Οι φορητές συσκευές με τα άπειρα προσωπικά δεδομένα και η τεχνητή νοημοσύνη, που ρίχνει τις πύλες σε πληθώρα επαγγελματικών κλάδων, διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα, την οποία οι επαγγελματίες πασχίζουν να ακολουθήσουν, ώστε να μη μείνουν ξαφνικά εκτός παιχνιδιού, αφού σήμερα ο ανταγωνισμός είναι πιο έντονος από ποτέ.


Οι ηγέτες των εταιρειών καλούνται να επιδείξουν γρήγορα αντανακλαστικά μιας και αυτοί χαράσσουν τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η εταιρεία. Ωστόσο, σχετική έρευνα έδειξε, ότι οι απαιτητικοί ρυθμοί της καθημερινότητας δεν τους αφήνουν περιθώρια να κάτσουν να σκεφτούν τι ακριβώς θέλουν να κάνουν.

Μάλιστα, κάποιες απαντήσεις ήταν χαρακτηριστικές της κατάστασης που επικρατεί:«Έχουμε τόσες ιδέες, αλλά όλα τρέχουν τόσο γρήγορα κάθε μέρα που δεν έχω διαθέσιμο χρόνο να κάτσω και να σκεφτώ, γι’αυτό σκέφτομαι στο μπάνιο ή σε άλλα άκυρα μέρη, αργά τη νύχτα, αλλά σίγουρα όχι στο γραφείο.»

«Ο ρυθμός της καινοτομίας είναι τόσο ραγδαίος που πασχίζουμε να τον ακολουθήσουμε. Όλες οι εταιρείες βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου για να προλάβουν τον ανταγωνισμό λόγω του καταιγιστικού ρυθμού εξέλιξης της τεχνολογίας και του μετασχηματισμού των εταιρειών. Δεν υπήρξε ποτέ ξανά εποχή με τόσο έντονο ανταγωνισμό σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους όσο σήμερα. Ωστόσο, δεν μπορείς να σκεφτείς τι καινοτομία να κάνεις στην εταιρεία σου εάν είσαι αγχωμένος και δεν έχεις ώρα και μέρος να σκεφτείς», επεσήμανε η Digital Anthropologist, Rahaf Harfush στο Συνέδριο “Leaders of Digital Economy”, το οποίο διοργάνωσε η KPMG, την Τρίτη 6 Νοεμβρίου, στο Grand Hyatt Athens. Εξήγησε δε πως τα απανωτά meetings, οι συνεχείς κλήσεις, τα γραπτά μηνύματα, καθώς επίσης, οι ενημερώσεις από τα social media δεν αποτελούν ευνοϊκές συνθήκες για να μπορέσει κάποιος να συγκεντρωθεί και να σκεφτεί.



Κάθε μέρα μια νέα εφαρμογή ή ένα νέο λογισμικό κάνει την εμφάνισή του με τηντεχνολογία πλέον να επηρεάζει ποικιλοτρόπως την κουλτούρα μας και με τους επαγγελματίες -και όχι μόνο- να αναπτύσσουν στενή προσωπική σχέση με τα διαθέσιμα εργαλεία, τα οποία έχουν πλέον διεισδύσει σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι πλέον οι φορητές συσκευές έχουν γίνει φυσική προέκταση του χεριού μας με το 2016 να αποτελεί χρονιά- σταθμό αφού για πρώτη φορά αυτές χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο από τα λάπτοπ για σερφάρισμα στο Διαδίκτυο.



Βάσει έρευνας, 9 στους 10 κατόχους smartphone πάσχουν από το «άγχος της χαμηλής μπαταρίας» και μόλις αυτή πέσει κάτω από το 20% και τυχαίνει να μην έχουν το φορτιστή μαζί τους, αμέσως σημαίνει συναγερμός και προσπαθούν να βρουν τρόπο να φορτίσουν άμεσα τη συσκευή τους, ώστε να μην αποκοπούν από το Διαδίκτυο, σαφώς επηρεασμένοι από την τάση που επιβάλλει να είναι κανείς συνεχώς συνδεδεμένος.

