Η επιστημονική συσχέτιση της Ατλαντίδας με τη Θήρα…
Η επιστημονική συσχέτιση της Ατλαντίδας με τη Θήρα…
ΟΑμερικανός Καθηγητής Edward Loring έδωσε τον εξής απολογισμό των ευρημάτων των τελευταίων ερευνών στην περιοχή της Θήρας, σχετικά με τη χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας:
Το ελληνοαμερικανικό ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξαγόταν στη Θήρα τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1966, έφερε στο φως αξιόλογα τεκμήρια, που ενίσχυαν τη μινωική θεωρία περί της ύπαρξης της μυθικής Ατλαντίδας, όπως την είχε διατυπώσει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Άγγελος Γαλανόπουλος.
Άγγελος Γαλανόπουλος (1910-2001)
Ένας περίεργος και σημαντικός δεσμός μεταξύ του σπαραγμένου ηφαιστειογενούς νησιού και της πλούσιας και εξαιρετικά πολιτισμένης και προηγμένης κοινωνίας, όπως περιέγραφε ο Πλάτων στους διαλόγους του “Τιμαίος” και “Κριτίας”, παρουσιάστηκε στους ερευνητές με την αναγνώριση μιας απολιθωμένης κεφαλής πιθήκου, η οποία είχε βρεθεί στον Μονόλιθο της ανατολικής πλευράς του νησιού.
Η κεφαλή αυτή αποτελούνταν από φυσικό τσιμέντο, το οποίο είχε σχηματιστεί από το αμμώδες μαύρο χώμα, το ονομαζόμενο “Μαύρη Γη” της Μινωικής Περιόδου. Ορυκτή ύλη είχε αντικαταστήσει τη σάρκα και τα οστά και είχε δώσει ένα ακριβές ομοίωμα του κεφαλιού του ζώου, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη κατάσταση αποσύνθεσης.
Τα ίχνη ελαφρόπετρας, που είχαν επικαλύψει τη νήσο κατά τη διάρκεια της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου το 1450 π.Χ., ήταν ομοιογενή με την εξωτερική επιφάνεια του ομοιώματος. Αυτό μαρτυρούσε ότι ο χρόνος του θανάτου του ζώου συνέπεσε με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, η οποία προκάλεσε την παρακμή του Μινωικού και Ατλαντικού Πολιτισμού της Αιγυπτιακής Χαλκής Περιόδου.
Προκαταρκτικές μελέτες της κεφαλής του πιθήκου από τον Καθηγητή Ανθρωπολογίας Άρη Πουλιανό του Πανεπιστημίου Αθηνών, έδειχναν ότι ο πίθηκος αυτός ανήκε στο είδος Κερκοπίθηκος Καλλίτριχος ή στο είδος του δυτικοαφρικανικού πράσινου πιθήκου. Ήταν πιθανόν οι πίθηκοι αυτοί να είχαν γεννηθεί στη Λυδία κατά την Εποχή του Χαλκού.
Άρης Πουλιανός
Ο Πλάτων έγραφε ότι στην Ατλαντίδα υπήρχαν πίθηκοι. Αλλά και στην Κρήτη βρέθηκαν απεικονίσεις αυτού του τύπου. Εφόσον ο πίθηκος ήταν πλάσμα τελείως μη παραγωγικό, ασφαλώς θα εισαγόταν ως αντικείμενο ψυχαγωγίας των ανώτερων κοινωνικών τάξεων ή για τη διακόσμηση των κήπων τους.
Η ανακάλυψη αυτής της κεφαλής παρείχε την απαιτούμενη υλική απόδειξη στους επιστήμονες για την παραδοχή, χωρίς αμφιβολία, της ύπαρξης παραδειγμάτων αυτών των “ζώων πολυτελείας και ψυχαγωγίας” στον μινωικό – ατλαντικό χώρο, πριν από τη μεγάλη καταστροφή του 1450 π.Χ.
