Τι Μυκήνες, τι Εύβοια, τι Ισθμός Ιεράπετρας...
Τι Μυκήνες, τι Εύβοια, τι Ισθμός Ιεράπετρας...
Ζούμε σε μια εποχή ολικής ανατροπής της ιστορικής σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος. Εδώ και χρόνια έχει σχεδόν χαθεί η σύνδεση του φυσικού ιστορικού τοπίου με τις τοπικές κοινωνίες, την τοπική αγροτική οικονομία. Ο ντόπιος πληθυσμός στην συντριπτική του πλειοψηφία έχει σταματήσει να...
καλλιεργεί και να παράγει όλα εκείνα τα αγαθά που ιστορικά έθρεψαν εκατοντάδες γενιές, σταμάτησε να συντηρεί τις πεζούλες, τις κατασκευές για την συλλογή νερού, τα καλντερίμια και τα μονοπάτια. Αυτό εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα την ταχεία διάβρωση του εδάφους, την μεταβολή του χαρακτήρα της χλωρίδας και πανίδας, την άναρχη βόσκηση σε τελική ανάλυση την αποξένωση του τόπου από τις τοπικές κοινωνίες. Οι γεωργικές καλλιέργειες στα πεδινά πάσχουν από την εντατική μονοκαλλιέργεια, την υπερεκμετάλλευση των εδαφών, την ανατροπή του φυσικού ιστορικού και γεωλογικού ανάγλυφου. Μια διαδικασία που οδηγεί στην εν πολλοίς μετατροπή των ζωντανών και γεμάτων ζωή εδαφών σε μάζα ανόργανης ύλης, της εξαφάνισης της ιστορικής- παραδοσιακής χλωρίδας και πανίδας.
Η άναρχη δόμηση, εκείνη κυρίως που σχετίζεται με την τουριστική οικονομία, είναι βασισμένη σε επιλογές ευκαιριακές, χωρίς καμία έστω και στοιχειώδη συμβολή των τεράστιων δυνατοτήτων και της συσσωρευμένης γνώσης από την ανάπτυξη των επιστημών. Η εξέλιξη και η επιτάχυνση της διαδικασίας αυτής επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Η προστασία και η διάσωση του ιστορικού φυσικού τοπίου μας, εκείνου που στον ένα ή στον άλλο βαθμό χαρακτήριζε για αιώνες ή για χιλιετίες τους τόπους μας είναι αναγκαιότητα όχι μικρότερης αξίας ή διαφοράς σε σχέση με τα μνημεία ή τεχνουργήματα ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης εργασίας δηλαδή αυτά που συνηθίζουμε να αποκαλούμε αρχαιότητες ή μνημεία.
Τι είναι όμως μνημείο;
Μνημείο είναι το κάθε κινητό ή ακίνητο, υλικό ή άυλο αντικείμενο από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε κάποια ιστορική πληροφορία, είναι στην ουσία το κάθε υλικό ή άυλο αποτύπωμα της επενέργειας του ανθρώπου στην φύση.
Με βάση αυτή την προσέγγιση, μνημείο αποτελούν τα υπεραιωνόβια δένδρα , το κρητικό άλογο, αλλά ακόμα και η κρητική διάλεκτος, άσματα, ή η ιδιαίτερη μουσική που επιβιώνει στο πέρασμα των αιώνων κλπ. Μια ελιά χιλιάδων ετών αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα ανθρώπινο τεχνούργημα ή κατασκευή. Ειδικά στην περίπτωση που δεν μιλάμε για άγρια ελιά, αλλά για ένα δένδρο που για εκατοντάδες γενιές, πρόγονοί μας, με τον ιδρώτα τους καλλιέργησαν για να καλύψουν τις φυσικές ανάγκες τους. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό και τα κρητικά άλογα που τείνουν σε εξαφάνιση(αφού με ευθύνη της κεντρικής και τοπικής διοίκησης δεν έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια) , η κρητική μέλισσα κ.α. Με άλλα λόγια μνημείο δεν είναι μόνο ένα τεχνικό συγκρότημα , μια κατασκευή, κάποιο τεχνούργημα. Είναι και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσονται όλα αυτά , αλλά και σε τελική ανάλυση είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, η κοινωνία, η φύση ως ενότητα μέσα από μια ιστορική οπτική που δένει το χθες μας, με το σήμερα και το αύριο...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
Ζούμε σε μια εποχή ολικής ανατροπής της ιστορικής σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος. Εδώ και χρόνια έχει σχεδόν χαθεί η σύνδεση του φυσικού ιστορικού τοπίου με τις τοπικές κοινωνίες, την τοπική αγροτική οικονομία. Ο ντόπιος πληθυσμός στην συντριπτική του πλειοψηφία έχει σταματήσει να...
