Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μύρια ἕπονται!
Ἐδῶ καὶ ἀρκετοὺς μῆνες ἔχει ξεκινήσει μιὰ πολὺ ἀξιέπαινη πρωτοβουλία ἀπὸ Εὐρωπαίους πολίτες εὐαισθητοποιημένους σὲ θέματα προστασίας τῆς φυσικῆς–παραδοσιακῆς οἰκογένειας. Ἡ πρωτοβουλία αὐτὴ συλλέγει ὑπογραφὲς ἀπὸ Εὐρωπαίους πολίτες (18 ἐτῶν καὶ ἄνω) ζητώντας ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ καθορίσει ἐπακριβῶς τοὺς ὅρους «γάμος» καὶ «οἰκογένεια». Αὐτό κρίνεται ἀπαραίτητο, διότι γίνεται προσπάθεια νὰ ἀλλάξει ἡ ἔννοια τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας. Ὡς Ὅμιλος Ἐπιστημόνων «Εὐθύνη»
συνειδητοποιώντας τὴν ἀδήριτη καὶ ἐπιτακτικὴ ἀναγκαιότητα νὰ προστατευθεῖ ἡ φυσικὴ–παραδοσιακὴ οἰκογένεια δραστηριοποιούμαστε γιὰ νὰ ἐνισχύσουμε τὴν ἐν λόγῳ πρωτοβουλία. Ἐπιπλέον θεωροῦμε ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουν οἱ ἀναγνῶστες μας τοὺς λόγους ποὺ τεκμηριώνουν τὴν ἀνησυχία μας γιὰ τὴ σταδιακὴ ἀποδόμηση τῶν ἐννοιῶν «γάμος» καὶ «οἰκογένεια» καὶ τὴ δημιουργία μιᾶς κοινωνίας ὅπου ἡ τρέφουσα, θάλπουσα καὶ παιδαγωγούσα οἰκογενειακὴ ἑστία θὰ ἔχει οὐσιωδῶς ἀλλοιωθεῖ.
Μέχρι πρόσφατα ὁ γάμος εἶχε πέντε προϋποθέσεις:
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας (ὄχι μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας (ὄχι μεταξὺ περισσότερων ἀτόμων, ὄχι πολυγαμία).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἐνηλίκων (ὄχι παιδεραστία).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἀτόμων ποὺ δὲν εἶναι συγγενεῖς μεταξύ τους (ὄχι αἱμομιξία).
Νὰ γίνεται μεταξύ δύο ἀνθρώπων καὶ ὄχι μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ ζώου (ὄχι κτηνοβασία).
Δυστυχῶς αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις σταδιακὰ καταργοῦνται. Ἡ 1η προϋπόθεση ἔχει ἤδη καταργηθεῖ, ἀφοῦ ἐπιτρέπονται πολιτικὲς συμβιώσεις καὶ (σὲ κάποιες χῶρες) πολιτικοὶ «γάμοι» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Ὅσοι ὑποστηρίζουν τὴν ἀναγνώριση τοῦ «γάμου» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου προβάλλουν τὰ ἑξῆς ἐπιχειρήματα:
Εἶναι δικαίωμά μας νὰ ζοῦμε ὅπως θέλουμε.
Αὐτὸς εἶναι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας («γεννηθήκαμε ἔτσι»).
Μεταξὺ δύο ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ὑπάρχουν συναισθήματα.
Ἔχουμε ἰσχυρὴ διαφωνία καὶ γιὰ τὰ τρία αὐτὰ ἐπιχειρήματα. Κατ’ ἀρχὴν εἶναι ἐπιστημονικὰ ἀποδεδειγμένο ὅτι οἱ γενετήσιες σχέσεις μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ἀποτελοῦν μιὰ ἀπὸ τὶς βασικότερες αἰτίες σοβαρῶν ἀσθενειῶν (AIDS, σύφιλη, πρωκτικὸς καρκίνος, καρκίνος τοῦ λαιμοῦ, ἰὸς τοῦ ἀνθρωπίνου ἕρπητος 8, ἡπατίτιδα, ἰὸς τῶν ἀνθρωπίνων θηλωμάτων, βακτηριακὴ κολπίτιδα κ.ἄ.). Ὁ καθένας κάνει ὅ,τι θέλει στὴν προσωπική του ζωή, ἀλλὰ σὲ ἐπίσημο ἐπίπεδο ἡ ἐπιβλαβὴς συμπεριφορὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναχθεῖ σὲ «ἀνθρώπινο δικαίωμα» καὶ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὸ δικαίωμα στὴ στέγη, στὴ μόρφωση, στὴν ὑγεία κτλ. Ἂς σκεφθοῦμε ἕνα παράλληλο παράδειγμα: Κάποιος ἐπιλέγει νὰ κάνει χρήση ἐπιβλαβῶν οὐσιῶν (π.χ. νικοτίνη, ἡρωίνη κτλ.). Ὑπὸ μία ἄποψη εἶναι δικαίωμά του νὰ καταναλώνει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ. Σὲ καμιὰ ὅμως περίπτωση δὲν ἐνδείκνυται νὰ προβληθεῖ καὶ νὰ θεσμοθετηθεῖ ἐπισήμως ὡς «ἀνθρώπινο δικαίωμα» ἡ κατανάλωση ἐπιβλαβῶν οὐσιῶν.
