκεφτόσουν να κυκλοφορήσεις. Πηγή: Μεσαναγρός Ρόδου Εικόνα από: Pinterest το «σπιτάκι της Μέλιας»
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/Y0XZ65
Σχόλια