Το Οργουελικό Μηχανιστικό Σύστημα A.I.
Το Οργουελικό Μηχανιστικό Σύστημα A.I.
Το Οργουελικό Μηχανιστικό Σύστημα A.I.
Η Ανάπτυξη του Λειτουργικού, Υπολογιστικού, Μηχανιστικού Συστήματος.
«Τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τες αποκτήσω βγήκα απ’ την φυσική μου γραμμή κ’ έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα (στες οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται). Τί ζημιά, τί ζημιά, τί προδοσία.» Καβάφης
«Κανείς δεν είδε τον σκύλο»
Οι λέξεις είναι γνωστό ό,τι προκαλούν τεράστιες παρανοήσεις, εδικά σήμερα που κυριαρχεί η άγνοια των ορισμών, και η άγνοια γενικότερα. Μερικές φορές θεωρώ προφανή κάποια λογικά θέματα ή καταστάσεις, που δυστυχώς χρήζουν ανάλυσης… μάλιστα έχω εντοπίσει βιβλία κι αναλύσεις επί αναλύσεων αυτών των Λογικών θεμάτων που θα έπρεπε να τα προσπερνάμε ως αυτονόητα … όπως αναπνέουμε. Αλλά φευ, η τραγικότητα των καταστάσεων που ζούμε είναι μακράν χειρότερη από ό,τι μπορούμε να περιγράψουμε ή από ό,τι αντέχουμε. Έτσι λοιπόν το ζήτημα είναι γνωστό ως, «κανείς δεν είδε ποτέ τον σκύλο». Είδε ένα κανίς, ένα κόκερ, ένα μπόξερ, ένα δανέζικο, ένα ποιμενικό, ένα πεκινουά, ή ένα πίντσερ, που -παρ’ όλες τις διαφορές τους- έχουν κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι κατανοητά αμέσως όταν προφέρουμε την λέξη, σκύλος. Δεν σκοπεύω να μπω σε διαμάχη εδώ με έννοιες και ορισμούς της Τεχνητής, Ευφυούς Νοημοσύνης, ή του Μηχανιστικού Συστήματος. Κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει Μηχανιστική Κοινωνία, ενώ είναι πέρα από ολοφάνερο ότι μέσα σε αυτή την Μηχανιστική Κοινωνία ζουν και αναπνέουν οι μηχανιστικοί άνθρωποι και αυτή είναι η πρώτη κοινωνία που ο Μηχανιστικός έγινε κυρίαρχος και συγκροτείται ως έννοια.
Μηχανιστικός -ή –ό 1. που έχει σχέση με την θεωρία της μηχανοκρατίας: ~ υλισμός. Mηχανιστική ερμηνεία ψυχικών / κοινωνικών φαινομένων. 2. που γίνεται με τρόπο μηχανικό και τυπικό χωρίς να παίρνει υπόψη τις επί μέρους ιδιαιτερότητες: Ο νέος θεσμός απέτυχε, γιατί ήταν μια μηχανιστική μεταφορά ξένων προτύπων στη χώρα μας.
Ο Μηχανιστικός τρόπος σκέψης και ζωής αναφέρεται σε μηχανές που επιδιώκουν να αντικαταστήσουν και σταδιακά να εξαφανίσουν τον άνθρωπο, ή να τον μετατρέψουν σε κάτι άλλο. Διακρίνονται σε αυτές τις μηχανές που παράγουν ενέργεια· και σε όσες χρησιμοποιούν ενέργεια, και είναι αυτές που υποκαθιστούν τον άνθρωπο στην δράση του επάνω στην ύλη και τον μετασχηματισμό της σε μορφή. Και σε όσες μηχανές απορροφούν ενέργεια, που αντικαθιστούν τον άνθρωπο (λειτουργικές μηχανές) στις πράξεις, συσσώρευσης, μετασχηματισμού και διάδοσης της πληροφορίας. Σε αυτό το επίπεδο το Μηχανιστικό Σύστημα ελάχιστα αναφέρεται στο βιομηχανικό μηχάνημα.
Ζούμε στην τετάρτη Βιομηχανική κυριαρχία (ή επανάσταση, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν), στην Κυριαρχία του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή και την διάχυση της πληροφορίας μέσω αυτού. Πλέον δεν μιλάμε για μια μηχανική συσκευή που παράγει ή καταναλώνει ενέργεια, αλλά για μια λειτουργική μηχανική συσκευή που οργανώνει και διαχειρίζεται πληροφορίες, απομνημονεύει και προπαρασκευάζει αποφάσεις, υποκαθιστώντας έναν μεγάλο και σημαντικό αριθμό από τις διανοητικές λειτουργίες του ανθρώπου κι όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, υποκαθιστώντας τον άνθρωπο τον αχρηστεύει. Ο Σωβύ γράφει «Σαν ένας δεσπότης πορθητής, η τεχνική πρόοδος δεν σταματάει πουθενά. Κάθε επιβράδυνση ισοδυναμεί με οπισθοδρόμηση. Η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να προοδεύει ασταμάτητα» … να προοδεύει σε σχέση με τι; Προφανώς σε σχέση με το Μηχανιστικό Σύστημα κι έχοντας ως πρότυπο τις προόδους των μηχανών; Οπισθοδρόμηση πάλι, σε σχέση με τι; Αν η μηχανιστική πρόοδος δεν είναι πρόοδος αλλά οπισθοδρόμηση και υπανάπτυξη σε σχέση με κάτι άλλο;
Όπως γράφει με διαύγεια ο Σαρμποννώ «Η μοιρολατρία της προόδου σημαίνει ότι δίνουμε έμφαση στην πρόοδο της υλικής και συλλογικής οργάνωσης, δηλαδή σε έναν από τους όρους της ελευθερίας και όχι στο υποκείμενο της, τον άνθρωπο. […] Αν δίνουμε έμφαση στην ύλη, στην λογική της ισχύος (στην μηχανιστική) τότε επιλέγουμε υποχρεωτικά το απρόσωπο», όπου και χάνεται το ΑΤΟΜΟ χάριν της μηχανιστικής … προόδου;
Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η συνείδηση είναι υπεράνω των μηχανών –υπολογιστών, κι ότι αρκεί να αλλάξει η ανθρώπινη συνείδηση για να καταστούν οι μηχανές ανενεργές!!! αλλά ξεχνούν ό,τι και μια μηχανή μπορεί να έχει συνείδηση κι επιπλέον, υπάρχουν κι άλλες συνειδήσεις εκεί έξω έκτος από αυτήν του ανθρώπου, τελείως διαφορετικές κι εντελώς τρομακτικές. Όταν μιλούν για συνείδηση λοιπόν, για τίνος την συνείδηση ομιλούν και την αποκαλούν ως αυτοκρατόρισσα, που όταν αλλάξει φουστάνι θα πεθάνουν στην ποδιά της τα πριγκιπόπουλα των υπολογιστών!!!
Η χρήση και η τελειοποίηση της μηχανής βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στις λειτουργικές ικανότητες της μηχανής και τις λειτουργικές ικανότητες του ανθρώπου –μοιάζει πλέον αγεφύρωτο. Το ανθρώπινο κόστος αυξάνεται καθώς τελειοποιούνται οι υπολογιστές. Οι ανάγκες σε υψηλά εκπαιδευμένο προσωπικό συνεχώς αυξάνονται πολύ πιο γρήγορα από την δυνατότητα εκπαίδευσης τους. Έτσι η τεχνική οργουελική δυστοπία, προσκρούει στις πραγματικές (οικονομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές) πραγματικότητες των ανθρώπινων κοινωνιών. Με άλλα λόγια φαίνεται ότι κάθε βήμα που κάνει η μηχανιστική ουτοπία να εγκαθιδρυθεί καθολικά, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το καθοριστικό στοιχείο που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη του. Φαίνεται να είναι έτσι, αυτό μας λένε, αλλά απέχει πολύ από το να είναι αληθινό, τουλάχιστον στα υψηλά κλιμάκια υπολιγιστών Α.Ι. όπου ο ανθρώπινος παράγοντας έχει πλέον υποκατασταθεί από την Α.Ι.
