Δεν προβλέπουν διαγραφή ή μείωση χρέους οι θεσμοί της ΕΕ

Γράφει η Ειρήνη Βούλγαρη

Τα νομικά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν προβλέπουν διαγραφή ή μείωση χρέους μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης. Επιπλέον, δεν υπάρχει ρήτρα βοήθειας, ή αλληλεγγύης στους θεσμούς της ΕΕ.

Oι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν ρήτρα οικονομικής αλληλεγγύης, ή βοήθειας, ή δικαιώματος χώρας-μέλους σε τέτοια βοήθεια, ή αλληλεγγύη από τις υπόλοιπες χώρες-μέλη, ή από τους θεσμούς της ΕΕ. Η υπερχρέωση χώρας-μέλους της ευρωζώνης θεωρείται από τους θεσμούς της ΕΕ εσωτερικό πρόβλημα της χώρας-μέλους.
Επίσης, στις Συνταγματικές Συνθήκες της ΕΕ, έχει θεσπιστεί η πλήρης νομική ασυλία της ΕΕ και των χωρών-μελών από ενδεχόμενη χρεοκοπία μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης.
Ο μόνος υπαινιγμός για πιθανότητα βοήθειας της ΕΕ σε χώρα-μέλος που αντιμετωπίζει πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές προβλέπεται από το Άρθρο 122 της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία είναι η κατεξοχήν Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ, αλλά δεν συνιστά δικαίωμα της πληττόμενης χώρας-μέλους. Επαφίεται στη καλή θέληση των θεσμών της ΕΕ εάν κατά πόσο θα το παραχωρήσουν.

Μόνο ΕΞΩ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ μπορεί μια υπερχρεωμένη χώρα-μέλος της ευρωζώνης να κάνει επανεκκίνηση της οικονομίας της, με διαγραφή ή δραστική μείωση του χρέους της, στάση εξωτερικών πληρωμών και επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα.

Επειδή οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης δεν μπορούν να εκδίδουν ευρώ (η μοναδική κεντρική τράπεζα που έχει κατ’ αποκλειστικότητα το δικαίωμα έκδοσης ευρώ είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στην Φραγκφούρτη), ούτε έχουν ανεξάρτητη οικονομική πολιτική, δεν μπορούν να αμυνθούν σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους, εντός της ευρωζώνης. Όσο παραμένουν εντός της ευρωζώνης το μόνο που κατορθώνουν είναι η διαιώνιση της δανειοδότησής τους με επαχθέστατους όρους, η φτωχοποίηση του πληθυσμού τους, η κατάργηση των κρατικών τους οργανισμών κοινής ωφελείας, και το ξεπούλημά τους στους δανειστές τους. Αυτό γίνεται επειδή για να τις δανείσει ευρώ η ΕΚΤ και το πάντα συμμετέχον ΔΝΤ, απαιτούν την υπογραφή αυστηρότατων προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής και επαχθέστατων δανειακών συμβάσεων από την δανειζόμενη χώρα, που όπως έχω γράψει στο σύντομο άρθρο μου “Οι πραγματικοί στόχοι του ΔΝΤ” επιφέρουν την καταστροφή της.

Πως στραγγαλίζει το ευρώ και η ΕΕ τις χώρες-μέλη

Αρχικά, για να μπει μια χώρα στην ευρωζώνη, πρέπει να πληροί ορισμένα αυστηρά οικονομικά κριτήρια, με μειωμένα ελλείμματα κρατικών προϋπολογισμών και συγκεκριμένα ποσοστά ΑΕΠ και ανάπτυξης που είναι γνωστά ως “κριτήρια Μάαστριχτ”.

Έτσι, τα μεγάλα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών της ΕΕ κατ’ αρχήν απαγορεύονταv μέσω των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στη πορεία, επειδή ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία μπόρεσαν να εκπληρώσουν τα κριτήρια αυτά, κι επειδή δεν μπορούσαν να τα διαγράψουν από τη Συνθήκη, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι πρόσθεσαν εξαιρέσεις που δικαιολογούσαν τις παρεκκλίσεις τους.

Επιπλέον, επινόησαν και εξωθεσμικούς, παράνομους* μηχανισμούς δανειοδότησης των χρεωμένων χωρών-μελών (ΕFSF, ESM) ώστε να κερδίζουν μέσω της γνωστής τοκογλυφίας των κρατικών ομολόγων και των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν αυτά τα ομόλογα ως εγγύηση. Οι μηχανισμοί αυτοί στην ουσία απέφεραν τεράστια κέρδη από τη πίσω πόρτα, δηλαδή παράνομα, στη μοναδική τράπεζα που μπορεί να εκδίδει ευρώ, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία εδρεύει στη Φραγκφούρτη, χάρις στους τόκους των δανείων που χορηγεί στις χρεωμένες χώρες της ευρωζώνης και στις κατασχέσεις των εγγυήσεων (κρατικών περιουσιών υπερχρεωμένων χωρών-μελών) των ομολόγων που αδυνατεί να αποπληρώσει η δανειζόμενη χώρα στην ημερομηνία λήξης τους.