Ὅσον ἀφορᾶ στὸν «σεξουαλικὸ προσανατολισμό», δὲν ὑπάρχει ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη ὅτι εἶναι βιολογικὰ καθορισμένος. Ἀντιθέτως ὑπάρχουν ἀρκετὲς ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ὑποδεικνύουν ὅτι ὁ λεγόμενος «σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς» σὲ μεγάλο βαθμὸ καθορίζεται ἀπὸ κοινωνικοὺς παράγοντες. Αὐτὸ ὅμως εἶναι δευτερεῦον ζήτημα. Κι ἂν ἀκόμη δεχθοῦμε ὅτι ὁ «σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς» πρὸς ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου (ἢ πρὸς παιδιὰ ἢ πρὸς ζῶα) ὀφείλεται σὲ γονιδιακοὺς παράγοντες, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε. Ὅ,τι ὀφείλεται στὰ γονίδια δὲν εἶναι κατ’ ἀνάγκη καλό. Πολλὲς σωματικὲς ἢ ψυχοκοινωνικὲς ἀσθένειες / δυσλειτουργίες καθορίζονται ἀπὸ γονίδια. Π.χ. ἡ ἐπιθετικότητα καὶ ὁ ἀλκοολισμὸς σὲ μεγάλο βαθμὸ ὀφείλονται σὲ γονιδιακὴ δράση σύμφωνα μὲ ἀρκετὲς ἐπιστημονικὲς μελέτες. Μήπως πρέπει νὰ δεχθοῦμε καὶ τὴν ἐπιθετικότητα καὶ τὸν ἀλκοολισμό, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι «γεννιοῦνται ἔτσι»;
Ἀφοῦ ἡ πρώτη προϋπόθεση τοῦ γάμου ἔχει καταργηθεῖ, εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ καταργηθοῦν καὶ οἱ ἄλλες προϋποθέσεις, διότι στηρίζονται ἀκριβῶς στὰ ἴδια ἐπιχειρήματα. Σκεφτεῖτε τὰ ἑξῆς σενάρια:
Τρεῖς ἄνδρες θέλουν νὰ παντρευτοῦν μεταξύ τους.
Δύο γυναῖκες θέλουν καὶ συναινοῦν στὸ νὰ παντρευτοῦν ταυτοχρόνως ἕναν ἄνδρα.
Μιὰ ἑξηντάχρονη γυναίκα θέλει νὰ παντρευτεῖ τὸν τριαντάχρονο γιό της.
Δυὸ ἀδέλφια θέλουν νὰ παντρευτοῦν μεταξύ τους.
Μιὰ γυναίκα θέλει να παντρευτεῖ τὸν σκύλο της.
Ὅλοι ὅσοι ὑποστηρίζουν τέτοιου εἴδους «γάμους» προβάλλουν ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα ποὺ λένε ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου:
Εἶναι δικαίωμά μας νὰ ζοῦμε ὅπως θέλουμε.
Αὐτὸς εἶναι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας («γεννηθήκαμε ἔτσι»).
Ἀγαπιούμαστε, ἔχουμε συναισθήματα.
Μερικοὶ θεωροῦν ὑπερβολὲς τὰ ὅσα γράφουμε καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ φτάσουμε σὲ τέτοιες ἀκραῖες καταστάσεις (ἐπίσημη ἀναγνώριση τοῦ πολυερωτισμοῦ, τῆς αἱμομιξίας ἢ τῆς κτηνοβασίας). Ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι εἶναι τὸ λιγότερο ἀφελὲς τὸ νὰ πιστεύει κανεὶς πὼς τὸ ξήλωμα τῆς φυσικῆς–παραδοσιακῆς οἰκογένειας θὰ σταματήσει ἁπλῶς στὴν ἀναγνώριση τοῦ γάμου μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου καὶ δὲν θὰ προχωρήσει παραπέρα. Ἔχουμε ἰσχυρὲς ἐνδείξεις ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀνησυχοῦμε ὅτι ἡ αἱμομιξία, ἡ παιδεραστία, ὁ πολυερωτισμὸς καὶ ἡ κτηνοβασία ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀναγνωριστοῦν ἐπισήμως. Συγκεκριμένα:
(1) Ὑπάρχουν ὀργανωμένα σύνολα ποὺ προσπαθοῦν παγκοσμίως νὰ νομιμοποιήσουν τὸν πολυερωτισμό, τὴν κτηνοβασία, καὶ τὴν παιδεραστία. Ὅλοι αὐτοὶ ἐπικαλοῦνται τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα ποὺ ἐπικαλοῦνται ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Μὲ δεδομένο ὅτι ἔχει ἤδη ἀναγνωριστεῖ ἡ συμβίωση μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τὰ αἰτήματα τῶν ὁμάδων αὐτῶν φαίνονται «δίκαια» καὶ «σωστά». Χάριν παραδείγματος ἂς ἐξετάσουμε τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν ὁπαδῶν τοῦ πολυερωτισμοῦ: «Γιατὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπεται ὁ γάμος μεταξὺ τριῶν ἀνδρῶν ταυτοχρόνως, ἐφόσον ἔχει ἤδη ἐπιτραπεῖ ὁ γάμος δύο ἀνδρῶν μεταξύ τους; Ἐμεῖς ἔτσι ἐπιλέγουμε νὰ ζοῦμε· γιατὶ ἡ κοινωνία νὰ ἐπεμβαίνει στὶς ἐπιλογές μας; Ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας δὲν εἶναι μονοδιάστατος ἀλλὰ πολυδιάστατος. Γιατὶ νὰ γίνεται διάκριση σὲ βάρος μας ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ σεξουαλικοῦ μας προσανατολισμοῦ; Γιατὶ νὰ θεωρεῖται ὑποχρεωτικὸς ὁ δυαδικὸς χαρακτήρας τοῦ γάμου, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ εἶναι θέμα θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἢ πολιτισμικῶν στερεοτύπων;» Τί ἔχουν νὰ ἀπαντήσουν στὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ οἱ βουλευτὲς ποὺ ἐνέκριναν τὴ συμβίωση μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου; Τίποτα! Οἱ ἴδιοι οἱ βουλευτὲς (καὶ ὄχι μόνο) υἱοθέτησαν ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ τὴν ἰδεολογία περὶ «ἐπιλογῶν», «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ», «στερεοτύπων» κ.ο.κ. Γι’ αὐτὸ ἐκόντες ἢ ἄκοντες θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ἐπισημοποιήσουν καὶ τὸν πολυερωτισμό, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα (αἱμομιξία, κτηνοβασία, παιδεραστία). Ἡ σοφὴ ρήση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἔχει πλήρη ἐφαρμογή: «Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται!»