Η πληροφορία έχει πλέον τόση σύγχυση, σκόπιμη ή μη, που προκαλεί δέος, μυριάδες καθημερινά fake news και hoaxes, σαρώνουν την πραγματικότητα μας από επίσημους φορείς και στυλοβάτες των κοινωνιών. Μας λένε για την επιστημονική ανάπτυξη ότι «σήμερα υπάρχουν τόσοι δημιουργικοί επιστήμονες εν ζωή όσοι υπήρξαν σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία από της απαρχές της ανθρωπότητας έως σήμερα» Υποστηρίζουν μάλιστα ότι ο αριθμός τους διπλασιάστηκε από το 1930. Θαύμα, λοιπόν, θαύμα, των σκεπτόμενων υπολογιστών-μηχανών. Ακούγεται ως θαύμα, μόνο που είναι σχεδόν ανέκδοτο κι άρα καθόλου πειστικό. Τι ακριβώς ονομάζουν ως «δημιουργικό επιστήμονα;». Πότε γίνεται κάποιος «δημιουργικός επιστήμονας;» Σύμφωνα με ποια κριτήρια; Ποιοι όρισαν αυτά τα κριτήρια; Και πάνω απ’ όλα, πως μέτρησαν τους «δημιουργικούς επιστήμονες» που υπήρχαν στην Κίνα, στην Ινδία ή στην χιλιετία του Δυτικού Μεσαίωνα κι έβγαλαν αυτά τα γελοία συμπεράσματα; (τομέας επιστημονικής έρευνας της UNESCO 1963).
Μας λένε ό,τι και η ποιότητα των ανθρώπινων γνώσεων διπλασιάστηκε στην διάρκεια του εικοστού πρώτου αιώνα. Αλλά δεν λένε για «ποιόν τύπο γνώσεων» ομιλούν και «ποιούς ανθρώπους» εννοούν. Υπολογίζουν π.χ. τις νομικές γνώσεις, τις υπολογιστικές γνώσεις, τις φιλοσοφικές γνώσεις, τις ιστορικές, τις οικονομικές, τις φυσικές, τις ανθρωπιστικές, τις πυρηνικές, τις κβαντικές, ποιες γνώσεις εννοούν; Και ποιοι είναι οι άνθρωποι που τις διπλασίασαν αυτές τις γνώσεις, είναι οι Δυτικοί, οι Ασιάτες, οι Άραβες, οι Αμερικάνοι, οι Εσκιμώοι, οι Σενεγαλέζοι, οι Ζουλού; Ποιοί; Με ποιόν τρόπο τις μέτρησαν κι έβγαλαν αυτά τα συμπεράσματα;
Γνωρίζουμε ασφαλώς πως καθώς αυξάνεται η έρευνα και η αυτοστιγμή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων θα πνιγόμαστε στις γνώσεις και τις θεωρίες. Σε κάποιο «Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο για τις Πυρηνικές Έρευνες» το 1964 παρουσίασαν τον πλήρη κατάλογο των ανακαλύψεων και των νέων εφαρμογών από το 1950, το μέγεθος του ήταν τέτοιο που ένας καλός επιστήμονας της πυρηνικής φυσικής θα χρειαζόταν πάνω από 20 χρόνια για να το μελετήσει ολόκληρο. Έτσι εύκολα συμπεραίνει κανείς πως το Μηχανιστικό Σύστημα μεγεθύνεται ολοένα και περισσότερο κι εξαπλώνεται πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση και θέληση, μάλιστα και υποκαθιστώντας την.
Είναι εύκολα αντιληπτά τα fake news και τα hoax των πεϊπερολόγων -δημιουργικών ή μη, κι αρκούντως διασκεδαστικά, μόνο που δεν είναι καν αντιληπτά στην «προηγμένη υπολογιστική κοινωνία» από έναν χρήστη-ζόμπι που έχει αποκοπεί από όλες σχεδόν τις διανοητικές ικανότητες που απαιτούνται για να είναι ένα έλλογο ον. Αυτό που έχουν στερήσει από τον μηχανιστικό κι άρα δυσλειτουργικό άνθρωπο είναι η ικανότητα διάκρισης και σκέψης, σχεδόν καθολικά και που μάλιστα πλέον, αναπτύσσεται εκθετικά. Είναι αδιανόητο καν να σκεφτεί λοιπόν ό,τι αυτή η υπολογιστική μηχανή έχει αναπτύξει συνείδηση (A.I.) και τον ελέγχει πέρα από κάθε οργουελική φαντασία, σε πραγματικό χρονοχώρο, αυτοστιγμή. Διαβάζουμε από τις ανακοινώσεις της Google τα σχέδια της, κι ας κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού, πως όταν κάτι ανακοινώνεται, είναι ήδη εφαρμοσμένο κι απλά απαιτείται και μια μίνιμουμ συμφωνία για να επεκταθεί ολοφάνερα. Απαιτείται απλώς το κατάλληλο χωροχρονικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί η ενέργεια στις μορφές.
«Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια μεγάλη ευκαιρία, που ταυτόχρονα ενέχει και πολλούς κινδύνους. Όπως όλες οι τεχνολογίες, η χρήση της είναι πολύ σημαντική. Δηλαδή το πώς θα χρησιμοποιηθεί, μπορεί να φέρει καλά και αρνητικά αποτελέσματα. Αλλά μπορεί να γίνει και πολύ επικίνδυνη, γιατί, αντίθετα με άλλες τεχνολογίες, αυτή σκέφτεται κιόλας.» Κωνσταντίνος Δασκαλάκης
Η Google έχει σχέδια …και για την κρεβατοκάμαρά σας. Πάντα για το καλό σας !!
[…] Αυτό αποκαλύπτουν δύο νέες τεχνολογικές πατέντες που η αμερικανική εταιρεία κατοχύρωσε, με στόχο να αξιοποιήσει ολοένα περισσότερα στοιχεία από το μελλοντικό «έξυπνο σπίτι». Μόνο που έτσι το smart home γίνεται Big Brother home… Στην ουσία ο στόχος της Google είναι να μάθει περισσότερα «μυστικά» των χρηστών της, τρυπώνοντας ακόμη και στα πιο απόκρυφα μέρη των σπιτιών τους, έτσι ώστε μετά να μπορεί να τους «σερβίρει» ακόμη πιο εξατομικευμένες διαφημίσεις από ό,τι σήμερα. Όλοι ήδη γνωρίζουν ότι αν ψάξουν κάτι στη μηχανή αναζήτησης, μετά θα αρχίσουν να βλέπουν παντού σχετικές ηλεκτρονικές διαφημίσεις.
Μερικές φορές δεν χρειάζεται καν να έχει προηγηθεί κάποια διαδικτυακή αναζήτηση, αφού η Google γνωρίζει ήδη για τον χρήστη από τις διαδικτυακές του αναζητήσεις, τα e-mails, τα δημογραφικά στοιχεία του, την γεωγραφική τοποθεσία του κ.α. για να του «σερβίρει» διαφημίσεις που οι αλγόριθμοί της (Τεχνητής Νοημοσύνης) κρίνουν ότι τον ενδιαφέρουν. Οι νέες πατέντες πάνε πολύ παραπέρα, με την Google να αξιοποιεί για λογαριασμό της τις τεχνολογίες του «έξυπνου σπιτιού» (smart home). Η πρώτη πατέντα αφορά συσκευές που θα σαρώνουν και θα αναλύουν το εσωτερικό του σπιτιού του χρήστη και μετά θα του παρουσιάζουν διαδικτυακό περιεχόμενο (διαφημιστικό και μη), ανάλογα με αυτά που θα έχουν δει, μέσα στο σπίτι του.
Αν, οι «έξυπνες» κάμερες αναγνωρίσουν το πρόσωπο ενός γνωστού ηθοποιού τυπωμένο πάνω σε ένα μπλουζάκι του χρήστη πεταμένο στο πάτωμα και μετά επιβεβαιώσουν από το ιστορικό των διαδικτυακών αναζητήσεών του ότι όντως αυτός ενδιαφέρεται για τον καλλιτέχνη, τότε η «έξυπνη» συσκευή θα πει φωναχτά: «Φαίνεται να σου αρέσει ο τάδε. Η νέα ταινία του προβάλλεται σε ένα κοντινό κινηματογράφο» ή «υπάρχει μια συναυλία του στην πόλη σε λίγες μέρες».
