Άνοδος πνευματικότητας εναντίον τεχνοφεουδαρχίας
Άνοδος πνευματικότητας εναντίον τεχνοφεουδαρχίας
Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
8 Φεβρουαρίου 2019
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Ας δούμε όμως τι ορίζεται ως συνειδητότητα και τι ως πνευματικότητα:
Συνειδητότητα: η διαδικασία του να παρακολουθείς τη στιγμή, να είσαι παρών σε ό,τι σε περιβάλλει και να έχεις επίγνωση του εαυτού σου. Σχετίζεται με την αναγνώριση καταστάσεων και πραγμάτων, θετικών ή αρνητικών, με την αποδοχή ή την απόρριψή τους.
Πνευματικότητα: η αναζήτηση σκοπού της ζωής και επίτευξη εσωτερικής αρμονίας. Ανθρώπινη ικανότητα για αυθυπέρβαση, κατά την οποία ο εαυτός εμπεριέχεται σε κάτι ευρύτερο από αυτόν τον ίδιο, συμπεριλαμβανομένης τής κατηγορίας τού Ιερού, η αναζήτηση υπαρξιακού νοήματος.
Στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, ναρκοπέδιο κάθε δημιουργικότητας ήταν συχνά το κυνήγι μιας θανάσιμα βαρετής θέσης στο δημόσιο και σπανιώτερα μιας μισθωτής σε μια ιδιωτική επιχείρηση. Η φράση “υπό την σκέπην του Δημοσίου” σημάδεψε ολόκληρες γενιές Ελλήνων εξ αιτίας του φόβου ανάληψης της ευθύνης του εαυτού τους.
Ταυτόχρονα, οι Έλληνες άρχισαν απερίσκεπτα να καταναλώνουν τοξικές τροφές και φάρμακα εξυπηρετώντας κακόβουλες προσταγές τις οποίες δεν διερευνούσαν περεταίρω.
Ο φόβος, καύσιμο της κοινωνίας
Αφού με πολλούς κόπους σιγούρεψαν πέντε δεκάρες, κάποιο ακίνητο και τη ψευδαίσθηση του έρωτα, σήμερα κυριαρχούνται από το φόβο της απώλειάς τους ενώ προστέθηκε και αυτός της απώλειας της πατρίδας ή του ξεσπάσματος ενός γενικότερου πολέμου.
Σ’ αυτό το σημείο, η διαμόρφωσή τους εκπλήρωσε το ρόλο του. Όλα έγιναν στα πλαίσια μιας κανονικότητας χωρίς ποτέ οι περισσότεροι να αντιληφθούν την υποδούλωσή τους. Μόνοι τους έπεσαν στη παγίδα, έχτισαν τις φυλακές τους φορτώνοντας την καθημερινή τους ζωή με επιφανειακές και βραχυχρόνιες υλικές απολαύσεις όπως τα διακοποδάνεια, η συχνή αγορά άχρηστων αντικειμένων, τα αμάξια πολυτελείας και οι 3 ώρες και 47 λεπτά τηλεθέασης [1] την ημέρα.
Ένα πρωί όμως όλοι αγουροξυπνήσαμε συνειδητοποιώντας ότι θα χρωστάμε σε ξένους τοκογλύφους για τα επόμενα εκατό χρόνια, ότι μείναμε χώρα γερόντων χάνοντας 800 χιλιάδες νέους μας, κάποιο άλλο πρωί πιθανόν να δούμε τη πατρίδα μας να μένει μισή, τους ορθόδοξους ναούς μας να ερειπώνονται, τις πόλεις και τα χωριά μας να γεμίζουν αλλόθρησκους ανθρώπους που θα αλλαλλάζουν σε ακατάληπτες γλώσσες, ασχημονώντας πάνω στα χώματα που πότισαν με το αίμα τους αναρίθμητοι πρόγονοί μας.
Αν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είχε κάνει άλλες επιλογές ζωής, πολιτικοί εθνοπροδότες, μορφώματα τύπου Αντίφα, καταχραστές δημοσίου χρήματος και μηδενιστές ανοιχτοσυνορίτες δεν θα είχαν δει το φως της μέρας σ’ αυτή τη χώρα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί οι Έλληνες έχουν τόσο χαμηλή συνειδητότητα και τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό;
Όταν η συνειδητότητα και κατά συνέπειαν η πνευματικότητα των ανθρώπων είναι χαμηλή, έρχεται η ώρα του αντίτιμου: ένα πρωί δεν έχουν πια από πού να κρατηθούν, και βρίσκονται κυριολεκτικά στο κενό. Αυτή ακριβώς τη κατάσταση βιώνουμε σήμερα.
Κάποτε που είχα παρακολουθήσει μαθήματα life coaching υπό τον έγκριτο δάσκαλο της ζωής και του μάρκετινγκ Άκη Αγγελάκη, το πρώτο πράγμα που μας έβαζε να κάνουμε ήταν να γράψουμε τον επικήδιό μας. Με τον τρόπο αυτό ο δάσκαλος ανέσυρε ποιο ήταν τελικά αυτό που εκτιμούσαμε και θέλαμε περισσότερο στη ζωή μας, ώστε να μας βοηθήσει να το πετύχουμε.
Μία φίλη νοσοκόμα που εργάστηκε όλη της τη ζωή ανακουφίζοντας ετοιμοθάνατους ανθρώπους, μου έδωσε επίσης έναν θλιβερό κατάλογο για τα πράγματα που οι άνθρωποι, λίγο πριν πεθάνουν, είχαν μετανοιώσει επειδή δεν έκαναν:
1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή που πραγματικά ήθελα, όχι αυτήν που οι άλλοι περίμεναν από μένα.
2. Μετανοιώνω που δεν δούλεψα λιγότερο,
3. Μακάρι να μην είχα ψηφίσει ποτέ αυτούς που ψήφισα,
4. Μακάρι να είχα γίνει περισσότερο ευτυχισμένος.
Παρόμοιου περιεχομένου ήταν και οι επικήδειοι που έγραφαν σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μου στα σεμινάρια. Το κοινό σημείο ήταν ότι πριν να πεθάνουν θα λυπόνταν κι αυτοί που τελικά είχαν τόσο πολύ φοβηθεί.
Υλισμός: πνευματική εκτροπή του διαφωτισμού
Η πίεση που ασκήθηκε να ξεκόψουμε από τις ελληνορθόδοξες πνευματικές μας ρίζες, μας κρατά σε αναισθησία όπως αποδεικνύεται από την κατάσταση χάους στην οποία φαίνεται να κατευθυνόμαστε: σε εθνικό επίπεδο απειλείται η εθνική μας ύπαρξη, η πορεία της οικονομίας κατρακυλά, ο κρατικός μηχανισμός είναι ημιθανής, ενώ το περιβάλλον μας καταστρέφεται πιο γρήγορα από ποτέ από το μεγάλο κεφάλαιο.
Σε ατομικό επίπεδο, οι περιπτώσεις καρκίνου έχουν αυξηθεί τρομακτικά, οι καρδιαγγειακές παθήσεις που οφείλονται στην κακή διατροφή, στην έλλειψη άθλησης, στο κάπνισμα και στο αλκοόλ είναι η κύρια αιτία θανάτων ενώ οι ψυχικές ασθένειες έχουν ραγδαία άνοδο. Όλα αυτά μαρτυρούν την κατεύθυνση ενάντια στην ίδια τη φύση της που έχει πάρει η κοινωνία μας.
Ως παιδιά του σύμπαντος αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος της φύσης, έχοντας την επιλογή να ενεργούμε σύμφωνα με τους νόμους της σε κάθε μία από τις αποφάσεις μας, όπως έχουμε και την επιλογή να ενεργήσουμε σύμφωνα με ύποπτους νόμους που δημιουργήθηκαν από μια μειοψηφία που επίσημα ονομάζεται «πνευματική ελίτ» (ενώ πρόκειται για «Σκοτεινή πνευματική ελίτ») για να εξυπηρετήσουν βασικά τα δικά της συμφέροντα: το υπερμέγεθες Εγώ της που είναι εκδήλωση κατωτάτου επιπέδου πνευματικής εξέλιξης.
Εκεί όπου η φύση έχει επιλέξει να εργαστεί με μινιμαλιστικό τρόπο, ο «αποσυνδεδεμένος» από τη πνευματική φύση του Έλληνας υπό την επιρροή του προτεσταντικού διαφωτισμού επέλεξε να λειτουργεί με μαξιμαλιστικό. Τι θέλω να πω μ’ αυτό: κανένα πουλί δεν χτίζει μια φωλιά μεγαλύτερη ούτε αποθηκεύει περισσότερο λίπος απ’ ό,τι του χρειάζεται που θα του δημιουργήσει μεγαλύτερο φόρτο εργασίας και αυξημένη ανάγκη για φαγητό, διότι τότε ολόκληρο το οικοσύστημα θα γινόταν ασύμμετρο. Το μόνο ζώο που ακόμα δεν κατάλαβε αυτή τη βασική αρχή είναι ο άνθρωπος.
Σας θυμίζει κάτι;
Ο Νεοέλληνας, σε αντίθεση με τους προγόνους του που γνώριζαν διαισθητικά τις αρχές της φύσης που σήμερα αποκαλούμε συμπαντικές , φορτώθηκε στεγαστικό δάνειο 30 ετών στην πλάτη του που τον αναγκάζει να τσακίσει την υγεία του στη δουλειά, να ξενητευτεί, να γεμίσει άγχος αν μείνει άνεργος, και να ζήσει μια δυστυχισμένη ύπαρξη για να ενσωματώσει τελικά σ’ ένα …αυτοκίνητο όλα όσα ήταν πιθανόν να δώσουν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή του, έρποντας στον πάτο της πνευματικής εξέλιξης, υποκύπτοντας στην ηγεμονία της ύλης του δυτικού διαφωτισμού.
