Η ΒΥΘΙΣΜΈΝΗ ΠΌΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΊΑΣ ΔΟΛΊΧΗΣ

Η ΒΥΘΙΣΜΈΝΗ ΠΌΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΊΑΣ ΔΟΛΊΧΗΣ Χάρτης του 1791 του Louis Stanislas όπου σημειώνεται το νησί Cacavo. Η Κέκοβα ή Καράβολα στα λυκιακά: Δολίχη ή Δολιχίστη, είναι ένα μικρό νησί που ανήκει σήμερα στην Τουρκία, κοντά στην λυκιακή πόλη Μύρα [Ντέμρε], στην επαρχία Αττάλεια. Η Κέκοβα έχει έκταση 4,5 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητη απέχει 25 χλμ. από το Καστελλόριζο.Τα μισά από τα σπίτια, είναι τώρα ερείπια, και βυθισμένες σκάλες κατεβαίνουν μέσα στο νερό. Μερικά από τα θεμέλια των κτιρίων και το αρχαίο λιμάνι είναι εντελώς κάτω από την επιφάνεια του νερού. Πρόκειται για βυθισμένα ερείπια που υπάρχουν εκεί από τον 2ο αιώνα μ.Χ. Βυθίστηκαν από τον σεισμό του 139μ.Χ με μέγεθος 7.5 βαθμών ο οποίος προκάλεσε τεράστιες ζημιές στην Ρόδο, τουρκικά παράλια, Κω,Κάλυμνο, Καστελλόριζο,Αγαθονήσι κά. Σήμερα η περιφερειακή ενότητα Kekova είναι 260 km2 και περιλαμβάνει το νησί Kekova, τα χωριά Kaleköy και Üçağız και τις τέσσερις αρχαίες ελληνικές πόλεις Σίμηνα, Απερλαί, Δολιχίστη και Τιμειούσα. Το Kaleköy (αρχαία Σίμηνα) είναι στην τουρκική ακτή. Επίσης στην περιοχή υπάρχουν τα μερικώς βυθισμένα ερείπια των Απερλών και ένα κάστρο.Το Üçağız (αρχαίο όνομα, Τιμιούσας ή Τριστομον) είναι ένα χωριό ένα χιλιόμετρο από το Kaleköy, βόρεια ενός μικρού κόλπου με το ίδιο όνομα, με τα ερείπια της Τιμιούσας στα ανατολικά. Το όνομα "Üçağız" σημαίνει «τρία στόματα» από το αρχαίο όνομα της, που αναφέρονται στις τρεις εξόδους προς την ανοιχτή θάλασσα. Μετά την ιταλική κατοχή του Καστελόριζο, η γη της Κέκοβας - η οποία εκείνη την εποχή κατοικήθηκε προσωρινά το καλοκαίρι λόγω της συγκομιδής ξύλου - αμφισβητήθηκε τοσο από την Ιταλία όσο και την Τουρκία. Ομως με την Σύμβαση του 1932 περιήλθε στην Τουρκία.Στη βόρεια πλευρά της υπάρχουν τα μερικώς βυθισμένα ερείπια της Δολίχης. Ανακατασκευάστηκε και εξακολουθησε να ανθίζει κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τελικά εγκαταλείφθηκε λόγω των αραβικών επιδρομών σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ή από ένα μεταγενέστερο ισχυρό σεισμικό επεισόδιο από το Ρήγμα της Μεγίστης. Το απότομο έδαφος δεν διευκόλυνε την κατοίκηση της, αλλά όπως και άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτής, προτιμήθηκε για την παραγωγή της τυριανής πορφύρας λόγω της τεράστιας ποσότητας κελυφών σαλιγκαριών Murex. Γεωδίφης Η γεωγραφία του σεισμού του 139μ.Χ και οι επιπτώσεις του στην αρχαία Δολίχη

• 9/08/2020

Χάρτης του 1791 του Louis Stanislas όπου σημειώνεται το νησί Cacavo.

Η Κέκοβα ή Καράβολα στα λυκιακά: Δολίχη ή Δολιχίστη, είναι ένα μικρό νησί που ανήκει σήμερα στην Τουρκία, κοντά στην λυκιακή πόλη Μύρα [Ντέμρε], στην επαρχία Αττάλεια.

Η Κέκοβα έχει έκταση 4,5 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητη απέχει 25 χλμ. από το Καστελλόριζο.Τα μισά από τα σπίτια, είναι τώρα ερείπια, και βυθισμένες σκάλες κατεβαίνουν μέσα στο νερό. Μερικά από τα θεμέλια των κτιρίων και το αρχαίο λιμάνι είναι εντελώς κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Πρόκειται για βυθισμένα ερείπια που υπάρχουν εκεί από τον 2ο αιώνα μ.Χ. Βυθίστηκαν από τον σεισμό του 139μ.Χ με μέγεθος 7.5 βαθμών ο οποίος προκάλεσε τεράστιες ζημιές στην Ρόδο, τουρκικά παράλια, Κω,Κάλυμνο, Καστελλόριζο,Αγαθονήσι κά.

Σήμερα η περιφερειακή ενότητα Kekova είναι 260 km2 και περιλαμβάνει το νησί Kekova, τα χωριά Kaleköy και Üçağız και τις τέσσερις αρχαίες ελληνικές πόλεις Σίμηνα, Απερλαί, Δολιχίστη και Τιμειούσα. Το Kaleköy (αρχαία Σίμηνα) είναι στην τουρκική ακτή. Επίσης στην περιοχή υπάρχουν τα μερικώς βυθισμένα ερείπια των Απερλών και ένα κάστρο.Το Üçağız (αρχαίο όνομα, Τιμιούσας ή Τριστομον) είναι ένα χωριό ένα χιλιόμετρο από το Kaleköy, βόρεια ενός μικρού κόλπου με το ίδιο όνομα, με τα ερείπια της Τιμιούσας στα ανατολικά. Το όνομα "Üçağız" σημαίνει «τρία στόματα» από το αρχαίο όνομα της, που αναφέρονται στις τρεις εξόδους προς την ανοιχτή θάλασσα.

Μετά την ιταλική κατοχή του Καστελόριζο, η γη της Κέκοβας - η οποία εκείνη την εποχή κατοικήθηκε προσωρινά το καλοκαίρι λόγω της συγκομιδής ξύλου - αμφισβητήθηκε τοσο από την Ιταλία όσο και την Τουρκία. Ομως με την Σύμβαση του 1932 περιήλθε στην Τουρκία.Στη βόρεια πλευρά της υπάρχουν τα μερικώς βυθισμένα ερείπια της Δολίχης. Ανακατασκευάστηκε και εξακολουθησε να ανθίζει κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τελικά εγκαταλείφθηκε λόγω των αραβικών επιδρομών σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ή από ένα μεταγενέστερο ισχυρό σεισμικό επεισόδιο από το Ρήγμα της Μεγίστης.

Το απότομο έδαφος δεν διευκόλυνε την κατοίκηση της, αλλά όπως και άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτής, προτιμήθηκε για την παραγωγή της τυριανής πορφύρας λόγω της τεράστιας ποσότητας κελυφών σαλιγκαριών Murex.

Γεωδίφης