Το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός ήταν σε θέση να εισαγάγει τέτοια είδη από μια περιοχή που τη χώριζε τεράστια απόσταση ανοιχτής θάλασσας, έδειχνε ότι υπήρχε υψηλή στάθμη ανάπτυξης, τουλάχιστον από υλική άποψη.
Άλλα ευρήματα παρείχαν αποδείξεις ότι το έδαφος καλλιεργούνταν κατά τους μινωικούς χρόνους στη βορειοανατολική άκρη της Θήρας και σε μια περιοχή νοτίως των Φυρών, που ήταν δασώδης κατά την Εποχή του Χαλκού και που περιείχε ορυκτά κατάλοιπα μιας λίμνης γλυκού νερού.
Μια συστηματική ανασκαφή του χώρου αυτού θα ήταν σε θέση να προσφέρει αξιόλογα τεκμήρια για τον αιγαιακό χώρο πριν από την αποψίλωση των δασών του και θα εξυπηρετούσε την τεκμηρίωση της περιγραφής αυτής της περιόδου από τον Πλάτωνα. Δυστυχώς, τα κατάλοιπα αυτά κινδύνευαν από άμεση καταστροφή, λόγω των εκσκαφέων που εργάζονταν στο κοντινό λατομείο.
Τα υλικά που ανακαλύφθηκαν, υποβλήθηκαν σε διαδικασία χρονολόγησης μέσω ακτινογραφιών και μια συνεχής επιστημονική εξέταση της κεφαλής του πιθήκου διεξαγόταν από ομάδα ειδικών.
Η επιστημονική αυτή συσχέτιση της Ατλαντίδας με τη Θήρα, ειδικά μετά τον εντοπισμό του απολιθωμένου πιθήκου, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 16/09/1966…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 16/09/1966
πηγη
ΟΑμερικανός Καθηγητής Edward Loring έδωσε τον εξής απολογισμό των ευρημάτων των τελευταίων ερευνών στην περιοχή της Θήρας, σχετικά με τη χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας:
Το ελληνοαμερικανικό ερευνητικό πρόγραμμα, που διεξαγόταν στη Θήρα τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1966, έφερε στο φως αξιόλογα τεκμήρια, που ενίσχυαν τη μινωική θεωρία περί της ύπαρξης της μυθικής Ατλαντίδας, όπως την είχε διατυπώσει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Άγγελος Γαλανόπουλος.
Άγγελος Γαλανόπουλος (1910-2001)
Ένας περίεργος και σημαντικός δεσμός μεταξύ του σπαραγμένου ηφαιστειογενούς νησιού και της πλούσιας και εξαιρετικά πολιτισμένης και προηγμένης κοινωνίας, όπως περιέγραφε ο Πλάτων στους διαλόγους του “Τιμαίος” και “Κριτίας”, παρουσιάστηκε στους ερευνητές με την αναγνώριση μιας απολιθωμένης κεφαλής πιθήκου, η οποία είχε βρεθεί στον Μονόλιθο της ανατολικής πλευράς του νησιού.
Η κεφαλή αυτή αποτελούνταν από φυσικό τσιμέντο, το οποίο είχε σχηματιστεί από το αμμώδες μαύρο χώμα, το ονομαζόμενο “Μαύρη Γη” της Μινωικής Περιόδου. Ορυκτή ύλη είχε αντικαταστήσει τη σάρκα και τα οστά και είχε δώσει ένα ακριβές ομοίωμα του κεφαλιού του ζώου, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη κατάσταση αποσύνθεσης.
Τα ίχνη ελαφρόπετρας, που είχαν επικαλύψει τη νήσο κατά τη διάρκεια της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου το 1450 π.Χ., ήταν ομοιογενή με την εξωτερική επιφάνεια του ομοιώματος. Αυτό μαρτυρούσε ότι ο χρόνος του θανάτου του ζώου συνέπεσε με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, η οποία προκάλεσε την παρακμή του Μινωικού και Ατλαντικού Πολιτισμού της Αιγυπτιακής Χαλκής Περιόδου.