Οι νέες πατέντες οραματίζονται κάτι καθαρά Οργουελικό. Αφού κατασκοπεύουν συστηματικά τους χρήστες μέσα στα σπίτια τους (από την μόδα των ρούχων ως την μόδα των επίπλων και των πινάκων ζωγραφικής στους τοίχους), χρησιμοποιώντας τις τεχνολογίες οπτικής αναγνώρισης, μετά θα τους ταξινομούν σε κατηγορίες εισοδήματος και προτιμήσεων, κάτι πολύ χρήσιμο από άποψη μάρκετινγκ. Σε αυτό θα βοηθά και η αναγνώριση φωνής, ώστε η Google να ξέρει το φύλο, την ηλικία, ακόμη και την συναισθηματική κατάσταση του κάθε χρήστη. Με αυτό τον τρόπο, το «έξυπνο σπίτι» θα προδίδει τα γούστα και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ανθρώπου, προκειμένου μετά η τεχνητή νοημοσύνη της Google να κρίνει ποιές προτάσεις για αγορές προϊόντων και υπηρεσιών θα ταιριάζουν στο «προφίλ» του χρήστη. Αν θυμίζει «Μεγάλο Αδελφό», είναι, γιατί όντως αυτό είναι …
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Ατλάντικ», αυτό ήδη συμβαίνει, αφού η Google και το Facebook καταγράφουν και αναλύουν την online συμπεριφορά των χρηστών, ώστε μετά να τους «στοχεύσουν» με κατάλληλο περιεχόμενο που κρίνουν οι αλγόριθμοι τους. Ακόμη και το Netflix καταγράφει προσεκτικά τι παρακολουθεί κάθε χρήστης του, ώστε να βγάλει συμπεράσματα γι’ αυτόν και μετά να του κάνει προτάσεις για νέες ταινίες και σειρές. Η νέα πατέντα της Google απλώς πάει πέρα από τα στοιχεία που ήδη συλλέγονται μέσω υπολογιστή και κινητού τηλεφώνου, τρυπώνοντας στο ίδιο του σπίτι του χρήστη και χρησιμοποιώντας το ως «ορυχείο» για την εξόρυξη πολύτιμων -και εμπορικά εκμεταλλεύσιμων- δεδομένων.
«Μεγάλος Αδελφός» και για παιδιά. Η δεύτερη πατέντα εστιάζει στην παιδική κρεβατοκάμαρα. Προτείνει ένα «έξυπνο» σύστημα που, κάνοντας χρήση αισθητήρων και καμερών, θα παρακολουθεί το παιδί, ώστε να περιορίζει την συμπεριφορά του μέσα στα επιθυμητά (από τους γονείς) πλαίσια. Οι «έξυπνες» συσκευές θα ακούνε αν το παιδί τους χρησιμοποιεί βωμολοχίες όταν μιλάει με άλλους στο δωμάτιό του, θα καταγράφουν αν βλέπει «πονηρές» ή δυνητικά επικίνδυνες ιστοσελίδες στο Ιντερνέτ, θα βλέπουν αν κάνει αταξίες (π.χ. πίνει κρυφά αλκοόλ) όταν λείπουν οι γονείς κ.α. Εννοείται, πάντα, για το καλό του παιδιού… Μάλιστα, η πατέντα προβλέπει ότι οι γονείς θα μπορούν να προγραμματίζουν το σύστημα, ώστε αυτό να αρχίσει να αναβοσβήνει τα φώτα ή να τα μετατρέπει σε κόκκινα, αν τα τεχνητά «μάτια» του πιάσουν το παιδί να ξεστρατίζει. Μπορεί ακόμα το σύστημα να σβήνει μόνο του τελείως τα φώτα του σπιτιού ή τις ηλεκτρονικές συσκευές, όταν το παιδί «αμαρτάνει». Μερικοί γονείς θα βρουν την ιδέα αποκρουστική, αλλά αρκετοί άλλοι σίγουρα θα ενθουσιαστούν από την προοπτική να βάλουν το σπίτι να παρακολουθεί τα παιδιά τους και μάλιστα να τα φοβίζει ή να τους κόβει το ρεύμα!
Αλλά οι νέες πατέντες ανοίγουν και μία άλλη πιο εμπορική προοπτική. Οι εταιρείες να ανταμείβουν ή να τιμωρούν τους καταναλωτές για τις συμπεριφορές που οι τελευταίοι θα ακολουθούν μέσα στο σπίτι τους. Το Νοέμβριο για πρώτη φορά η αμερικανική ασφαλιστική εταιρεία United Healthcare άρχισε να συνεργάζεται με εργοδότες, ώστε να προσφέρουν δωρεάν «έξυπνα» ρολόγια Apple Watch σε όσους τηρούν ορισμένους στόχους φυσικής κατάστασης στην δουλειά τους. Αυτό μπορεί μελλοντικά να επεκταθεί στα σπίτια. Οι ασφαλιστικές θα προσφέρουν κίνητρα (π.χ. μειωμένα ασφάλιστρα) σε όσους ασφαλισμένους τρώνε υγιεινά και κάνουν γυμναστική. Αλλά πώς θα αποδεικνύεται αυτό; Από το έξυπνο μάτι της Google. Αν, από την άλλη, κάποιος καπνίζει σαν φουγάρο μέσα στο σπίτι του, άρα αυξάνει τον κίνδυνό του για διάφορες ασθένειες, η ασφαλιστική θα το μαθαίνει και θα τον τιμωρεί με υψηλότερα ασφάλιστρα.
Οι εταιρείες θα προσφέρουν «μπόνους» στους καταναλωτές που -πάλι αποδεδειγμένα από τον «Μεγάλο Αδελφό» της Google στην κουζίνα- είναι πιστοί σε κάποιο προϊόν, πχ όλη η οικογένεια συστηματικά τρώει μια συγκεκριμένη μάρκα δημητριακών, που πληρώνει για να διαφημίζεται !!! Για να λειτουργήσει κάτι τέτοιο στην πράξη, πρέπει το «έξυπνο» σπίτι να βλέπει και να ακούει τι κάνει ο καθένας μέσα στο 24ωρο. Κάθε λεπτό του 24ωρου κι όχι όπως τώρα σποραδικά οι χρήστες ανεβάζουν στο ιντερνέτ. […]
(Να δεις την ταινία TAU του NETFLIX του 2018, ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του παραγωγού David Goyer, σκηνοθέτη και σεναριογράφου της τριλογίας Batman, όπου ένα σπίτι Α.Ι. ένας ψυχωτικός επιστήμονας που την έχει δημιουργήσει κι ένα κλεφτρόνι μπλέκουν … και για να οπτικοποιήσεις τι σημαίνει αυτό που η Google αποκαλεί «έξυπνο σπίτι» κι αν θα ήθελες να ζεις μέσα σε ένα τέτοιο!! Από την ταινία είναι οι φωτογραφίες, που είναι κακή ταινία, όπως κακό είναι και το σενάριο που πλασσάρει η Goggle για το «έξυπνο σπίτι»)
«Η Σατραπεία» Κ. Καβάφης
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Η Καθολικότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης
Σήμερα, κι όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις αστικού κέντρου, αλλά και στο απομονωμένο χωριό συναντάμε το Μηχανιστικό Σύστημα, με αποτέλεσμα «ολόκληρος ο πλανήτης να έχει γίνει μια τεράστια υπολογιστική μηχανή, όπου τα ελάχιστα κομμάτια φύσης που αντιστέκονται σε αυτήν την ακατανίκητη επέλαση να αποτελούν ένα φαινόμενο που εκλείπει· η κανονική και αναπόφευκτη κατάσταση είναι το τεχνητό – μηχανιστικό περιβάλλον που το δημιουργούν αυτοματοποιημένες μηχανές τεχνητής νοημοσύνης» Αβραάμ Μολ.