(2) Στὴ Δανία ἤδη γίνονται πολιτικοὶ γάμοι μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ ζώων! Στὴ Γερμανία λειτουργοῦν μὲ ἔγκριση τοῦ κράτους πάμπολλοι οἶκοι ἀνοχῆς γιὰ κτηνοβάτες! (Σημείωση: Ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε ἐναντίον κάθε εἴδους οἴκου ἀνοχῆς, ὁποιασδήποτε μορφῆς.) Στὴν ἴδια χώρα ὑπάρχει πολιτικὸ κόμμα ποὺ προωθεῖ σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο τὴν κτηνοβασία. Σὲ πολλὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης ἡ παιδεραστία εἶναι ἤδη νόμιμη μέσῳ τῆς μειώσεως τῆς ἡλικίας γιὰ γενετήσια συναίνεση. Στὴν Ἱσπανία ἡ ηλικία συναίνεσης εἶναι μόνο τὰ 12 έτη! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, ἐὰν μιὰ δωδεκάχρονη θεληματικὰ συνάψει γενετήσιες σχέσεις μὲ ἕνα σαραντάχρονο, αὐτὸ δὲν εἶναι παράνομο οὔτε συνιστᾶ παιδεραστία! (Σημειῶστε: Στὴν Ἑλλάδα ἡ ἡλικία συναίνεσης εἶναι μόνο τὰ 15 ἔτη!)
Μερικοὶ ἀντιλέγουν στὶς ἀνησυχίες μας: «Δὲν σημαίνει ὅτι κάτι ποὺ γίνεται στὴ Δανία, θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ γίνει καὶ στὴν Κύπρο ἢ στὴν Ἑλλάδα». Δὲν συμμεριζόμαστε αὐτὴ τὴν ἄποψη. Κατ’ ἀρχὴν ἐφόσον εἴμαστε μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μᾶς ἐνδιαφέρει ὄχι μόνο τί συμβαίνει στὴ χώρα μας ἀλλὰ καὶ τὰ τεκταινόμενα σὲ κάθε χώρα αὐτῆς τῆς κοινοπραξίας κρατῶν. Ἐπιπλέον γνωρίζουμε ὅτι οἱ χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μοιάζουν μὲ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα. Κάτι ποὺ συμβαίνει σὲ μιὰ ἄλλη χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως γρήγορα ἔρχεται καὶ στὴ δική μας χώρα. Ἄλλωστε διάφοροι φορεῖς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως προσπαθοῦν ἔμμεσα ἢ ἄμεσα νὰ ἐπιβάλουν συγκεκριμένες ἰδεολογικὲς ἀντιλήψεις καὶ τὰ ἀντίστοιχά τους νομοθετήματα σὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐπικράτειας.
Γιὰ ὅλους τοὺς πιὸ πάνω λόγους προκύπτει ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ καθοριστεῖ μὲ σαφήνεια ὁ ὅρος γάμος. Κατ’ ἐπέκταση πρέπει νὰ καθοριστεῖ καὶ ὁ ὅρος οἰκογένεια. Διότι ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν «γάμο» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ἀπαιτοῦν νὰ ἐπιτραπεῖ στὰ ἄτομα αὐτὰ (α) νὰ «υἱοθετοῦν» παιδιὰ καὶ (β) νὰ «ἀποκτοῦν» παιδιὰ μέσῳ παρένθετης μητέρας (οἱ συμβιοῦντες ἄνδρες) ἢ μέσῳ δοτοῦ σπέρματος (οἱ συμβιοῦσες γυναίκες).