*Ο ΕFSF είναι ανώνυμη εταιρεία που δημιούργησε η ΕΕ κατά παράβαση του Άρθρου 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας το οποίο απαγορεύει καθαρά την δανειοδότηση υπερχρεωμένων χωρών-μελών της ΕΕ από την ΕΕ. Στην πορεία, δημιούργησαν δύο νέες Συνθήκες που “νομιμοποιούν” τις παραβάσεις αυτές… τον ΕSM και την ΤSCG. Ούτως ή άλλως, η νομολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι κινούμενη άμμος, που κινείται πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα των μεγαλοτραπεζιτών και των πολυεθνικών εταιρειών, δια μέσου της Commission… Η Commission έχει το αποκλειστικό δικαίωμα εισήγησης νομοθεσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο Ευρωκοινοβούλιο περνούν για “συζήτηση” μόνο οι νόμοι που εισηγείται η μη εκλεγόμενη Commission…

Επιπλέον, τα δάνεια με ομόλογα των χωρών-μελών πηγαίνουν μόνο για σώσιμο των τραπεζών τους (που είναι όλες τους ιδιωτικές) με συνεχή ανακεφαλαίωσή τους. Για να ξεπληρώνουν τις δόσεις των δανείων οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών-μελών φορολογούν τους λαούς τους αντισυνταγματικά, και μάλιστα τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα, κι έχουμε στην ουσία ύφεση, κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας, καλπασμό ανεργίας, απολύσεις, πληθωρισμό (αύξηση τιμών) και στο τέλος εάν δεν ανασχεθεί η κατάσταση αυτή, φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και κατάσχεση των φυσικών πόρων της πατρίδας τους από τους δανειστές της (τραπεζίτες και πολυεθνικές).

Η συνεχής επιτήρηση της Commission στις χώρες-μέλη είναι θεσμοθετημένη

Το Άρθρο 126 παρ. 1 της Συνθήκης TFEU επιβάλλει στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών να αποφεύγουν υπερβολικά δημόσια ελλείμματα. Και αυτό όχι μόνο για τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, αλλά και για τις χώρες που είναι στην ΕΕ έχοντας διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα. Για τις πρώτες επιβάλλει δημοσιονομικό έλεγχο προϋπολογισμών κι ελλειμμάτων για την τήρηση των κριτηρίων. Εάν η Commission διακρίνει μεγάλα ελλείμματα σε μία χώρα-μέλος, υποβάλλει σχετική έκθεση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Εάν και το Συμβούλιο κρίνει ότι η χώρα-μέλος όντως έχει παρεκκλίνει, της κάνει αρχικά συστάσεις συμμόρφωσης εντός ορισμένης χρονικής προθεσμίας. Εάν η χώρα-μέλος δεν συμμορφωθεί, τότε το Συμβούλιο της επιβάλλει μέτρα μείωσης του ελλείμματός της εντός ορισμένης προθεσμίας.

Η Commission σε συνεχιζόμενη μη μείωση ελλείμματος μιας χώρας-μέλους και μη τήρηση των προθεσμιών, επιβάλλει γενικό έλεγχο, πρόστιμα, και εμπράγματες εγγυήσεις για να επιτρέψει την δανειοδότηση της υπερχρεωμένης χώρας-μέλους μέσω των μηχανισμών που δημιούργησε εξωθεσμικά (ΕFSF, ESM) και που στο άρθρο 126 διαφαίνονται. Τέλος, η Commission έχει, όπως λέει στο τέλος του Άρθρου 126 της Συνθήκης της Λισαβόνας (TFEU), επισυνάψει στις Συνθήκες της ΕΕ ένα ξεχωριστό Πρωτόκολλο Διαδικασίας Υπερβολικών Ελλειμμάτων.Την παραπάνω διαδικασία έχουμε ήδη βιώσει στην Ελλάδα από το 2010 μέχρι σήμερα συνεχώς.

Έχει εγκαθιδρυθεί θεσμική οικονομική επιτήρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την Commission

Με το Άρθρο 121 ΤFEU της Συνθήκης της Λισαβόνας και με το Άρθρο 136 της ίδιας συνθήκης θεσπίζεται η συνεχής οικονομική επιτήρηση όλων των χωρών-μελών της ευρωζώνης από την Commission. Ο ρόλος του Συμβουλίου της ΕΕ είναι υποβαθμισμένος.

Πως μπορούμε να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης μπορεί να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό περιλαμβάνει και έξοδό της από το ευρώ), βάσει του Άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας.