Εισβολή στο Καπιτώλιο: Η δική μας κοντινή Αμερική...

«Τελευταία φορά που έγινε εισβολή στο Καπιτώλιο ήταν το 1814, κατά τη βρετανική εισβολή» επαναλάμβαναν σχολιαστές του CNN κατά τη διάρκεια του χάους που επικράτησε στην Ουάσινγκτον με την εισβολή ακροδεξιών υποστηρικτών του Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο.

Για το... αμερικάνικο κατεστημένο οι πρωτοφανείς δηλώσεις είχαν ξεκινήσει εδώ και μήνες, όταν ο σημερινός πρόεδρος άφηνε να εννοηθεί ότι εάν χάσει τις εκλογές δεν θα αποδεχτεί το αποτέλεσμα και ίσως δεν παραδώσει το αξίωμα εύκολα.

Στην Ελλάδα δεν είδαμε με έκπληξη αυτή την δήλωση. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν ένας πρωθυπουργός δεν βρέθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου για την τυπική παράδοση της εξουσίας στον διάδοχό του. Ήταν το 2015 όταν ο Αντώνης Σαμαράς, μη αντέχοντας την λαϊκή ετυμηγορία που έδινε την κυβέρνηση στην Αριστερά, καταπατούσε ένα συμβολικό κανόνα δημοκρατικής εναλλαγής.

Οι πρακτικές του Τραμπ, η ρητορική του και οι πολιτικές του προτεραιότητες έχουν άλλωστε πολλούς υποστηρικτές στην σημερινή κυβέρνηση. Δεν γίνεται να ξεχαστεί το ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης δήλωνε με παρρησία ότι εάν ήταν στην Αμερική θα ψήφιζε τον Τραμπ.

Ο δε Μάκης Βορίδης έχει δηλώσει ότι συμφωνεί απόλυτα με την ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ από πλευράς ΗΠΑ σε πρωτεύουσα του Ισραήλ. Ο ίδιος πολιτικός, άλλωστε έλεγε για τον Αλέξη Τσίπρα ό,τι είπε ο Ντόναλντ Τραμπ για τον Τζο Μπάιντεν: Ότι εάν εκλεγεί θα ακυρώσει τα Χριστούγεννα.

Ο τελευταίος δεν είναι ένας περιοθωριοποιημένος ακροδεξιός πολιτικός. Είναι ο υπουργός Εσωτερικών, που έχει δηλώσει ότι πρέπει να υπάρξουν θεσμικά μέτρα ώστε να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά στην Ελλάδα. Πόσο απέχει αυτό το πρόταγμα από όσα επιχείρησε να κάνει πράξη έναντι των δικών του πολιτικών αντιπάλων ο Τραμπ; Ελάχιστα.

Η alt-right, που παγιώθηκε με την εκλογή και την πολιτική του Τραμπ, έχει στον πυρήνα της τις εκστρατείες ψεύδους και τις κινητοποιήσεις του πεζοδρομίου. Και έχει εκλεκτικές συγγένειες με την τακτικής της ελληνικής κυβερνώσας Δεξιάς. Το μείγμα ψεύδους, εθνολαϊκισμού και εξυπηρετήσεων του μεγάλου κεφαλαίου απαντάται με αντίστοιχο τρόπο και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα.

Με κίβδηλα διλλήματα και ψευδείς υποσχέσεις ρίχνουν το δηλητήριο του διχασμού στις τάξεις των εργαζομένων και των φτωχότερων στρωμάτων. Και, όπως εκτίμησε πρόσφατα ο Μάρτιν Γουλφ, αν δεν ανατραπεί αυτός ο διχασμός, τότε θα έχουμε 100% γνήσιο φασισμό σε δέκα χρόνια...

ΑΥΓΗ