Τὸ νὰ ἀποξενώνεις προσχεδιασμένα ἕνα παιδὶ ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς του γονεῖς μέσῳ τῶν διαδικασιῶν τῆς παρένθετης μητέρας ἢ τοῦ δοτοῦ σπέρματος συνιστᾶ κατάφωρη παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ. Ἡ σύμβαση τοῦ 1989 γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ ἀναγνωρίζει ὅτι τὸ παιδὶ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ γνωρίζει τοὺς γονεῖς του καὶ νὰ ἀνατρέφεται ἀπὸ αὐτούς (ἄρθρο 7[1]). Ὅσον ἀφορᾶ στὴν «υἱοθεσία» παιδιῶν ἀπὸ συμβιοῦντα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου προβάλλεται συχνὰ τὸ παραπλανητικὸ ἐρώτημα: «Εἶναι καλύτερο τὰ ὀρφανὰ παιδιὰ νὰ μεγαλώνουν σὲ ἱδρύματα;» Ἡ ἀπάντηση μας: Εἶναι εὐθύνη τοῦ κράτους νὰ δώσει τὰ παιδιὰ αὐτὰ γιὰ υἱοθεσία σὲ ἔγγαμα ζεύγη (ἄνδρα+γυναίκα) ἔτσι ὥστε οἱ θετοὶ γονεῖς νὰ προσομοιάζουν πρὸς τοὺς βιολογικοὺς γονεῖς τοῦ ὀρφανοῦ ἢ ἐγκαταλελειμμένου παιδιοῦ.
Προβάλλεται ἐπίσης τὸ ἐξῆς ἐπιχείρημα, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς θεωροῦμε ἐξίσου παραπλανητικό: «Ἐνδέχεται δύο συμβιοῦντα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου νὰ ἀγαποῦν τὸ ὀρφανὸ παιδί». Ἡ ἀπάντησή μας: «Ὅποιος ἀγαπᾶ τὰ παιδιὰ δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ κατάλληλος γιὰ υἱοθεσία. Τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλελειμμένα παιδιὰ φτάνει ποὺ ἀδικήθηκαν μιὰ φορὰ μὲ τὸν θάνατο τῶν βιολογικῶν γονιῶν τους ἢ τὴν ἐγκατάλειψη ἀπὸ αὐτούς. Δὲν πρέπει νὰ ἀδικηθοῦν καὶ δεύτερη φορὰ μὲ τὸ νὰ τοποθετηθοῦν μέσα σὲ ἕνα παρὰ φύση μόρφωμα ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ τὸ ἀποκαλοῦν “οἰκογένεια”. Κάλλιστα μποροῦν νὰ βρεθοῦν ἔγγαμα ζεύγη (ἄνδρας+γυναίκα) ποὺ νὰ ἀγαποῦν τὸ ὀρφανὸ παιδί».
Ὅσον ἀφορᾶ στὰ «συναισθήματα» ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τονίζουμε τὰ ἑξῆς: Ἀκόμη καὶ στὶς περιπτώσεις δύο ἀτόμων διαφορετικοῦ φύλου τὸ κράτος ἀναγνωρίζει γάμο καὶ οἰκογένεια (μὲ ὅλες τὶς δεσμεύσεις καὶ τὰ ὠφελήματα ποὺ ἀπορρέουν) ὄχι γιατὶ ἐνδιαφέρεται νὰ ἐπισημοποιήσει τὰ συναισθήματα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ γάμος μεταξὺ δύο ἀτόμων διαφορετικοῦ φύλου εἶναι τὸ μοναδικὸ ἐχέγγυο γιὰ τὴ γέννηση καὶ τὴ φυσιολογικὴ ἀνατροφὴ παιδιῶν, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ σβήσει ἡ κοινωνία καὶ τὸ ἔθνος. Ἐπειδὴ ὑπάρχουν ἄνδρες ποὺ ἐρωτεύονται μεταξύ τους ἢ γυναῖκες ποὺ πράττουν τὸ ἴδιο ἢ πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἐρωτεύονται ταυτοχρόνως (πολυερωτισμός) ἢ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι ἐρωτευμένοι μὲ τὰ ζῶα τους κτλ., τὸ κράτος δὲν πρέπει νὰ ἀλλάξει τὴν ἔννοια τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, νὰ διαλύσει δηλαδὴ τὸν βασικότερο καὶ ἀρχαιότερο θεσμὸ τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅπως λέει ἡ ἐν λόγῳ πρωτοβουλία, «τὸ κράτος ἀναγνωρίζει τὸν γάμο, ὄχι ἐπειδὴ νοιάζεται γιὰ τὰ συναισθήματα, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ ἀνανέωση τῶν γενεῶν καὶ ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν ἐγγυᾶται τὸ μέλλον τοῦ ἔθνους. Αὐτὸ ἐξηγεῖ τὴ σημασία τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι μιὰ ἁπλὴ σύμβαση ἀλλὰ ἕνας θεσμός. Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ βασικὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας». Προσθέτουμε ὅτι ὁ γάμος ὡς ἕνωση ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας εἶναι καὶ ζήτημα φυσικῆς τάξεως. Ἡ μόνη φυσικὴ οικογένεια εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ πατέρα, μητέρα καὶ παιδιά (τηρουμένων τῶν ἐξαιρέσεων λόγῳ θανάτου, διαζυγίου ἢ ἀκούσιας ἀτεκνίας). Ἐρωτοῦμε: Ἂν εἶναι φυσιολογικὲς οἱ γενετήσιες σχέσεις μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τότε γιατὶ τὰ ἄτομα αὐτὰ δὲν μποροῦν ποτὲ νὰ ἀποκτήσουν παιδιὰ μὲ φυσιολογικὸ τρόπο μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς σχέσεις; Καὶ γιατὶ τὸ παρὰ φύση νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς «γάμος» καὶ «οἰκογένεια»;
Ἡ ἐν λόγῳ πρωτοβουλία ζητᾶ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ υἱοθετήσει τοὺς πιὸ κάτω ὅρους:
Γάμος: μιὰ μόνιμη καὶ πιστὴ ἕνωση ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας μὲ σκοπὸ τὴν ἵδρυση μιᾶς οἰκογένειας
Οἰκογένεια: ἕνας πατέρας, μιὰ μητέρα καὶ τὰ παιδιά τους
Οἰκογενειακὴ σχέση: ἡ ἔννομη σχέση μεταξὺ δύο συζύγων ἢ μεταξὺ ἑνὸς γονέα καὶ ἑνὸς παιδιοῦ.
