Μυστικά πειράματα. Το Montauk Project μοντέλο για Stranger Things. Το βιβλίο με τίτλο "The Montauk Project: Experiments in Time" του Preston Β Nichols και του Peter Moon

το βιβλίο με τίτλο "The Montauk Project: Experiments in Time" των Preston Β Nichols και τον Peter Moon, είναι το πρώτο βιβλίο σε μια σειρά που περιγράφει λεπτομερώς τα υποτιθέμενα " time travel experiments" στην αεροπορική βάση" Montauk Air Force Base " στο ανατολικό άκρο του Long Island , ως μέρος του Προγράμματος Montauk .

Το βιβλίο του 1992 και τα επόμενα βιβλία του, είναι γραμμένα σε στυλ πρώτου προσώπου και έχουν χαρακτηριστεί ως επιστημονική φαντασία .

Η αφήγηση του βιβλίου επικεντρώνεται στο Montauk Project , το οποίο πιστεύεται ότι αποτελεί επέκταση ή συνέχεια του πειράματος της Φιλαδέλφειας (επίσης γνωστό ως Project Rainbow ), το οποίο υποτίθεται ότι πραγματοποιήθηκε το 1943.

Τον Οκτώβριο του 1943, ο αμερικανικός στρατός λέγεται ότι πραγματοποίησε μυστικά πειράματα στο Ναυτικό Ναυπηγείο στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβανίας για να βρει έναν τρόπο να παρακάμψει τα ναζιστικά ραντάρ, έτσι ώστε οι προμήθειες να μπορούν να μεταφέρονται με ασφάλεια στους Συμμάχους της Ευρώπης.

Το Πολεμικό Ναυτικό δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι πραγματοποιήθηκε καμία από αυτές τις δοκιμές, αλλά σύμφωνα με θεωρητικούς συνωμοσίας, ο στρατός των ΗΠΑ όχι μόνο κατάφερε να κάνει το πλοίο αόρατο στο ραντάρ το 1955, αλλά ο στρατός κατάφερε να κάνει το πλοίο κατά λάθος αόρατο και για μικρό χρονικό διάστημα. να εξαφανιστεί εντελώς.

Το πλοίο (αφού ταξίδεψε στο χρόνο ή σε άλλη διάσταση) επανεμφανίστηκε, αλλά το ταξίδι είχε τρομερό αντίκτυπο στο πλήρωμα, Μετά από αυτό το περιστατικό, ο στρατός έκλεισε το project.

Η ταινία του 1984 "Το πείραμα της Φιλαδέλφειας" βασίζεται σε ένα βιβλίο για τη θεωρία συνωμοσίας. Πρόκειται για δύο ναυτικούς που υπηρέτησαν στο USS Eldridge κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

σε μια από τις θεωρίες συνωμοσίας, το πλήρωμα βρίσκεται σε ένα πείραμα και το πλοίο ταξιδεύει 40 χρόνια στο μέλλον. Στο μέλλον, το πλήρωμα ανακαλύπτει ότι το Πείραμα της Φιλαδέλφειας θα αναβιώσει στη δεκαετία του '80. Τα δύο πειράματα συνδέονται με μια σκουληκότρυπα με την πάροδο του χρόνου και οι γεννήτριες στο Eldridge διατηρούν την πύλη ανοιχτή μέχρι να αρχίσει να απορροφά την ύλη το 1984.]]

Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1950, επιζώντες ερευνητές από το αρχικό Project Rainbow άρχισαν να συζητούν το project με σκοπό να συνεχίσουν την έρευνα σε τεχνικές πτυχές του χειρισμού του "electromagnetic bottle" (σκουληκότρυπα μέσα στο χρόνο στο μέλλον) που είχε χρησιμοποιηθεί για να κάνει το USS Eldridge αόρατο και τους λόγους και τις πιθανές στρατιωτικές εφαρμογές των ψυχολογικών επιδράσεων του μαγνητικού πεδίου .

Υποτίθεται ότι μια έκθεση ετοιμάστηκε και παρουσιάστηκε στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών , και το πείραμα απορρίφθηκε ως πολύ επικίνδυνο.

