ΜΑΝΙΩΔΩΣ ΧΡΥΣΟ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Γιατί οι Γερμανοί προχωρούν σε ρεκόρ αγορών φυσικού χρυσού

Σύμφωνα με στοιχεία από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού, το πρώτο εξάμηνο του 2021 η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, η Γερμανία αγόρασε 90,5 τόνους χρυσού σε ράβδους και νομίσματα, ήτοι σε φυσική μορφή χρυσού.

Σε δημοσίευμα της η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, εκτιμά πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη ποσότητα φυσικού χρυσού που πουλήθηκε στη Γερμανία μέσα σε ένα εξάμηνο, από το 2009. Οι πωλήσεις χρυσού ξεπέρασαν μάλιστα –αν και οριακά- το προηγούμενο ρεκόρ των 90 τόνων από το πρώτο εξάμηνο του 2020, όταν είχε ξεσπάσει η πανδημία.

Στην Ευρώπη, η Γερμανία είναι μακράν η σημαντικότερη αγορά πωλήσεων χρυσού, καθώς οι Γερμανοί επενδυτές αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 60% του χρυσού που πωλήθηκε στην ευρωπαϊκή ήπειρο το πρώτο εξάμηνο του έτους.

Ακολουθούν η Ελβετία και η Αυστρία, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο η Κίνα αγοράζει περισσότερο χρυσό.

Τι οδηγεί όμως τους Γερμανούς στην αγκαλιά του πολύτιμου μετάλλου μια περίοδο μάλιστα ενδυνάμωσης του δολαρίου έναντι ενός καλαθιού νομισμάτων;

Η ανησυχία για τον πληθωρισμό προφανώς και έχει διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο κάτω από το πρίσμα ότι ο χρυσός αποτελεί ένα παραδοσιακό εργαλείο για την αντιστάθμιση του επενδυτικού κινδύνου από τον πληθωρισμό.

Η Γερμανία προφανώς φοβάται το ενδεχόμενο διατήρησης των υψηλών τιμών ενέργειας, τροφίμων και γενικότερα των πρώτων υλών. Αν πράγματι συνεχιστεί αυτή η τάση, τότε κάποια στιγμή θα προκύψουν μεγάλες δυσλειτουργίες στην πραγματική παγκόσμια οικονομία, με κίνδυνο να βρεθούμε σε περιβάλλον στασιμότητας, την ώρα μάλιστα που οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν ήδη προσφέρει ωκεανούς ρευστότητας.

Έχουν βάση οι φόβοι των Γερμανών;

Σ’ έναν μεγάλο βαθμό ναι.

Τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες ξεκίνησαν σχεδόν από την αρχή του ξεσπάσματος της πανδημία και δυστυχώς συνεχίζονται, προκαλώντας πονοκέφαλο όχι μόνο σε καταναλωτές και κυβερνήσεις αλλά ακόμα και σε εκείνες τις επιχειρήσεις που αρχικά είχαν επωφεληθεί λόγω μεγάλου στοκ πρώτων υλών σε χαμηλές τιμές κτήσης.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή, η άνοδος των τιμών πλήττει τους πάντες και τα πάντα. Όμως, η αποκλιμάκωση τους όχι μόνο δεν είναι ορατή στον άμεσο ορίζοντα, αλλά έχουμε και τα πρώτα σημάδια επιβράδυνσης της ανάπτυξης σε βασικές οικονομίες.

Ποιο είναι λοιπόν το επενδυτικό «απάγκιο» στους δύσκολους καιρούς; Το κίτρινο μέταλλο.

Βλέπετε, η επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να γίνονται όλο και πιο συχνά και η αύξηση του αριθμού των κυβερνο-επιθέσεων κάθε άλλο παρά εξομαλύνουν την κατάσταση.

Δείτε για παράδειγμα την Ασία που ήταν η πρώτη περιοχή που πραγματοποίησε ανάκαμψη σε σχήμα V, μιας και ήταν η πρώτη που τιθάσευσε την επέλαση του πρώτου πανδημικού κύματος χάρη στα πολύ αυστηρά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Με οδηγό την απότομη ανάκαμψη των εξαγωγών και των ιδιωτικών επενδύσεων στην Κίνα, το ΑΕΠ ανέβηκε γρήγορα στα προ -Covid επίπεδα κατά το τρίτο τρίμηνο του 2020 και τα εργοστάσια πρόλαβαν να ανοίξουν πριν την παγκόσμια αύξηση της ζήτησης, με τις εξαγωγές να ανακάμπτουν ταχύτερα από ό,τι στους προηγούμενους κύκλους, φτάνοντας το 5% πάνω από τα προ- Covid επίπεδα.