Η ψευδαισθητική ασφάλεια του κοινωνικού συμβολαίου
Γι’ αυτό και σήμερα επιτελείται το άγος: το άγχος των πολιτών μιας χώρας τόσο ευλογημένης από τη φύση στην οποία ονειρεύονται να ζήσουν εκατομμύρια ξένοι, αγγίζει τα όρια της παράνοιας και τα ψυχοφάρμακα χρυσώνουν τις τσέπες των φαρμακευτικών εταιρειών.
Σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι πολίτες της είχαν εθιστεί να κερδίζουν τη ζωή τους με εξηρτημένη εργασία, τώρα που η νεοφιλελεύθερη τεχνοφεουδαρχία λόγω αυτοματοποίησης της εργασίας εξοντώνει τους μισθωτούς και μετατρέπει το κοινωνικό συμβόλαιο σε κουρελόχαρτο, πιστεύω ακράδαντα ότι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον αυτή η μορφή εργασίας θα κονιορτοποιηθεί ακόμα και για το Δημόσιο.
Ζώντας μια πλανητικών διαστάσεων αλλαγή της συνειδητότητας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι στην εποχή της στυγνής επίθεσης του τουρμποκαπιταλισμού προς τους λαούς, ο παλιός τρόπος ζωής και εργασίας όχι μόνο δεν τους εξυπηρετεί πια, αλλά και τους κάνει δυστυχισμένους, διότι αναβιώνει πλέον η δουλεία υπό τεχνολογικό πρόσημο.
Βλέπουμε λοιπόν αρκετούς Ευρωπαίους (νέους κυρίως), που είναι εδώ και αιώνες περισσότερο αλωμένοι από τον λουθηρανικό υλιστικό διαφωτισμό απ’ ότι οι Έλληνες, να επιχειρούν πλέον μια ζωή σε αυτονομία μέσα στη φύση.
Το άρθρο Ζώντας σε αυτονομία στη Γαλλία: μια πραγματικότητα που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Travel Plugin απέκτησε τουλάχιστον 55.000 “μου αρέσει” στο Facebook και 320 ενθουσιώδη σχόλια.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να αναρωτηθούμε πολύ σοβαρά για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας: οι δομές της δεν συμβαδίζουν πλέον με την ανόρθωση της πνευματικότητας που απαιτείται για να επιβιώσει. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουν οι νεώτεροι, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς, διότι έτσι θα πάψουν να μεταναστεύουν αναζητώντας χίμαιρες.
Κβαντομηχανική και κλίμακα συνειδητότητας
Οι νόμοι της κβαντομηχανικής, της επιστήμης που εξετάζει τους νόμους που διέπουν το μικρόκοσμο (ατομικά σωματίδια), είναι ασύμβατοι με τις αρχές της Γενικής Σχετικότητας, που εξετάζουν τους νόμους που διέπουν το μακρόκοσμο (δομή του σύμπαντος) και με τους Νόμους του Νεύτωνα (κλασική μηχανική).
Μ’ άλλα λόγια, όταν οι νόμοι των δύο τελευταίων εφαρμόζονται στη κίνηση των ατομικών σωματιδίων δίνουν εντελώς ασυνάρτητα αποτελέσματα. Η αυθεντική μορφή όμως των φυσικών νόμων εκδηλώνεται μόνο στο ατομικό και στο υπο-ατομικό επίπεδο. Επομένως, οι νόμοι του μακρόκοσμου αποτελούν μια προσέγγιση, μια ακραία οριακή περίπτωση των κβαντικών νόμων που κυβερνούν τον μικρόκοσμο. Όταν οι νόμοι που διέπουν τους δύο κόσμους ενοποιηθούν σε μια ενιαία θεωρία, τη περίφημη Θεωρία του Όλου (ή των Πάντων), νομοτελειακά θα αλλάξει άρδην και η παγκόσμια πνευματικότητα.
Έτσι προφανώς μας βλέπει στην άχρονη, «αντικειμενική» πραγματικότητα ένα άλλο, ανώτερο ον που αντιλαμβάνεται τετραδιάστατους χώρους. Προσομοίωση ανόργανης και ανώτερης οργανικής δομής (ανθρώπου). Δεξιά, τί συμβαίνει όταν πεθαίνουμε. © Max Tegmark, Our Mathematical Universe
Η κβαντομηχανική για περισσότερο από έναν αιώνα έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να προβλεφθεί ποτέ η ακριβής θέση και η στροφορμή ενός σωματιδίου (Αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζεμπεργκ), ότι οι ιδιότητες των ατομικών σωματιδίων είναι δυικές, δηλαδή άλλοτε κυματικές και άλλοτε σωματιδιακές, πως η ενέργεια εκπέμπεται σε πακέτα, τα κβάντα, και πως o δυϊσμός κύματος – σωματιδίου του φωτός είναι ένα απολύτως γενικό φαινόμενο, το οποίο επεκτείνεται σε ολόκληρη τη φύση. Δεν είμαστε παρά αθάνατες διατάξεις υλοενέργειας, πολύπλοκες σχηματομορφές ενεργειακών κβάντων που σχηματίζουν σωματιδιακά μορφώματα σε σχήμα πλεξούδας.
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά και εκπληκτικά πειράματα της κβαντικής φυσικής είναι το περίφημο Πείραμα της Διπλής Σχισμής. Βασικά μας λέει ότι η πραγματικότητα επηρεάζεται από την παρουσία ενός παρατηρητή. Ένα σωματίδιο συμπεριφέρεται ως κύμα όταν δεν υπάρχει παρατηρητής. Στην παραπάνω απεικόνιση μπορούμε να δούμε μια προσομοίωση, με ένα μόνο ηλεκτρόνιο να λειτουργεί ως κύμα και να περνάει και από τις δύο σχισμές. © Wikimedia.org/Double_slit_experiment.webm
Η κβαντομηχανική θεωρεί ότι μέχρι τη διαδικασία της Αποσυνοχής (decoherence) οι επαλληλίες πραγματικοτήτων είναι δυνατές. Μετά την Αποσυνοχή δημιουργούνται σε χρόνο που είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτός από τον άνθρωπο (τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) παράλληλα σύμπαντα και αντίγραφα του εαυτού μας που δονούνται όμως σε άλλες συχνότητες.
Διαδικασία αποσυγκρότησης επαλληλίας δύο πραγματικοτήτων εξ αιτίας του παράγοντα «παρατηρητή». Πατήστε πάνω στην εικόνα για να γίνει κινούμενη
Η αληθινή, λεγόμενη και «αντικειμενική» πραγματικότητα είναι μη αντιληπτή και συνίσταται σε επαλληλίες πραγματικοτήτων. Δεν έχει καμμία σχέση μ’ αυτήν που αντιλαμβάνεται ατομικά ο καθένας μας και που αποκαλείται «διαισθητική».
Η διαισθητική πραγματικότητα είναι καθαρά υποκειμενική και βασίζεται σε μια μοντελοποίηση του κόσμου που πραγματοποιεί ο εγκέφαλός μας με βάση τις πληροφορίες που προσλαμβάνει από τα αισθητήρια όργανά μας.
Τέλος, η διαισθητική πραγματικότητα μετατρέπεται σε αυτήν που συμφωνούμε όλοι ως κοινή και η οποία αποκαλείται «συναινετική».
Τα θεμέλια της νευτώνιας πραγματικότητάς μας έχουν λοιπόν δυναμιτιστεί εδώ και 12ο χρόνια, κι όμως οι άνθρωποι συνεχίζουν να νομίζουν ότι η πραγματικότητα καθορίζεται από τους Νόμους του Νεύτωνα.
Και εδώ ακριβώς συνίσταται το πρόβλημα. Η ίδια η επιστήμη μάς αποδεικνύει ότι ο κόσμος μας δεν είναι αυτός που νομίζαμε, αλλά πολύ πιο θαυμαστός και απρόβλεπτος, όμως οι νόμοι της κβαντομηχανικής δεν διδάσκονται παρά μόνον στη τρίτη βαθμίδα των αντίστοιχων επιστημών και δεν διαχέονται καθόλου στο ευρύ κοινό για ευνόητους λόγους που αποσκοπούν στο να κρατούν την ανθρωπότητα σε χαμηλά ενεργειακά επίπεδα.
Σύμφωνα με έρευνα του διεθνώς διάσημου ψυχίατρου, ερευνητή, πνευματικού διδασκάλου, συγγραφέα και ομιλητή Σερ Ντέϊβιντ Χόουκινς (David Hawkins), βραβευμένου για το έργο του στην ορθομοριακή ιατρική, η ανθρώπινη συνειδητότητα μπορεί να βαθμολογηθεί ανάλογα με το ενεργειακό επίπεδο στο οποίο κινείται.
Ο καθηγητής που πιστεύει ακράδαντα στις συμπαντικές αρχές, ισχυρίζεται ότι κάθε άτομο ή ομάδα ατόμων βαθμολογείται βάσει του ενεργειακού της επιπέδου. Σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που εκπέμπουν λιγότερη ενέργεια δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Μπορούμε να τους πούμε τι να σκεφτούν, ποιους να μισούν και ποιους να σκοτώσουν και μπορούν να ομαδοποιηθούν σε αγέλη με νοοτροπία ομάδας που βασίζεται σε ασήμαντες λεπτομέρειες.
Σύμφωνα με την κλίμακα του Χόουκινς η παγκόσμια συνειδητότητα επί πολλούς αιώνες επέπλεε στο ενεργειακό επίπεδο των 190 βαθμών, όταν ξαφνικά, το 1980, ανέβηκε στους 207 βαθμούς. Αν ο κόσμος συνέχιζε να παραμένει σε επίπεδα κάτω του 200, η ανθρωπότητα θα εξαφανιζόταν.