Το 35% των ερωτηθέντων δήλωσε πως δανείζεται κρυφά φορτιστή από κάποιον άλλο, το 22% μπαίνει σε κάποιο μπαρ ή εστιατόριο και παραγγέλνει κάτι ίσα για να μπορέσει να φορτίσει, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 39% ζητά από έναν ξένο να φορτίσει τη συσκευή του. Όλα τα παραπάνω δείχνουν πόσο διακαώς θέλει ο άνθρωπος σήμερα να είναι συνεχώς συνδεδεμένος και να μην αποκοπεί από το Ίντερνετ. Μάλιστα, το 23% έχει τσακωθεί με τη σχέση του μόνο και μόνο επειδή δεν απάντησε σε μήνυμα ή κλήση του λόγω του ότι είχε ξεμείνει από μπαταρία.

Περίπου 250 φορές την ημέρα υπολογίζεται πως τσεκάρει ο μέσος χρήστης το smartphone του, ενώ οι millennials το κάνουν ακόμα πιο συχνά, περίπου 300-400 φορές. Ο εν λόγω εθισμός εξηγείται από το γεγονός ότι κάθε φορά που χτυπάει το κινητό είτε από μήνυμα είτε από email είτε από οποιασδήποτε άλλης φύσεως ενημέρωση, απελευθερώνεται από τον εγκέφαλο ντοπαμίνη.



Αναπόφευκτο αυτής της τόσο στενής σχέσης είναι τα smartphones να καταγράφουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, μεταξύ των οποίων τις αντιδράσεις τους όταν είναι χαρούμενοι ή στενοχωρημένοι, τα βήματα και γενικότερα, τις κινήσεις τους μέσα στη μέρα, τη διάρκεια και την ποιότητα του ύπνου τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτό που ονομάζουμε «ψηφιακή οικειότητα».Μέσω των social media μοιράζεται κανείς πληροφορίες -τις οποίες σε καμία περίπτωση δε θα τις έλεγε πρόσωπο με πρόσωπο στον διπλανό του αφού εκείνος θα τον κοίταζε απορημένος. Ωστόσο, στα κοινωνικά δίκτυα μία τέτοια τακτική θεωρείται απόλυτα φυσική.

«Μοιραζόμαστε πάρα πολλά και πάρα πολύ ευαίσθητα δεδομένα μέσω των social media. Η απόσταση μεταξύ των δεδομένων και των εαυτών μας συρρικνώνεται ή και εξαφανίζεται εντελώς. Πολλές φορές τα δεδομένα μαρτυρούν πράγματα για εμάς και πτυχές του εαυτού μας που ακόμα και εμείς αγνοούμε ή δε θυμόμασταν καν», τόνισε η Rahaf, εξηγώντας πως αφού οι χρήστες μοιράζονται τόσα δεδομένα συνεχώς, οι εταιρείες εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να κατασκευάσουν προϊόντα που να ανταποκρίνονται ακριβώς στις ανάγκες του κάθε καταναλωτή.

Παραδείγματος χάρη, ασφαλιστική εταιρεία καθορίζει το ασφάλιστρο των πελατών της βάσει του πόσο συχνά βουρτσίζουν τα δόντια τους, αξιοποιώντας ειδική smart οδοντόβουρτσα. Όποιος έχει καλή υγεία δοντιών και τα προσέχει, πληρώνει λιγότερα.

Εταιρεία κατασκευάζει μέσα σε 3 μέρες ακουστικά αποκλειστικά για τον κάθε πελάτη, βάσει φωτογραφιών που βγάζει και στέλνει ο ίδιος, σε συνδυασμό με τις διαστάσεις του αυτιού του.

Προκειμένου να αποκτήσει κανείς εικόνα της πλημμύρας δεδομένων που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, αρκεί να αναφερθεί πως μέσα σε μόλις 30 δευτερόλεπτα έχουν πατηθεί περισσότερα από 1,5 εκατ. Likes, έχουν γίνει σχεδόν 140.000 αναζητήσεις στη Google, έχουν ανεβεί βίντεο συνολικής διάρκειας 60 ωρών στο YouTube, έχουν δημιουργηθεί 360 λογαριασμοί στο WhatsApp και ταυτόχρονα έχουν αποσταλεί περισσότερα από 6,5 εκατ. γραπτά μηνύματα.