Ὑπάρχει ἔντονη προσπάθεια νὰ καταργηθοῦν διὰ νόμου οἱ ὅροι «πατέρας» καὶ «μητέρα» σὲ ὅλα τὰ ἔγγραφα καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ τοὺς ὅρους «γονέας 1» καὶ «γονέας 2». Γι’ αὐτὸ εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε τὴν κατάργηση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.
Ἡ προθεσμία συλλογῆς ὑπογραφῶν λήγει στὶς 3 Ἀπριλίου 2017. Μπορεῖτε νὰ συμμετάσχετε στὴν πρωτοβουλία ὑπογράφοντας ἠλεκτρονικῶς στὴν ἱστοσελίδα
http://www.mumdadandkids.eu/el
Εἶναι καλὸ νὰ βοηθήσετε τὰ ἄτομα ποὺ δυσκολεύονται νὰ ὑπογράψουν ἠλεκτρονικῶς. Μπορεῖτε –μὲ τὴ συγκατάθεσή τους– νὰ πάρετε τὰ στοιχεῖα τους καὶ νὰ καταχωρίσετε ἐσεῖς τὴ συμμετοχή τους. Ἀξίζει τὸν κόπο! Ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ ὑπογράψουν ἠλεκτρονικῶς ἂς ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ κάποιο πρόσωπο τοῦ περιβάλλοντός τους. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ μὴν ἀπωλεσθεῖ καμιὰ συμμετοχὴ ἀπὸ αὐτὴ τὴ βαρυσήμαντη πρωτοβουλία. Τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαιτοῦνται εἶναι διαφορετικὰ γιὰ κάθε χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Γιὰ πολίτες κυπριακῆς ὑπηκοότητας ἀπαιτοῦνται ὀνοματεπώνυμο (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ὑπηκοότητα καὶ ἀριθμὸς ταυτότητας ἢ διαβατηρίου. Γιὰ πολίτες ἑλληνικῆς ὑπηκοότητας ἀπαιτοῦνται ὀνοματεπώνυμο (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ὀνοματεπώνυμο πατέρα (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ἡμερομηνία γεννήσεως, ὑπηκοότητα καὶ ἀριθμὸς ταυτότητας ἢ διαβατηρίου.
Σᾶς προτρέπουμε θερμὰ νὰ ὑπογράψετε στὴν πρωτοβουλία αὐτή. Ἐπίσης νὰ κάνετε μιὰ ἐκστρατεία ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς, φίλους καὶ γνωστούς σας, γιὰ νὰ συγκεντρώσετε ὅσες περισσότερες ὑπογραφὲς μπορεῖτε. Εἶναι εὐθύνη μας ἀπέναντι στὰ παιδιά μας καὶ ἀπέναντι στὶς μελλοντικὲς γενιές.
averoph.wordpress.com
Ἁγνότητα – Οἰκογένεια – Ζωὴ
συνειδητοποιώντας τὴν ἀδήριτη καὶ ἐπιτακτικὴ ἀναγκαιότητα νὰ προστατευθεῖ ἡ φυσικὴ–παραδοσιακὴ οἰκογένεια δραστηριοποιούμαστε γιὰ νὰ ἐνισχύσουμε τὴν ἐν λόγῳ πρωτοβουλία. Ἐπιπλέον θεωροῦμε ἀπαραίτητο νὰ γνωρίζουν οἱ ἀναγνῶστες μας τοὺς λόγους ποὺ τεκμηριώνουν τὴν ἀνησυχία μας γιὰ τὴ σταδιακὴ ἀποδόμηση τῶν ἐννοιῶν «γάμος» καὶ «οἰκογένεια» καὶ τὴ δημιουργία μιᾶς κοινωνίας ὅπου ἡ τρέφουσα, θάλπουσα καὶ παιδαγωγούσα οἰκογενειακὴ ἑστία θὰ ἔχει οὐσιωδῶς ἀλλοιωθεῖ.
Μέχρι πρόσφατα ὁ γάμος εἶχε πέντε προϋποθέσεις:
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας (ὄχι μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας (ὄχι μεταξὺ περισσότερων ἀτόμων, ὄχι πολυγαμία).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἐνηλίκων (ὄχι παιδεραστία).
Νὰ γίνεται μεταξὺ ἀτόμων ποὺ δὲν εἶναι συγγενεῖς μεταξύ τους (ὄχι αἱμομιξία).
Νὰ γίνεται μεταξύ δύο ἀνθρώπων καὶ ὄχι μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ ζώου (ὄχι κτηνοβασία).