Τι γίνεται όμως όταν, κατά τον καθηγητή, σχεδόν το 87% της ανθρωπότητας πέφτει συχνά σ’ ένα τόσο χαμηλό επίπεδο ενέργειας ώστε λειτουργεί αρνητικά; Πολύ απλά ο καθένας μας πρέπει να κάνει το παν ώστε να μην πέφτει ποτέ στις χαμηλότερες βαθμίδες της κλίμακας, δηλαδή κάτω από 200.
Η κλίμακα Χόουκινς. Σήμερα η ανθρωπότητα δονείται στο επίπεδο «Θάρρος», αλλά πέφτει πολύ συχνά κάτω απ’ αυτό. © γραφήματος: «Απεροπία»
Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στη κλίμακα των κραδασμών, τόσο λιγότερους ανθρώπους συναντάμε. Τα υψηλότερα επίπεδα αντιπροσωπεύονται από τους μεγάλους άνδρες και γυναίκες που γέννησαν πνευματικές πρακτικές οι οποίες υιοθετήθηκαν από τα πλήθη καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Συνδέονται με τη θέωση και έχουν θέσει σε κίνηση ενεργειακά πεδία που έχουν επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα.
Κάτω από το ενεργειακό επίπεδο της καθαρής φώτισης βρίσκονται τα επίπεδα ενέργειας που συνδέονται με την εμπειρία της υπερβατικότητας, αυτογνωσία ή συνείδηση του Θεού. Αυτό είναι το επίπεδο των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, των Αγίων της Ορθοδοξίας και των Αγίων Πατέρων της Ορθόδοξης Θεολογίας.
Ακριβώς κάτω από αυτό το επίπεδο, βρίσκουμε έναν τόπο άδολης χαράς, που φέρει τη σφραγίδα της συμπόνιας. Αυτοί που φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο θέτουν τη συνειδητότητά τους στην υπηρεσία της ίδιας της ζωής και όχι στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ατόμων. Στην Ορθοδοξία σ’ αυτό το επίπεδο συναντάμε φωτισμένους πιστούς, αλλά και Ιεράρχες, μοναχούς, ασκητές και κοσμοκαλόγερους.
Κάτω από αυτά τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, όπου λίγοι άνθρωποι διαμένουν μόνιμα, βρίσκονται τα επίπεδα της άνευ όρων αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής όλων και της ομορφιάς, οι 200 μονάδες. Κάπου εκεί αγωνίζεται να ανέλθει σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων.
Κάτω όμως από τη βαθμίδα των 200 μονάδων, βρίσκουμε τα αρνητικά επίπεδα του θυμού, του φόβου, της θλίψης, του μίσους, της ντροπής κ.ά. που μας εξασθενούν, ώστε να εμποδίζεται η εναρμόνισή μας με τις συμπαντικές λειτουργίες.
Ας μελετήσουμε λοιπόν κάπως περισσότερο τί μας λέει η επιστήμη για τη φύση του μικρόκοσμου, προκειμένου ν’ ανέβουμε πνευματική βαθμίδα εξέλιξης, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα διαλυτικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα στη χώρα μας.
Τι σημαίνει πνευματική άνοδος
Η στοιχειώδης έστω κατανόηση της κβαντομηχανικής δεν σημαίνει βέβαια ότι οι Έλληνες θα πετύχουν ένα πολύ υψηλό επίπεδο πνευματικότητας. Μεταξύ της επιφανειακής «πνευματικής» κατανόησης και της βαθιάς αίσθησης επαφής του νου με το συμπαντικό ενεργειακό πεδίο, υπάρχει πραγματικό βάραθρο.
Πνευματική άνοδος δεν είναι στις αρχές κάθε νέας χρονιάς να αποφασίζουμε να πάμε στο γυμναστήριο, να σταματήσουμε το κάπνισμα, το αλκοόλ και το ξενύχτι, να μη τρώμε κάθε μέρα κρέας και να είμαστε αορίστως «αισιόδοξοι» έχοντας «ψηλά το κεφάλι», όπως προτρέπουν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που δουλεύουν ενίοτε ίσως για ξένα κέντρα.
Πνευματική άνοδος είναι τα παραπάνω να γίνουν αυτοματισμοί και όχι αγγαρεία. Για να έχουμε λοιπόν «ψηλά το κεφάλι» πρέπει να κατανοήσουμε, έστω στοιχειωδώς, λίγα πράγματα για τη φυσιολογία μας.
Πνευματική άνοδος είναι να αμφισβητούμε τη φύση της πραγματικότητας, κατά συνέπειαν και τη φύση της εξουσίας και να μην νομίζουμε ότι ψηφίζοντας αντιπολίτευση ή σχήματα παλαιών προδοτών τιμωρούμε το κυβερνόν κόμμα «γιατί αυτά τα καθάρματα πρέπει να τιμωρηθούν», κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ μέσω ψήφου.
Πνευματική άνοδος είναι να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι πολιτειακό και να εργαστούμε πάνω στον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξει η μορφή του πολιτεύματος, και θα εγκαθιδρυθεί άμεση δημοκρατία που θα καταργήσει δια παντός το τυραννικό πολίτευμα μέσω αντιπροσώπων-βουλευτών το οποίο υφιστάμεθα, νομίζοντας ότι έχουμε δημοκρατία.
Βιώνοντας τη κρίση ενηλικίωσης
Αν και οι περισσότεροι από μας, ως επί το πλείστον, εγκαταλείπουν την παιδική τους ηλικία αρκετά εύκολα, πολύ λίγοι αφήνουν την εφηβεία οριστικά. Η εφηβεία είναι η γέννηση του Εγώ, η περίοδος κατά την οποία αναζητούμε το ρόλο που θα παίξουμε στην κοινωνία. Η φάση ενηλικίωσης συνίσταται σε διανοητική αποσύνδεση από αυτόν τον ρόλο.
Η λουθηρανικού τύπου μεταπολιτευτική κοινωνία, μας έχει διδάξει ότι πρέπει να σκαρφαλώσουμε ψηλά δημιουργώντας μια ανταγωνιστική και αντιπαραγωγική ατμόσφαιρα όπου ο «άλλος» είναι ένα κυνηγετικό τρόπαιο και το Εγώ τοποθετείται στο προσκήνιο.
Η εφηβεία είναι μια ξαφνική αλλαγή κατάστασης που προκαλεί έντονες διαταραχές, αλλά κάποτε η κατάσταση αυτή σταθεροποιείται δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ότι έχουμε μεγαλώσει. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
Πολυτελής γόβα αξίας 8.000 ευρώ
Όσο η ζωή μας ελέγχεται από το Εγώ μας, παραμένουμε πραγματικά ανήλικοι, όπως επιβεβαιώνουν όλα τα δεδομένα της καθημερινότητας. Σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει όσο ποτέ άλλοτε υλιστική, σαν έναν έφηβο που αναζητά την ταυτότητά του μέσα από την εξωτερική του εμφάνιση, καταστροφική για τον εαυτό της, όπως ο έφηβος που συχνά υποκύπτει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, βίαιη και επιθετική σαν έφηβος που επιδιώκει να επιβληθεί με τη βία, και τέλος ασυνείδητη σαν έφηβος που δεν ντρέπεται να κάνει καμμιά άσεμνη πράξη και χειρονομία.
Ο ρόλος των γεροντότερων
Η δυστυχία των ηλικιωμένων στις κοινωνίες μας σχετίζεται άμεσα με την ανωριμότητά τους. Η ωριμότητα δεν έρχεται με επιφοίτηση επειδή γίναμε 60 ετών και έχουμε ζήσει τη ζωή μας. Αν έχουμε περάσει τη ζωή μας ταυτιζόμενοι με τους διάφορους ρόλους που κληθήκαμε να υποδυθούμε από τις περιστάσεις, δύσκολα θα γλυτώσουμε τη δυστυχία.
Ο πόνος της μοναξιάς δεν προκαλείται τόσο από την αποσύνδεση από τους άλλους, όσο από την αποσύνδεση από τον εαυτό μας. Όσο είμαστε στην ενεργό ζωή είναι εύκολο να γεμίζουμε το εσωτερικό κενό από την παρουσία των άλλων. Αναπόφευκτα όμως έρχεται κάποια στιγμή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, και τότε το γέρικο, αλλά άδειο κέλυφος, αποκαλύπτεται.
Ο ρόλος των γεροντότερων είναι να φέρνουν στην κοινωνία σταθερότητα και γαλήνη. Σήμερα που η τεχνολογία εξελίσσεται πάρα πολύ γρήγορα, οι νέοι χρειάζονται απεγνωσμένα την πνευματική καθοδήγηση των γεροντότερων για να επιβιώσουν.
Όσο οι γεροντότεροι δεν εκπληρώνουν το ρόλο τους, μη μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι νέοι σκορπούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν βλέπουμε τους πολιτικούς μας να διαπληκτίζονται σαν άγρια θηρία για το θήραμα «χρήμα – καρέκλα εξουσίας» μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο ρωμαϊκή αρένα, δεν πρέπει ν’ απορούμε γιατί βλέπουμε τους νέους μας να νιώθουν χαμένοι. Γιατί γεμίσαμε με άδεια κελύφη γερόντων.
Ρηξικέλευθες λύσεις και αντιστάθμιση ισορροπίας
Όπου πρέπει να αποδίδουμε τη μεγαλύτερη σημασία, δηλαδή στην πνευματική μας ανάπτυξη, στηριζόμενοι μόνο στις συμπαντικές αρχές, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.
Η λύση λοιπόν βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του ελληνικού λαού, υπό τη προϋπόθεση να πάψει ο καθένας μας να περιμένει να βελτιωθεί η κατάστασή του από τους άλλους, και να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του.
