Ο φιλάνθρωπος είναι πληγή στη σφαίρα της ηθικής.
Του Γιώργου Αναλυτή*
Ο φιλάνθρωπος είναι πληγή στη σφαίρα της ηθικής, έγραφε κάπου ο Όσκαρ Ουάιλντ, και τον θυμήθηκα με αφορμή την είδηση που διάβασα …
https://enypografa.gr/?p=189966 περίπου 68 παιδιά, μέλη ευπαθών οικογενειών, προμηθεύτηκαν καλοκαιρινά παπούτσια (;).
‘’Στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής’’ , θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος.
Το παράδοξο σε όλη τη δράση, δεν είναι ότι έδωσαν παπούτσια σε ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας, αλλά ο τρόπος που το έκαναν.
Ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και Δήμαρχος Αμαρουσίου Γ. Πατούλης, ήταν παρών με τους ακολούθους του, για να δει με τα ίδια του τα μάτια τη ζοφερή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι κάτοικοί της πόλης και να βοηθήσει όσο μπορεί.
Όταν προσφέρεις σε κάποιον πιο αδύναμο, το πράττεις χωρίς πολλά λόγια και χωρίς να δίνεις στο θέμα, στημένη από πριν, δημοσιότητα. Η Ανθρωπιά ( και όχι η φιλανθρωπία ), είναι αρετή της καρδιάς και όχι διαφήμιση. Αλλιώς μπορεί και να κατηγορηθείς για εκμετάλλευση από τους δύσπιστους.
Πώς άλλωστε να μην υπάρχουν τέτοιοι, όταν οι πράξεις σου και οι αποφάσεις σου είναι σε κάθε περίπτωση εκ διαμέτρου αντίθετες.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση, δεν είναι ένα κοινωνικό event…
Η Ελλάδα της επαιτείας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της μιζέριας, της νέας μετανάστευσης, μια Ελλάδα που σιγά- σιγά μετατρέπεται σε χώρα τριτοκοσμική, βαλκανική ή Μέσης Ανατολής, δεν μπορεί συνεχώς να ζει με συσσίτια και μέσα σε μια διαδικασία αργού θανάτου για τους πολίτες της αλλά και για την ίδια τη χώρα.
Οι άνεργοι θέλουν δουλειά, οι πολίτες που θα χάσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς θέλουν στέγη, τα παιδιά στα σχολεία θέλουν πετρέλαιο, τα νοσοκομεία θέλουν αναλώσιμα, οι αναξιοπαθούντες θέλουν τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Και το ερώτημα που γεννάται, είναι πόσο θα αντέξει μια κοινωνία, μια χώρα που βλέπει το 41% να είναι στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό;
Η ‘’φιλανθρωπία’’ λοιπόν, δεν αγγίζει τη ρίζα του ζητήματος.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα, και προοπτική και όχι εκδηλώσεις και event που διοργανώνουν οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ σε συνεργασία με την ΚΕΔΕ και δημάρχους, που στόχο έχουν την προβολή τους και μόνο.
Η υποκρισία τους, δεν έχει όρια.
Από τη μια οι τράπεζες κάνουν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς και από την άλλη διοργανώνουν εκδηλώσεις «φιλανθρωπίας» για να βοηθήσουν αναξιοπαθούντες και άστεγους, με χορηγό την τράπεζα που έχει πάρει το σπίτι του άστεγου, βεβαίως- βεβαίως. (!!!)
Η πιο πρόσφατη εκδήλωση και δράση της ΚΕΔΕ με τίτλο: “Όλη η Ελλάδα τρέχει ”, (για ένα πιάτο φαί) σε συνεργασία με τον φορέα “Ολοι Μαζί Μπορούμε” και με την υποστήριξη του ΣΚΑΙ.
Κατά τα άλλα, πρέπει να τρέχουμε, να φυτεύουμε να ανακυκλώνουμε, να μαζέψουμε ρούχα και τρόφιμα για τους «αποίκους» της χώρας, που λέγεται Ελλάδα.
Πόση ευαισθησία και πόση καλοσύνη να αντέξουμε πια ;;
Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η έπαρση και η υποκρισία κάποιων, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ‘’φιλανθρωπία’’ για την προσωπική τους προβολή και όχι μόνο…
Οι μεγάλες υποκρισίες δεν υπάρχουν για να κρύψουμε την ασχήμια και το κακό που έχουμε μέσα μας, αλλά την κενότητά μας. Το πιο δύσκολο πράγμα να κρυφτεί είναι κάτι που δεν υπάρχει.
Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός συγγραφέας & φιλόσοφος
Προκειμένου να γίνει αφέντης, ο πολιτικός προσποιείται τον υπηρέτη.
Σαρλ Ντε Γκωλ, 1890-1970, Γάλλος πρόεδρος
*Ο Γιώργος Αναλυτής είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.