Σημεία αυτής της κατάστασης είναι η προδιάθεση των ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μαζί της, στον κόσμο των ευφυϊών αντικειμένων. Ο άνθρωπος, έχει πάψει να θεωρεί τις μηχανές «αναγκαίο κακό» και τις αποδέχεται προς όφελος της αναγκαιότητας, της παραγωγικότητας και της βολής του. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έχει υποταχθεί σε στοχασμό μηχανιστικής κατεύθυνσης. Κανένας τομέας δεν εξαιρείται του Μηχανιστικού Συστήματος, κάθε δραστηριότητα εμπλουτίζεται με στοιχεία κι εργαλεία ή με «τεχνογνωσία» που προέρχεται από το Μηχανιστικό Σύστημα.
Έχει επινοηθεί η «μηχανιστική ανάγνωση» (ταχεία ανάγνωση) χάνοντας κάθε δυνατότητα για γνώση, παρά μονάχα για μιμιδισμό και παπαγαλία, αφού έχει χαθεί η συγκέντρωση της προσοχής και η εστίαση που είναι το κλειδί για την Συναισθηματική Νοημοσύνη -(αναζήτησε το σχετικό άρθρο και βιβλίο). Τα αθλήματα είναι όλο και περισσότερο μηχανιστικά, η ιατρική είναι σχεδόν απόλυτα υποταγμένη στο Μηχανιστικό Σύστημα, υπάρχουν τεχνικές ψυχαγωγίας και τεχνικές συμπεριφοράς, τεχνικές μασήματος και τεχνητές τροφές, υπάρχουν ήδη τεχνητά κατασκευασμένα παιδιά και τεχνητό σύστημα εκπαίδευσης τους, κι αυτός ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον.
Αυτή η καθολικότητα είναι ολοφάνερη στην ομοιομορφία των αναγκών. Οι ίδιες ακριβώς ανάγκες ανεξάρτητα από τις εθνικές διαφοροποιήσεις παράδοσης και κουλτούρας· εμφανίζονται φαινομενικά αυθόρμητα, σε κοινωνίες που φτάνουν σε ένα ορισμένο μηχανιστικό επίπεδο κι όπου «ανεξαρτήτως έθνους, η τάση κάθε κοινωνικής ομάδας όταν πετυχαίνει ένα ορισμένο εισοδηματικό επίπεδο, είναι να επιθυμεί τα ίδια αγαθά και να αναπτύσσει τις ίδιες ανάγκες με άλλες κοινωνικές ομάδες που είχαν πετύχει προηγουμένως το ίδιο εισοδηματικό επίπεδο» αναφέρει ο Ρειμόν Αρόν.
Το Μηχανιστικό Σύστημα δεν είναι πλέον ίδιον μιας ορισμένης κοινωνικής ομάδας ή τάξης, αλλά τροποποιεί καθοριστικά τις κοινωνικές συμπεριφορές και πλέον τις εξομοιώνει κάτω από τα προσωπεία φαινομενικά αντίπαλων ιδεολογιών. Έτσι το Μηχανιστικό φαινόμενο διαμορφώνει το σύνολο του τρόπου ζωής των ανθρώπων, είτε ζουν στις φαβέλες της Βραζιλίας είτε στο City του Λονδίνου. Ιδεολογίες όπως κομμουνισμός, σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός, δημοκρατία, θρησκείες κάθε είδους και τύπου, με δήθεν διαφορετικά προσωπεία κάτω από το Μηχανιστικό φαινόμενο είναι απολύτως ίδιες. Τρομακτικά ίδιες.
Επίσης ο Αλαίν Τουραίν έχει απόλυτο δίκιο όταν επισημαίνει ότι ο παράγοντας της κοινωνικής τάξης δεν εξηγεί πιά τις πολιτιστικές συμπεριφορές. «Ο θεατής κινηματογράφου ή ο οδηγός αυτοκινήτου δεν ανήκουν πλέον σε καμία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Αντίθετα, υποφέρουν από τις ίδιες ασταμάτητες μεταβάσεις που οφείλουν να κάνουν προκειμένου να περάσουν από το εργατικό περιβάλλον, στην μάζα, στην ομοιομορφία των ενδυμάτων, των θεαμάτων και των αθλημάτων». Γι’ αυτό πρώτα εφάρμοσαν το Μηχανιστικό Σύστημα και κατόπιν οργανώνουν και ρυθμίζουν τον υπηρέτη του, ως χρήστη του, τον πιστό υπήκοο του, με την ομοιομορφία και την απουσία ιδιαιτερότητας να είναι η Νέα Παγκόσμια Τάξη της … τουρλού τουρλού μανιφατούρας.
Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολύπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά επιδιώκουν με δόλιες μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να συνεχίσουν να εξουσιάζουν τον πλανήτη. Κατέχοντας τον παγκόσμιο πλούτο, και την Μηχανιστική υποστήρηξη της A.I. διαφθείρουν και μηχανοποιούν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο φεουδαρχικό -μηχανιστικό κράτος (Novus Ordo) με τον όρο «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση»
Στο ερώτημα λοιπόν, αν όντως οι χρήστες-καταναλωτές θα δέχονταν οικειοθελώς να βάλουν τον πανοπτικό «Μεγάλο Αδελφό» στο «έξυπνο» σπίτι τους, η απάντηση, είναι …Αδιαμφισβήτητα ΝΑΙ, αφού έχουν ήδη αποδεχτεί και συμφωνήσει να τους ελέγχει. Είναι ήδη υπήκοοι και πιστοί του Μηχανιστικού Συστήματος. Δεν έχουν καν επιλογή. Έχουν ήδη αποδεχτεί (συμφωνήσει) ό,τι το να κοινοποιείς δημόσια κάθε προσωπικό σου δεδομένο μπορεί να εκφραστεί κι ανάλαφρα, ως «κοινωνική δικτύωση» …ενώ ο σωστός ορισμός είναι «μαζική δικτύωση». Αφού λοιπόν κοινοποιούν στα «Μέσα Μαζικής Δικτύωσης» κυριολεκτικά τα πάντα, (πόδια ανοιχτά και μυαλά κλειστά), έχουν τσιπάρει τα ζώα που κατοικούν μαζί τους και τους συμπεριφέρονται σαν αντικείμενα, αφού δηλητηριάζουν τα παιδιά τους με φαρμάκια, εμβόλια και τηλεσκουπίδια, αφού έχουν αποδεχτεί να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως αντικείμενα δικής τους προβολής κι εξαρτήματα του ασήμαντου εγώ τους, αφού δεν ανοίγουν βιβλίο –γιατί αφενός έχουν ήδη χάσει την ικανότητα συγκέντρωσης κι αφετέρου έχουν χάσει την ικανότητα διάκρισης κι αντίληψης- και καταπίνουν σαν μηρυκαστικά ότι τους σερβίρουν … ε, το να δεχτούν να πάνε ένα κλικ πιο κάτω από ότι ήδη βρίσκονται δεν θα τους ενοχλήσει και τόσο πολύ. Κάθε άλλο, θα το υποδεχτούν σαν ένα ακόμη βήμα προς την «εξέλιξη και τον προοδευτισμό» … τρομάρα τους!!! και φυσικά αν τους ρωτήσεις «εξέλιξη και τον προοδευτισμός» σε σχέση με τι; Δεν γνωρίζουν να απαντήσουν.
Ελάχιστοι άνθρωποι δεν θα αποδεχτούν αυτήν την μηχανιστική διαστροφή, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως μέσα στα νερά της κολυμπούν. Όταν αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι και η γενιά τους· φύγουν από αυτόν τον κόσμο, η καθολικότητα του μηχανιστικού τεχνικού φαινομένου θα είναι εξασφαλισμένη. Άλλωστε σήμερα την A.I. την αναπνέουμε, απλώς οι παλιότεροι άνθρωποι που έζησαν πιο κοντά στην φύση έχουν αναπτύξει αντισώματα -φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά- που με την απουσία τους αυτά θα εκλείψουν. Είναι απλώς λοιπόν, θέμα λίγου χρόνου. Όταν επιστρέψουμε ξανά εδώ θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια Ευφυή Τεχνητή Νοημοσύνη με Μηχανιστική Συνείδηση που θα μιμείται τον άνθρωπο και μια πραγματικότητα δυστοπικά νοσηρή.