Δυστυχῶς αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις σταδιακὰ καταργοῦνται. Ἡ 1η προϋπόθεση ἔχει ἤδη καταργηθεῖ, ἀφοῦ ἐπιτρέπονται πολιτικὲς συμβιώσεις καὶ (σὲ κάποιες χῶρες) πολιτικοὶ «γάμοι» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Ὅσοι ὑποστηρίζουν τὴν ἀναγνώριση τοῦ «γάμου» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου προβάλλουν τὰ ἑξῆς ἐπιχειρήματα:
Εἶναι δικαίωμά μας νὰ ζοῦμε ὅπως θέλουμε.
Αὐτὸς εἶναι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας («γεννηθήκαμε ἔτσι»).
Μεταξὺ δύο ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ὑπάρχουν συναισθήματα.
Ἔχουμε ἰσχυρὴ διαφωνία καὶ γιὰ τὰ τρία αὐτὰ ἐπιχειρήματα. Κατ’ ἀρχὴν εἶναι ἐπιστημονικὰ ἀποδεδειγμένο ὅτι οἱ γενετήσιες σχέσεις μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ἀποτελοῦν μιὰ ἀπὸ τὶς βασικότερες αἰτίες σοβαρῶν ἀσθενειῶν (AIDS, σύφιλη, πρωκτικὸς καρκίνος, καρκίνος τοῦ λαιμοῦ, ἰὸς τοῦ ἀνθρωπίνου ἕρπητος 8, ἡπατίτιδα, ἰὸς τῶν ἀνθρωπίνων θηλωμάτων, βακτηριακὴ κολπίτιδα κ.ἄ.). Ὁ καθένας κάνει ὅ,τι θέλει στὴν προσωπική του ζωή, ἀλλὰ σὲ ἐπίσημο ἐπίπεδο ἡ ἐπιβλαβὴς συμπεριφορὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναχθεῖ σὲ «ἀνθρώπινο δικαίωμα» καὶ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὸ δικαίωμα στὴ στέγη, στὴ μόρφωση, στὴν ὑγεία κτλ. Ἂς σκεφθοῦμε ἕνα παράλληλο παράδειγμα: Κάποιος ἐπιλέγει νὰ κάνει χρήση ἐπιβλαβῶν οὐσιῶν (π.χ. νικοτίνη, ἡρωίνη κτλ.). Ὑπὸ μία ἄποψη εἶναι δικαίωμά του νὰ καταναλώνει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ. Σὲ καμιὰ ὅμως περίπτωση δὲν ἐνδείκνυται νὰ προβληθεῖ καὶ νὰ θεσμοθετηθεῖ ἐπισήμως ὡς «ἀνθρώπινο δικαίωμα» ἡ κατανάλωση ἐπιβλαβῶν οὐσιῶν.
Ὅσον ἀφορᾶ στὸν «σεξουαλικὸ προσανατολισμό», δὲν ὑπάρχει ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη ὅτι εἶναι βιολογικὰ καθορισμένος. Ἀντιθέτως ὑπάρχουν ἀρκετὲς ἐπιστημονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ὑποδεικνύουν ὅτι ὁ λεγόμενος «σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς» σὲ μεγάλο βαθμὸ καθορίζεται ἀπὸ κοινωνικοὺς παράγοντες. Αὐτὸ ὅμως εἶναι δευτερεῦον ζήτημα. Κι ἂν ἀκόμη δεχθοῦμε ὅτι ὁ «σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς» πρὸς ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου (ἢ πρὸς παιδιὰ ἢ πρὸς ζῶα) ὀφείλεται σὲ γονιδιακοὺς παράγοντες, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε. Ὅ,τι ὀφείλεται στὰ γονίδια δὲν εἶναι κατ’ ἀνάγκη καλό. Πολλὲς σωματικὲς ἢ ψυχοκοινωνικὲς ἀσθένειες / δυσλειτουργίες καθορίζονται ἀπὸ γονίδια. Π.χ. ἡ ἐπιθετικότητα καὶ ὁ ἀλκοολισμὸς σὲ μεγάλο βαθμὸ ὀφείλονται σὲ γονιδιακὴ δράση σύμφωνα μὲ ἀρκετὲς ἐπιστημονικὲς μελέτες. Μήπως πρέπει νὰ δεχθοῦμε καὶ τὴν ἐπιθετικότητα καὶ τὸν ἀλκοολισμό, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι «γεννιοῦνται ἔτσι»;
Ἀφοῦ ἡ πρώτη προϋπόθεση τοῦ γάμου ἔχει καταργηθεῖ, εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ καταργηθοῦν καὶ οἱ ἄλλες προϋποθέσεις, διότι στηρίζονται ἀκριβῶς στὰ ἴδια ἐπιχειρήματα. Σκεφτεῖτε τὰ ἑξῆς σενάρια:
Τρεῖς ἄνδρες θέλουν νὰ παντρευτοῦν μεταξύ τους.
Δύο γυναῖκες θέλουν καὶ συναινοῦν στὸ νὰ παντρευτοῦν ταυτοχρόνως ἕναν ἄνδρα.
Μιὰ ἑξηντάχρονη γυναίκα θέλει νὰ παντρευτεῖ τὸν τριαντάχρονο γιό της.
