Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: Μύθοι και αλήθειες για το αφήγημα της… πράσινης διοργάνωσης του Πεκίνου

Τα πράσινα μέτρα

Έτσι, λοιπόν, για παράδειγμα, οι φετινοί χειμερινοί αγώνες είναι οι πρώτοι που χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο προέρχεται από βιομηχανικά υπολείμματα, προκειμένου να συντηρούν την ψύξη και το χιόνι σε όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Με τον τρόπο αυτό αντικατέστησαν τους υδροφθοράνθρακες, που ήταν μέχρι τώρα το συνηθέστερο μέσο ψύξης, οι οποίοι αποτελούν μια ομάδα ρύπων που συνεισφέρουν, μεταξύ άλλων, στην καταστροφή του στρώματος του όζοντος.

Επίσης, όπως δεσμεύτηκαν, το σύνολο του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνεται στις 25 ολυμπιακές εγκαταστάσεις προέρχεται αποκλειστικά από ΑΠΕ και δη, από αιολικές φάρμες, ενώ και όλα τα ολυμπιακά οχήματα (πάνω από 800 στον αριθμό) που χρησιμοποιούνται την μετακίνηση αθλητών και αξιωματούχων κινούνται με υδρογόνο.

«Το βασικό μας σενάριο για τις εκπομπές ρύπων έχει υπολογιστεί στα 1.306 εκατ. τόνους CO2… όμως θεωρούμε πως το πραγματικό νούμερο δεν θα ξεπερνά τους 1.306 εκατ. τόνους, οπότε είμαι πεπεισμένος πως θα διοργανώσουμε Ολυμπιακούς με αρνητικό αποτύπωμα άνθρακα» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, σύμφωνα με το Reuters, ο διευθυντής του τμήματος βιωσιμότητας της οργανωτικής επιτροπής των αγώνων, Λιου Τζινπίνγκ.

Πρόκειται για ένα νούμερο που προκύπτει από τους υπολογισμούς του σχεδιασμού που έχει γίνει αναφορικά με την αντιστάθμιση των παραγόμενων εκπομπών CO2. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 2014, οι αρχές έχουν προχωρήσει στη φύτευση περίπου 80.000(!) εκτάριων με περίπου 60 εκατ. δέντρα, ενώ οι χορηγοί των αγώνων έχουν συνεισφέρει στον στόχο προσφέροντας την αγορά δικαιωμάτων άνθρακα ύψους περίπου 600.000 τόνων CO2.

Παράλληλα, έχουν σπεύσει να επισημάνουν ότι η διοργάνωση των αθλημάτων με ελάχιστους θεατές και δίχως καθόλου ξένους ταξιδιώτες, αν και επισήμως ήταν μια απόφαση που ελήφθη στο πλαίσιο της πανδημίας, βοήθησε επίσης στον περιορισμό των πιθανών παραγόμενων ρύπων από την διοργάνωση. Υπολογίζεται πως το μπλόκο στους ξένους ταξιδιώτες εξοικονόμησε πάνω από 500.000 τόνους CO2.
Η αλήθεια πίσω από τα νούμερα

Βέβαια, τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τα όσα αναφέρουν οι ίδιοι οι Κινέζοι, κάτι που για κάποιους αναλυτές δεν αποτελεί λίαν αξιόπιστη πηγή. Την ίδια ώρα περιβαλλοντολόγοι έχουν σπεύσει να αποδομήσουν το πράσινο αφήγημα των αγώνων, μέσα από επιμέρους στοιχεία που οι διοργανωτές άφησαν εσκεμμένα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Το πρώτο και κυριότερο έχει να κάνει με το ίδιο το χιόνι των αγώνων, που για πρώτη φορά είναι σχεδόν 100% τεχνητό. Στην ορεινή περιοχή που διεξάγονται οι αγώνες, στο Γιανγκίνγκ και το Ζανγκτζιάκου, περίπου 100 μίλια βορειοδυτικά της κινεζικής πρωτεύουσας το φυσικό χιόνι είναι ελάχιστο.

Ειδικά στο Ζανγκτζιάκου, όπου διεξάγονται κάποια από τα αθλήματα, όπως το snowboard, όχι μόνο δεν υπάρχει χιόνι, αλλά το έδαφος είναι τόσο άγονο που έπρεπε να υποστεί αυξημένη επεξεργασία για να αποκτήσει επαρκή υγρασία για να μπορέσει να κρατήσει ακόμη και το τεχνητό χιόνι. Για την δε, παραγωγή του χιονιού τα ειδικά μηχανήματα έπρεπε να εργάζονται επί μήνες, επί 24ωρού βάσης, για να δημιουργήσουν επαρκείς στρώσεις χιονιού, χρησιμοποιώντας μια απίστευτη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας και μια απίστευτη ποσότητα νερού από τους εθνικούς υδροφόρους ορίζοντες. Μάλιστα, το νερό αυτό έπρεπε να μεταφερθεί στις πλαγιές, σε μια απόσταση τουλάχιστον 50 μιλίων, μια διαδικασία επίσης ενεργοβόρα και επιβαρυντική για το φυσικό περιβάλλον.

Για την κατασκευή των ίδιων των εγκαταστάσεων και βέβαια για την επίμαχη παραγωγή χιονιού, οι διοργανωτές έπρεπε να βασιστούν στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από το υπάρχον δίκτυο της χώρας και του Πεκίνου, το οποίο ως γνωστόν βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε εργοστάσια λιγνίτη.

Το πανό γράφει “Πεκίνο 2022 – το τεχνητό χιόνι είναι πραγματική γενοκτονία”

Σημειωτέον πως όταν οι αρχές παρουσίασαν το σχέδιο για όλες τα αθλήματα, διατυπώθηκαν ενστάσεις διότι κάποιες από τις πίστες αναπτυσσόταν μέσα στην περιοχή του εθνικού προστατευόμενου δρυμού του Σονγκσάν. Οι διοργανωτές έλυσαν το πρόβλημα, όχι με τη μετακόμιση των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων, αλλά με τον αποχαρακτηρισμό τμήματος του δρυμού, θέλοντας να έχουν καλύτερη πρόσβαση στους υδροφόρους ορίζοντες για την παραγωγή του τεχνητού χιονιού.