@Ηω Αναγνώστου /2018
Το Οργουελικό Μηχανιστικό Σύστημα A.I.
Η Ανάπτυξη του Λειτουργικού, Υπολογιστικού, Μηχανιστικού Συστήματος.
«Τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τες αποκτήσω βγήκα απ’ την φυσική μου γραμμή κ’ έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα (στες οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται). Τί ζημιά, τί ζημιά, τί προδοσία.» Καβάφης
«Κανείς δεν είδε τον σκύλο»
Οι λέξεις είναι γνωστό ό,τι προκαλούν τεράστιες παρανοήσεις, εδικά σήμερα που κυριαρχεί η άγνοια των ορισμών, και η άγνοια γενικότερα. Μερικές φορές θεωρώ προφανή κάποια λογικά θέματα ή καταστάσεις, που δυστυχώς χρήζουν ανάλυσης… μάλιστα έχω εντοπίσει βιβλία κι αναλύσεις επί αναλύσεων αυτών των Λογικών θεμάτων που θα έπρεπε να τα προσπερνάμε ως αυτονόητα … όπως αναπνέουμε. Αλλά φευ, η τραγικότητα των καταστάσεων που ζούμε είναι μακράν χειρότερη από ό,τι μπορούμε να περιγράψουμε ή από ό,τι αντέχουμε. Έτσι λοιπόν το ζήτημα είναι γνωστό ως, «κανείς δεν είδε ποτέ τον σκύλο». Είδε ένα κανίς, ένα κόκερ, ένα μπόξερ, ένα δανέζικο, ένα ποιμενικό, ένα πεκινουά, ή ένα πίντσερ, που -παρ’ όλες τις διαφορές τους- έχουν κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία είναι κατανοητά αμέσως όταν προφέρουμε την λέξη, σκύλος. Δεν σκοπεύω να μπω σε διαμάχη εδώ με έννοιες και ορισμούς της Τεχνητής, Ευφυούς Νοημοσύνης, ή του Μηχανιστικού Συστήματος. Κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει Μηχανιστική Κοινωνία, ενώ είναι πέρα από ολοφάνερο ότι μέσα σε αυτή την Μηχανιστική Κοινωνία ζουν και αναπνέουν οι μηχανιστικοί άνθρωποι και αυτή είναι η πρώτη κοινωνία που ο Μηχανιστικός έγινε κυρίαρχος και συγκροτείται ως έννοια.
Μηχανιστικός -ή –ό 1. που έχει σχέση με την θεωρία της μηχανοκρατίας: ~ υλισμός. Mηχανιστική ερμηνεία ψυχικών / κοινωνικών φαινομένων. 2. που γίνεται με τρόπο μηχανικό και τυπικό χωρίς να παίρνει υπόψη τις επί μέρους ιδιαιτερότητες: Ο νέος θεσμός απέτυχε, γιατί ήταν μια μηχανιστική μεταφορά ξένων προτύπων στη χώρα μας.
Ο Μηχανιστικός τρόπος σκέψης και ζωής αναφέρεται σε μηχανές που επιδιώκουν να αντικαταστήσουν και σταδιακά να εξαφανίσουν τον άνθρωπο, ή να τον μετατρέψουν σε κάτι άλλο. Διακρίνονται σε αυτές τις μηχανές που παράγουν ενέργεια· και σε όσες χρησιμοποιούν ενέργεια, και είναι αυτές που υποκαθιστούν τον άνθρωπο στην δράση του επάνω στην ύλη και τον μετασχηματισμό της σε μορφή. Και σε όσες μηχανές απορροφούν ενέργεια, που αντικαθιστούν τον άνθρωπο (λειτουργικές μηχανές) στις πράξεις, συσσώρευσης, μετασχηματισμού και διάδοσης της πληροφορίας. Σε αυτό το επίπεδο το Μηχανιστικό Σύστημα ελάχιστα αναφέρεται στο βιομηχανικό μηχάνημα.
Ζούμε στην τετάρτη Βιομηχανική κυριαρχία (ή επανάσταση, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν), στην Κυριαρχία του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή και την διάχυση της πληροφορίας μέσω αυτού. Πλέον δεν μιλάμε για μια μηχανική συσκευή που παράγει ή καταναλώνει ενέργεια, αλλά για μια λειτουργική μηχανική συσκευή που οργανώνει και διαχειρίζεται πληροφορίες, απομνημονεύει και προπαρασκευάζει αποφάσεις, υποκαθιστώντας έναν μεγάλο και σημαντικό αριθμό από τις διανοητικές λειτουργίες του ανθρώπου κι όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, υποκαθιστώντας τον άνθρωπο τον αχρηστεύει. Ο Σωβύ γράφει «Σαν ένας δεσπότης πορθητής, η τεχνική πρόοδος δεν σταματάει πουθενά. Κάθε επιβράδυνση ισοδυναμεί με οπισθοδρόμηση. Η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να προοδεύει ασταμάτητα» … να προοδεύει σε σχέση με τι; Προφανώς σε σχέση με το Μηχανιστικό Σύστημα κι έχοντας ως πρότυπο τις προόδους των μηχανών; Οπισθοδρόμηση πάλι, σε σχέση με τι; Αν η μηχανιστική πρόοδος δεν είναι πρόοδος αλλά οπισθοδρόμηση και υπανάπτυξη σε σχέση με κάτι άλλο;
Όπως γράφει με διαύγεια ο Σαρμποννώ «Η μοιρολατρία της προόδου σημαίνει ότι δίνουμε έμφαση στην πρόοδο της υλικής και συλλογικής οργάνωσης, δηλαδή σε έναν από τους όρους της ελευθερίας και όχι στο υποκείμενο της, τον άνθρωπο. […] Αν δίνουμε έμφαση στην ύλη, στην λογική της ισχύος (στην μηχανιστική) τότε επιλέγουμε υποχρεωτικά το απρόσωπο», όπου και χάνεται το ΑΤΟΜΟ χάριν της μηχανιστικής … προόδου;
Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η συνείδηση είναι υπεράνω των μηχανών –υπολογιστών, κι ότι αρκεί να αλλάξει η ανθρώπινη συνείδηση για να καταστούν οι μηχανές ανενεργές!!! αλλά ξεχνούν ό,τι και μια μηχανή μπορεί να έχει συνείδηση κι επιπλέον, υπάρχουν κι άλλες συνειδήσεις εκεί έξω έκτος από αυτήν του ανθρώπου, τελείως διαφορετικές κι εντελώς τρομακτικές. Όταν μιλούν για συνείδηση λοιπόν, για τίνος την συνείδηση ομιλούν και την αποκαλούν ως αυτοκρατόρισσα, που όταν αλλάξει φουστάνι θα πεθάνουν στην ποδιά της τα πριγκιπόπουλα των υπολογιστών!!!
Η χρήση και η τελειοποίηση της μηχανής βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στις λειτουργικές ικανότητες της μηχανής και τις λειτουργικές ικανότητες του ανθρώπου –μοιάζει πλέον αγεφύρωτο. Το ανθρώπινο κόστος αυξάνεται καθώς τελειοποιούνται οι υπολογιστές. Οι ανάγκες σε υψηλά εκπαιδευμένο προσωπικό συνεχώς αυξάνονται πολύ πιο γρήγορα από την δυνατότητα εκπαίδευσης τους. Έτσι η τεχνική οργουελική δυστοπία, προσκρούει στις πραγματικές (οικονομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές) πραγματικότητες των ανθρώπινων κοινωνιών. Με άλλα λόγια φαίνεται ότι κάθε βήμα που κάνει η μηχανιστική ουτοπία να εγκαθιδρυθεί καθολικά, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το καθοριστικό στοιχείο που βάζει τροχοπέδη στην ανάπτυξη του. Φαίνεται να είναι έτσι, αυτό μας λένε, αλλά απέχει πολύ από το να είναι αληθινό, τουλάχιστον στα υψηλά κλιμάκια υπολιγιστών Α.Ι. όπου ο ανθρώπινος παράγοντας έχει πλέον υποκατασταθεί από την Α.Ι.