Όλα αυτά συμβαίνουν κάθε 30 δευτερόλεπτα, ενώ η ροή συνεχίζεται ασταμάτητα 24 ώρες το 24ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα, δώδεκα μήνες το χρόνο και έτσι δεν είναι καθόλου απορίας άξιο πως από έλλειψη δεδομένων πλέον έχουμε περάσει σε υπεραφθονία δεδομένων.

Πρόκειται για μια θεμελιώδη κοινωνική μεταστροφή με το οικοσύστημα πληροφοριών από γραμμικό να έχει γίνει πλέον άπειρο. Στο παρελθόν τα βιβλία είχαν αρχή, μέση, τέλος και με αυτό το σκεπτικό γινόταν η διαχείριση του συνόλου των πληροφοριών, δηλαδή υπήρχε ένα τέλος. Πλέον το να ψάχνει να βρει κανείς ένα τέλος αποτελεί μια παρωχημένη μέθοδο, αφού τώρα το Διαδίκτυο είναι ανεξάντλητο. Το ένα σάιτ οδηγεί τον χρήστη στο άλλο, η μία πληροφορία παραπέμπει σε μια άλλη και ασυναίσθητα εκείνος ψάχνει το τέλος, ενώ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τέλος στο Διαδίκτυο.

Επειδή λοιπόν δεν μπορεί κάποιος να μάθει τα πάντα, να διαβάσει τα πάντα γιατί απλά αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο, η μόνη λύση είναι να βάζει προτεραιότητες,τακτική που ενδείκνυται να ακολουθούν οι ηγέτες μιας εταιρείας προκειμένου να μη νιώθουν -σύμφωνα με έρευνα- άβολα όταν αναγκάζονται να πουν «δεν ξέρω» ή «δεν είμαι σίγουρος», αφού νιώθουν ότι όλη η εταιρεία κρέμεται από πάνω τους για τα επόμενα βήματα και κυρίως για θέματα καινοτομίας.

Την υπερπληθώρα δεδομένων αξιοποιούν στο έπακρο οι αλγόριθμοι της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία έχει εισβάλει παντού ακόμα και σε επιχειρήσεις που δε θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος, αλλάζοντας το πρόσωπό τους με πολλούς τρόπους.

Πέρσι η Microsoft λάνσαρε ένα plugin για το Microsoft Word, το οποίο -επιστρατεύοντας αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης- βοηθά τους υποψηφίους να φτιάξουν το βιογραφικό τους με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο ελκυστικό -μέσω LinkedIn- στους αλγορίθμους των εταιρειών που επίσης, χρησιμοποιούν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για να επιλέξουν υποψήφιους υπαλλήλους.

Ένας άνεργος μπορεί να κληθεί να γυρίσει ένα βίντεο στο οποίο θα απαντά ερωτήσεις που του έχουν τεθεί από έναν υποψήφιο εργοδότη με την τεχνητή νοημοσύνη να διαβάζει τη γλώσσα του σώματός του, ώστε να βγάλει συμπεράσματα για εκείνον και να ξεδιαλέξει τους καλούς υποψήφιους για μια ανοικτή θέση εργασίας. Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχει διαθέσιμο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο εκπαιδεύει τους υποψηφίους, ώστε να μπορούν να περνάνε με επιτυχία το παραπάνω τεστ. Μέχρι και η Domino’s Pizza έχει επιστρατεύσει τεχνητή νοημοσύνη, προκειμένου να μοιράζεται ομοιόμορφα το πεπερόνι πάνω στην πίτσα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Eugenia Kuyda, chatbot engineer στο επάγγελμα, προκειμένου να τιμήσει τον κολλητό της που πέθανε πρόωρα, δημιούργησε ένα chatbot στο οποίο έδωσε το όνομά του, Ρόμαν, «φορτώνοντάς» το με περισσότερα από 70.000 δικά του ηλεκτρονικά ίχνη – δεδομένα που είχε συγκεντρώσει από φίλους και συγγνείς του. Έτσι, ο «Ρόμαν», ο οποίος πλέον έχει γίνει εφαρμογή στο App Store, απαντά σε όποιον τον ρωτήσει το οτιδήποτε, όπως θα απαντούσε ο αληθινός Ρόμαν εάν ήταν στη ζωή.