Κατά συνέπειαν, θα λέγαμε ότι κατόπιν απλής συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω και σύμφωνα με τις ευρύτερες συμπαντικές αρχές, οι Έλληνες πολίτες θα προχωρήσουν σε ρηξικέλευθες λύσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αν η κάθοδος της πατρίδας μας συνεχιστεί, θα οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα αρνείται να ενηλικιωθεί. Η ενηλικίωση μπορεί να πάρει χρόνια, ακόμα και δεκαετίες. Μην απελπίζεστε, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να συμβεί νωρίτερα. Ιδού πως:
Σύμφωνα με τον καθηγητή Χόουκινς μια από τις πιο συναρπαστικές πτυχές της κλίμακας συνειδητότητας είναι αναμφίβολα η ιδέα της αντιστάθμισης της ισορροπίας. Οι άνθρωποι που εκπέμπουν υψηλή ενέργεια, αντισταθμίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις των ανθρώπων με χαμηλότερη ενέργεια.
Η δύναμη μερικών ατόμων στην κορυφή αντισταθμίζει τις αδυναμίες της μάζας ως εξής:
1 άτομο επιπέδου 300 αντισταθμίζει 90.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 400 αντισταθμίζει 400.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 500 αντισταθμίζει 750.000 άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 600 αντισταθμίζει 10 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 700 αντισταθμίζει 70 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200.
Δοθέντος ότι στην Ελλάδα το επίπεδό μας είναι κατά μέσο όρο κάτω από 200, τότε αρκεί είτε ένας φωτισμένος ηγέτης επιπέδου 600 (συχνότητα εμφάνισης περίπου κάθε 100 χρόνια), είτε 1.333 εμπνευσμένοι συμπολίτες μας για να μας ανορθώσουν όλους. Εμπρός λοιπόν, ας κάνουμε μια νέα προσπάθεια. Δεν είναι καθόλου ακατόρθωτο.
Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Ας δούμε όμως τι ορίζεται ως συνειδητότητα και τι ως πνευματικότητα:
Συνειδητότητα: η διαδικασία του να παρακολουθείς τη στιγμή, να είσαι παρών σε ό,τι σε περιβάλλει και να έχεις επίγνωση του εαυτού σου. Σχετίζεται με την αναγνώριση καταστάσεων και πραγμάτων, θετικών ή αρνητικών, με την αποδοχή ή την απόρριψή τους.
Πνευματικότητα: η αναζήτηση σκοπού της ζωής και επίτευξη εσωτερικής αρμονίας. Ανθρώπινη ικανότητα για αυθυπέρβαση, κατά την οποία ο εαυτός εμπεριέχεται σε κάτι ευρύτερο από αυτόν τον ίδιο, συμπεριλαμβανομένης τής κατηγορίας τού Ιερού, η αναζήτηση υπαρξιακού νοήματος.
Στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, ναρκοπέδιο κάθε δημιουργικότητας ήταν συχνά το κυνήγι μιας θανάσιμα βαρετής θέσης στο δημόσιο και σπανιώτερα μιας μισθωτής σε μια ιδιωτική επιχείρηση. Η φράση “υπό την σκέπην του Δημοσίου” σημάδεψε ολόκληρες γενιές Ελλήνων εξ αιτίας του φόβου ανάληψης της ευθύνης του εαυτού τους.
Ταυτόχρονα, οι Έλληνες άρχισαν απερίσκεπτα να καταναλώνουν τοξικές τροφές και φάρμακα εξυπηρετώντας κακόβουλες προσταγές τις οποίες δεν διερευνούσαν περεταίρω.
Ο φόβος, καύσιμο της κοινωνίας
Αφού με πολλούς κόπους σιγούρεψαν πέντε δεκάρες, κάποιο ακίνητο και τη ψευδαίσθηση του έρωτα, σήμερα κυριαρχούνται από το φόβο της απώλειάς τους ενώ προστέθηκε και αυτός της απώλειας της πατρίδας ή του ξεσπάσματος ενός γενικότερου πολέμου.
Σ’ αυτό το σημείο, η διαμόρφωσή τους εκπλήρωσε το ρόλο του. Όλα έγιναν στα πλαίσια μιας κανονικότητας χωρίς ποτέ οι περισσότεροι να αντιληφθούν την υποδούλωσή τους. Μόνοι τους έπεσαν στη παγίδα, έχτισαν τις φυλακές τους φορτώνοντας την καθημερινή τους ζωή με επιφανειακές και βραχυχρόνιες υλικές απολαύσεις όπως τα διακοποδάνεια, η συχνή αγορά άχρηστων αντικειμένων, τα αμάξια πολυτελείας και οι 3 ώρες και 47 λεπτά τηλεθέασης [1] την ημέρα.
Ένα πρωί όμως όλοι αγουροξυπνήσαμε συνειδητοποιώντας ότι θα χρωστάμε σε ξένους τοκογλύφους για τα επόμενα εκατό χρόνια, ότι μείναμε χώρα γερόντων χάνοντας 800 χιλιάδες νέους μας, κάποιο άλλο πρωί πιθανόν να δούμε τη πατρίδα μας να μένει μισή, τους ορθόδοξους ναούς μας να ερειπώνονται, τις πόλεις και τα χωριά μας να γεμίζουν αλλόθρησκους ανθρώπους που θα αλλαλλάζουν σε ακατάληπτες γλώσσες, ασχημονώντας πάνω στα χώματα που πότισαν με το αίμα τους αναρίθμητοι πρόγονοί μας.
Αν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είχε κάνει άλλες επιλογές ζωής, πολιτικοί εθνοπροδότες, μορφώματα τύπου Αντίφα, καταχραστές δημοσίου χρήματος και μηδενιστές ανοιχτοσυνορίτες δεν θα είχαν δει το φως της μέρας σ’ αυτή τη χώρα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί οι Έλληνες έχουν τόσο χαμηλή συνειδητότητα και τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό;
Όταν η συνειδητότητα και κατά συνέπειαν η πνευματικότητα των ανθρώπων είναι χαμηλή, έρχεται η ώρα του αντίτιμου: ένα πρωί δεν έχουν πια από πού να κρατηθούν, και βρίσκονται κυριολεκτικά στο κενό. Αυτή ακριβώς τη κατάσταση βιώνουμε σήμερα.
Κάποτε που είχα παρακολουθήσει μαθήματα life coaching υπό τον έγκριτο δάσκαλο της ζωής και του μάρκετινγκ Άκη Αγγελάκη, το πρώτο πράγμα που μας έβαζε να κάνουμε ήταν να γράψουμε τον επικήδιό μας. Με τον τρόπο αυτό ο δάσκαλος ανέσυρε ποιο ήταν τελικά αυτό που εκτιμούσαμε και θέλαμε περισσότερο στη ζωή μας, ώστε να μας βοηθήσει να το πετύχουμε.
Μία φίλη νοσοκόμα που εργάστηκε όλη της τη ζωή ανακουφίζοντας ετοιμοθάνατους ανθρώπους, μου έδωσε επίσης έναν θλιβερό κατάλογο για τα πράγματα που οι άνθρωποι, λίγο πριν πεθάνουν, είχαν μετανοιώσει επειδή δεν έκαναν:
1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή που πραγματικά ήθελα, όχι αυτήν που οι άλλοι περίμεναν από μένα.
2. Μετανοιώνω που δεν δούλεψα λιγότερο,
3. Μακάρι να μην είχα ψηφίσει ποτέ αυτούς που ψήφισα,
4. Μακάρι να είχα γίνει περισσότερο ευτυχισμένος.
Παρόμοιου περιεχομένου ήταν και οι επικήδειοι που έγραφαν σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μου στα σεμινάρια. Το κοινό σημείο ήταν ότι πριν να πεθάνουν θα λυπόνταν κι αυτοί που τελικά είχαν τόσο πολύ φοβηθεί.
Υλισμός: πνευματική εκτροπή του διαφωτισμού
Η πίεση που ασκήθηκε να ξεκόψουμε από τις ελληνορθόδοξες πνευματικές μας ρίζες, μας κρατά σε αναισθησία όπως αποδεικνύεται από την κατάσταση χάους στην οποία φαίνεται να κατευθυνόμαστε: σε εθνικό επίπεδο απειλείται η εθνική μας ύπαρξη, η πορεία της οικονομίας κατρακυλά, ο κρατικός μηχανισμός είναι ημιθανής, ενώ το περιβάλλον μας καταστρέφεται πιο γρήγορα από ποτέ από το μεγάλο κεφάλαιο.
Αν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είχε κάνει άλλες επιλογές ζωής, πολιτικοί εθνοπροδότες, μορφώματα τύπου Αντίφα, καταχραστές δημοσίου χρήματος και μηδενιστές ανοιχτοσυνορίτες δεν θα είχαν δει το φως της μέρας σ’ αυτή τη χώρα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί οι Έλληνες έχουν τόσο χαμηλή συνειδητότητα και τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό;
Όταν η συνειδητότητα και κατά συνέπειαν η πνευματικότητα των ανθρώπων είναι χαμηλή, έρχεται η ώρα του αντίτιμου: ένα πρωί δεν έχουν πια από πού να κρατηθούν, και βρίσκονται κυριολεκτικά στο κενό. Αυτή ακριβώς τη κατάσταση βιώνουμε σήμερα.
Κάποτε που είχα παρακολουθήσει μαθήματα life coaching υπό τον έγκριτο δάσκαλο της ζωής και του μάρκετινγκ Άκη Αγγελάκη, το πρώτο πράγμα που μας έβαζε να κάνουμε ήταν να γράψουμε τον επικήδιό μας. Με τον τρόπο αυτό ο δάσκαλος ανέσυρε ποιο ήταν τελικά αυτό που εκτιμούσαμε και θέλαμε περισσότερο στη ζωή μας, ώστε να μας βοηθήσει να το πετύχουμε.
Μία φίλη νοσοκόμα που εργάστηκε όλη της τη ζωή ανακουφίζοντας ετοιμοθάνατους ανθρώπους, μου έδωσε επίσης έναν θλιβερό κατάλογο για τα πράγματα που οι άνθρωποι, λίγο πριν πεθάνουν, είχαν μετανοιώσει επειδή δεν έκαναν:
1. Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή που πραγματικά ήθελα, όχι αυτήν που οι άλλοι περίμεναν από μένα.