Η πληροφορία έχει πλέον τόση σύγχυση, σκόπιμη ή μη, που προκαλεί δέος, μυριάδες καθημερινά fake news και hoaxes, σαρώνουν την πραγματικότητα μας από επίσημους φορείς και στυλοβάτες των κοινωνιών. Μας λένε για την επιστημονική ανάπτυξη ότι «σήμερα υπάρχουν τόσοι δημιουργικοί επιστήμονες εν ζωή όσοι υπήρξαν σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία από της απαρχές της ανθρωπότητας έως σήμερα» Υποστηρίζουν μάλιστα ότι ο αριθμός τους διπλασιάστηκε από το 1930. Θαύμα, λοιπόν, θαύμα, των σκεπτόμενων υπολογιστών-μηχανών. Ακούγεται ως θαύμα, μόνο που είναι σχεδόν ανέκδοτο κι άρα καθόλου πειστικό. Τι ακριβώς ονομάζουν ως «δημιουργικό επιστήμονα;». Πότε γίνεται κάποιος «δημιουργικός επιστήμονας;» Σύμφωνα με ποια κριτήρια; Ποιοι όρισαν αυτά τα κριτήρια; Και πάνω απ’ όλα, πως μέτρησαν τους «δημιουργικούς επιστήμονες» που υπήρχαν στην Κίνα, στην Ινδία ή στην χιλιετία του Δυτικού Μεσαίωνα κι έβγαλαν αυτά τα γελοία συμπεράσματα; (τομέας επιστημονικής έρευνας της UNESCO 1963).
Μας λένε ό,τι και η ποιότητα των ανθρώπινων γνώσεων διπλασιάστηκε στην διάρκεια του εικοστού πρώτου αιώνα. Αλλά δεν λένε για «ποιόν τύπο γνώσεων» ομιλούν και «ποιούς ανθρώπους» εννοούν. Υπολογίζουν π.χ. τις νομικές γνώσεις, τις υπολογιστικές γνώσεις, τις φιλοσοφικές γνώσεις, τις ιστορικές, τις οικονομικές, τις φυσικές, τις ανθρωπιστικές, τις πυρηνικές, τις κβαντικές, ποιες γνώσεις εννοούν; Και ποιοι είναι οι άνθρωποι που τις διπλασίασαν αυτές τις γνώσεις, είναι οι Δυτικοί, οι Ασιάτες, οι Άραβες, οι Αμερικάνοι, οι Εσκιμώοι, οι Σενεγαλέζοι, οι Ζουλού; Ποιοί; Με ποιόν τρόπο τις μέτρησαν κι έβγαλαν αυτά τα συμπεράσματα;
Γνωρίζουμε ασφαλώς πως καθώς αυξάνεται η έρευνα και η αυτοστιγμή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων θα πνιγόμαστε στις γνώσεις και τις θεωρίες. Σε κάποιο «Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο για τις Πυρηνικές Έρευνες» το 1964 παρουσίασαν τον πλήρη κατάλογο των ανακαλύψεων και των νέων εφαρμογών από το 1950, το μέγεθος του ήταν τέτοιο που ένας καλός επιστήμονας της πυρηνικής φυσικής θα χρειαζόταν πάνω από 20 χρόνια για να το μελετήσει ολόκληρο. Έτσι εύκολα συμπεραίνει κανείς πως το Μηχανιστικό Σύστημα μεγεθύνεται ολοένα και περισσότερο κι εξαπλώνεται πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση και θέληση, μάλιστα και υποκαθιστώντας την.
Είναι εύκολα αντιληπτά τα fake news και τα hoax των πεϊπερολόγων -δημιουργικών ή μη, κι αρκούντως διασκεδαστικά, μόνο που δεν είναι καν αντιληπτά στην «προηγμένη υπολογιστική κοινωνία» από έναν χρήστη-ζόμπι που έχει αποκοπεί από όλες σχεδόν τις διανοητικές ικανότητες που απαιτούνται για να είναι ένα έλλογο ον. Αυτό που έχουν στερήσει από τον μηχανιστικό κι άρα δυσλειτουργικό άνθρωπο είναι η ικανότητα διάκρισης και σκέψης, σχεδόν καθολικά και που μάλιστα πλέον, αναπτύσσεται εκθετικά. Είναι αδιανόητο καν να σκεφτεί λοιπόν ό,τι αυτή η υπολογιστική μηχανή έχει αναπτύξει συνείδηση (A.I.) και τον ελέγχει πέρα από κάθε οργουελική φαντασία, σε πραγματικό χρονοχώρο, αυτοστιγμή. Διαβάζουμε από τις ανακοινώσεις της Google τα σχέδια της, κι ας κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού, πως όταν κάτι ανακοινώνεται, είναι ήδη εφαρμοσμένο κι απλά απαιτείται και μια μίνιμουμ συμφωνία για να επεκταθεί ολοφάνερα. Απαιτείται απλώς το κατάλληλο χωροχρονικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί η ενέργεια στις μορφές.
«Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια μεγάλη ευκαιρία, που ταυτόχρονα ενέχει και πολλούς κινδύνους. Όπως όλες οι τεχνολογίες, η χρήση της είναι πολύ σημαντική. Δηλαδή το πώς θα χρησιμοποιηθεί, μπορεί να φέρει καλά και αρνητικά αποτελέσματα. Αλλά μπορεί να γίνει και πολύ επικίνδυνη, γιατί, αντίθετα με άλλες τεχνολογίες, αυτή σκέφτεται κιόλας.» Κωνσταντίνος Δασκαλάκης
Η Google έχει σχέδια …και για την κρεβατοκάμαρά σας. Πάντα για το καλό σας !!
[…] Αυτό αποκαλύπτουν δύο νέες τεχνολογικές πατέντες που η αμερικανική εταιρεία κατοχύρωσε, με στόχο να αξιοποιήσει ολοένα περισσότερα στοιχεία από το μελλοντικό «έξυπνο σπίτι». Μόνο που έτσι το smart home γίνεται Big Brother home… Στην ουσία ο στόχος της Google είναι να μάθει περισσότερα «μυστικά» των χρηστών της, τρυπώνοντας ακόμη και στα πιο απόκρυφα μέρη των σπιτιών τους, έτσι ώστε μετά να μπορεί να τους «σερβίρει» ακόμη πιο εξατομικευμένες διαφημίσεις από ό,τι σήμερα. Όλοι ήδη γνωρίζουν ότι αν ψάξουν κάτι στη μηχανή αναζήτησης, μετά θα αρχίσουν να βλέπουν παντού σχετικές ηλεκτρονικές διαφημίσεις.
Μερικές φορές δεν χρειάζεται καν να έχει προηγηθεί κάποια διαδικτυακή αναζήτηση, αφού η Google γνωρίζει ήδη για τον χρήστη από τις διαδικτυακές του αναζητήσεις, τα e-mails, τα δημογραφικά στοιχεία του, την γεωγραφική τοποθεσία του κ.α. για να του «σερβίρει» διαφημίσεις που οι αλγόριθμοί της (Τεχνητής Νοημοσύνης) κρίνουν ότι τον ενδιαφέρουν. Οι νέες πατέντες πάνε πολύ παραπέρα, με την Google να αξιοποιεί για λογαριασμό της τις τεχνολογίες του «έξυπνου σπιτιού» (smart home). Η πρώτη πατέντα αφορά συσκευές που θα σαρώνουν και θα αναλύουν το εσωτερικό του σπιτιού του χρήστη και μετά θα του παρουσιάζουν διαδικτυακό περιεχόμενο (διαφημιστικό και μη), ανάλογα με αυτά που θα έχουν δει, μέσα στο σπίτι του.
Αν, οι «έξυπνες» κάμερες αναγνωρίσουν το πρόσωπο ενός γνωστού ηθοποιού τυπωμένο πάνω σε ένα μπλουζάκι του χρήστη πεταμένο στο πάτωμα και μετά επιβεβαιώσουν από το ιστορικό των διαδικτυακών αναζητήσεών του ότι όντως αυτός ενδιαφέρεται για τον καλλιτέχνη, τότε η «έξυπνη» συσκευή θα πει φωναχτά: «Φαίνεται να σου αρέσει ο τάδε. Η νέα ταινία του προβάλλεται σε ένα κοντινό κινηματογράφο» ή «υπάρχει μια συναυλία του στην πόλη σε λίγες μέρες».