Δυὸ ἀδέλφια θέλουν νὰ παντρευτοῦν μεταξύ τους.
Μιὰ γυναίκα θέλει να παντρευτεῖ τὸν σκύλο της.
Ὅλοι ὅσοι ὑποστηρίζουν τέτοιου εἴδους «γάμους» προβάλλουν ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα ποὺ λένε ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου:
Εἶναι δικαίωμά μας νὰ ζοῦμε ὅπως θέλουμε.
Αὐτὸς εἶναι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας («γεννηθήκαμε ἔτσι»).
Ἀγαπιούμαστε, ἔχουμε συναισθήματα.
Μερικοὶ θεωροῦν ὑπερβολὲς τὰ ὅσα γράφουμε καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ φτάσουμε σὲ τέτοιες ἀκραῖες καταστάσεις (ἐπίσημη ἀναγνώριση τοῦ πολυερωτισμοῦ, τῆς αἱμομιξίας ἢ τῆς κτηνοβασίας). Ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι εἶναι τὸ λιγότερο ἀφελὲς τὸ νὰ πιστεύει κανεὶς πὼς τὸ ξήλωμα τῆς φυσικῆς–παραδοσιακῆς οἰκογένειας θὰ σταματήσει ἁπλῶς στὴν ἀναγνώριση τοῦ γάμου μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου καὶ δὲν θὰ προχωρήσει παραπέρα. Ἔχουμε ἰσχυρὲς ἐνδείξεις ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀνησυχοῦμε ὅτι ἡ αἱμομιξία, ἡ παιδεραστία, ὁ πολυερωτισμὸς καὶ ἡ κτηνοβασία ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀναγνωριστοῦν ἐπισήμως. Συγκεκριμένα:
(1) Ὑπάρχουν ὀργανωμένα σύνολα ποὺ προσπαθοῦν παγκοσμίως νὰ νομιμοποιήσουν τὸν πολυερωτισμό, τὴν κτηνοβασία, καὶ τὴν παιδεραστία. Ὅλοι αὐτοὶ ἐπικαλοῦνται τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα ποὺ ἐπικαλοῦνται ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Μὲ δεδομένο ὅτι ἔχει ἤδη ἀναγνωριστεῖ ἡ συμβίωση μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τὰ αἰτήματα τῶν ὁμάδων αὐτῶν φαίνονται «δίκαια» καὶ «σωστά». Χάριν παραδείγματος ἂς ἐξετάσουμε τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν ὁπαδῶν τοῦ πολυερωτισμοῦ: «Γιατὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπεται ὁ γάμος μεταξὺ τριῶν ἀνδρῶν ταυτοχρόνως, ἐφόσον ἔχει ἤδη ἐπιτραπεῖ ὁ γάμος δύο ἀνδρῶν μεταξύ τους; Ἐμεῖς ἔτσι ἐπιλέγουμε νὰ ζοῦμε· γιατὶ ἡ κοινωνία νὰ ἐπεμβαίνει στὶς ἐπιλογές μας; Ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός μας δὲν εἶναι μονοδιάστατος ἀλλὰ πολυδιάστατος. Γιατὶ νὰ γίνεται διάκριση σὲ βάρος μας ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ σεξουαλικοῦ μας προσανατολισμοῦ; Γιατὶ νὰ θεωρεῖται ὑποχρεωτικὸς ὁ δυαδικὸς χαρακτήρας τοῦ γάμου, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ εἶναι θέμα θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἢ πολιτισμικῶν στερεοτύπων;» Τί ἔχουν νὰ ἀπαντήσουν στὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ οἱ βουλευτὲς ποὺ ἐνέκριναν τὴ συμβίωση μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου; Τίποτα! Οἱ ἴδιοι οἱ βουλευτὲς (καὶ ὄχι μόνο) υἱοθέτησαν ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ τὴν ἰδεολογία περὶ «ἐπιλογῶν», «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ», «στερεοτύπων» κ.ο.κ. Γι’ αὐτὸ ἐκόντες ἢ ἄκοντες θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ἐπισημοποιήσουν καὶ τὸν πολυερωτισμό, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα (αἱμομιξία, κτηνοβασία, παιδεραστία). Ἡ σοφὴ ρήση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἔχει πλήρη ἐφαρμογή: «Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται!»
(2) Στὴ Δανία ἤδη γίνονται πολιτικοὶ γάμοι μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ ζώων! Στὴ Γερμανία λειτουργοῦν μὲ ἔγκριση τοῦ κράτους πάμπολλοι οἶκοι ἀνοχῆς γιὰ κτηνοβάτες! (Σημείωση: Ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε ἐναντίον κάθε εἴδους οἴκου ἀνοχῆς, ὁποιασδήποτε μορφῆς.) Στὴν ἴδια χώρα ὑπάρχει πολιτικὸ κόμμα ποὺ προωθεῖ σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο τὴν κτηνοβασία. Σὲ πολλὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης ἡ παιδεραστία εἶναι ἤδη νόμιμη μέσῳ τῆς μειώσεως τῆς ἡλικίας γιὰ γενετήσια συναίνεση. Στὴν Ἱσπανία ἡ ηλικία συναίνεσης εἶναι μόνο τὰ 12 έτη! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, ἐὰν μιὰ δωδεκάχρονη θεληματικὰ συνάψει γενετήσιες σχέσεις μὲ ἕνα σαραντάχρονο, αὐτὸ δὲν εἶναι παράνομο οὔτε συνιστᾶ παιδεραστία! (Σημειῶστε: Στὴν Ἑλλάδα ἡ ἡλικία συναίνεσης εἶναι μόνο τὰ 15 ἔτη!)