Έτσι, υποβλήθηκε μια πρόταση απευθείας στο Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών που υπόσχονταν ένα ισχυρό νέο όπλο που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν εχθρό στην τρέλα, προκαλώντας τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας με το πάτημα ενός κουμπιού. Χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου, το έργο θα πρέπει να είναι απόρρητο και να χρηματοδοτείται κρυφά.

Το Υπουργείο Άμυνας την ενέκρινε. Η χρηματοδότηση υποτίθεται ότι προήλθε από "cache of US$10 billion in Nazi gold" που ανακτήθηκε από ένα τρένο που βρέθηκε από Αμερικανούς στρατιώτες σε μια σήραγγα τρένου στη Γαλλία.

Το τρένο ανατινάχτηκε και όλοι οι εμπλεκόμενοι στρατιώτες σκοτώθηκαν. Όταν εξαντλήθηκαν αυτά τα κεφάλαια, εξασφαλίστηκε πρόσθετη χρηματοδότηση από το "ITT and Krupp AG" στη Γερμανία.

Το πείραμα έρχεται στο Long Island

Οι εργασίες άρχισαν στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven στο Long Island της Νέας Υόρκης με το όνομα Phoenix Project, αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι το έργο απαιτούσε ένα μεγάλο πιάτο ραντάρ και η εγκατάσταση ενός στο Brookhaven θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια του προγράμματος. Ευτυχώς, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είχε μια παροπλισμένη βάση στο Montauk της Νέας Υόρκης , όχι μακριά από το Brookhaven, το οποίο είχε μια πλήρη εγκατάσταση ραντάρ Semi Automatic Ground Environment (SAGE). Ο ιστότοπος ήταν μεγάλος και απομακρυσμένος (το Montauk δεν ήταν ακόμη τουριστικό αξιοθέατο) και η πρόσβαση στο νερό θα επέτρεπε τη μετακίνηση του εξοπλισμού μέσα και έξω χωρίς να εντοπίζεται.

Ο εξοπλισμός μεταφέρθηκε στο Camp Hero στη βάση Montauk στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και εγκαταστάθηκε σε υπόγεια αποθήκη κάτω από τη βάση. Σύμφωνα με τους θεωρητικούς συνωμοσίας, για να καλυφθεί η φύση του προγράμματος, η βάση έκλεισε το 1969 (αν και, στην πραγματικότητα, η βάση παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι τη δεκαετία του 1980) έκλεισε επίσημα τον Ιανουάριο του 1981 και εγκαταλείφθηκε για μερικά χρόνια ώσπου να δωριστεί το 1984 στο δήμο της νέας Υόρκης που τη μετέτρεψε σε πάρκο, το οποίο όμως έχει παντού πινακίδες (απαγορευτικές για είσοδο)

το κενό των τριών χρόνων έχει εξάψει τη φαντασία των συνωμοσιολόγων που αναρωτιούνται τι συνέβη εκεί

Η βάση δωρίστηκε ως καταφύγιο / πάρκο άγριας ζωής , με την προϋπόθεση ότι όλα τα υπόγεια της θα παραμείνουν ιδιοκτησία της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τα πειράματα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ισχυρίζονται ότι ορισμένα ή όλα τα ακόλουθα έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή

Η εγκατάσταση επεκτάθηκε σε δώδεκα επίπεδα και αρκετές εκατοντάδες εργαζόμενους, χωρίς κανείς στην πόλη να παρατηρήσει τους τόνους των οικοδομικών υλικών ή τους εκατοντάδες εργαζομένους που απαιτήθηκαν. Ορισμένες αναφορές περιγράφουν ότι η εγκατάσταση θα μπορούσε να επεκτείνεται κάτω από την πόλη του Montauk.

Άστεγοι απήχθησαν και υπέστησαν τεράστιες ποσότητες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Λίγοι επέζησαν.

Οι άνθρωποι απέκτησαν ψυχικές τους ικανότητες σε σημείο που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν αντικείμενα από τον λεπτό αέρα. Ο Stewart Swerdlow ισχυρίζεται ότι συμμετείχε στο Montauk Project, και ως εκ τούτου, λέει, οι «ψιονικές» ικανότητές του ενισχύθηκαν, αλλά με κόστος τη συναισθηματική αστάθεια, τη μετατραυματική διαταραχή του στρες και άλλα θέματα.

πειράματα πραγματοποιήθηκαν στην τηλεμεταφορά .

Δημιουργήθηκε ένα "porthole in time" που επέτρεπε στους ερευνητές να ταξιδεύουν οπουδήποτε σε χρόνο ή χώρο. Αυτό εξελίχθηκε σε ένα σταθερό "Time Tunnel".

Έγινε επαφή με εξωγήινους μέσω του Time Tunnel και ανταλλάχθηκε τεχνολογία με αυτούς που βελτίωσαν το πρόγραμμα. Αυτό επέτρεψε την ευρύτερη πρόσβαση στο " υπερδιάστημα ".

Ένα εξωγήινο τέρας ταξίδεψε μέσα από τη σήραγγα του χρόνου, κατέστρεψε τον εξοπλισμό και τους ερευνητές. Η σήραγγα έκλεισε και το πλάσμα καταστράφηκε.

Πραγματοποιήθηκαν πειράματα ελέγχου του νου και άστεγα αγόρια απήχθησαν και μεταφέρθηκαν στη βάση όπου υπέστησαν βασανιστικές περιόδους σωματικών και διανοητικών βασανιστηρίων για να σπάσουν το μυαλό τους, και στη συνέχεια το μυαλό τους επαναπρογραμματίστηκε. Πολλοί υποτίθεται ότι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και θάφτηκαν στο μέρος αυτό.

Στις 12 Αυγούστου 1983 περίπου, το πρόγραμμα ταξιδιού χρόνου στο Camp Hero συνδέθηκε στο υπερδιάστημα με το αρχικό έργο Rainbow το 1943. Το USS Eldridge τραβήχτηκε στο υπερδιάστημα και παγιδεύτηκε εκεί. Δύο άντρες, ο Al Bielek και ο Duncan Cameron, ισχυρίζονται ότι πήδησαν από το κατάστρωμα του Eldridge ενώ ήταν σε υπερδιάστημα και κατέληξαν μετά από μια περίοδο σοβαρού αποπροσανατολισμού στο Camp Hero το 1983. Εδώ ισχυρίζονται ότι συναντήθηκαν με τον John von Neumann, έναν διάσημο φυσικό και μαθηματικό, παρόλο που ήταν γνωστό ότι πέθανε το 1957. Ο Von Neumann υποτίθεται ότι είχε εργαστεί στο αρχικό πείραμα της Φιλαδέλφειας , αλλά το ναυτικό των ΗΠΑ το αρνείται αυτό.

Προσωπικό από την τοποθεσία Camp Hero ταξίδεψε στο USS Eldridge και έκλεισε τις γεννήτριες, προκαλώντας το πλοίο να επιστρέψει στο ναυτικό ναυπηγείο της Φιλαδέλφειας το 1943 και προκαλώντας την κατάρρευση της σήραγγας του χρόνου.

Εκεί δημιουργήθηκαν οι Metahumans ( μεταλλαγμένοι άνθρωποι με υπερδυνάμεις) και έγιναν πειράματα με ειδικούς ορούς για τη δημιουργία τέτοιων ατόμων.

Μετά την ολοκλήρωση των πειραμάτων ή την καταστροφή της εγκατάστασης, ανάλογα με το βιβλίο που διαβάσαμε, η εγκατάσταση έκλεισε για πάντα, σε όλο το προσωπικό έγινε πλύση εγκεφάλου, μερικοί πυροβολήθηκαν ή ορκίστηκαν απόλυτο απόρρητο και όλα τα αρχεία καταστράφηκαν. Σύμφωνα με ορισμένες ιστορίες, η έρευνα συνεχίζεται στην περιοχή μέχρι σήμερα με αυξημένη ασφάλεια.

To Montauk Project αποτέλεσε έμπνευση για την πολύ επιτυχημένη σειρά του Netflix "Stranger Things"

Μυστικά προγράμματα, απαγωγές παιδιών, απαγορευμένα πειράματα, ταξίδια στο χωροχρόνο, αλλόκοτες μορφές ζωής σε άλλη διάσταση. όλα αυτά συνθέτουν ένα τέλειο σκηνικό για το Stranger Things

Ο μύθος του Montauk Project ξεκίνησε κάπου στα 1992 με το βιβλίο των Preston B. Nichols και Peter Moon "The Montauk Project: Experiments In Time"

The Montauk Chair (ενισχυμένη με ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που ενίσχυαν τις ψυχικές δυνάμεις)