Προκαταρκτικές μελέτες της κεφαλής του πιθήκου από τον Καθηγητή Ανθρωπολογίας Άρη Πουλιανό του Πανεπιστημίου Αθηνών, έδειχναν ότι ο πίθηκος αυτός ανήκε στο είδος Κερκοπίθηκος Καλλίτριχος ή στο είδος του δυτικοαφρικανικού πράσινου πιθήκου. Ήταν πιθανόν οι πίθηκοι αυτοί να είχαν γεννηθεί στη Λυδία κατά την Εποχή του Χαλκού.
Ένας περίεργος και σημαντικός δεσμός μεταξύ του σπαραγμένου ηφαιστειογενούς νησιού και της πλούσιας και εξαιρετικά πολιτισμένης και προηγμένης κοινωνίας, όπως περιέγραφε ο Πλάτων στους διαλόγους του “Τιμαίος” και “Κριτίας”, παρουσιάστηκε στους ερευνητές με την αναγνώριση μιας απολιθωμένης κεφαλής πιθήκου, η οποία είχε βρεθεί στον Μονόλιθο της ανατολικής πλευράς του νησιού.
Η κεφαλή αυτή αποτελούνταν από φυσικό τσιμέντο, το οποίο είχε σχηματιστεί από το αμμώδες μαύρο χώμα, το ονομαζόμενο “Μαύρη Γη” της Μινωικής Περιόδου. Ορυκτή ύλη είχε αντικαταστήσει τη σάρκα και τα οστά και είχε δώσει ένα ακριβές ομοίωμα του κεφαλιού του ζώου, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη κατάσταση αποσύνθεσης.
Τα ίχνη ελαφρόπετρας, που είχαν επικαλύψει τη νήσο κατά τη διάρκεια της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου το 1450 π.Χ., ήταν ομοιογενή με την εξωτερική επιφάνεια του ομοιώματος. Αυτό μαρτυρούσε ότι ο χρόνος του θανάτου του ζώου συνέπεσε με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, η οποία προκάλεσε την παρακμή του Μινωικού και Ατλαντικού Πολιτισμού της Αιγυπτιακής Χαλκής Περιόδου.
Προκαταρκτικές μελέτες της κεφαλής του πιθήκου από τον Καθηγητή Ανθρωπολογίας Άρη Πουλιανό του Πανεπιστημίου Αθηνών, έδειχναν ότι ο πίθηκος αυτός ανήκε στο είδος Κερκοπίθηκος Καλλίτριχος ή στο είδος του δυτικοαφρικανικού πράσινου πιθήκου. Ήταν πιθανόν οι πίθηκοι αυτοί να είχαν γεννηθεί στη Λυδία κατά την Εποχή του Χαλκού.
Άρης Πουλιανός
Ο Πλάτων έγραφε ότι στην Ατλαντίδα υπήρχαν πίθηκοι. Αλλά και στην Κρήτη βρέθηκαν απεικονίσεις αυτού του τύπου. Εφόσον ο πίθηκος ήταν πλάσμα τελείως μη παραγωγικό, ασφαλώς θα εισαγόταν ως αντικείμενο ψυχαγωγίας των ανώτερων κοινωνικών τάξεων ή για τη διακόσμηση των κήπων τους.
Η ανακάλυψη αυτής της κεφαλής παρείχε την απαιτούμενη υλική απόδειξη στους επιστήμονες για την παραδοχή, χωρίς αμφιβολία, της ύπαρξης παραδειγμάτων αυτών των “ζώων πολυτελείας και ψυχαγωγίας” στον μινωικό – ατλαντικό χώρο, πριν από τη μεγάλη καταστροφή του 1450 π.Χ.
Το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός ήταν σε θέση να εισαγάγει τέτοια είδη από μια περιοχή που τη χώριζε τεράστια απόσταση ανοιχτής θάλασσας, έδειχνε ότι υπήρχε υψηλή στάθμη ανάπτυξης, τουλάχιστον από υλική άποψη.