2. Μετανοιώνω που δεν δούλεψα λιγότερο,
3. Μακάρι να μην είχα ψηφίσει ποτέ αυτούς που ψήφισα,
4. Μακάρι να είχα γίνει περισσότερο ευτυχισμένος.
Παρόμοιου περιεχομένου ήταν και οι επικήδειοι που έγραφαν σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μου στα σεμινάρια. Το κοινό σημείο ήταν ότι πριν να πεθάνουν θα λυπόνταν κι αυτοί που τελικά είχαν τόσο πολύ φοβηθεί.
Υλισμός: πνευματική εκτροπή του διαφωτισμού
Η πίεση που ασκήθηκε να ξεκόψουμε από τις ελληνορθόδοξες πνευματικές μας ρίζες, μας κρατά σε αναισθησία όπως αποδεικνύεται από την κατάσταση χάους στην οποία φαίνεται να κατευθυνόμαστε: σε εθνικό επίπεδο απειλείται η εθνική μας ύπαρξη, η πορεία της οικονομίας κατρακυλά, ο κρατικός μηχανισμός είναι ημιθανής, ενώ το περιβάλλον μας καταστρέφεται πιο γρήγορα από ποτέ από το μεγάλο κεφάλαιο.
Σε ατομικό επίπεδο, οι περιπτώσεις καρκίνου έχουν αυξηθεί τρομακτικά, οι καρδιαγγειακές παθήσεις που οφείλονται στην κακή διατροφή, στην έλλειψη άθλησης, στο κάπνισμα και στο αλκοόλ είναι η κύρια αιτία θανάτων ενώ οι ψυχικές ασθένειες έχουν ραγδαία άνοδο. Όλα αυτά μαρτυρούν την κατεύθυνση ενάντια στην ίδια τη φύση της που έχει πάρει η κοινωνία μας.
Ως παιδιά του σύμπαντος αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος της φύσης, έχοντας την επιλογή να ενεργούμε σύμφωνα με τους νόμους της σε κάθε μία από τις αποφάσεις μας, όπως έχουμε και την επιλογή να ενεργήσουμε σύμφωνα με ύποπτους νόμους που δημιουργήθηκαν από μια μειοψηφία που επίσημα ονομάζεται «πνευματική ελίτ» (ενώ πρόκειται για «Σκοτεινή πνευματική ελίτ») για να εξυπηρετήσουν βασικά τα δικά της συμφέροντα: το υπερμέγεθες Εγώ της που είναι εκδήλωση κατωτάτου επιπέδου πνευματικής εξέλιξης.
Εκεί όπου η φύση έχει επιλέξει να εργαστεί με μινιμαλιστικό τρόπο, ο «αποσυνδεδεμένος» από τη πνευματική φύση του Έλληνας υπό την επιρροή του προτεσταντικού διαφωτισμού επέλεξε να λειτουργεί με μαξιμαλιστικό. Τι θέλω να πω μ’ αυτό: κανένα πουλί δεν χτίζει μια φωλιά μεγαλύτερη ούτε αποθηκεύει περισσότερο λίπος απ’ ό,τι του χρειάζεται που θα του δημιουργήσει μεγαλύτερο φόρτο εργασίας και αυξημένη ανάγκη για φαγητό, διότι τότε ολόκληρο το οικοσύστημα θα γινόταν ασύμμετρο. Το μόνο ζώο που ακόμα δεν κατάλαβε αυτή τη βασική αρχή είναι ο άνθρωπος.
Ως παιδιά του σύμπαντος αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος της φύσης, έχοντας την επιλογή να ενεργούμε σύμφωνα με τους νόμους της σε κάθε μία από τις αποφάσεις μας, όπως έχουμε και την επιλογή να ενεργήσουμε σύμφωνα με ύποπτους νόμους που δημιουργήθηκαν από μια μειοψηφία που επίσημα ονομάζεται «πνευματική ελίτ» (ενώ πρόκειται για «Σκοτεινή πνευματική ελίτ») για να εξυπηρετήσουν βασικά τα δικά της συμφέροντα: το υπερμέγεθες Εγώ της που είναι εκδήλωση κατωτάτου επιπέδου πνευματικής εξέλιξης.
Εκεί όπου η φύση έχει επιλέξει να εργαστεί με μινιμαλιστικό τρόπο, ο «αποσυνδεδεμένος» από τη πνευματική φύση του Έλληνας υπό την επιρροή του προτεσταντικού διαφωτισμού επέλεξε να λειτουργεί με μαξιμαλιστικό. Τι θέλω να πω μ’ αυτό: κανένα πουλί δεν χτίζει μια φωλιά μεγαλύτερη ούτε αποθηκεύει περισσότερο λίπος απ’ ό,τι του χρειάζεται που θα του δημιουργήσει μεγαλύτερο φόρτο εργασίας και αυξημένη ανάγκη για φαγητό, διότι τότε ολόκληρο το οικοσύστημα θα γινόταν ασύμμετρο. Το μόνο ζώο που ακόμα δεν κατάλαβε αυτή τη βασική αρχή είναι ο άνθρωπος.
Σας θυμίζει κάτι;
Ο Νεοέλληνας, σε αντίθεση με τους προγόνους του που γνώριζαν διαισθητικά τις αρχές της φύσης που σήμερα αποκαλούμε συμπαντικές , φορτώθηκε στεγαστικό δάνειο 30 ετών στην πλάτη του που τον αναγκάζει να τσακίσει την υγεία του στη δουλειά, να ξενητευτεί, να γεμίσει άγχος αν μείνει άνεργος, και να ζήσει μια δυστυχισμένη ύπαρξη για να ενσωματώσει τελικά σ’ ένα …αυτοκίνητο όλα όσα ήταν πιθανόν να δώσουν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή του, έρποντας στον πάτο της πνευματικής εξέλιξης, υποκύπτοντας στην ηγεμονία της ύλης του δυτικού διαφωτισμού.
Η ψευδαισθητική ασφάλεια του κοινωνικού συμβολαίου
Γι’ αυτό και σήμερα επιτελείται το άγος: το άγχος των πολιτών μιας χώρας τόσο ευλογημένης από τη φύση στην οποία ονειρεύονται να ζήσουν εκατομμύρια ξένοι, αγγίζει τα όρια της παράνοιας και τα ψυχοφάρμακα χρυσώνουν τις τσέπες των φαρμακευτικών εταιρειών.
Σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι πολίτες της είχαν εθιστεί να κερδίζουν τη ζωή τους με εξηρτημένη εργασία, τώρα που η νεοφιλελεύθερη τεχνοφεουδαρχία λόγω αυτοματοποίησης της εργασίας εξοντώνει τους μισθωτούς και μετατρέπει το κοινωνικό συμβόλαιο σε κουρελόχαρτο, πιστεύω ακράδαντα ότι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον αυτή η μορφή εργασίας θα κονιορτοποιηθεί ακόμα και για το Δημόσιο.
Ζώντας μια πλανητικών διαστάσεων αλλαγή της συνειδητότητας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι στην εποχή της στυγνής επίθεσης του τουρμποκαπιταλισμού προς τους λαούς, ο παλιός τρόπος ζωής και εργασίας όχι μόνο δεν τους εξυπηρετεί πια, αλλά και τους κάνει δυστυχισμένους, διότι αναβιώνει πλέον η δουλεία υπό τεχνολογικό πρόσημο.
Βλέπουμε λοιπόν αρκετούς Ευρωπαίους (νέους κυρίως), που είναι εδώ και αιώνες περισσότερο αλωμένοι από τον λουθηρανικό υλιστικό διαφωτισμό απ’ ότι οι Έλληνες, να επιχειρούν πλέον μια ζωή σε αυτονομία μέσα στη φύση.
Το άρθρο Ζώντας σε αυτονομία στη Γαλλία: μια πραγματικότητα που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Travel Plugin απέκτησε τουλάχιστον 55.000 “μου αρέσει” στο Facebook και 320 ενθουσιώδη σχόλια.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να αναρωτηθούμε πολύ σοβαρά για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας: οι δομές της δεν συμβαδίζουν πλέον με την ανόρθωση της πνευματικότητας που απαιτείται για να επιβιώσει. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουν οι νεώτεροι, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς, διότι έτσι θα πάψουν να μεταναστεύουν αναζητώντας χίμαιρες.
Κβαντομηχανική και κλίμακα συνειδητότητας
Οι νόμοι της κβαντομηχανικής, της επιστήμης που εξετάζει τους νόμους που διέπουν το μικρόκοσμο (ατομικά σωματίδια), είναι ασύμβατοι με τις αρχές της Γενικής Σχετικότητας, που εξετάζουν τους νόμους που διέπουν το μακρόκοσμο (δομή του σύμπαντος) και με τους Νόμους του Νεύτωνα (κλασική μηχανική).
Μ’ άλλα λόγια, όταν οι νόμοι των δύο τελευταίων εφαρμόζονται στη κίνηση των ατομικών σωματιδίων δίνουν εντελώς ασυνάρτητα αποτελέσματα. Η αυθεντική μορφή όμως των φυσικών νόμων εκδηλώνεται μόνο στο ατομικό και στο υπο-ατομικό επίπεδο. Επομένως, οι νόμοι του μακρόκοσμου αποτελούν μια προσέγγιση, μια ακραία οριακή περίπτωση των κβαντικών νόμων που κυβερνούν τον μικρόκοσμο. Όταν οι νόμοι που διέπουν τους δύο κόσμους ενοποιηθούν σε μια ενιαία θεωρία, τη περίφημη Θεωρία του Όλου (ή των Πάντων), νομοτελειακά θα αλλάξει άρδην και η παγκόσμια πνευματικότητα.