Οι νέες πατέντες οραματίζονται κάτι καθαρά Οργουελικό. Αφού κατασκοπεύουν συστηματικά τους χρήστες μέσα στα σπίτια τους (από την μόδα των ρούχων ως την μόδα των επίπλων και των πινάκων ζωγραφικής στους τοίχους), χρησιμοποιώντας τις τεχνολογίες οπτικής αναγνώρισης, μετά θα τους ταξινομούν σε κατηγορίες εισοδήματος και προτιμήσεων, κάτι πολύ χρήσιμο από άποψη μάρκετινγκ. Σε αυτό θα βοηθά και η αναγνώριση φωνής, ώστε η Google να ξέρει το φύλο, την ηλικία, ακόμη και την συναισθηματική κατάσταση του κάθε χρήστη. Με αυτό τον τρόπο, το «έξυπνο σπίτι» θα προδίδει τα γούστα και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ανθρώπου, προκειμένου μετά η τεχνητή νοημοσύνη της Google να κρίνει ποιές προτάσεις για αγορές προϊόντων και υπηρεσιών θα ταιριάζουν στο «προφίλ» του χρήστη. Αν θυμίζει «Μεγάλο Αδελφό», είναι, γιατί όντως αυτό είναι …
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Ατλάντικ», αυτό ήδη συμβαίνει, αφού η Google και το Facebook καταγράφουν και αναλύουν την online συμπεριφορά των χρηστών, ώστε μετά να τους «στοχεύσουν» με κατάλληλο περιεχόμενο που κρίνουν οι αλγόριθμοι τους. Ακόμη και το Netflix καταγράφει προσεκτικά τι παρακολουθεί κάθε χρήστης του, ώστε να βγάλει συμπεράσματα γι’ αυτόν και μετά να του κάνει προτάσεις για νέες ταινίες και σειρές. Η νέα πατέντα της Google απλώς πάει πέρα από τα στοιχεία που ήδη συλλέγονται μέσω υπολογιστή και κινητού τηλεφώνου, τρυπώνοντας στο ίδιο του σπίτι του χρήστη και χρησιμοποιώντας το ως «ορυχείο» για την εξόρυξη πολύτιμων -και εμπορικά εκμεταλλεύσιμων- δεδομένων.
«Μεγάλος Αδελφός» και για παιδιά. Η δεύτερη πατέντα εστιάζει στην παιδική κρεβατοκάμαρα. Προτείνει ένα «έξυπνο» σύστημα που, κάνοντας χρήση αισθητήρων και καμερών, θα παρακολουθεί το παιδί, ώστε να περιορίζει την συμπεριφορά του μέσα στα επιθυμητά (από τους γονείς) πλαίσια. Οι «έξυπνες» συσκευές θα ακούνε αν το παιδί τους χρησιμοποιεί βωμολοχίες όταν μιλάει με άλλους στο δωμάτιό του, θα καταγράφουν αν βλέπει «πονηρές» ή δυνητικά επικίνδυνες ιστοσελίδες στο Ιντερνέτ, θα βλέπουν αν κάνει αταξίες (π.χ. πίνει κρυφά αλκοόλ) όταν λείπουν οι γονείς κ.α. Εννοείται, πάντα, για το καλό του παιδιού… Μάλιστα, η πατέντα προβλέπει ότι οι γονείς θα μπορούν να προγραμματίζουν το σύστημα, ώστε αυτό να αρχίσει να αναβοσβήνει τα φώτα ή να τα μετατρέπει σε κόκκινα, αν τα τεχνητά «μάτια» του πιάσουν το παιδί να ξεστρατίζει. Μπορεί ακόμα το σύστημα να σβήνει μόνο του τελείως τα φώτα του σπιτιού ή τις ηλεκτρονικές συσκευές, όταν το παιδί «αμαρτάνει». Μερικοί γονείς θα βρουν την ιδέα αποκρουστική, αλλά αρκετοί άλλοι σίγουρα θα ενθουσιαστούν από την προοπτική να βάλουν το σπίτι να παρακολουθεί τα παιδιά τους και μάλιστα να τα φοβίζει ή να τους κόβει το ρεύμα!
Αλλά οι νέες πατέντες ανοίγουν και μία άλλη πιο εμπορική προοπτική. Οι εταιρείες να ανταμείβουν ή να τιμωρούν τους καταναλωτές για τις συμπεριφορές που οι τελευταίοι θα ακολουθούν μέσα στο σπίτι τους. Το Νοέμβριο για πρώτη φορά η αμερικανική ασφαλιστική εταιρεία United Healthcare άρχισε να συνεργάζεται με εργοδότες, ώστε να προσφέρουν δωρεάν «έξυπνα» ρολόγια Apple Watch σε όσους τηρούν ορισμένους στόχους φυσικής κατάστασης στην δουλειά τους. Αυτό μπορεί μελλοντικά να επεκταθεί στα σπίτια. Οι ασφαλιστικές θα προσφέρουν κίνητρα (π.χ. μειωμένα ασφάλιστρα) σε όσους ασφαλισμένους τρώνε υγιεινά και κάνουν γυμναστική. Αλλά πώς θα αποδεικνύεται αυτό; Από το έξυπνο μάτι της Google. Αν, από την άλλη, κάποιος καπνίζει σαν φουγάρο μέσα στο σπίτι του, άρα αυξάνει τον κίνδυνό του για διάφορες ασθένειες, η ασφαλιστική θα το μαθαίνει και θα τον τιμωρεί με υψηλότερα ασφάλιστρα.
Οι εταιρείες θα προσφέρουν «μπόνους» στους καταναλωτές που -πάλι αποδεδειγμένα από τον «Μεγάλο Αδελφό» της Google στην κουζίνα- είναι πιστοί σε κάποιο προϊόν, πχ όλη η οικογένεια συστηματικά τρώει μια συγκεκριμένη μάρκα δημητριακών, που πληρώνει για να διαφημίζεται !!! Για να λειτουργήσει κάτι τέτοιο στην πράξη, πρέπει το «έξυπνο» σπίτι να βλέπει και να ακούει τι κάνει ο καθένας μέσα στο 24ωρο. Κάθε λεπτό του 24ωρου κι όχι όπως τώρα σποραδικά οι χρήστες ανεβάζουν στο ιντερνέτ. […]
(Να δεις την ταινία TAU του NETFLIX του 2018, ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του παραγωγού David Goyer, σκηνοθέτη και σεναριογράφου της τριλογίας Batman, όπου ένα σπίτι Α.Ι. ένας ψυχωτικός επιστήμονας που την έχει δημιουργήσει κι ένα κλεφτρόνι μπλέκουν … και για να οπτικοποιήσεις τι σημαίνει αυτό που η Google αποκαλεί «έξυπνο σπίτι» κι αν θα ήθελες να ζεις μέσα σε ένα τέτοιο!! Από την ταινία είναι οι φωτογραφίες, που είναι κακή ταινία, όπως κακό είναι και το σενάριο που πλασσάρει η Goggle για το «έξυπνο σπίτι»)
«Η Σατραπεία» Κ. Καβάφης
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Η Καθολικότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης
Σήμερα, κι όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις αστικού κέντρου, αλλά και στο απομονωμένο χωριό συναντάμε το Μηχανιστικό Σύστημα, με αποτέλεσμα «ολόκληρος ο πλανήτης να έχει γίνει μια τεράστια υπολογιστική μηχανή, όπου τα ελάχιστα κομμάτια φύσης που αντιστέκονται σε αυτήν την ακατανίκητη επέλαση να αποτελούν ένα φαινόμενο που εκλείπει· η κανονική και αναπόφευκτη κατάσταση είναι το τεχνητό – μηχανιστικό περιβάλλον που το δημιουργούν αυτοματοποιημένες μηχανές τεχνητής νοημοσύνης» Αβραάμ Μολ.
