Η ζωή σου ως ορυχείο παραγωγής δεδομένων

Τα προσωπικά δεδομένα, η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, οι αλγόριθμοι που γνωρίζουν τα πάντα για τον τρόπο ζωής μας και πώς θα προστατευθούμε.. Οι ζωές μας δημιουργούν μπίζνες και τζίρους που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στις υπηρεσίες που λαμβάνουμε δωρεάν.


Στα ευρωπαϊκά και στα αμερικανικά αεροδρόμια υπάρχουν εδώ και καιρό συστήματα ελέγχου διαβατηρίων και αναγνώρισης προσώπου. Το μηχάνημα ελέγχει την αυθεντικότητα του διαβατηρίου και ταυτοχρόνως συγκρίνει τη φωτογραφία με τα δεδομένα που επεξεργάζεται η φωτογραφική κάμερα, εστιασμένη στο πρόσωπο του επιβάτη. Αν η βιομετρική διάγνωση αντιστοιχεί με αυτό που έχει αποτυπωθεί στη φωτογραφία, η μπάρα ανοίγει και ο επιβάτης δύναται να προχωρήσει προς επιβίβαση. Στα μεγάλα αμερικανικά αεροδρόμια ο έλεγχος εισόδου στη χώρα γίνεται από αντίστοιχα μηχανήματα. Το διαβατήριο ελέγχεται, μαζί με το πρόσωπο και τα δακτυλικά αποτυπώματα.

Στη συνέχεια το μηχάνημα τυπώνει μία απόδειξη ταυτοποίησης, την οποία ο επιβάτης παραδίδει στον αστυνομικό που θα βάλει τις σφραγίδες και, ενδεχομένως, να κάνει τις γνωστές ερωτήσεις για τον σκοπό επίσκεψης στη χώρα, το σημείο διαμονής και, κυρίως, για την ημερομηνία αναχώρησης. Σε αρκετά αεροδρόμια των ΗΠΑ, ο επιβάτης φωτογραφίζεται και λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο. Η σχετική πινακίδα ενημερώνει τους Αμερικανούς υπηκόους ότι η φωτογραφία τους θα διαγραφεί μετά από δύο εβδομάδες. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει καμία ενημέρωση.



Στην Κίνα και στην Ιαπωνία, που δεν διατηρούν δυτικού τύπου αναστολές για προσωπικά δεδομένα, η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου χρησιμοποιείται πλέον σε πλήθος εφαρμογών. Ψωνίζεις στο σούπερ μάρκετ, το ρομπότ αναγνωρίζει το πρόσωπό σου και κάνει τη χρέωση στην πιστωτική κάρτα. Ως λαός ήμασταν πολύ μπροστά όταν υιοθετήσαμε την έκφραση «έχω πρόσωπο». Σε αρκετές πόλεις της Κίνας, το πρόσωπο του επιβάτη είναι αρκετό για να κόψει εισιτήριο, δεν χρειάζεται να κουβαλάει επάνω του ούτε μετρητά, ούτε πιστωτική κάρτα.

Πριν από δύο χρόνια, εμείς οι Ευρωπαίοι, ήμασταν σε παροξυσμό για το GDPR, το πλαίσιο διαχείρισης και προστασίας προσωπικών δεδομένων. Αστειότητες. Εδώ μαθαίνουμε ότι η Siri μας ακούει σε πραγματικό χρόνο, αλλά ρωτάμε ο ένας τον άλλον αν αποδεχόμαστε τα cookies και βγάζουμε ένα βαρουφακικό «ουάου» όταν συνειδητοποιούμε ότι η εφαρμογή του Google Maps διατηρεί λεπτομερές αρχείο των μετακινήσεών μας.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Economist έγραψε ότι το έτος 2035 στον πλανήτη θα υπάρχουν ένα τρισεκατομμύριο συσκευές σε περιβάλλον διασύνδεσης. Τώρα, ας πούμε, έχετε στο δίκτυο τον υπολογιστή, το κινητό και την τηλεόραση, ίσως και το κλιματιστικό. Το 2035, όμως, θα έχετε συνδέσει και την κουζίνα και το ψυγείο και το αυτοκίνητο. Το data profile σας θα δημιουργεί λεπτομερές πληροφοριακό πλαίσιο ακόμα και για την ώρα που πάτε για ύπνο.



Σήμερα ήδη έχετε επιτρέψει σε εφαρμογές να παρακολουθούν πόσα βήματα κάνετε στη διάρκεια της ημέρας ή τι επιδόσεις έχετε όταν γυμνάζεστε. Οι ασφαλιστικές εταιρείες ξερογλείφονται. Μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια ο αλγόριθμος θα γνωρίζει τα πάντα για τον τρόπο ζωής σας και θα μπορεί να διατυπώσει σενάριο για το προσδόκιμο ζωής και τις ασθένειες που θα σας απειλήσουν. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Μέχρι που θα σου κόψει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο ή μία επαγγελματική ευκαιρία.

Στο Facebook, συνήθως πολλές φορές μέσα στη μέρα, υιοθετείτε μία από τις έξι βασικές συναισθηματικές αντιδράσεις που υιοθετεί η πλατφόρμα: μου αρέσει, θυμώνω, λυπάμαι, καρδούλα κ.λ.π. Όταν ο αλγόριθμος της πλατφόρμας μάθει να κατανοεί ακριβώς και τι λέει το post, τότε θα μπορεί να φτιάξει ένα πληρέστατο προφίλ συναισθηματικών αντιδράσεων και πολιτικών αντιλήψεων. Είσαι straight αλλά gay friendly, σου αρέσουν οι γάτες, ψηφίζεις ΚΙΝΑΛ, αλλά δεν συμπαθείς τη Φώφη.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Για να βάλω δύο θέματα, που έλεγαν παλαιότερα και στις συνελεύσεις. Πρώτον, οι ζωές μας, ως ορυχεία παραγωγής δεδομένων, δημιουργούν μπίζνες και τζίρους που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στις υπηρεσίες που λαμβάνουμε δωρεάν. Κοινώς κάποια στιγμή, θα πρέπει να οργανωθεί ένα κίνημα που θα διεκδικεί ουσιαστική αμοιβή για τα δεδομένα μας. Ακούγεται ουτοπικό, αφού η αντίσταση στον νέο καπιταλισμό θα είναι η απόλυτη ακινησία, δηλαδή η μη παραγωγή δεδομένων. Όμως το αίτημα ωριμάζει. Δεύτερον, πέρα από τις συμφωνίες για τα πυρηνικά, τη βιοηθική, το κλίμα ή ό,τι άλλο, ο πλανήτης οφείλει πλέον να συζητήσει μία Συμφωνία για την Τεχνητή Νοημοσύνη. Και να το κάνει τώρα. Αύριο θα τρέχει και δεν θα προλαβαίνει.

_______________________

Πηγή: athensvoice.gr