Είτε θα διασχίζουν τα σύνορα αγαθά, είτε στρατοί

Του Nima Sanandaji

Η πρακτική των οικονομικών κυρώσεων δεν είναι νέα. Πριν από 2.400 χρόνια, η Αθήνα κήρυξε εμπορικό αποκλεισμό στην γειτονική πόλη-κράτος των Μεγάρων, στραγγαλίζοντας το εμπόριο της πόλης. Μόνο στη σύγχρονη εποχή όμως έγιναν οι κυρώσεις δημοφιλές εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Πώς λοιπόν λειτουργούν οι κυρώσεις;
Εκτεταμένη έρευνα έχει γίνει με θέμα το αποτέλεσμα και τις επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων, με διαφορετικές αξιώσεις να διατυπώνονται επί των αποτελεσμάτων. Η εγκυκλοπαίδεια Oxford Reference γράφει το εξής για τις κυρώσεις: “Υπάρχει έντονη διαφωνία ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Οι επικριτές επισημαίνουν ότι μπορούν εύκολα να παρακαμφθούν και συχνά πλήττουν περισσότερο εκείνους που υποτίθεται ότι θα βοηθούσαν απ’ ό,τι τις κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι θα επηρέαζαν”.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι κυρώσεις φαίνεται να έχουν πετύχει τους στόχους τους. Για παράδειγμα, οι κυρώσεις εναντίον των κυβερνήσεων του απαρτχάιντ στη Ροδεσία και τη Νότια Αφρική πίεσαν τα ρατσιστικά συστήματα που ήδη δοκιμάζονταν από τον λαϊκό ξεσηκωμό, επιταχύνοντας την πτώση αυτών των καθεστώτων. Η Ινδία απέκοψε το εμπόριο στο μικρότερο γειτονικό της Νεπάλ δημιουργώντας μια έλλειψη αναγκαίων αγαθών, και υποχρεώνοντας έτσι το Νεπάλ να υιοθετήσει συγκεκριμένες πολιτικές.

Liberal