Οι επερχόμενοι πόλεμοι για το νερό

Η σύγχρονη γεωργία, ιδίως η βιομηχανοποιημένη, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εντατική άντληση και χρήση νερού, που επίσης μπορεί να οδηγήσει στη σταδιακή εξάντληση των όποιων αποθεμάτων. Το ίδιο και η επέκταση και της δόμησης και των καλλιεργειών προς περιοχές που δεν έχουν μεγάλη βροχόπτωση ή υδάτινα αποθέματα.
Η σταδιακή εξαφάνιση μιας λίμνης

Ένα παράδειγμα των αλλαγών που συμβαίνουν είναι αυτό που συμβαίνει με τη λίμνη Ούρμια, μια λίμνη στο Ιράν που ενώ στη δεκαετία του 1990 είχε έκταση 5400 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σήμερα έχει υποχωρήσει στα 2500 τετραγωνικά χιλιόμετρα και υπάρχει άγχος ότι θα εξαφανιστεί πλήρως.

Η αιτία βρίσκεται σε ένα συνδυασμό ανάμεσα στην παρατεταμένη ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες και την κακοδιαχείριση των υδάτινων πόρων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα είχε να κάνει με την εκμετάλλευση των υδάτων και το γεγονός ότι τα φράγματα που χτίστηκαν σε ορισμένα από τα ποτάμια που τροφοδοτούν τη λίμνη Ούρμια, κυρίως για λόγους άρδευσης, περιόρισαν σημαντικά τη ροή νερού προς τη λίμνη. Σε αυτό το πρόβλημα προστέθηκαν και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Επιπλέον, επειδή η λίμνη Ούρμια είναι λίμνη με αλμυρό νερό η υποχώρηση του όγκου της σήμαινε ότι αυξήθηκε τόσο η περιεκτικότητα του νερού σε αλάτι, που πλέον δημιουργείται πρόβλημα στην κοντινή αγροτική παραγωγή, εφόσον το νερό δεν είναι κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί για άρδευση.
Η Μέση Ανατολή στο επίκεντρο της έλλειψης νερού

Η Μέση Ανατολή είναι στο επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης του νερού. Το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι τόσο έντονο σε χώρες όπως η Ιορδανία που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέχρι το τέλος του αιώνα θα πρέπει να έχει περιοριστεί η κατά κεφαλή κατανάλωση νερού στο μισό. Αυτό θα σήμαινε μια κατανάλωση 40 λίτρων την ημέρα, για όλες τις ανάγκες πόσιμου νερού, καθαριότητας, πλυντηρίων κ.λπ. Ενδεικτικά η ο μέσος αμερικανός καταναλώνει αυτή τη στιγμή 10 φορές περισσότερο νερό.

Όμως, τα προβλήματα με τη διαχείριση του νερού σε χώρες όπως η Ιορδανία δεν έχουν να κάνουν μόνο με την κλιματική αλλαγή ή με πληθυσμιακές μετακινήσεις που επιδεινώνουν την κατάσταση (για παράδειγμα η παρουσία μεγάλου αριθμού Σύριων προσφύγων στο έδαφος της Ιορδανίας άσκησε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο σύστημα ύδρευσης της χώρας).

Έχει να κάνει και με αντιπαραθέσεις για το πώς μοιράζονται οι υπαρκτοί υδάτινοι πόροι. Η Ιορδανία εξαρτάται από το ευρύτερο σύστημα του ποταμού Ιορδάνη που περνάει επόσης από το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο και τη Συρία. Τα φράγματα που φτιάχνονται σε διάφορα σημεία ή τα κανάλια άρδευσης επηρεάζουν τη συνολική ροή και δεν είναι τυχαίο ότι συχνά υπάρχουν έντονες συγκρούσεις γύρω από το πώς γίνεται η διαχείριση από κάθε χώρα, παρότι με τα χρόνια διαμορφώθηκε ένα σύστημα συντονισμού ανάμεσα στις διαφορετικές χώρες.

Και βέβαια σε αυτό το πλαίσιο οικοδομούνται και συγκεκριμένες διακρατικές σχέσεις. Για παράδειγμα η Ιορδανία είναι αναγκασμένη να αγοράζει μεγάλες ποσότητες νερού από το Ισραήλ, που διαθέτει μεγάλα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλάσσιου ύδατος, μια δραστηριότητα που σημειωτέον καταναλώνει σημαντικές ποσότητες ενέργειας. Έχει μάλιστα υποστηριχθεί ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί το νερό και ως ένα πεδίο να μπορεί να ασκήσει γεωπολιτική πίεση.
Η σύγκρουση γύρω από τον Νείλο

Οι μεγάλοι πολιτισμοί της αρχαιότητας ήταν συχνά πολιτισμοί που στηρίχτηκαν στα μεγάλα ποτάμια και τον τρόπο που διαμόρφωναν εύφορες εκτάσεις. Αρκεί να σκεφτούμε το παράδειγμα της Μεσοποταμίας και τη σημασία διαχρονικά του Τίγρη και του Ευφράτη. Το ίδιο ισχύει για το παράδειγμα του Νείλου, πάνω στον οποίο στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό και ο Αιγυπτιακός πολιτισμός στην αρχαιότητα, αλλά και από τον οποίο εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και η σύγχρονη Αίγυπτος.