Ελούντα,1984: Όταν η ελληνική διπλωματία "έκοβε και έραβε" στη Μεσόγειο
Ελούντα,1984: Όταν η ελληνική διπλωματία "έκοβε και έραβε" στη Μεσόγειο
Γράφει ο Βασίλης Κολλάρος
Νοέμβριος του 1984: Κάτω από άκρα μυστικότητα και με μυθιστορηματικό τρόπο, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου φιλοξένησε στην Ελούντα του Αγίου Νικολάου της Κρήτης τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν και τον Λίβυο δικτάτορα, Μουαμάρ αλ Καντάφι.
Επρόκειτο για τριμερή συνάντηση που κανόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός με σκοπό την αποκατάσταση των γαλλολιβυκών σχέσεων, οι οποίες είχαν κλονιστεί μετά το ζήτημα του Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 15.11.1984).
Το Τσαντ, μια κεντροαφρικανική χώρα, αποτελούσε μόνιμη εστία διαμάχης ανάμεσα στη Γαλλία και τη Λιβύη, γεγονός που τροφοδότησε μια σειρά από εμφύλιους πολέμους. Η Γαλλία αποτελούσε εν δυνάμει εγγυήτρια χώρα μετά την αποαποικιοποίηση που έγινε επί Ντε Γκωλ. Από την άλλη πλευρά, η Λιβύη έβλεπε το γειτονικό σε αυτήν Τσαντ, ως διάδρομο εξάπλωσης της κανταφικής επανάστασης σε άλλες χώρες της αφρικανικής ηπείρου (Ελεύθερος Τύπος, 16.11.1984).
Η Τρίπολη είχε έντονη ανάμιξη στα εσωτερικά του κρατιδίου αυτού, στέλνοντας στρατεύματα και στηρίζοντας ομάδες που αντιτάσσονταν στη (γαλλόφιλη) κεντρική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, 5.500 Λίβυοι στρατιώτες είχαν σταλεί στα σύνορα Λιβύης-Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 16.11.1984).
από slpress
Γράφει ο Βασίλης Κολλάρος
Νοέμβριος του 1984: Κάτω από άκρα μυστικότητα και με μυθιστορηματικό τρόπο, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου φιλοξένησε στην Ελούντα του Αγίου Νικολάου της Κρήτης τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν και τον Λίβυο δικτάτορα, Μουαμάρ αλ Καντάφι.
Επρόκειτο για τριμερή συνάντηση που κανόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός με σκοπό την αποκατάσταση των γαλλολιβυκών σχέσεων, οι οποίες είχαν κλονιστεί μετά το ζήτημα του Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 15.11.1984).
Το Τσαντ, μια κεντροαφρικανική χώρα, αποτελούσε μόνιμη εστία διαμάχης ανάμεσα στη Γαλλία και τη Λιβύη, γεγονός που τροφοδότησε μια σειρά από εμφύλιους πολέμους. Η Γαλλία αποτελούσε εν δυνάμει εγγυήτρια χώρα μετά την αποαποικιοποίηση που έγινε επί Ντε Γκωλ. Από την άλλη πλευρά, η Λιβύη έβλεπε το γειτονικό σε αυτήν Τσαντ, ως διάδρομο εξάπλωσης της κανταφικής επανάστασης σε άλλες χώρες της αφρικανικής ηπείρου (Ελεύθερος Τύπος, 16.11.1984).
Η Τρίπολη είχε έντονη ανάμιξη στα εσωτερικά του κρατιδίου αυτού, στέλνοντας στρατεύματα και στηρίζοντας ομάδες που αντιτάσσονταν στη (γαλλόφιλη) κεντρική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, 5.500 Λίβυοι στρατιώτες είχαν σταλεί στα σύνορα Λιβύης-Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 16.11.1984).
από slpress
Σχόλια