Βλέπουμε λοιπόν αρκετούς Ευρωπαίους (νέους κυρίως), που είναι εδώ και αιώνες περισσότερο αλωμένοι από τον λουθηρανικό υλιστικό διαφωτισμό απ’ ότι οι Έλληνες, να επιχειρούν πλέον μια ζωή σε αυτονομία μέσα στη φύση.
Το άρθρο Ζώντας σε αυτονομία στη Γαλλία: μια πραγματικότητα που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Travel Plugin απέκτησε τουλάχιστον 55.000 “μου αρέσει” στο Facebook και 320 ενθουσιώδη σχόλια.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να αναρωτηθούμε πολύ σοβαρά για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας: οι δομές της δεν συμβαδίζουν πλέον με την ανόρθωση της πνευματικότητας που απαιτείται για να επιβιώσει. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουν οι νεώτεροι, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς, διότι έτσι θα πάψουν να μεταναστεύουν αναζητώντας χίμαιρες.
Κβαντομηχανική και κλίμακα συνειδητότητας
Οι νόμοι της κβαντομηχανικής, της επιστήμης που εξετάζει τους νόμους που διέπουν το μικρόκοσμο (ατομικά σωματίδια), είναι ασύμβατοι με τις αρχές της Γενικής Σχετικότητας, που εξετάζουν τους νόμους που διέπουν το μακρόκοσμο (δομή του σύμπαντος) και με τους Νόμους του Νεύτωνα (κλασική μηχανική).
Μ’ άλλα λόγια, όταν οι νόμοι των δύο τελευταίων εφαρμόζονται στη κίνηση των ατομικών σωματιδίων δίνουν εντελώς ασυνάρτητα αποτελέσματα. Η αυθεντική μορφή όμως των φυσικών νόμων εκδηλώνεται μόνο στο ατομικό και στο υπο-ατομικό επίπεδο. Επομένως, οι νόμοι του μακρόκοσμου αποτελούν μια προσέγγιση, μια ακραία οριακή περίπτωση των κβαντικών νόμων που κυβερνούν τον μικρόκοσμο. Όταν οι νόμοι που διέπουν τους δύο κόσμους ενοποιηθούν σε μια ενιαία θεωρία, τη περίφημη Θεωρία του Όλου (ή των Πάντων), νομοτελειακά θα αλλάξει άρδην και η παγκόσμια πνευματικότητα.
Έτσι προφανώς μας βλέπει στην άχρονη, «αντικειμενική» πραγματικότητα ένα άλλο, ανώτερο ον που αντιλαμβάνεται τετραδιάστατους χώρους. Προσομοίωση ανόργανης και ανώτερης οργανικής δομής (ανθρώπου). Δεξιά, τί συμβαίνει όταν πεθαίνουμε. © Max Tegmark, Our Mathematical Universe
Η κβαντομηχανική για περισσότερο από έναν αιώνα έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να προβλεφθεί ποτέ η ακριβής θέση και η στροφορμή ενός σωματιδίου (Αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζεμπεργκ), ότι οι ιδιότητες των ατομικών σωματιδίων είναι δυικές, δηλαδή άλλοτε κυματικές και άλλοτε σωματιδιακές, πως η ενέργεια εκπέμπεται σε πακέτα, τα κβάντα, και πως o δυϊσμός κύματος – σωματιδίου του φωτός είναι ένα απολύτως γενικό φαινόμενο, το οποίο επεκτείνεται σε ολόκληρη τη φύση. Δεν είμαστε παρά αθάνατες διατάξεις υλοενέργειας, πολύπλοκες σχηματομορφές ενεργειακών κβάντων που σχηματίζουν σωματιδιακά μορφώματα σε σχήμα πλεξούδας.
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά και εκπληκτικά πειράματα της κβαντικής φυσικής είναι το περίφημο Πείραμα της Διπλής Σχισμής. Βασικά μας λέει ότι η πραγματικότητα επηρεάζεται από την παρουσία ενός παρατηρητή. Ένα σωματίδιο συμπεριφέρεται ως κύμα όταν δεν υπάρχει παρατηρητής. Στην παραπάνω απεικόνιση μπορούμε να δούμε μια προσομοίωση, με ένα μόνο ηλεκτρόνιο να λειτουργεί ως κύμα και να περνάει και από τις δύο σχισμές. © Wikimedia.org/Double_slit_experiment.webm
Η κβαντομηχανική θεωρεί ότι μέχρι τη διαδικασία της Αποσυνοχής (decoherence) οι επαλληλίες πραγματικοτήτων είναι δυνατές. Μετά την Αποσυνοχή δημιουργούνται σε χρόνο που είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτός από τον άνθρωπο (τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) παράλληλα σύμπαντα και αντίγραφα του εαυτού μας που δονούνται όμως σε άλλες συχνότητες.
Διαδικασία αποσυγκρότησης επαλληλίας δύο πραγματικοτήτων εξ αιτίας του παράγοντα «παρατηρητή». Πατήστε πάνω στην εικόνα για να γίνει κινούμενη
Η αληθινή, λεγόμενη και «αντικειμενική» πραγματικότητα είναι μη αντιληπτή και συνίσταται σε επαλληλίες πραγματικοτήτων. Δεν έχει καμμία σχέση μ’ αυτήν που αντιλαμβάνεται ατομικά ο καθένας μας και που αποκαλείται «διαισθητική».
Η διαισθητική πραγματικότητα είναι καθαρά υποκειμενική και βασίζεται σε μια μοντελοποίηση του κόσμου που πραγματοποιεί ο εγκέφαλός μας με βάση τις πληροφορίες που προσλαμβάνει από τα αισθητήρια όργανά μας.
Τέλος, η διαισθητική πραγματικότητα μετατρέπεται σε αυτήν που συμφωνούμε όλοι ως κοινή και η οποία αποκαλείται «συναινετική».
Τα θεμέλια της νευτώνιας πραγματικότητάς μας έχουν λοιπόν δυναμιτιστεί εδώ και 12ο χρόνια, κι όμως οι άνθρωποι συνεχίζουν να νομίζουν ότι η πραγματικότητα καθορίζεται από τους Νόμους του Νεύτωνα.
Και εδώ ακριβώς συνίσταται το πρόβλημα. Η ίδια η επιστήμη μάς αποδεικνύει ότι ο κόσμος μας δεν είναι αυτός που νομίζαμε, αλλά πολύ πιο θαυμαστός και απρόβλεπτος, όμως οι νόμοι της κβαντομηχανικής δεν διδάσκονται παρά μόνον στη τρίτη βαθμίδα των αντίστοιχων επιστημών και δεν διαχέονται καθόλου στο ευρύ κοινό για ευνόητους λόγους που αποσκοπούν στο να κρατούν την ανθρωπότητα σε χαμηλά ενεργειακά επίπεδα.
Σύμφωνα με έρευνα του διεθνώς διάσημου ψυχίατρου, ερευνητή, πνευματικού διδασκάλου, συγγραφέα και ομιλητή Σερ Ντέϊβιντ Χόουκινς (David Hawkins), βραβευμένου για το έργο του στην ορθομοριακή ιατρική, η ανθρώπινη συνειδητότητα μπορεί να βαθμολογηθεί ανάλογα με το ενεργειακό επίπεδο στο οποίο κινείται.
Ο καθηγητής που πιστεύει ακράδαντα στις συμπαντικές αρχές, ισχυρίζεται ότι κάθε άτομο ή ομάδα ατόμων βαθμολογείται βάσει του ενεργειακού της επιπέδου. Σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που εκπέμπουν λιγότερη ενέργεια δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα. Μπορούμε να τους πούμε τι να σκεφτούν, ποιους να μισούν και ποιους να σκοτώσουν και μπορούν να ομαδοποιηθούν σε αγέλη με νοοτροπία ομάδας που βασίζεται σε ασήμαντες λεπτομέρειες.
Σύμφωνα με την κλίμακα του Χόουκινς η παγκόσμια συνειδητότητα επί πολλούς αιώνες επέπλεε στο ενεργειακό επίπεδο των 190 βαθμών, όταν ξαφνικά, το 1980, ανέβηκε στους 207 βαθμούς. Αν ο κόσμος συνέχιζε να παραμένει σε επίπεδα κάτω του 200, η ανθρωπότητα θα εξαφανιζόταν.
Τι γίνεται όμως όταν, κατά τον καθηγητή, σχεδόν το 87% της ανθρωπότητας πέφτει συχνά σ’ ένα τόσο χαμηλό επίπεδο ενέργειας ώστε λειτουργεί αρνητικά; Πολύ απλά ο καθένας μας πρέπει να κάνει το παν ώστε να μην πέφτει ποτέ στις χαμηλότερες βαθμίδες της κλίμακας, δηλαδή κάτω από 200.
Η κλίμακα Χόουκινς. Σήμερα η ανθρωπότητα δονείται στο επίπεδο «Θάρρος», αλλά πέφτει πολύ συχνά κάτω απ’ αυτό. © γραφήματος: «Απεροπία»
Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στη κλίμακα των κραδασμών, τόσο λιγότερους ανθρώπους συναντάμε. Τα υψηλότερα επίπεδα αντιπροσωπεύονται από τους μεγάλους άνδρες και γυναίκες που γέννησαν πνευματικές πρακτικές οι οποίες υιοθετήθηκαν από τα πλήθη καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Συνδέονται με τη θέωση και έχουν θέσει σε κίνηση ενεργειακά πεδία που έχουν επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα.
Κάτω από το ενεργειακό επίπεδο της καθαρής φώτισης βρίσκονται τα επίπεδα ενέργειας που συνδέονται με την εμπειρία της υπερβατικότητας, αυτογνωσία ή συνείδηση του Θεού. Αυτό είναι το επίπεδο των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, των Αγίων της Ορθοδοξίας και των Αγίων Πατέρων της Ορθόδοξης Θεολογίας.