Ωστόσο, η δυναμική ανάπτυξης στην Ασία επιβραδύνθηκε τα τελευταία δύο τρίμηνα εξαιτίας της εμφάνισης της μετάλλαξης Δέλτα, αλλά και της καθυστέρησης των εμβολιασμών.

Και ενώ η Ασία δίνει μάχη να καλύψει τα κενά στην κούρσα της ανοσίας της αγέλης, οι ΗΠΑ από την άλλη βρίσκονται αντιμέτωπες όχι μόνο με τον πληθωρισμό και την επιβράδυνση, αλλά και με το ανώτατο όριο του χρέους, τις αυξήσεις των φόρων και τους σχεδιασμούς της Fed για μείωση της αγοράς περιουσιακών στοιχείων, κάτι που ξυπνά τις προσδοκίες αύξησης των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων. (σ.σ:Αμφότερα και τα δύο θεωρούνται δύο βασικοί συντελεστές για μια άνοδο του χρυσού).

Τα μελανά χρώματα χαρακτηρίζουν άλλωστε σχεδόν όλους τους δείκτες που σχετίζονται με την ανάπτυξη. Λαμπρό παράδειγμα είναι οι προσδοκίες του OPEC για την παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου στο άμεσο μέλλον. Το πετρελαϊκό καρτέλ αναφέρει στη μηνιαία του έκθεση που δημοσιεύτηκε χτες, ότι η ζήτηση για αργό θα κυμανθεί στα 99,7 εκατ. βαρέλια την ημέρα, το τέταρτο τρίμηνο του 2021, μικρότερη κατά 110.00 βαρέλια την ημέρα σε σχέση με την πρόβλεψη του προηγούμενου μήνα.

Κάποιοι θα ισχυριστούν βέβαια ότι όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» από τη στιγμή που οι αγορές παραμένουν κοντά στα ιστορικά τους υψηλά και οι τιμές του χρυσού παραμένουν κάτω από τα 1808 δολάρια /ουγγιά.

Οι παρατηρητικοί όμως βλέπουν από τη μια τις μεγάλες οικονομίες όπως η Γερμανία και η Κίνα να ενισχύουν τις θέσεις τους σε φυσικό χρυσό, ενώ ταυτόχρονα οι αγορές οδηγούνται σε κάθε νέο υψηλό με ολοένα και λιγότερες μετοχές.

Η τελευταία παράμετρος θέλει εξαιρετική προσοχή, καθώς αν επιδεινωθεί, ούτε οι αγορές θα φλερτάρουν με νέα υψηλά, ούτε οι τιμές του χρυσού θα παραμείνουν κάτω από τα 1808 δολάρια/ουγγιά.

Το «υπόκωφο» υπόστρωμα των ευρωπαϊκών αγορών χρυσού

Υπάρχει άλλος ένας λόγος εκτός από τις πληθωριστικές προσδοκίες και τους φόβους για την ανάπτυξη, που οι μεγάλες οικονομίες στην Ευρώπη αυξάνουν τις θέσεις τους σε φυσικό χρυσό.

Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον κανονισμό Net Stable Funding Ratio της Βασιλείας III οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπορούν να έχουν από τις 28 Ιουνίου στα χαρτοφυλάκιά τους χρυσό σε φυσική μορφή ως νομισματικό ισοδύναμο, το οποίο μάλιστα θα είναι «risk free», κάτι που συμβαίνει προς το παρόν μόνο για τα κρατικά ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Σε απλά ελληνικά, ο φυσικός χρυσός πλέον αποτελεί ένα περιουσιακό στοιχείο της κατηγορίας 1 χωρίς κίνδυνο, δηλαδή αντιμετωπίζεται ως μετρητά και η στάθμιση του ως προς τον κίνδυνο είναι στο 0%.

Αν συνδυάσουμε το γεγονός αυτό με εκείνο ότι από τα τέλη του φετινού Ιουνίου οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να χρηματοδοτήσουν μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία με μακροπρόθεσμα χρήματα, κατανοούμε γιατί οι μεγάλοι «παίκτες» δεν αντιμετωπίζουν τον χρυσό ως εμπόρευμα αλλά… ως νόμισμα.

liberal.gr