Κρίση ηγεσίας στην Ευρώπη που παραπαίει, μετέωρος ο Biden αλλά Putin, Jinping αδιαμφισβήτητοι ηγέτες

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας, το Brexit ακόμα και η διαχείριση της πανδημίας είναι μερικά από τα γεγονότα που συγκλόνισαν τα τελευταία χρόνια την παγκόσμια οικονομία - με τις συνέπειες να είναι ορατές πλέον με την ενεργειακή και πληθωριστική κρίση, με τις διαταραχές στην εφοδιαστικές αλυσίδες και με τη διατροφική κρίση – και ανέτρεψαν τις γεωπολιτικές «σταθερές» και ισορροπίες.

Η ενεργειακή κρίση και το κύμα ακρίβειας που πλήττει κυρίως τη Δύση αναμένεται να επιδεινωθούν τους επόμενους μήνες, με την Ευρώπη να ετοιμάζεται να ζήσει ίσως τον πιο δύσκολο χειμώνα της από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αν και πολλοί επισημαίνουν πως τα χειρότερα μάλλον θα πρέπει να αναμένονται από τον χειμώνα του 2023.
Βασική ανησυχία, πρωτίστως στην Ευρώπη, είναι πως ακρίβεια και έλλειψη ενέργειας θα πυροδοτήσει σοβαρές κοινωνικές αναταράξεις και πολιτικές ανατροπές, σε μια χρονική στιγμή που οι ΗΠΑ οδεύουν προς τις ενδιάμεσες εκλογές της 8ης Νοεμβρίου με τους Δημοκρατικούς του Joe Biden να αναμένεται να ηττηθούν.
Με την Ευρώπη να παραπαίει, με τις ΗΠΑ να μην γνωρίζουν πώς ακριβώς θα έχουν διαμορφωθεί οι πολιτικές ισορροπίες σε λιγότερο από ένα μήνα από σήμερα, Ρωσία και Κίνα προχωρούν στην επόμενη ημέρα έχοντας μια στιβαρή ηγεσία, γεγονός που αν μη τι άλλο πολλαπλασιάζει την ισχύ τους.

Κίνα: Προς τρίτη θητεία ο Jinping

Αύριο Κυριακή 16/10 αρχίζουν οι εργασίες του 20ου συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος, κατά τις οποίες ο γενικός γραμματέας του κόμματος και πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping πρόκειται να εκλεγεί για τρίτη φορά στην ηγεσία του κόμματος, κάτι που σημαίνει πως μετά και την άρση των συνταγματικών περιορισμών για δύο προεδρικές θητείες, μπορεί να συνεχίσει να είναι πρόεδρος της Κίνας.
Πρόκειται για μια πολιτική εξέλιξη που δεν έχει προηγούμενο και που φέρνει τον Xi Jinping σε ένα επίπεδο ισχύος αντίστοιχο με αυτό που γνώρισε ο Mao.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Κίνα έχει αφενός την πρόθεση αφετέρου τα μέσα να προκαλέσει και να βάλει ένα τέλος στην παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε λειτουργεί και η συμμαχία του με τον Ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin, με τον οποίο επισημαίνουν πως πρέπει να δημιουργηθεί ένας πολυπολικός κόσμος με περισσότερα κέντρα εξουσίας.

Ρωσία: Το 81% εμπιστεύεται τον Putin

Μπορεί πολλά να λέγονται και να γράφονται για το τέλος της κυριαρχίας του Vladimir Putin στην προεδρία της Ρωσίας, αλλά αν διαβάσει κανείς τα δημοσιεύματα αυτά αμέσως αντιλαμβάνεται ότι τα ονόματα που «παίζουν», δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να απειλήσουν τον Putin.
Άλλωστε σύμφωνα με έρευνα που επικαλείται σε σημερινό δημοσίευμα του το ρωσικό πρακτορείο Tass, ο Putin χαίρει της εμπιστοσύνης του 80,9% των Ρώσων.
Σύμφωνα με έρευνα του πανρωσικού Κέντρου Έρευνας Δημόσιας Γνώμης που διενεργήθηκε από τις 3 έως τις 9 Οκτωβρίου, το 80,9% εμπιστεύεται τον Putin ενώ το 75,6% εγκρίνει το έργο του.