Άλλα ευρήματα παρείχαν αποδείξεις ότι το έδαφος καλλιεργούνταν κατά τους μινωικούς χρόνους στη βορειοανατολική άκρη της Θήρας και σε μια περιοχή νοτίως των Φυρών, που ήταν δασώδης κατά την Εποχή του Χαλκού και που περιείχε ορυκτά κατάλοιπα μιας λίμνης γλυκού νερού.
Μια συστηματική ανασκαφή του χώρου αυτού θα ήταν σε θέση να προσφέρει αξιόλογα τεκμήρια για τον αιγαιακό χώρο πριν από την αποψίλωση των δασών του και θα εξυπηρετούσε την τεκμηρίωση της περιγραφής αυτής της περιόδου από τον Πλάτωνα. Δυστυχώς, τα κατάλοιπα αυτά κινδύνευαν από άμεση καταστροφή, λόγω των εκσκαφέων που εργάζονταν στο κοντινό λατομείο.
Τα υλικά που ανακαλύφθηκαν, υποβλήθηκαν σε διαδικασία χρονολόγησης μέσω ακτινογραφιών και μια συνεχής επιστημονική εξέταση της κεφαλής του πιθήκου διεξαγόταν από ομάδα ειδικών.
Η επιστημονική αυτή συσχέτιση της Ατλαντίδας με τη Θήρα, ειδικά μετά τον εντοπισμό του απολιθωμένου πιθήκου, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 16/09/1966…
Ο Πλάτων έγραφε ότι στην Ατλαντίδα υπήρχαν πίθηκοι. Αλλά και στην Κρήτη βρέθηκαν απεικονίσεις αυτού του τύπου. Εφόσον ο πίθηκος ήταν πλάσμα τελείως μη παραγωγικό, ασφαλώς θα εισαγόταν ως αντικείμενο ψυχαγωγίας των ανώτερων κοινωνικών τάξεων ή για τη διακόσμηση των κήπων τους.
Η ανακάλυψη αυτής της κεφαλής παρείχε την απαιτούμενη υλική απόδειξη στους επιστήμονες για την παραδοχή, χωρίς αμφιβολία, της ύπαρξης παραδειγμάτων αυτών των “ζώων πολυτελείας και ψυχαγωγίας” στον μινωικό – ατλαντικό χώρο, πριν από τη μεγάλη καταστροφή του 1450 π.Χ.
Το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός ήταν σε θέση να εισαγάγει τέτοια είδη από μια περιοχή που τη χώριζε τεράστια απόσταση ανοιχτής θάλασσας, έδειχνε ότι υπήρχε υψηλή στάθμη ανάπτυξης, τουλάχιστον από υλική άποψη.
Άλλα ευρήματα παρείχαν αποδείξεις ότι το έδαφος καλλιεργούνταν κατά τους μινωικούς χρόνους στη βορειοανατολική άκρη της Θήρας και σε μια περιοχή νοτίως των Φυρών, που ήταν δασώδης κατά την Εποχή του Χαλκού και που περιείχε ορυκτά κατάλοιπα μιας λίμνης γλυκού νερού.
Μια συστηματική ανασκαφή του χώρου αυτού θα ήταν σε θέση να προσφέρει αξιόλογα τεκμήρια για τον αιγαιακό χώρο πριν από την αποψίλωση των δασών του και θα εξυπηρετούσε την τεκμηρίωση της περιγραφής αυτής της περιόδου από τον Πλάτωνα. Δυστυχώς, τα κατάλοιπα αυτά κινδύνευαν από άμεση καταστροφή, λόγω των εκσκαφέων που εργάζονταν στο κοντινό λατομείο.
Τα υλικά που ανακαλύφθηκαν, υποβλήθηκαν σε διαδικασία χρονολόγησης μέσω ακτινογραφιών και μια συνεχής επιστημονική εξέταση της κεφαλής του πιθήκου διεξαγόταν από ομάδα ειδικών.
Η επιστημονική αυτή συσχέτιση της Ατλαντίδας με τη Θήρα, ειδικά μετά τον εντοπισμό του απολιθωμένου πιθήκου, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 16/09/1966…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 16/09/1966
πηγη
πηγη
Κατηγορίες:
Σχόλια