Πηγή
Ο φιλάνθρωπος είναι πληγή στη σφαίρα της ηθικής, έγραφε κάπου ο Όσκαρ Ουάιλντ, και τον θυμήθηκα με αφορμή την είδηση που διάβασα …
https://enypografa.gr/?p=189966 περίπου 68 παιδιά, μέλη ευπαθών οικογενειών, προμηθεύτηκαν καλοκαιρινά παπούτσια (;).
‘’Στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής’’ , θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος.
Το παράδοξο σε όλη τη δράση, δεν είναι ότι έδωσαν παπούτσια σε ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας, αλλά ο τρόπος που το έκαναν.
Ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και Δήμαρχος Αμαρουσίου Γ. Πατούλης, ήταν παρών με τους ακολούθους του, για να δει με τα ίδια του τα μάτια τη ζοφερή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι κάτοικοί της πόλης και να βοηθήσει όσο μπορεί.
Όταν προσφέρεις σε κάποιον πιο αδύναμο, το πράττεις χωρίς πολλά λόγια και χωρίς να δίνεις στο θέμα, στημένη από πριν, δημοσιότητα. Η Ανθρωπιά ( και όχι η φιλανθρωπία ), είναι αρετή της καρδιάς και όχι διαφήμιση. Αλλιώς μπορεί και να κατηγορηθείς για εκμετάλλευση από τους δύσπιστους.
Πώς άλλωστε να μην υπάρχουν τέτοιοι, όταν οι πράξεις σου και οι αποφάσεις σου είναι σε κάθε περίπτωση εκ διαμέτρου αντίθετες.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση, δεν είναι ένα κοινωνικό event…
Η Ελλάδα της επαιτείας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της μιζέριας, της νέας μετανάστευσης, μια Ελλάδα που σιγά- σιγά μετατρέπεται σε χώρα τριτοκοσμική, βαλκανική ή Μέσης Ανατολής, δεν μπορεί συνεχώς να ζει με συσσίτια και μέσα σε μια διαδικασία αργού θανάτου για τους πολίτες της αλλά και για την ίδια τη χώρα.
Οι άνεργοι θέλουν δουλειά, οι πολίτες που θα χάσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς θέλουν στέγη, τα παιδιά στα σχολεία θέλουν πετρέλαιο, τα νοσοκομεία θέλουν αναλώσιμα, οι αναξιοπαθούντες θέλουν τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Και το ερώτημα που γεννάται, είναι πόσο θα αντέξει μια κοινωνία, μια χώρα που βλέπει το 41% να είναι στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό;
Η ‘’φιλανθρωπία’’ λοιπόν, δεν αγγίζει τη ρίζα του ζητήματος.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα, και προοπτική και όχι εκδηλώσεις και event που διοργανώνουν οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ σε συνεργασία με την ΚΕΔΕ και δημάρχους, που στόχο έχουν την προβολή τους και μόνο.
Η υποκρισία τους, δεν έχει όρια.
Από τη μια οι τράπεζες κάνουν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς και από την άλλη διοργανώνουν εκδηλώσεις «φιλανθρωπίας» για να βοηθήσουν αναξιοπαθούντες και άστεγους, με χορηγό την τράπεζα που έχει πάρει το σπίτι του άστεγου, βεβαίως- βεβαίως. (!!!)
Η πιο πρόσφατη εκδήλωση και δράση της ΚΕΔΕ με τίτλο: “Όλη η Ελλάδα τρέχει ”, (για ένα πιάτο φαί) σε συνεργασία με τον φορέα “Ολοι Μαζί Μπορούμε” και με την υποστήριξη του ΣΚΑΙ.
Κατά τα άλλα, πρέπει να τρέχουμε, να φυτεύουμε να ανακυκλώνουμε, να μαζέψουμε ρούχα και τρόφιμα για τους «αποίκους» της χώρας, που λέγεται Ελλάδα.
Πόση ευαισθησία και πόση καλοσύνη να αντέξουμε πια ;;
Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η έπαρση και η υποκρισία κάποιων, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ‘’φιλανθρωπία’’ για την προσωπική τους προβολή και όχι μόνο…
Οι μεγάλες υποκρισίες δεν υπάρχουν για να κρύψουμε την ασχήμια και το κακό που έχουμε μέσα μας, αλλά την κενότητά μας. Το πιο δύσκολο πράγμα να κρυφτεί είναι κάτι που δεν υπάρχει.
Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός συγγραφέας & φιλόσοφος
Προκειμένου να γίνει αφέντης, ο πολιτικός προσποιείται τον υπηρέτη.
Σαρλ Ντε Γκωλ, 1890-1970, Γάλλος πρόεδρος
*Ο Γιώργος Αναλυτής είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.
Πηγή
Κατηγορίες:
Σχόλια