Νταβιντ Σασόλι: Αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών στη «μετα – Covid» εποχή

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Την βούληση των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αξιοποιήσουν την πανδημία ως εφαλτήριο για εμβάθυνση της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» με την ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσίας στις Βρυξέλλες εξέφρασε μιλώντας σήμερα στην Βουλή ο πρόεδρος του Ευρω-κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι. Από την τοποθέτησή του κατέστη σαφές ότι σχεδιάζεται άμεσα η επαναδιατύπωση των συνθηκών της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωση με βασικό στόχο την κατάργηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας πιο γνωστό ως «βέτο».

Η παρέμβαση του προέδρου της ευρωβουλής έγινε στην κοινή συνεδρίαση των επιτροπών Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.Μιλώντας ενώπιον τον εκπροσώπων των κομμάτων ο Νταβίντ Σασόλι ήταν φανερό ότι θέλησε να αξιοποιήσει την πανδημία του Covid 19, ως μοχλό πίεσης για αλλαγές στην συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα ενός διαλόγου με σαφές ταξικό περιεχόμενο αφού σε κοινωνικό επίπεδο πρωταρχικά θα μετάσχουν οι βασικοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Εμφάνισε παράλληλα την Ευρωπαϊκή Ένωση ως υπερασπιστή σε παγκόσμιο επίπεδο των δημοκρατικών και προοδευτικών αξιών τονίζοντας πως πρέπει να ενισχυθεί η κεντρική της εξουσία για την λήψη γρήγορων και σαφών αποφάσεων.

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στο πόσο η ενιαία πολιτική της Ευρώπης απέναντι στην πανδημία υπήρξε καθοριστική για την αντιμετώπισή της. Αναρωτήθηκε ρητορικά αν «μπορούμε να βγούμε από τον covid χωρίς μια ευρωπαϊκή πολιτική υγείας;» σημειώνοντας πως «αυτό θα ήταν μια ήττα γιατί όλοι οι πολίτες από την Ελλάδα μέχρι τη Φιλανδία, το ζητούν και το ξέρουν και το έχουν καταλάβει ότι μόνο με μια κοινή απάντηση, απόκριση, μπορούμε να προστατευθούμε από προκλήσεις τόσο σημαντικές, από πανδημίες παγκόσμιες».

«Προσπερνώντας» το γεγονός ότι η Ε.Ε έχει ουσιαστικά απαγορεύσει τις μόνιμες δαπάνες των τακτικών προϋπολογισμών για την ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας, ο Νταβίντ Σασόλι υποστήριξε πως στην Ευρώπη σε αντίθεση με ότι συμβαίνει πέρα από τον Ατλαντικό διατηρήθηκε το κράτος πρόνοιας. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «στην Ευρώπη παρά τα όσα συμβαίνουν κανένας πολίτης, γυναίκα ή άνδρας, δεν έμεινε έξω από τα νοσοκομεία. Για να μπεις στα νοσοκομεία της Ευρώπης δεν χρειαζόταν πιστωτική κάρτα, γιατί ο ευρωπαϊκός πυλώνας παρά τα πλήγματα που έχει δεχθεί, εγγυήθηκε σε όλους την πρόσβαση και την φροντίδα στο νοσοκομείο. Αυτό δεν έγινε σε όλα τα άλλα μέρη του κόσμου».

Με βάση αυτό ο πρόεδρος του Ευρω-κοινοβουλίου διατύπωσε ευθέως την πολιτική του πρόταση για «μετά» την πανδημία. Όπως είπε «πιστεύω ότι τα Κοινοβούλια, ως θεσμός, για να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τη λειτουργία της Ε.Ε. θα πρέπει να δώσουν νέα ισχύ, νέες εξουσίες στην Ευρώπη σε όλους τους τομείς, την άμυνα, την υγεία, τη μετανάστευση. Αυτή είναι η απάντηση που μπορούμε να δώσουμε στην επιθυμία των πολιτών να εξακολουθήσουν να στοιχηματίζουν υπέρ της Δημοκρατίας της Ε.Ε».

Πιο συγκεκριμένα ο Νταβίντ Σασόλι σε θεσμικό επίπεδο τάχθηκε κατά του δικαίωμα στο βέτο που διαθέτουν (τυπικά τουλάχιστον) οι χώρες μέλη της Ε.Ε. Όπως είπε «η ομοφωνία μπλοκάρει τις αποφάσεις, γιατί είναι σαν να λέμε στους πολίτες μας ότι η Δημοκρατία δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις». Επέμεινε μάλιστα αναφέροντας: «Μπορεί να λειτουργήσει μια Δημοκρατία με ομοφωνία; Μπορεί να λειτουργήσει μια Δημοκρατία με δικαίωμα βέτο; Όχι, δε γίνεται. Διότι, σημαίνει ότι αυτή η Δημοκρατία δεν είναι σε θέση να δώσει απαντήσεις. Η ομοφωνία παρεμποδίζει οποιαδήποτε απόφαση και οποιαδήποτε ευθύνη».

Στην κατεύθυνση αυτή πρότεινε αλλαγή των υφιστάμενων συνθηκών προκειμένου να ενσωματωθούν αυτές οι αλλαγές κάτι που όπως υποστήριξε πρέπει να γίνει στην επικείμενη διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως «ίσως πρέπει να ασχοληθούμε με τις συνθήκες. Κάποιοι λένε ότι πρέπει να αγγίξουμε τις συνθήκες. Πόσες φορές το κάναμε; Μοιάζει να είναι ταμπού. Οι συνθήκες μας πρέπει να προσαρμοστούν στις σύγχρονες προκλήσεις.Θα χαρούν οι ιδρυτές και οι εμπνευστές αυτών των συνθηκών, αν συνειδητοποιήσουν, αν ξέρουν ότι προσπαθούμε να βελτιώσουμε αυτές τις συνθήκες για να δώσουμε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη Δημοκρατία και τα συστήματά μας. Αυτή είναι μια πρόκληση και δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπού. Είναι μια πρόκληση τεράστια».

Μάλιστα ήταν σαφής για το εύρος του διαλόγου που πρέπει να υπάρξει και κυρίως ποιοι πρέπει να μετέχουν. Όπως είπε τις αλλαγές αυτές πρέπει «να τις κάνουν τα Εθνικά Κοινοβούλια, πρέπει να το κάνει η κοινωνία των πολιτών, οι εργαζόμενοι, οι βιομηχανίες, οι νέοι μας». Μια πρόταση που είναι εμφανές το πόσο κομβικό ρόλο επιφυλάσσει για τον θεσμικό αυτό διάλογο στις «βιομηχανίες μας» δηλαδή το σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ενδιαφέρον πάντως είχαν μετά από αυτή την παρέμβαση σχετικά με την ολοκλήρωση της δημοκρατικής λειτουργίας της Ε.Ε είχαν τα στοιχεία που παράθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος. Μεταξύ άλλων ανέφερε πως στην Ε.Ε «το 50% των εργαζομένων είναι χωρίς συλλογικές συμβάσεις. Στις 10 χώρες, απαγορεύεται ο συνδικαλισμός. Σε 15 χώρες, υπάρχει η απαγόρευση των απεργιών, ή μέτρα που περιορίζουν το απεργιακό δικαίωμα». Επίσης τόνισε πως «στην Ε.Ε., το 25% των παιδιών κάτω των 18 ετών βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και αποκλεισμού. Το φτωχότερο 20% των πολιτών της Ε.Ε., έχει καθαρό χρέος και όχι καθαρά έσοδα,4.500 ευρώ κατά κεφαλήν».

Ημεροδρόμος