Ακριβώς κάτω από αυτό το επίπεδο, βρίσκουμε έναν τόπο άδολης χαράς, που φέρει τη σφραγίδα της συμπόνιας. Αυτοί που φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο θέτουν τη συνειδητότητά τους στην υπηρεσία της ίδιας της ζωής και όχι στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ατόμων. Στην Ορθοδοξία σ’ αυτό το επίπεδο συναντάμε φωτισμένους πιστούς, αλλά και Ιεράρχες, μοναχούς, ασκητές και κοσμοκαλόγερους.
Κάτω από αυτά τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, όπου λίγοι άνθρωποι διαμένουν μόνιμα, βρίσκονται τα επίπεδα της άνευ όρων αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής όλων και της ομορφιάς, οι 200 μονάδες. Κάπου εκεί αγωνίζεται να ανέλθει σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων.
Κάτω όμως από τη βαθμίδα των 200 μονάδων, βρίσκουμε τα αρνητικά επίπεδα του θυμού, του φόβου, της θλίψης, του μίσους, της ντροπής κ.ά. που μας εξασθενούν, ώστε να εμποδίζεται η εναρμόνισή μας με τις συμπαντικές λειτουργίες.
Ας μελετήσουμε λοιπόν κάπως περισσότερο τί μας λέει η επιστήμη για τη φύση του μικρόκοσμου, προκειμένου ν’ ανέβουμε πνευματική βαθμίδα εξέλιξης, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα διαλυτικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα στη χώρα μας.
Τι σημαίνει πνευματική άνοδος
Η στοιχειώδης έστω κατανόηση της κβαντομηχανικής δεν σημαίνει βέβαια ότι οι Έλληνες θα πετύχουν ένα πολύ υψηλό επίπεδο πνευματικότητας. Μεταξύ της επιφανειακής «πνευματικής» κατανόησης και της βαθιάς αίσθησης επαφής του νου με το συμπαντικό ενεργειακό πεδίο, υπάρχει πραγματικό βάραθρο.
Πνευματική άνοδος δεν είναι στις αρχές κάθε νέας χρονιάς να αποφασίζουμε να πάμε στο γυμναστήριο, να σταματήσουμε το κάπνισμα, το αλκοόλ και το ξενύχτι, να μη τρώμε κάθε μέρα κρέας και να είμαστε αορίστως «αισιόδοξοι» έχοντας «ψηλά το κεφάλι», όπως προτρέπουν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που δουλεύουν ενίοτε ίσως για ξένα κέντρα.
Πνευματική άνοδος είναι τα παραπάνω να γίνουν αυτοματισμοί και όχι αγγαρεία. Για να έχουμε λοιπόν «ψηλά το κεφάλι» πρέπει να κατανοήσουμε, έστω στοιχειωδώς, λίγα πράγματα για τη φυσιολογία μας.
Πνευματική άνοδος είναι να αμφισβητούμε τη φύση της πραγματικότητας, κατά συνέπειαν και τη φύση της εξουσίας και να μην νομίζουμε ότι ψηφίζοντας αντιπολίτευση ή σχήματα παλαιών προδοτών τιμωρούμε το κυβερνόν κόμμα «γιατί αυτά τα καθάρματα πρέπει να τιμωρηθούν», κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ μέσω ψήφου.
Πνευματική άνοδος είναι να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι πολιτειακό και να εργαστούμε πάνω στον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξει η μορφή του πολιτεύματος, και θα εγκαθιδρυθεί άμεση δημοκρατία που θα καταργήσει δια παντός το τυραννικό πολίτευμα μέσω αντιπροσώπων-βουλευτών το οποίο υφιστάμεθα, νομίζοντας ότι έχουμε δημοκρατία.
Βιώνοντας τη κρίση ενηλικίωσης
Αν και οι περισσότεροι από μας, ως επί το πλείστον, εγκαταλείπουν την παιδική τους ηλικία αρκετά εύκολα, πολύ λίγοι αφήνουν την εφηβεία οριστικά. Η εφηβεία είναι η γέννηση του Εγώ, η περίοδος κατά την οποία αναζητούμε το ρόλο που θα παίξουμε στην κοινωνία. Η φάση ενηλικίωσης συνίσταται σε διανοητική αποσύνδεση από αυτόν τον ρόλο.
Η λουθηρανικού τύπου μεταπολιτευτική κοινωνία, μας έχει διδάξει ότι πρέπει να σκαρφαλώσουμε ψηλά δημιουργώντας μια ανταγωνιστική και αντιπαραγωγική ατμόσφαιρα όπου ο «άλλος» είναι ένα κυνηγετικό τρόπαιο και το Εγώ τοποθετείται στο προσκήνιο.
Η εφηβεία είναι μια ξαφνική αλλαγή κατάστασης που προκαλεί έντονες διαταραχές, αλλά κάποτε η κατάσταση αυτή σταθεροποιείται δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ότι έχουμε μεγαλώσει. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
Κάτω από αυτά τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, όπου λίγοι άνθρωποι διαμένουν μόνιμα, βρίσκονται τα επίπεδα της άνευ όρων αγάπης, της καλοσύνης, της αποδοχής όλων και της ομορφιάς, οι 200 μονάδες. Κάπου εκεί αγωνίζεται να ανέλθει σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων.
Κάτω όμως από τη βαθμίδα των 200 μονάδων, βρίσκουμε τα αρνητικά επίπεδα του θυμού, του φόβου, της θλίψης, του μίσους, της ντροπής κ.ά. που μας εξασθενούν, ώστε να εμποδίζεται η εναρμόνισή μας με τις συμπαντικές λειτουργίες.
Ας μελετήσουμε λοιπόν κάπως περισσότερο τί μας λέει η επιστήμη για τη φύση του μικρόκοσμου, προκειμένου ν’ ανέβουμε πνευματική βαθμίδα εξέλιξης, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα διαλυτικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα στη χώρα μας.
Τι σημαίνει πνευματική άνοδος
Η στοιχειώδης έστω κατανόηση της κβαντομηχανικής δεν σημαίνει βέβαια ότι οι Έλληνες θα πετύχουν ένα πολύ υψηλό επίπεδο πνευματικότητας. Μεταξύ της επιφανειακής «πνευματικής» κατανόησης και της βαθιάς αίσθησης επαφής του νου με το συμπαντικό ενεργειακό πεδίο, υπάρχει πραγματικό βάραθρο.
Πνευματική άνοδος δεν είναι στις αρχές κάθε νέας χρονιάς να αποφασίζουμε να πάμε στο γυμναστήριο, να σταματήσουμε το κάπνισμα, το αλκοόλ και το ξενύχτι, να μη τρώμε κάθε μέρα κρέας και να είμαστε αορίστως «αισιόδοξοι» έχοντας «ψηλά το κεφάλι», όπως προτρέπουν κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που δουλεύουν ενίοτε ίσως για ξένα κέντρα.
Πνευματική άνοδος είναι τα παραπάνω να γίνουν αυτοματισμοί και όχι αγγαρεία. Για να έχουμε λοιπόν «ψηλά το κεφάλι» πρέπει να κατανοήσουμε, έστω στοιχειωδώς, λίγα πράγματα για τη φυσιολογία μας.
Πνευματική άνοδος είναι να αμφισβητούμε τη φύση της πραγματικότητας, κατά συνέπειαν και τη φύση της εξουσίας και να μην νομίζουμε ότι ψηφίζοντας αντιπολίτευση ή σχήματα παλαιών προδοτών τιμωρούμε το κυβερνόν κόμμα «γιατί αυτά τα καθάρματα πρέπει να τιμωρηθούν», κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ μέσω ψήφου.
Πνευματική άνοδος είναι να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι πολιτειακό και να εργαστούμε πάνω στον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξει η μορφή του πολιτεύματος, και θα εγκαθιδρυθεί άμεση δημοκρατία που θα καταργήσει δια παντός το τυραννικό πολίτευμα μέσω αντιπροσώπων-βουλευτών το οποίο υφιστάμεθα, νομίζοντας ότι έχουμε δημοκρατία.
Βιώνοντας τη κρίση ενηλικίωσης
Αν και οι περισσότεροι από μας, ως επί το πλείστον, εγκαταλείπουν την παιδική τους ηλικία αρκετά εύκολα, πολύ λίγοι αφήνουν την εφηβεία οριστικά. Η εφηβεία είναι η γέννηση του Εγώ, η περίοδος κατά την οποία αναζητούμε το ρόλο που θα παίξουμε στην κοινωνία. Η φάση ενηλικίωσης συνίσταται σε διανοητική αποσύνδεση από αυτόν τον ρόλο.
Η λουθηρανικού τύπου μεταπολιτευτική κοινωνία, μας έχει διδάξει ότι πρέπει να σκαρφαλώσουμε ψηλά δημιουργώντας μια ανταγωνιστική και αντιπαραγωγική ατμόσφαιρα όπου ο «άλλος» είναι ένα κυνηγετικό τρόπαιο και το Εγώ τοποθετείται στο προσκήνιο.
Η εφηβεία είναι μια ξαφνική αλλαγή κατάστασης που προκαλεί έντονες διαταραχές, αλλά κάποτε η κατάσταση αυτή σταθεροποιείται δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ότι έχουμε μεγαλώσει. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
Πολυτελής γόβα αξίας 8.000 ευρώ
Όσο η ζωή μας ελέγχεται από το Εγώ μας, παραμένουμε πραγματικά ανήλικοι, όπως επιβεβαιώνουν όλα τα δεδομένα της καθημερινότητας. Σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει όσο ποτέ άλλοτε υλιστική, σαν έναν έφηβο που αναζητά την ταυτότητά του μέσα από την εξωτερική του εμφάνιση, καταστροφική για τον εαυτό της, όπως ο έφηβος που συχνά υποκύπτει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, βίαιη και επιθετική σαν έφηβος που επιδιώκει να επιβληθεί με τη βία, και τέλος ασυνείδητη σαν έφηβος που δεν ντρέπεται να κάνει καμμιά άσεμνη πράξη και χειρονομία.