Σίγουρα πολλοί θα θεωρήσουν αυτό που έκανε η Eugenia τραβηγμένο, όμως, σε έναν κόσμο όπου άνθρωποι επισκέπτονται πλαστικούς χειρούργους για να τους κάνουν το πρόσωπο λείο, χωρίς ρυτίδες και με τις γωνίες που τους χαρίζει συγκεκριμένο φίλτρο του Snapchat, ώστε να μοιάζουν στο είδωλό τους, το οποίο αντικρίζουν στην οθόνη του smartphone τους (Snapchat dysmorphia), μάλλον τίποτα δεν είναι τραβηγμένο και αυτό εξαρτάται από την οπτική γωνία που θα κοιτάξει κανείς το ζήτημα.

Άλλωστε, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε άλλα social media και γενικότερα στο Διαδίκτυο με τα διάφορα εργαλεία, ουσιαστικά, να έχουν πάρει το ελεύθερο να αποφασίζουν για λογαριασμό των χρηστών. Παραδείγματος χάρη, το Facebookκρίνει ποιες είναι οι πιο σημαντικές φιλίες ενός χρήστη, ενώ η Google καθορίζει ποια αποτελέσματα θα προβάλλει πρώτα από όλα στα αποτελέσματα αναζήτησης και ποια θα θάψει κάτω κάτω.

Έχει σημασία να γίνει αντιληπτό ότι ακόμα και τα καλύτερα εργαλεία τεχνολογίας μπορούν να κάνουν ζημιά εάν η αντίληψή τους για τον κόσμο είναι λανθασμένη, ένας κίνδυνος ορατός στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης όπου τα πάντα κρίνονται από το πως θα γίνει ο προγραμματισμός από τον άνθρωπο. Άρα, ναι, μεν το ρομπότ μπορεί να πάρει τις πιο λογικές αποφάσεις, είναι αντικειμενικό, ακούραστο και δεν αναστατώνεται από όσα συμβαίνουν γύρω του, όμως, το πώς αυτό θα φέρεται εξαρτάται πρωτίστως από τις αξίες του ανθρώπου αφού εκείνος το προγραμματίζει και του δείχνει τι είναι σωστό τι λάθος, τι αποδεκτό και τι όχι. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος και έχουν καταγραφεί ήδη τέτοια περιστατικά που το ρομπότ υιοθέτησε ρατσιστικές αντιλήψεις γύρω από το φύλο, τη φυλή και όχι μόνο, με κίνδυνο να τις επαναφέρει στο παρόν, ενώ πλέον ανήκουν στο παρελθόν.

Ήδη στις σελίδες των social media οι χρήστες δημιουργούν φούσκες γύρω τους όταν συνομιλούν μόνο με άτομα που συμφωνούν με τη γνώμη τους και αποκόπτονται από τους υπολοίπους χωρίς να αφήνουν περιθώρια για μια αντίθετη άποψη με κίνδυνο η γνώμη τους να γίνει πεποίθηση και να μην υπάρχει δεκτικός νους για κάτι άλλο.

Ωστόσο, σε μια επιχείρηση, είναι ζωτικής σημασίας να υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο, αφού ακόμα και τα πιο δυνατά στελέχη της εάν συνεργαστούν, δε θα είναι καθόλου παραγωγικά αν έχουν τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέψης.

