Βιντεοπαιχνίδια «made in Greece»: Υπάρχουν και διεκδικούν θέση στη διεθνή αγορά

Η ομάδα της Tamasenco

Αναγνωρίζει ότι υπάρχουν και παιχνίδια που έχουν κάποιο προσανατολισμό προς κάποιο φύλο ή κάποια ηλικία αλλά παρόλα αυτά η λογική του παιχνιδιού είναι ότι δεν υπάρχει target group.







Ακόμα και το παιχνίδι όμως είναι δουλειά, πλέον βρίσκεσαι από την άλλη πλευρά του «joystick» και καλείσαι να βρεις την ιδέα που θα ικανοποιήσει τον προηγούμενο εαυτό σου και μάλιστα σε μία διεθνή αγορά πολύ ανταγωνιστική που κάποιοι κατάφεραν να δουν την ηρωΐδα τους (βλέπε Lara Croft) στη μεγάλη οθόνη.

Βασικό συστατικό για να φτιάξεις ένα παιχνίδι είναι η έμπνευση και αυτή μπορεί να προέλθει από τα πάντα όπως μας εξηγεί ο κ. Κουτσομήτσος. «Όλα μπορούν να αποτελέσουν ερέθισμα για να δημιουργήσεις ένα παιχνίδι. Είναι και κάτι που γίνεται στους διαγωνισμούς όπου η θεματολογία μπορεί να είναι μία λέξη» μας εξηγεί.

Σε αυτή την έμπνευση, ωστόσο, πρέπει να προσθέσεις και την παράμετρο επιχειρηματικότητα, έτσι «για να επιβιώσουμε σαν εταιρεία πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες που αφορούν την αγορά, κατά πόσο το παιχνίδι μας είναι βιώσιμο. Από τη μία έχεις το δημιουργικό κομμάτι που καθόμαστε όλοι μαζί και συζητάμε τι θα μπορούσε να είναι το επόμενο παιχνίδι μας και στη συνέχεια να το παντρέψουμε και να φέρουμε μία ισορροπία με τα μοντέλα που είναι αποδεδειγμένα ότι δουλεύουν. Και αυτό είναι που έχουμε πετύχει όλο αυτό το διάστημα και γι' αυτό παρότι έχουμε τόσα άτομα έχουμε καταφέρει να επιβιώσουμε».

Τα trends υπάρχουν αλλά είναι για λίγο

Μια καλλίγραμμη γυναικεία φιγούρα, όπλα και λίγη βία ίσως βοηθούν ένα παιχνίδι, ειδικά αν το κοινό του είναι κυρίως άντρες. Τα πράγματα όμως δεν απλά σε σχέση με τα trends. Αυτά αλλάζουν με τέτοιο ρυθμό που ακόμα και ο Δημήτρης δηλώνει ότι εντυπωσιάζεται όταν ψάχνει τα καταστήματα είτε του android είτε του ios, καθώς πολλά δεν τα φανταζόταν ούτε ο ίδιος.

Το κοινό είναι πλέον «αδηφάγο» και υπάρχει η ανάγκη να του δίνεις όλο και κάτι διαφορετικό και κάτι που να του αρέσει, μας εξηγεί.

© Sputnik /

Σχεδιάζοντας ένα video game

Κι επειδή πλέον μιλάμε για βιομηχανία το ζήτημα γίνεται λιγότερο ρομαντικό και περισσότερο τεχνοκρατικό, μόλις «διαγνωστούν» οι καινούριες αδυναμίες του κοινού, έρχονται τα trends με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να φύγουν το ίδιο γρήγορα. «Αυτό δεν είναι το όμορφο κομμάτι της δουλειάς μας γιατί ουσιαστικά κυνηγάμε κάτι που έχει ήδη σχηματιστεί αλλά από την άλλη αυτοί είναι όροι του παιχνιδιού», επισημαίνει.

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες σταθερές όπως είναι τα παιχνίδια στρατηγικής, τα πολεμικά και εκείνα που ασχολούνται με αθλήματα.

«Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει παρθενογένεση. Όλα έχουν προϋπάρξει» μας αναφέρει και φέρνει ως παράδειγμα το πασίγνωστο Angry birds.

«Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι η εξέλιξη από τα εφτάπετρα που παίζαμε πιτσιρίκια (βάζεις εφτά πέτρες τη μία πάνω στην άλλη και προσπαθείς να τα ρίξεις με μία μπάλα). Τα πάντα έχουν γίνει και δεν είναι ότι τα αντιγράφεις αλλά εμπνέεσαι από αυτά ακόμα κι αν δεν το έχεις καταλάβει. Δεν λέω δηλαδή ότι οι δημιουργοί του angry birds είχαν στο μυαλό τους τα εφτάπετρα αλλά είναι μία εξέλιξη. Οπότε σε όλα τα παιχνίδια αν κάτσεις μπορείς να βρεις μία ρίζα από ένα προηγούμενο παιχνίδι».

Πώς φτιάχνεται ένα παιχνίδι στην Ελλάδα της κρίσης

Μετά την έμπνευση όμως έρχεται η παραγωγή και εκεί υπάρχουν πολλά προβλήματα. «Ο χώρος είναι μικρός, ο κόσμος που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε την παραγωγή των παιχνιδιών δεν είναι αρκετός τουλάχιστον για να υποστηρίξει πολλές ομάδες και σίγουρα υπάρχει και το πρόβλημα της χρηματοδότησης για να καλύψεις όλο το φάσμα της κατασκευής» μας αναφέρει ο Δημήτρης.

«Υπάρχουν άνθρωποι που τα κάνουν όλα μόνοι τους, υπάρχουν περιπτώσεις που συνδέονται πολλές εταιρείες και παράγουν ένα προϊόν. Εμείς μπορούμε να φτιάξουμε το παιχνίδι από το μηδέν είτε στον προγραμματισμό είτε στο οπτικό κομμάτι σε σχέση με το animation, σε σχέση με το Illustration που χρειάζεται, τα κείμενα, ακόμα και τη μουσική» μας εξηγεί.

Στην πορεία προς την επιβίωση πολλά πράγματα έπρεπε να αναθεωρηθούν, όπως η προσπάθεια της εταιρείας να φτιάξει παιχνίδια που να τα προωθεί απευθείας στο κοινό. Αυτή η ενέργεια απαιτεί χρόνο και στερεί τη δυνατότητα πόρων από πιο μικρές δουλειές. Έτσι ένας τρόπος είναι τα πολλά μικρότερα παιχνίδια που μάλιστα κάποιες εταιρείες, κυρίως πολυεθνικές, τα χρησιμοποιούν και ως εργαλείο διαφήμισης.

«Το παιχνίδι έχει το καλό ότι έχει πολύ καλή πρόσβαση στο κοινό. Είναι από τα λίγα μέσα διαφήμισης που δεν προσπαθείς εσύ να το φέρεις στον άλλο, θέλει ο άλλος να παίξει και να λειτουργήσει με αυτό και του αφιερώνει τον χρόνο του με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο οπότε ακόμα και στο κομμάτι της διαφήμισης έχει πολύ καλή ανταπόκριση. Το παιχνίδι βρίσκεται παντού, στην εκπαίδευση, στη διασκέδαση, στην ξεκούραση» μας λέει.

Καινοτομία και επιχειρηματικότητα αλλά όχι success story

Η παραγωγή video game στην Ελλάδα έχει όλα τα συστατικά για να χαρακτηριστεί success story, ωστόσο, αυτή η πολυχρησιμοποιημένη έκφραση μάλλον δεν αρέσει στον Δημήτρη.

«Σε μία χώρα που βιώνει την κρίση το πιο μεγάλο λάθος είναι ότι προσπαθούμε να βρούμε success stories», αναφέρει και τονίζει ότι πολλοί μπορεί να πιστέψουν πως όσοι ασχολούνται με το game industry απλά παίζουν, βγάζουν τρελά λεφτά, έχουν τα πολυτελή αυτοκίνητα και τις πισίνες και στη συνέχεια όταν μπαίνουν μέσα στον χώρο και βλέπουν ότι δεν είναι έτσι απογοητεύονται.