Σημεία αυτής της κατάστασης είναι η προδιάθεση των ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μαζί της, στον κόσμο των ευφυϊών αντικειμένων. Ο άνθρωπος, έχει πάψει να θεωρεί τις μηχανές «αναγκαίο κακό» και τις αποδέχεται προς όφελος της αναγκαιότητας, της παραγωγικότητας και της βολής του. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έχει υποταχθεί σε στοχασμό μηχανιστικής κατεύθυνσης. Κανένας τομέας δεν εξαιρείται του Μηχανιστικού Συστήματος, κάθε δραστηριότητα εμπλουτίζεται με στοιχεία κι εργαλεία ή με «τεχνογνωσία» που προέρχεται από το Μηχανιστικό Σύστημα.
Έχει επινοηθεί η «μηχανιστική ανάγνωση» (ταχεία ανάγνωση) χάνοντας κάθε δυνατότητα για γνώση, παρά μονάχα για μιμιδισμό και παπαγαλία, αφού έχει χαθεί η συγκέντρωση της προσοχής και η εστίαση που είναι το κλειδί για την Συναισθηματική Νοημοσύνη -(αναζήτησε το σχετικό άρθρο και βιβλίο). Τα αθλήματα είναι όλο και περισσότερο μηχανιστικά, η ιατρική είναι σχεδόν απόλυτα υποταγμένη στο Μηχανιστικό Σύστημα, υπάρχουν τεχνικές ψυχαγωγίας και τεχνικές συμπεριφοράς, τεχνικές μασήματος και τεχνητές τροφές, υπάρχουν ήδη τεχνητά κατασκευασμένα παιδιά και τεχνητό σύστημα εκπαίδευσης τους, κι αυτός ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον.
Αυτή η καθολικότητα είναι ολοφάνερη στην ομοιομορφία των αναγκών. Οι ίδιες ακριβώς ανάγκες ανεξάρτητα από τις εθνικές διαφοροποιήσεις παράδοσης και κουλτούρας· εμφανίζονται φαινομενικά αυθόρμητα, σε κοινωνίες που φτάνουν σε ένα ορισμένο μηχανιστικό επίπεδο κι όπου «ανεξαρτήτως έθνους, η τάση κάθε κοινωνικής ομάδας όταν πετυχαίνει ένα ορισμένο εισοδηματικό επίπεδο, είναι να επιθυμεί τα ίδια αγαθά και να αναπτύσσει τις ίδιες ανάγκες με άλλες κοινωνικές ομάδες που είχαν πετύχει προηγουμένως το ίδιο εισοδηματικό επίπεδο» αναφέρει ο Ρειμόν Αρόν.
Το Μηχανιστικό Σύστημα δεν είναι πλέον ίδιον μιας ορισμένης κοινωνικής ομάδας ή τάξης, αλλά τροποποιεί καθοριστικά τις κοινωνικές συμπεριφορές και πλέον τις εξομοιώνει κάτω από τα προσωπεία φαινομενικά αντίπαλων ιδεολογιών. Έτσι το Μηχανιστικό φαινόμενο διαμορφώνει το σύνολο του τρόπου ζωής των ανθρώπων, είτε ζουν στις φαβέλες της Βραζιλίας είτε στο City του Λονδίνου. Ιδεολογίες όπως κομμουνισμός, σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός, δημοκρατία, θρησκείες κάθε είδους και τύπου, με δήθεν διαφορετικά προσωπεία κάτω από το Μηχανιστικό φαινόμενο είναι απολύτως ίδιες. Τρομακτικά ίδιες.
Επίσης ο Αλαίν Τουραίν έχει απόλυτο δίκιο όταν επισημαίνει ότι ο παράγοντας της κοινωνικής τάξης δεν εξηγεί πιά τις πολιτιστικές συμπεριφορές. «Ο θεατής κινηματογράφου ή ο οδηγός αυτοκινήτου δεν ανήκουν πλέον σε καμία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Αντίθετα, υποφέρουν από τις ίδιες ασταμάτητες μεταβάσεις που οφείλουν να κάνουν προκειμένου να περάσουν από το εργατικό περιβάλλον, στην μάζα, στην ομοιομορφία των ενδυμάτων, των θεαμάτων και των αθλημάτων». Γι’ αυτό πρώτα εφάρμοσαν το Μηχανιστικό Σύστημα και κατόπιν οργανώνουν και ρυθμίζουν τον υπηρέτη του, ως χρήστη του, τον πιστό υπήκοο του, με την ομοιομορφία και την απουσία ιδιαιτερότητας να είναι η Νέα Παγκόσμια Τάξη της … τουρλού τουρλού μανιφατούρας.
Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολύπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά επιδιώκουν με δόλιες μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να συνεχίσουν να εξουσιάζουν τον πλανήτη. Κατέχοντας τον παγκόσμιο πλούτο, και την Μηχανιστική υποστήρηξη της A.I. διαφθείρουν και μηχανοποιούν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο φεουδαρχικό -μηχανιστικό κράτος (Novus Ordo) με τον όρο «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση»
Στο ερώτημα λοιπόν, αν όντως οι χρήστες-καταναλωτές θα δέχονταν οικειοθελώς να βάλουν τον πανοπτικό «Μεγάλο Αδελφό» στο «έξυπνο» σπίτι τους, η απάντηση, είναι …Αδιαμφισβήτητα ΝΑΙ, αφού έχουν ήδη αποδεχτεί και συμφωνήσει να τους ελέγχει. Είναι ήδη υπήκοοι και πιστοί του Μηχανιστικού Συστήματος. Δεν έχουν καν επιλογή. Έχουν ήδη αποδεχτεί (συμφωνήσει) ό,τι το να κοινοποιείς δημόσια κάθε προσωπικό σου δεδομένο μπορεί να εκφραστεί κι ανάλαφρα, ως «κοινωνική δικτύωση» …ενώ ο σωστός ορισμός είναι «μαζική δικτύωση». Αφού λοιπόν κοινοποιούν στα «Μέσα Μαζικής Δικτύωσης» κυριολεκτικά τα πάντα, (πόδια ανοιχτά και μυαλά κλειστά), έχουν τσιπάρει τα ζώα που κατοικούν μαζί τους και τους συμπεριφέρονται σαν αντικείμενα, αφού δηλητηριάζουν τα παιδιά τους με φαρμάκια, εμβόλια και τηλεσκουπίδια, αφού έχουν αποδεχτεί να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως αντικείμενα δικής τους προβολής κι εξαρτήματα του ασήμαντου εγώ τους, αφού δεν ανοίγουν βιβλίο –γιατί αφενός έχουν ήδη χάσει την ικανότητα συγκέντρωσης κι αφετέρου έχουν χάσει την ικανότητα διάκρισης κι αντίληψης- και καταπίνουν σαν μηρυκαστικά ότι τους σερβίρουν … ε, το να δεχτούν να πάνε ένα κλικ πιο κάτω από ότι ήδη βρίσκονται δεν θα τους ενοχλήσει και τόσο πολύ. Κάθε άλλο, θα το υποδεχτούν σαν ένα ακόμη βήμα προς την «εξέλιξη και τον προοδευτισμό» … τρομάρα τους!!! και φυσικά αν τους ρωτήσεις «εξέλιξη και τον προοδευτισμός» σε σχέση με τι; Δεν γνωρίζουν να απαντήσουν.
Ελάχιστοι άνθρωποι δεν θα αποδεχτούν αυτήν την μηχανιστική διαστροφή, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως μέσα στα νερά της κολυμπούν. Όταν αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι και η γενιά τους· φύγουν από αυτόν τον κόσμο, η καθολικότητα του μηχανιστικού τεχνικού φαινομένου θα είναι εξασφαλισμένη. Άλλωστε σήμερα την A.I. την αναπνέουμε, απλώς οι παλιότεροι άνθρωποι που έζησαν πιο κοντά στην φύση έχουν αναπτύξει αντισώματα -φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά- που με την απουσία τους αυτά θα εκλείψουν. Είναι απλώς λοιπόν, θέμα λίγου χρόνου. Όταν επιστρέψουμε ξανά εδώ θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια Ευφυή Τεχνητή Νοημοσύνη με Μηχανιστική Συνείδηση που θα μιμείται τον άνθρωπο και μια πραγματικότητα δυστοπικά νοσηρή.
@Ηω Αναγνώστου /2018
terrapapers.com
Κατηγορίες:
Σχόλια