Ποιοι κρύβονται πίσω από τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής ...

Πίσω από τη φωνή του κινήματος που αρνείται το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, είναι ένα ολόκληρο ιδεολογικό δίκτυο που έχει αναλάβει την ανασύνταξη του χάρτη της τελευταίας δεκαετίας, υποστηρίζει μεταξύ άλλων η...
Ναόμι Κλάιν, σε ένα εκτενές κείμενο της, το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση We Own the Future: Democratic Socialism - American Style.

Ποιοι απειλούνται από τις διεκδικήσεις αυτές του κινήματος ενάντια στην κλιματική αλλαγή; Σύμφωνα με έρευνα του Riley Dunlap και του Peter Jacques το 2013, το 72% των βιβλίων άρνησης της κλιματικής αλλαγής, τα οποία δημοσιεύονται από τη δεκαετία του 1990, συνδέονται με ομάδες θεωρητικών της δεξιάς όπως το Ίδρυμα Heritage και το Ινστιτούτο Cato. Είναι αυτοί που νιώθουν ότι το New Green Deal απειλεί την ιδεολογική ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης σχολής.


Πολλά από αυτά τα ιδρύματα, γράφει η Ν. Κλάιν, δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν οι επιχειρηματικές ελίτ των ΗΠΑ φοβήθηκαν ότι η κοινή γνώμη στρέφεται επικίνδυνα κατά του καπιταλισμού και υπέρ του σοσιαλισμού. Έτσι ξεκίνησαν μια αντεπίθεση δημιουργώντας ένα ιδεολογικό κίνημα με πλούσια χρηματική στήριξη, που υποστήριζε την αποενοχοποίηση της απληστίας και της επιδίωξης κέρδους χωρίς όρους, στήνοντας το αφήγημα πως αυτή η οδός προσφέρει την ελπίδα για μια πρωτοφανή χειραφέτηση. Υπό την ομπρέλα αυτού του αφηγήματος, πάλεψαν σκληρά για να καθιερωθούν πολιτικές όπως, φορολογικές ελαφρύνσεις για τους πλούσιους, πλειστηριασμοί κρατικής και δημόσιας περιουσίας από την ενέργεια έως το νερό και γενικά όλο το πακέτο που σήμερα ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμό.

Σε αυτό το σημείο η Κλαιν κάνει αναφορά στην καταλυτική επιρροή της Θάτσερ και του Ρήγκαν οι οποίοι ήταν αντίστοιχα στο τιμόνι του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ ολόκληρη τη δεκαετία του '80, υπέρ του δόγματος «there is no alternative» (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) από τον φονταμενταλισμό της αγοράς! Ο κομουνιστικός κόσμος κατέρρεε και η παντοδυναμία τους φαινόταν βέβαιη. Όλα πήγαν τέλεια μέχρι την οικονομική κατάρρευση του 2008 που προκλήθηκε άμεσα από έναν τραπεζικό τομέα ανεξέλεγκτο.

Αναφερόμενη στη συνδιάσκεψη του συντηρητικού think tank (CPAC0), διαπιστώνει, πως η άρνηση τους να παραδεχτούν και να συμβάλλουν στη λύση, έχει να κάνει λιγότερο με τα χρήματα και περισσότερο με την ιδεολογική ηγεμονία που κινδυνεύουν να χάσουν αν μπει σε εφαρμογή το νέο Green Deal που υπερψήφισαν βουλευτές του Κογκρέσου και προοδευτικοί ευρωβουλευτές. Κι αυτό γιατί ότι απαιτείται να γίνει για να σώσουμε ότι μπορούμε έρχεται σε αντίθεση με όλη τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα που αποτελεί «...το ιδεολογικό τους έργο που χτίζουν μισό αιώνα τώρα». Γι’ αυτό στη συνδιάσκεψη του CPAC, o εκπρόσωπος του Λευκού οίκου και του Τραμπ, Sebastian Gorka, έφτασε να εκστομίζει έως και αντικομουνιστικές φράσεις όπως «Βρίσκεστε στην πρώτη γραμμή του πολέμου κατά του κομουνισμού που επιστρέφει στην Αμερική με το πρόσχημα του δημοκρατικού σοσιαλισμού».


Η Ναόμι Κλάιν αναφέρεται σε όσα διεκδικεί το κίνημα για την κλιματική δικαιοσύνη: Μοντέλα για ανανεώσιμη ενέργεια που ελέγχονται από την κοινότητα, αλλαγές στην αγορά εργασίας ώστε να μη μείνει κανένας εργαζόμενος πίσω εξαιτίας των δραματικών αλλαγών που φέρνει η κλιματική αλλαγή, βελτιωμένη πράσινη τεχνολογία, δημόσια ενέργεια, τιμολόγηση του άνθρακα με τρόπο ώστε να καταπολεμάται ο φυλετικός ρατσισμός αλλά και ο ρατσισμός φύλλου και πολλά άλλα.

Αυτό που έλειπε μέχρι το 2019, γράφει, ήταν η πολιτική πρωτοβουλία σε ανώτατο επίπεδο, για την εξάπλωση αυτών των μοντέλων ταυτόχρονα και με την ταχύτητα που απαιτούν τόσο η επιστήμη όσο και η δικαιοσύνη. Αυτή είναι η μεγάλη υπόσχεση ενός ολοκληρωμένου Green New Deal στη μεγαλύτερη οικονομία της γης, σύμφωνα με τη δημοσιογράφο και ακτιβίστρια.

Ξανασυνδέοντας τη νεοφιλελεύθερη σχολή με τον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, η Ναόμι Κλάιν, διευκρινίζει πως σήμερα, οι διαφοροποιήσεις δεν έχουν σχέση με τις διαφορετικές θέσεις ανάμεσα στους ρεπουμπλικάνους και τους δημοκρατικούς. Το New Green Deal και η δικαιοσύνη που διεκδικεί το κίνημα απειλεί ευθέως όλη τη νεοφιλελεύθερη σχολή, όπως κι αν αυτοαποκαλείται πολιτικά καθώς οι πρωτοβουλίες πρέπει να είναι δυναμικές. Η κατάσταση απαιτεί παρεμβάσεις όπως: Καθολικές απαγορεύσεις σε ρυπογόνες ουσίες, μεγάλες ποινές για τις παραβιάσεις, νέο φορολογικό σύστημα, μεγάλες επιδοτήσεις στην πράσινη ανάπτυξη, άλλου τύπου προγράμματα δημοσίων έργων, ανατροπές ιδιωτικοποιήσεων κ.α. Εν’ ολίγοις, απαιτείται η πλήρης απόσυρση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου το οποίο πάλεψαν να εγκαθιδρύσουν για μισό αιώνα. Η παραδοχή από τη μεριά τους του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, σημαίνει ιδεολογική ήττα και συντριβή.

Από την άλλη, αν κρατήσουν εκείνοι το τιμόνι για την επόμενη δεκαετία, λέει η Ν. Κλάιν, η ανθρωπότητα θα δεινοπαθήσει με πρώτα τα ευάλωτα στρώματα που είναι είδη θύματα της κλιματικής αλλαγής.

πηγη tvxs.gr