Η παραγωγικότητα είναι απαιτούμενη στο σημερινό άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον της νέας εποχής όπου είναι δύσκολο να μπουν όρια μεταξύ των βιομηχανιών/ επιχειρήσεων αφού αυτά γίνονται όλο και πιο ασαφή. «Η αγορά κινείται τόσο γρήγορα. Ο ανταγωνισμός δεν ξέρεις από που μπορεί να σου προκύψει. Η Apple έχει τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων όσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα των πελατών της σε σύγκριση με οποιαδήποτε τράπεζα. Τι θα γινόταν λοιπόν εάν αποφάσιζε να προσφέρει τραπεζικές υπηρεσίες;», αναρωτήθηκε η Rahaf.

Με την τεχνητή νοημοσύνη να αναλαμβάνει ανθρώπινα πόστα στο -όχι και τόσο μακρινό- μέλλον είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν στην πράξη πολύπλοκα σενάριαστα οποία η απάντηση δε θα είναι τόσο εύκολο να δοθεί σε επίπεδο προγραμματισμού.

Παραδείγματος χάρη όταν τα αυτόνομα αυτοκίνητα θα κυκλοφορούν μαζικά στους δρόμους, ποιά απόφαση θα είναι σωστό να πάρει ο κεντρικός υπολογιστής, ο οποίος θα συντονίζει την κυκλοφορία στους δρόμους όταν θα υπάρξει κίνδυνος να τρακάρουν τρία αυτοκίνητα όπου το ένα θα μεταφέρει μια έγκυο, το δεύτερο έναν ηλικιωμένο και το τρίτο έναν ενήλικα που έχει κερδίσει Νόμπελ Ειρήνης; Ποιός θα σωθεί και ποιός θα “θυσιαστεί”; Εδώ δεν υπάρχει “σωστή” απάντηση αφού αυτή εξαρτάται από τις αξίες που έχουμε ως κοινωνία ώστε να αποφασιστεί τι θα έχει πει ο προγραμματιστής στον υπολογιστή να κάνει, ποιον να σώσει και ποιον όχι.

Και για να μην πει κάποιος ότι γίνεται λόγος για ένα πολύ μακρινό μέλλον, ιδού ένα παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν. Μερικά χρόνια πριν ένας χρήστης είπε στη Siri ότι θέλει να βουτήξει από μία γέφυρα και η Siri του πρότεινε την πλησιέστερη γέφυρα, δίνοντάς του, μάλιστα, οδηγίες για το πώς να φτάσει σε αυτή. Η τεχνολογία στις υπηρεσίες του ανθρώπου, αλλά μάλλον κάτι δεν πήγε καλά στην προκειμένη περίπτωση.

Συνεπώς, ένα ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο έτοιμοι νιώθουν οι ηγέτες των εταιρειών που θέλουν να καινοτομούν να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους σε οποιαδήποτε επιπλοκή προκύψει από τη χρήση των εργαλείων που εφευρίσκουν και στη συνέχεια προσφέρουν στη διάθεση του κοινού.. Το θέμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο εξ αιτίας των τρομερά γρήγορων ρυθμών της σημερινής εποχής. Δεν είναι τόσο εύκολο να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις σε ζητήματα που προκύπτουν γιατί ακόμα και αυτές αλλάζουν συνεχώς.

Τίποτα δε μένει στατικό. Η ψηφιακή εξέλιξη είναι συνεχής και η πορεία της δεν μπορεί να διακοπεί. Ωστόσο, υπάρχει κόστος στο περιβάλλον, στην αγορά εργασίας, στην ηθική και στην ιδιωτικότητα. Προς το παρόν οτιδήποτε νέο και πρωτοποριακό γίνεται αποδεκτό μόνο και μόνο εξ αιτίας των δύο αυτών χαρακτηριστικών του, προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού. Κανείς δε νοιάζεται να ψάξει λίγο περισσότερο για ανεπιθύμητες ή απρόβλεπτες συνέπειες, τακτική που από μόνη της προκαλεί δέος σε όσους βλέπουν πιο μακριά στο μέλλον και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ώστε να προστεθούν κανόνες και όροι για το τι είναι αποδεκτό και τι όχι και να αρχίσουν να γίνονται από τώρα ανοικτές συζητήσεις όσον αφορά τους εν λόγω κινδύνους.

_______________________

Πηγή: underwriter.gr