Ο ρόλος των γεροντότερων
Η δυστυχία των ηλικιωμένων στις κοινωνίες μας σχετίζεται άμεσα με την ανωριμότητά τους. Η ωριμότητα δεν έρχεται με επιφοίτηση επειδή γίναμε 60 ετών και έχουμε ζήσει τη ζωή μας. Αν έχουμε περάσει τη ζωή μας ταυτιζόμενοι με τους διάφορους ρόλους που κληθήκαμε να υποδυθούμε από τις περιστάσεις, δύσκολα θα γλυτώσουμε τη δυστυχία.
Ο πόνος της μοναξιάς δεν προκαλείται τόσο από την αποσύνδεση από τους άλλους, όσο από την αποσύνδεση από τον εαυτό μας. Όσο είμαστε στην ενεργό ζωή είναι εύκολο να γεμίζουμε το εσωτερικό κενό από την παρουσία των άλλων. Αναπόφευκτα όμως έρχεται κάποια στιγμή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, και τότε το γέρικο, αλλά άδειο κέλυφος, αποκαλύπτεται.
Ο ρόλος των γεροντότερων είναι να φέρνουν στην κοινωνία σταθερότητα και γαλήνη. Σήμερα που η τεχνολογία εξελίσσεται πάρα πολύ γρήγορα, οι νέοι χρειάζονται απεγνωσμένα την πνευματική καθοδήγηση των γεροντότερων για να επιβιώσουν.
Όσο οι γεροντότεροι δεν εκπληρώνουν το ρόλο τους, μη μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι νέοι σκορπούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν βλέπουμε τους πολιτικούς μας να διαπληκτίζονται σαν άγρια θηρία για το θήραμα «χρήμα – καρέκλα εξουσίας» μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο ρωμαϊκή αρένα, δεν πρέπει ν’ απορούμε γιατί βλέπουμε τους νέους μας να νιώθουν χαμένοι. Γιατί γεμίσαμε με άδεια κελύφη γερόντων.
Ρηξικέλευθες λύσεις και αντιστάθμιση ισορροπίας
Όπου πρέπει να αποδίδουμε τη μεγαλύτερη σημασία, δηλαδή στην πνευματική μας ανάπτυξη, στηριζόμενοι μόνο στις συμπαντικές αρχές, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.
Η λύση λοιπόν βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του ελληνικού λαού, υπό τη προϋπόθεση να πάψει ο καθένας μας να περιμένει να βελτιωθεί η κατάστασή του από τους άλλους, και να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του.
Κατά συνέπειαν, θα λέγαμε ότι κατόπιν απλής συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω και σύμφωνα με τις ευρύτερες συμπαντικές αρχές, οι Έλληνες πολίτες θα προχωρήσουν σε ρηξικέλευθες λύσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αν η κάθοδος της πατρίδας μας συνεχιστεί, θα οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα αρνείται να ενηλικιωθεί. Η ενηλικίωση μπορεί να πάρει χρόνια, ακόμα και δεκαετίες. Μην απελπίζεστε, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να συμβεί νωρίτερα. Ιδού πως:
Σύμφωνα με τον καθηγητή Χόουκινς μια από τις πιο συναρπαστικές πτυχές της κλίμακας συνειδητότητας είναι αναμφίβολα η ιδέα της αντιστάθμισης της ισορροπίας. Οι άνθρωποι που εκπέμπουν υψηλή ενέργεια, αντισταθμίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις των ανθρώπων με χαμηλότερη ενέργεια.
Η δύναμη μερικών ατόμων στην κορυφή αντισταθμίζει τις αδυναμίες της μάζας ως εξής:
1 άτομο επιπέδου 300 αντισταθμίζει 90.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 400 αντισταθμίζει 400.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 500 αντισταθμίζει 750.000 άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 600 αντισταθμίζει 10 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 700 αντισταθμίζει 70 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200.
Δοθέντος ότι στην Ελλάδα το επίπεδό μας είναι κατά μέσο όρο κάτω από 200, τότε αρκεί είτε ένας φωτισμένος ηγέτης επιπέδου 600 (συχνότητα εμφάνισης περίπου κάθε 100 χρόνια), είτε 1.333 εμπνευσμένοι συμπολίτες μας για να μας ανορθώσουν όλους. Εμπρός λοιπόν, ας κάνουμε μια νέα προσπάθεια. Δεν είναι καθόλου ακατόρθωτο.
Όσο η ζωή μας ελέγχεται από το Εγώ μας, παραμένουμε πραγματικά ανήλικοι, όπως επιβεβαιώνουν όλα τα δεδομένα της καθημερινότητας. Σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει όσο ποτέ άλλοτε υλιστική, σαν έναν έφηβο που αναζητά την ταυτότητά του μέσα από την εξωτερική του εμφάνιση, καταστροφική για τον εαυτό της, όπως ο έφηβος που συχνά υποκύπτει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, βίαιη και επιθετική σαν έφηβος που επιδιώκει να επιβληθεί με τη βία, και τέλος ασυνείδητη σαν έφηβος που δεν ντρέπεται να κάνει καμμιά άσεμνη πράξη και χειρονομία.
Ο ρόλος των γεροντότερων
Η δυστυχία των ηλικιωμένων στις κοινωνίες μας σχετίζεται άμεσα με την ανωριμότητά τους. Η ωριμότητα δεν έρχεται με επιφοίτηση επειδή γίναμε 60 ετών και έχουμε ζήσει τη ζωή μας. Αν έχουμε περάσει τη ζωή μας ταυτιζόμενοι με τους διάφορους ρόλους που κληθήκαμε να υποδυθούμε από τις περιστάσεις, δύσκολα θα γλυτώσουμε τη δυστυχία.
Ο πόνος της μοναξιάς δεν προκαλείται τόσο από την αποσύνδεση από τους άλλους, όσο από την αποσύνδεση από τον εαυτό μας. Όσο είμαστε στην ενεργό ζωή είναι εύκολο να γεμίζουμε το εσωτερικό κενό από την παρουσία των άλλων. Αναπόφευκτα όμως έρχεται κάποια στιγμή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, και τότε το γέρικο, αλλά άδειο κέλυφος, αποκαλύπτεται.
Ο ρόλος των γεροντότερων είναι να φέρνουν στην κοινωνία σταθερότητα και γαλήνη. Σήμερα που η τεχνολογία εξελίσσεται πάρα πολύ γρήγορα, οι νέοι χρειάζονται απεγνωσμένα την πνευματική καθοδήγηση των γεροντότερων για να επιβιώσουν.
Όσο οι γεροντότεροι δεν εκπληρώνουν το ρόλο τους, μη μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι νέοι σκορπούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν βλέπουμε τους πολιτικούς μας να διαπληκτίζονται σαν άγρια θηρία για το θήραμα «χρήμα – καρέκλα εξουσίας» μέσα σ’ ένα κοινοβούλιο ρωμαϊκή αρένα, δεν πρέπει ν’ απορούμε γιατί βλέπουμε τους νέους μας να νιώθουν χαμένοι. Γιατί γεμίσαμε με άδεια κελύφη γερόντων.
Ρηξικέλευθες λύσεις και αντιστάθμιση ισορροπίας
Όπου πρέπει να αποδίδουμε τη μεγαλύτερη σημασία, δηλαδή στην πνευματική μας ανάπτυξη, στηριζόμενοι μόνο στις συμπαντικές αρχές, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.
Η λύση λοιπόν βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του ελληνικού λαού, υπό τη προϋπόθεση να πάψει ο καθένας μας να περιμένει να βελτιωθεί η κατάστασή του από τους άλλους, και να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του.
Κατά συνέπειαν, θα λέγαμε ότι κατόπιν απλής συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω και σύμφωνα με τις ευρύτερες συμπαντικές αρχές, οι Έλληνες πολίτες θα προχωρήσουν σε ρηξικέλευθες λύσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αν η κάθοδος της πατρίδας μας συνεχιστεί, θα οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα αρνείται να ενηλικιωθεί. Η ενηλικίωση μπορεί να πάρει χρόνια, ακόμα και δεκαετίες. Μην απελπίζεστε, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να συμβεί νωρίτερα. Ιδού πως:
Σύμφωνα με τον καθηγητή Χόουκινς μια από τις πιο συναρπαστικές πτυχές της κλίμακας συνειδητότητας είναι αναμφίβολα η ιδέα της αντιστάθμισης της ισορροπίας. Οι άνθρωποι που εκπέμπουν υψηλή ενέργεια, αντισταθμίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις των ανθρώπων με χαμηλότερη ενέργεια.
Η δύναμη μερικών ατόμων στην κορυφή αντισταθμίζει τις αδυναμίες της μάζας ως εξής:
1 άτομο επιπέδου 300 αντισταθμίζει 90.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 400 αντισταθμίζει 400.000 άτομα επιπέδου 200
1 άτομο επιπέδου 500 αντισταθμίζει 750.000 άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 600 αντισταθμίζει 10 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200
1 άτομο επιπέδου 700 αντισταθμίζει 70 εκατομμύρια άτομα κάτω του 200.
Δοθέντος ότι στην Ελλάδα το επίπεδό μας είναι κατά μέσο όρο κάτω από 200, τότε αρκεί είτε ένας φωτισμένος ηγέτης επιπέδου 600 (συχνότητα εμφάνισης περίπου κάθε 100 χρόνια), είτε 1.333 εμπνευσμένοι συμπολίτες μας για να μας ανορθώσουν όλους. Εμπρός λοιπόν, ας κάνουμε μια νέα προσπάθεια. Δεν είναι καθόλου ακατόρθωτο.
Κατηγορίες:
Σχόλια