Social media: Το τέλος μιας εποχής...

 

Τελείωσε. Το Facebook βρίσκεται σε παρακμή, το Twitter είναι βυθισμένο στο χάος. Η αυτοκρατορία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ έχει χάσει από την αξία της εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και έχει απολύσει 11.000 άτομα, με τη διαφημιστική της επιχείρηση να κινδυνεύει και τη φαντασίωση του metaverse να έχει μπλοκαριστεί...

Η εξαγορά του Twitter από τον Έλον Μασκ προκάλεσε την απόσυρση των διαφημιστών από την πλατφόρμα και την αποφυγή της από αρκετούς χρήστες (ή που τουλάχιστον έτσι προειδοποιούν). Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πιθανό το να τελειώσει η εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης -και μάλιστα τόσο σύντομα.

Τώρα που ξεβραστήκαμε σε αυτή την απροσδόκητη ακτή, μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω στο ναυάγιο που μας έφερε εδώ με μια φρέσκια ματιά. Ίσως μπορούμε να ανακουφιστούμε: Τα social media δεν ήταν ποτέ ένας φυσικός τρόπος για να δουλεύουμε, να παίζουμε και να κοινωνικοποιούμαστε, αν και έγιναν δεύτερη φύση μας. Η κατάσταση εξελίχθηκε έτσι μέσω μιας περίεργης μετάλλαξης, τόσο ανεπαίσθητης που ήταν δύσκολο να συνειδητοποιηθεί ότι συνέβαινε τη στιγμή ακριβώς που συνέβαινε.

Από το να σας ζητείται να αξιολογήσετε κάθε προϊόν που αγοράζετε μέχρι το να πιστεύετε ότι κάθε tweet ή εικόνα στο Instagram δικαιολογεί likes, σχόλια ή follow, τα social media μετέτρεψαν σε θετική νόρμα μια ανισόρροπη, παθολογική εκδοχή της ανθρώπινης κοινωνικότητας.

Η στροφή ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια περίπου, όταν οι υπολογιστές, συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο, έγιναν αρκετά διαδεδομένοι ώστε οι άνθρωποι να τους χρησιμοποιούν για να οικοδομούν και να διαχειρίζονται σχέσεις. Η κοινωνική δικτύωση είχε τα προβλήματά της -συλλογή φίλων αντί, για παράδειγμα, να είσαι όντως φίλος μαζί τους- πράγμα ήπιο σε σχέση με αυτό που ακολούθησε.

Αργά και χωρίς πολλλές φανφάρες, μέσα σε λίγα χρόνια, τη θέση τους πήραν τα social media. Η αλλαγή ήταν σχεδόν αόρατη, αλλά είχε τεράστιες συνέπειες. Αντί να διευκολύνει τη συνετή χρήση των υφιστάμενων σχέσεων -σε μεγάλο βαθμό για τη ζωή εκτός ψηφιακής σύνδεσης (για να οργανωθεί ένα πάρτι γενεθλίων, ας πούμε)- τα social media μετέτρεψαν αυτές τις διασυνδέσεις σε μικρά και μεγάλα κανάλια μετάδοσης. Ξαφνικά, δισεκατομμύρια άνθρωποι είδαν τους εαυτούς τους ως διασημότητες, ειδήμονες και γευσιγνώστες.

Ένα παγκόσμιο δίκτυο εκπομπών, όπου ο καθένας μπορεί να λέει οτιδήποτε σε οποιονδήποτε άλλον όσο το δυνατόν συχνότερα, και όπου οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταλήξει να πιστεύουν ότι αξίζουν μια τέτοια ικανότητα, ή ακόμη και ότι η αποστέρησή της ισοδυναμεί με λογοκρισία ή καταστολή – μια τόσο φρικτή ιδέα εξαρχής. Και είναι μια φρικτή ιδέα που συνδέεται πλήρως και απόλυτα με την έννοια των ίδιων των social media: συστήματα που δημιουργούνται και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την παροχή μιας ατελείωτης ροής περιεχομένου.

Αλλά τώρα, ίσως αυτή η εποχή, μπορεί επίσης να τελειώσει. Η πιθανή πτώση του Facebook και του Twitter (όπως και άλλων) είναι μια ευκαιρία -όχι για να στραφούμε σε κάποια ισοδύναμη πλατφόρμα, αλλά για να αποδεχτούμε την καταστροφή τους, κάτι που μέχρι πρότινος ήταν αδιανόητο.


Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...


lifo.gr