καλλιεργεί και να παράγει όλα εκείνα τα αγαθά που ιστορικά έθρεψαν εκατοντάδες γενιές, σταμάτησε να συντηρεί τις πεζούλες, τις κατασκευές για την συλλογή νερού, τα καλντερίμια και τα μονοπάτια. Αυτό εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα την ταχεία διάβρωση του εδάφους, την μεταβολή του χαρακτήρα της χλωρίδας και πανίδας, την άναρχη βόσκηση σε τελική ανάλυση την αποξένωση του τόπου από τις τοπικές κοινωνίες. Οι γεωργικές καλλιέργειες στα πεδινά πάσχουν από την εντατική μονοκαλλιέργεια, την υπερεκμετάλλευση των εδαφών, την ανατροπή του φυσικού ιστορικού και γεωλογικού ανάγλυφου. Μια διαδικασία που οδηγεί στην εν πολλοίς μετατροπή των ζωντανών και γεμάτων ζωή εδαφών σε μάζα ανόργανης ύλης, της εξαφάνισης της ιστορικής- παραδοσιακής χλωρίδας και πανίδας.
Η άναρχη δόμηση, εκείνη κυρίως που σχετίζεται με την τουριστική οικονομία, είναι βασισμένη σε επιλογές ευκαιριακές, χωρίς καμία έστω και στοιχειώδη συμβολή των τεράστιων δυνατοτήτων και της συσσωρευμένης γνώσης από την ανάπτυξη των επιστημών. Η εξέλιξη και η επιτάχυνση της διαδικασίας αυτής επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Η προστασία και η διάσωση του ιστορικού φυσικού τοπίου μας, εκείνου που στον ένα ή στον άλλο βαθμό χαρακτήριζε για αιώνες ή για χιλιετίες τους τόπους μας είναι αναγκαιότητα όχι μικρότερης αξίας ή διαφοράς σε σχέση με τα μνημεία ή τεχνουργήματα ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης εργασίας δηλαδή αυτά που συνηθίζουμε να αποκαλούμε αρχαιότητες ή μνημεία.
Τι είναι όμως μνημείο;
Μνημείο είναι το κάθε κινητό ή ακίνητο, υλικό ή άυλο αντικείμενο από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε κάποια ιστορική πληροφορία, είναι στην ουσία το κάθε υλικό ή άυλο αποτύπωμα της επενέργειας του ανθρώπου στην φύση.