ΗΠΑ: Μετέωροι οι Δημοκρατικοί

Και ενώ Jinping και Putin εδραιώνουν την πολιτική τους κυριαρχία (προφανώς και λόγω της αυταρχικότητας της εξουσίας τους), η ισχύς του Biden και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ τελεί υπό αμφισβήτηση ενόψει και των ενδιάμεσων εκλογών της 8ης Νοεμβρίου.
Η δημοτικότητα του Biden εξακολουθεί να κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά (περίπου στο 40%) ενώ οι Δημοκρατικοί εκτιμάται πως στις επόμενες εκλογές, τις πρώτες μετά τα όσα δραματικά εκτυλίχθηκαν τον Ιανουάριο του 2021 με την εισβολή οπαδών του Trump στο Καπιτώλιο, θα χάσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων από τους Ρεπουμπλικάνους αλλά θα διατηρήσουν τη Γερουσία.
Θα είναι μια εξέλιξη που όχι μόνο θα δυσκολέψει το έργο του Biden προκειμένου να υλοποιήσει την ατζέντα και το πολιτικό του πρόγραμμα, αλλά θα αποτελεί και έναν «οιωνό» για το τι έρχεται.

Μ. Βρετανία: Τελειώνει και η Truss;

Αυτό που συμβαίνει στη Μ. Βρετανία δεν έχει πραγματικά προηγούμενο.
Ούτε έξι εβδομάδες δεν έχουν περάσει από τον ορισμό της Liz Truss στην προεδρία των Συντηρητικών και στην πρωθυπουργία της Μ. Βρετανίας και ήδη κυκλοφορούν σενάρια για το τέλος της στην εξουσία.
Η αποπομπή του υπουργού Οικονομικών Kwasi Kwarteng ύστερα από τη νέα «κωλοτούμπα» που έκανε στην οικονομική της πολιτική (είχε υποσχεθεί μεγάλη μείωση της φορολογίας, πολιτική που ανατρέπει μέρα με την ημέρα), βάσει της οποίας κατάφερε να εξασφαλίσει και τη θετική ψήφο των 200.000 μελών του Συντηρητικού κόμματος, θεωρείται πως απλά της έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο παραμονής στην πρωθυπουργία, καθώς ήδη διατυπώνονται φωνές από την αντιπολίτευση για προσφυγή στις κάλπες.

Ιταλία: Άγνωστη η επόμενη ημέρα με τη Meloni

Τεράστιο ερωτηματικό παραμένει και το τι θα συμβεί με την Ιταλία, όπου στις 21 Οκτωβρίου αναμένεται να οριστεί η νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τη Giorgia Meloni, την επικεφαλής των ακροδεξιών Fratelli d’ Italia, η οποία πρόκειται να συγκυβερνήσει με τους Matteo Salvini από τη Lega και με τον Silvio Berlusconi από τη Forza Italia.
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η 45χρονη Meloni δεν έχει διαχειριστεί – έχει διατελέσει υφυπουργός Νεολαίας υπό κυβέρνησης Berlusconi – ποτέ την εξουσία, πόσο μάλλον το κορυφαίο πολιτικό αξίωμα της τρίτης ισχυρότερης οικονομίας στην Ευρωζώνη, η οποία παράλληλα έχει να διαχειριστεί μια σειρά από κρίσιμα οικονομικά προβλήματα.

Σε δύσκολη θέση Scholz και Macron

Αλλά και ο καγκελάριος της Γερμανίας, Olaf Scholz και ο πρόεδρος της Γαλλίας, Emmanuel Macron καλούνται να διαχειριστούν πολύ σοβαρά προβλήματα, με το πολιτικό τους προφίλ πληγωμένο.
Στη Γαλλία ο Macron στηρίζεται σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις της Marine Le Pen του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου και του Jean Luc Melenchon του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος της Ανυπότακτης Γαλλίας. Δεδομένου μάλιστα ότι o Macron δεν δικαιούται άλλη προεδρική θητεία στη Γαλλία, θα είναι πραγματικά ενδιαφέρον ποιος θα είναι ο διάδοχος του στο τιμόνι της Γαλλίας.
Αλλά και στη Γερμανία, ο Scholz, ο οποίος θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη σοβαρότερη ενεργειακή και οικονομική κρίση της χώρας του εδώ και δεκαετίες, νιώθει πως η κυβερνητική συμμαχία των Σοσιαλδημοκρατών με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους αρχίζει να νιώθει την πίεση από τις πολλαπλές κρίσεις.
Τελευταίο παράδειγμα οι εκλογές στην Κάτω Σαξονία, όπου οι Φιλελεύθεροι δεν κατάφεραν να εκλεγούν στο τοπικό κοινοβούλιο.
Αν και από το Βερολίνο εστάλη το μήνυμα ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την κυβέρνηση, οι Φιλελεύθεροι απέδωσαν την ήττα τους ακριβώς στη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση.

bankingnews.gr