Ο έλεγχος του νου φαίνεται πως ήταν το κυρίαρχο ζητούμενο στο Montauk. Ένα από τα πλέον μυθικά «εργαλεία» για την επίτευξη ενός τόσο τολμηρού στόχου ήταν η «Καρέκλα του Montauk». Μια πολυθρόνα που ο συγγραφέας του βιβλίου θεωρεί ότι φτιάχτηκε από τη γνωστή ITT, με τη βοήθεια τεχνολογίας η οποία προερχόταν από εξωγήινους. Το αφήγημα συνεχίζεται στη βάση του ότι κάποιος που καθόταν σε αυτήν θα μπορούσε να μεταφέρει τηλεπαθητικά τις σκέψεις του σε άλλο άτομο που βρισκόταν σε αντίστοιχη καρέκλα μίλια μακριά.

Υπεύθυνος για το χειρισμό και τη λειτουργία της φέρεται να είναι ο Duncan Cameron.

Με τη σκέψη του και μόνο ήταν ικανός να ζωντανέψει ένα αντικείμενο που απλά σκεφτόταν ο συνομιλητής του, ενώ στο βιβλίο υπάρχουν αναφορές για τη δυνατότητα να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων.

υποτίθεται πως υπήρξε ναύτης στο USS Eldridge, το πλοίο που ταξίδεψε στο χρόνο με το Πείραμα της Φιλαδέλφειας… Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε το 1951, οι επιστήμονες μετέφεραν στο σώμα και το μυαλό του όλο το «υλικό» και τη γνώση, όταν έγινε 12 ετών, οπότε και μεταφέρθηκε ξανά στη βάση.

The Montauk boys (τα 11 παιδιά του πειράματος φαίνεται πως ήταν γνωστά με το όνομα τα αγόρια του Montauk, τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ ύστερα από αυτή τη μυστική αποστολή τους προς την ανοιχτή χρονοπύλη)

παιδιά τοξικομανών, ορφανά, άστεγα ήταν οι πιο εύκολοι στόχοι.Υπολογίζουν πως περίπου 100.000 άτομα που απήχθησαν, πέρασαν την πύλη του Montauk κι έγιναν πειραματόζωα εκεί.

Ο Stewart Swerdlow υποστηρίζει ότι είναι ένα από αυτά. Σύμφωνα με τη δική του διήγηση, πέρα από την αναπόφευκτη ψυχολογική βία λόγω της φύσης των πειραμάτων, είχε ασκηθεί σε διάφορες περιπτώσεις και σωματική.

Σύμφωνα με τον Nichols, στις εγκαταστάσεις του Montauk για πρώτη φορά η ανθρωπότητα κατόρθωσε να κάνει επιτυχή ταξίδια στο χρόνο, να επισκεφτεί άλλες διαστάσεις αλλά και να πραγματοποιήσει τηλεμεταφορές στον πλανήτη Άρη!

Στις 12 Αυγούστου 1983 το πείραμα ολοκληρώθηκε βίαια. Σύμφωνα με τον Nichols είχε δημιουργηθεί μια πύλη στο χωροχρόνο και ο Dunkan από την "Montauk Chair" καρέκλα του, έφερε από το υποσυνείδητο του ένα τέρας (μεγάλο, τριχωτό και άσχημο, σαν αυτό της σειράς του Netflix) το οποίο σκόρπισε καταστροφή και τρόμο.

Ο Nichols έπρεπε να συντρίψει όλο τον εξοπλισμό που τροφοδοτούσε την καρέκλα Montauk προτού το θηρίο εξαφανιστεί πίσω στο πουθενά'.

Η πύλη σφραγίστηκε, όπως συνέβη αργότερα και με την ίδια τη βάση η οποία έκλεισε οριστικά κρατώντας απόρρητα τα πειράματα της.

ο Nichols όπως και ο Bielek, μέχρι που πέθανε το 2011, υποστήριξαν ότι αυτά τα πειράματα που αφορούν την επέκταση της ανθρώπινης συνείδησης και της μελλοντικής τεχνολογίας συνεχίζονται κάπου, κάπως.

Το 2008, ένα άγνωστο σφάγιο ενός ζώου ξεπλύθηκε στην παραλία του Long Island, υιοθετώντας την ετικέτα του "Montauk Monster.