Με βάση αυτή την προσέγγιση, μνημείο αποτελούν τα υπεραιωνόβια δένδρα , το κρητικό άλογο, αλλά ακόμα και η κρητική διάλεκτος, άσματα, ή η ιδιαίτερη μουσική που επιβιώνει στο πέρασμα των αιώνων κλπ. Μια ελιά χιλιάδων ετών αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα ανθρώπινο τεχνούργημα ή κατασκευή. Ειδικά στην περίπτωση που δεν μιλάμε για άγρια ελιά, αλλά για ένα δένδρο που για εκατοντάδες γενιές, πρόγονοί μας, με τον ιδρώτα τους καλλιέργησαν για να καλύψουν τις φυσικές ανάγκες τους. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό και τα κρητικά άλογα που τείνουν σε εξαφάνιση(αφού με ευθύνη της κεντρικής και τοπικής διοίκησης δεν έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια) , η κρητική μέλισσα κ.α. Με άλλα λόγια μνημείο δεν είναι μόνο ένα τεχνικό συγκρότημα , μια κατασκευή, κάποιο τεχνούργημα. Είναι και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσονται όλα αυτά , αλλά και σε τελική ανάλυση είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, η κοινωνία, η φύση ως ενότητα μέσα από μια ιστορική οπτική που δένει το χθες μας, με το σήμερα και το αύριο...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
καλλιεργεί και να παράγει όλα εκείνα τα αγαθά που ιστορικά έθρεψαν εκατοντάδες γενιές, σταμάτησε να συντηρεί τις πεζούλες, τις κατασκευές για την συλλογή νερού, τα καλντερίμια και τα μονοπάτια. Αυτό εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα την ταχεία διάβρωση του εδάφους, την μεταβολή του χαρακτήρα της χλωρίδας και πανίδας, την άναρχη βόσκηση σε τελική ανάλυση την αποξένωση του τόπου από τις τοπικές κοινωνίες. Οι γεωργικές καλλιέργειες στα πεδινά πάσχουν από την εντατική μονοκαλλιέργεια, την υπερεκμετάλλευση των εδαφών, την ανατροπή του φυσικού ιστορικού και γεωλογικού ανάγλυφου. Μια διαδικασία που οδηγεί στην εν πολλοίς μετατροπή των ζωντανών και γεμάτων ζωή εδαφών σε μάζα ανόργανης ύλης, της εξαφάνισης της ιστορικής- παραδοσιακής χλωρίδας και πανίδας.
Η άναρχη δόμηση, εκείνη κυρίως που σχετίζεται με την τουριστική οικονομία, είναι βασισμένη σε επιλογές ευκαιριακές, χωρίς καμία έστω και στοιχειώδη συμβολή των τεράστιων δυνατοτήτων και της συσσωρευμένης γνώσης από την ανάπτυξη των επιστημών. Η εξέλιξη και η επιτάχυνση της διαδικασίας αυτής επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Η προστασία και η διάσωση του ιστορικού φυσικού τοπίου μας, εκείνου που στον ένα ή στον άλλο βαθμό χαρακτήριζε για αιώνες ή για χιλιετίες τους τόπους μας είναι αναγκαιότητα όχι μικρότερης αξίας ή διαφοράς σε σχέση με τα μνημεία ή τεχνουργήματα ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης εργασίας δηλαδή αυτά που συνηθίζουμε να αποκαλούμε αρχαιότητες ή μνημεία.
Τι είναι όμως μνημείο;
Μνημείο είναι το κάθε κινητό ή ακίνητο, υλικό ή άυλο αντικείμενο από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε κάποια ιστορική πληροφορία, είναι στην ουσία το κάθε υλικό ή άυλο αποτύπωμα της επενέργειας του ανθρώπου στην φύση.
Με βάση αυτή την προσέγγιση, μνημείο αποτελούν τα υπεραιωνόβια δένδρα , το κρητικό άλογο, αλλά ακόμα και η κρητική διάλεκτος, άσματα, ή η ιδιαίτερη μουσική που επιβιώνει στο πέρασμα των αιώνων κλπ. Μια ελιά χιλιάδων ετών αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα ανθρώπινο τεχνούργημα ή κατασκευή. Ειδικά στην περίπτωση που δεν μιλάμε για άγρια ελιά, αλλά για ένα δένδρο που για εκατοντάδες γενιές, πρόγονοί μας, με τον ιδρώτα τους καλλιέργησαν για να καλύψουν τις φυσικές ανάγκες τους. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό και τα κρητικά άλογα που τείνουν σε εξαφάνιση(αφού με ευθύνη της κεντρικής και τοπικής διοίκησης δεν έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια) , η κρητική μέλισσα κ.α. Με άλλα λόγια μνημείο δεν είναι μόνο ένα τεχνικό συγκρότημα , μια κατασκευή, κάποιο τεχνούργημα. Είναι και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσονται όλα αυτά , αλλά και σε τελική ανάλυση είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, η κοινωνία, η φύση ως ενότητα μέσα από μια ιστορική οπτική που δένει το χθες μας, με το σήμερα και το αύριο...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
Σχόλια