Παρίσι-Αθήνα: Μια έκθεση για τη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας στο μουσείο του Λούβρου
Από τις 30 Σεπτεμβρίου, μια έκθεση με έργα Ελλήνων ζωγράφων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τη σχέση της Ελλάδας με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά ρεύματα.
Παρίσι-Αθήνα. Γέννηση της Σύγχρονης Ελλάδας (1675-1919) είναι ο τίτλος της έκθεσης του Μουσείου του Λούβρου που ξεκινά στις 30 Σεπτεμβρίου 2021 και θα διαρκέσει έως τις 7 Φεβρουαρίου 2022, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, από τον αρχικό προγραμματισμό εξαιτίας της κρίσης του κορονοϊού.
Η έκθεση διοργανώνεται με αφορμή τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και στοχεύει στην ανάδειξη των δεσμών που ενώνουν την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, ακολουθώντας το νήμα των σχέσεων μεταξύ Παρισιού και Αθηνών, από τις πρώτες πρεσβείες του τέλους του 17ου αιώνα μέχρι τις εκθέσεις σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών στο Παρίσι.
«Σίγουρα, η αναμονή άξιζε τον κόπο! Όσο πλησιάζουμε στην επαναλειτουργία μουσείων και πολιτιστικών χώρων, τόσο περισσότερες ανακοινώσεις βρέχουν. Αφού δείτε την πληθώρα των εκθέσεων που έρχονται στις 19 Μαΐου, μπορείτε να μετακομίσετε στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου στο τέλος του καλοκαιριού. Το Λούβρο μόλις ανακοίνωσε την έκθεση Παρίσι-Αθήνα, τη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας, μια πλούσια έκθεση στην καρδιά της χώρας της Νότιας Ευρώπης που μόλις γιόρτασε τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της», γράφει ο γαλλικός τύπος.
Πρόκειται για ένα μοναδικό, ιστορικό δρομολόγιο στην καρδιά του ελληνικού πολιτισμού. Έχοντας ένα μεγάλο πλούτο αρχαίας ιστορίας, η Ελλάδα, ωστόσο, δεν περιορίζεται στα ερείπια των αρχαίων ναών της. Από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της το 1821, η χειραφετημένη χώρα γνώρισε μια πολιτιστική αναβίωση και την ίδια χρονιά η Αφροδίτη του Μήλου προσφέρθηκε στο Λούβρο.
200 χρόνια αργότερα, το μουσείο αποτίνει φόρο τιμής στον ελληνικό πολιτισμό εκθέτοντας μια σημαντική συλλογή έργων και στοιχείων που επαναλαμβάνουν τους διπλωματικούς και καλλιτεχνικούς δεσμούς που ενώνουν τις δύο χώρες με την πάροδο του χρόνου, καθώς και τη μεταμόρφωση της προοπτικής των Ευρωπαίων που ξαναβρήκαν την Αρχαία Ελλάδα.
Στην αφίσα της έκθεσης είναι το έργο του Ιάκωβου Ρίζου, Στην Ταράτσα, ένα έργο του 1897 που ανήκει στη μόνιμη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης.
Ο Ιάκωβος Ρίζος σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι κοντά στον Alexandre Cabanel, καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών και ζωγράφο του Ναπολέοντα Γ΄. Μετά το τέλος των σπουδών του έμεινε και εργάστηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, αναπτύσσοντας έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Έλαβε μέρος σε πολλά παρισινά σαλόνια, καθώς και στις Παγκόσμιες Εκθέσεις του 1878 και του 1900. Στη δεύτερη, μεταξύ των άλλων, παρουσίασε και την "Αθηναϊκή βραδιά", για την οποία τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο.
Για το ίδιο έργο τιμήθηκε με έπαινο στην Καλλιτεχνική Έκθεση των Αθηνών το 1899. Συμμετείχε επίσης στις Πανελλήνιες εκθέσεις του 1888 και 1889 στο Ζάππειο και στις εκθέσεις του "Παρνασσού" το 1901 και το 1902.
Ο Ιάκωβος Ρίζος, αν και υπήρξε φίλος του Ρενουάρ και θαυμαστής του Ντεγκά και ζούσε στο Παρίσι την εποχή που εκδηλώθηκε το ιμπρεσιονιστικό κίνημα, προτίμησε να ακολουθήσει τα διδάγματα του δασκάλου του και τη γαλλική ακαδημαϊκή παράδοση.
Στο έργο του κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι κομψές γυναικείες μορφές, που εικονίζονται σε αριστοκρατικά εσωτερικά και σε ευγενικές απασχολήσεις, στο πλαίσιο της αντίληψης της Μπελ Επόκ. Σε πιο περιορισμένη κλίμακα ασχολήθηκε με το τοπίο, υιοθετώντας τις ιμπρεσιονιστικές-υπαιθριστικές αντιλήψεις.
Το 2006, η Εθνική Πινακοθήκη είχε οργανώσει την έκθεση «Αθήνα-Παρίσι: Κολοσσοί της τέχνης στην Πινακοθήκη», που επίσης φώτιζε τις επιρροές που αντάλλαξαν στο Παρίσι οι Έλληνες εικαστικοί με Γάλλους συναδέλφους τους από το τέλος του 19ου αιώνα έως και το 1940, με κορυφαίους Γάλλους καλλιτέχνες όπως οι Πικάσο, Ματίς, Ντε Κίρικο, Μπονάρ, Ρενουάρ, Σεζάν και Έλληνες ομοτέχνους τους που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά τις ριζοσπαστικές και αλλεπάλληλες επαναστάσεις, ανατροπές και παλινδρομήσεις που λάβαιναν χώρα στο Παρίσι τα χρόνια πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Μεσοπόλεμο, αλλά και άλλους που σπούδασαν και έκαναν καριέρα στο Παρίσι όπως ο Θεόδωρος Ράλλης, που ανήκει στην ακαδημαϊκή σχολή του Οριενταλισμού, και ο Ιάκωβος Ρίζος που καλλιεργεί μια ζωγραφική της μεγαλοαστικής τάξης, έκφραση του πνεύματος της Belle époque, ενώ από την αρχή του 20ού αιώνα στο Παρίσι θα βρεθούν και ο Γαλάνης και ο Μαλέας.