© Sputnik /

Σχεδιάζοντας video games

Η δουλειά είναι δύσκολη και μοιάζει πάρα πολύ με τον κινηματογράφο.

«Είναι μία δουλειά που δουλεύεις κάτι ενάμιση χρόνο και δεν έχεις δει το αποτέλεσμα μέχρι την τελευταία στιγμή. Είναι σαν να κάνεις το τελευταίο cut και να λες ok τώρα κατάλαβα πλέον τι έχουμε τραβήξει. Το αποτέλεσμα το βλέπεις πραγματικά στο τέλος και τότε βλέπεις και την αποδοχή ή όχι του κοινού. Είναι πολύ σαν τον κινηματογράφο» μας περιγράφει ο Δημήτρης.

«Η Google και η Apple έχουν ουσιαστικά δημιουργήσει μονοπώλια»

Και όπως όλες οι ταινίες έτσι και τα βιντεοπαιχνίδια χρειάζονται προώθηση για να βρουν το κοινό τους εκεί έξω, στη διεθνή αγορά. Η εξαγορά της εταιρείας θα μπορούσε να είναι μία λύση, άλλωστε, υπάρχουν αρκετοί ιδρυτές που προσπαθούν να φτάσουν σε ένα σημείο το δημιούργημά τους ώστε μία πώληση να τους φέρει «τα πολυτελή αυτοκίνητα και τις πισίνες» του success story.

«Δεν είμαι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του καλού επιχειρηματία γιατί είμαι πολύ συναισθηματικά δεμένος με αυτό που κάνω. Θα ζοριζόμουν πολύ να συμβεί κάτι τέτοιο. Υπήρξε πρόταση που δεν έφτασε σε τελικό στάδιο για το αν θα θέλαμε να μπούμε κάτω από το όνομά τους με πιθανή εξαγορά αλλά τους εξήγησα ότι δεν μας ενδιαφέρει προς το παρόν» μας απαντά.

Το «ζόρι» όπως λέει των εταιρειών του χώρου στην Ελλάδα είναι η διάθεση των προϊόντων.

Τον ρωτάμε τι συμβαίνει σε αυτόν τον τομέα και τότε καταλαβαίνουμε ότι όντως η διάθεση ενός παιχνιδιού είναι «ζόρικη».

Όπως μας εξηγεί «τα καταστήματα από τα οποία πωλούνται τα παιχνίδια ενώ φαίνονται εκδημοκρατισμένα στην ουσία συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Η Google και η Apple έχουν ουσιαστικά δημιουργήσει μονοπώλια που με τον τρόπο που διαχειρίζονται τα πράγματα προωθούν ουσιαστικά μόνο τις εταιρείες που θέλουν να προωθήσουν. Με την έννοια ότι ακόμα και αν δεν το κάνουν άμεσα το κάνουν έμμεσα».

«Για παράδειγμα αν εγώ δεν έχω τα χρήματα να κάνω συνέχεια διαφήμιση για να βγαίνω πρώτος στις λίστες της δεν θα με δει ποτέ κανένας γιατί πλέον είναι τόσο μεγάλη η προσφορά παιχνιδιών. Όταν η Google σου βάζει συνέχεια μπροστά σου τα παιχνίδια εταιρειών που για κάποιο λόγο θεωρεί ότι έχουν πιο μεγάλη επιτυχία άρα θα της δώσει περισσότερα χρήματα ουσιαστικά εγώ έχω πρόβλημα γιατί δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες» τονίζει.

Και εδώ οι ελληνικές εταιρείες ζητούν τη βοήθεια του κράτους, που σύμφωνα με τον Δημήτρη Κουτσομήτσο και προς έκπληξή μας, έχει αναγνωρίσει την αξία των video games και έχει αναλάβει πρωτοβουλίες.

Άλλωστε οι ελληνικές εταιρείες στον συγκεκριμένο χώρο αυξάνονται καθώς στο Athens Games Festival του 2018 έλαβαν μέρος περίπου 80 ομάδες το 2018 από τις 60 που ήταν το 2017. Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα και σε αυτόν τον τομέα υπάρχει κατακερματισμός.

sputniknews.gr