Μερικοὶ ἀντιλέγουν στὶς ἀνησυχίες μας: «Δὲν σημαίνει ὅτι κάτι ποὺ γίνεται στὴ Δανία, θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ γίνει καὶ στὴν Κύπρο ἢ στὴν Ἑλλάδα». Δὲν συμμεριζόμαστε αὐτὴ τὴν ἄποψη. Κατ’ ἀρχὴν ἐφόσον εἴμαστε μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μᾶς ἐνδιαφέρει ὄχι μόνο τί συμβαίνει στὴ χώρα μας ἀλλὰ καὶ τὰ τεκταινόμενα σὲ κάθε χώρα αὐτῆς τῆς κοινοπραξίας κρατῶν. Ἐπιπλέον γνωρίζουμε ὅτι οἱ χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μοιάζουν μὲ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα. Κάτι ποὺ συμβαίνει σὲ μιὰ ἄλλη χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως γρήγορα ἔρχεται καὶ στὴ δική μας χώρα. Ἄλλωστε διάφοροι φορεῖς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως προσπαθοῦν ἔμμεσα ἢ ἄμεσα νὰ ἐπιβάλουν συγκεκριμένες ἰδεολογικὲς ἀντιλήψεις καὶ τὰ ἀντίστοιχά τους νομοθετήματα σὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐπικράτειας.
Γιὰ ὅλους τοὺς πιὸ πάνω λόγους προκύπτει ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ καθοριστεῖ μὲ σαφήνεια ὁ ὅρος γάμος. Κατ’ ἐπέκταση πρέπει νὰ καθοριστεῖ καὶ ὁ ὅρος οἰκογένεια. Διότι ὅσοι ὑποστηρίζουν τὸν «γάμο» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου ἀπαιτοῦν νὰ ἐπιτραπεῖ στὰ ἄτομα αὐτὰ (α) νὰ «υἱοθετοῦν» παιδιὰ καὶ (β) νὰ «ἀποκτοῦν» παιδιὰ μέσῳ παρένθετης μητέρας (οἱ συμβιοῦντες ἄνδρες) ἢ μέσῳ δοτοῦ σπέρματος (οἱ συμβιοῦσες γυναίκες).
Τὸ νὰ ἀποξενώνεις προσχεδιασμένα ἕνα παιδὶ ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς του γονεῖς μέσῳ τῶν διαδικασιῶν τῆς παρένθετης μητέρας ἢ τοῦ δοτοῦ σπέρματος συνιστᾶ κατάφωρη παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ. Ἡ σύμβαση τοῦ 1989 γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ ἀναγνωρίζει ὅτι τὸ παιδὶ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ γνωρίζει τοὺς γονεῖς του καὶ νὰ ἀνατρέφεται ἀπὸ αὐτούς (ἄρθρο 7[1]). Ὅσον ἀφορᾶ στὴν «υἱοθεσία» παιδιῶν ἀπὸ συμβιοῦντα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου προβάλλεται συχνὰ τὸ παραπλανητικὸ ἐρώτημα: «Εἶναι καλύτερο τὰ ὀρφανὰ παιδιὰ νὰ μεγαλώνουν σὲ ἱδρύματα;» Ἡ ἀπάντηση μας: Εἶναι εὐθύνη τοῦ κράτους νὰ δώσει τὰ παιδιὰ αὐτὰ γιὰ υἱοθεσία σὲ ἔγγαμα ζεύγη (ἄνδρα+γυναίκα) ἔτσι ὥστε οἱ θετοὶ γονεῖς νὰ προσομοιάζουν πρὸς τοὺς βιολογικοὺς γονεῖς τοῦ ὀρφανοῦ ἢ ἐγκαταλελειμμένου παιδιοῦ.
Προβάλλεται ἐπίσης τὸ ἐξῆς ἐπιχείρημα, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς θεωροῦμε ἐξίσου παραπλανητικό: «Ἐνδέχεται δύο συμβιοῦντα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου νὰ ἀγαποῦν τὸ ὀρφανὸ παιδί». Ἡ ἀπάντησή μας: «Ὅποιος ἀγαπᾶ τὰ παιδιὰ δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ κατάλληλος γιὰ υἱοθεσία. Τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλελειμμένα παιδιὰ φτάνει ποὺ ἀδικήθηκαν μιὰ φορὰ μὲ τὸν θάνατο τῶν βιολογικῶν γονιῶν τους ἢ τὴν ἐγκατάλειψη ἀπὸ αὐτούς. Δὲν πρέπει νὰ ἀδικηθοῦν καὶ δεύτερη φορὰ μὲ τὸ νὰ τοποθετηθοῦν μέσα σὲ ἕνα παρὰ φύση μόρφωμα ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ τὸ ἀποκαλοῦν “οἰκογένεια”. Κάλλιστα μποροῦν νὰ βρεθοῦν ἔγγαμα ζεύγη (ἄνδρας+γυναίκα) ποὺ νὰ ἀγαποῦν τὸ ὀρφανὸ παιδί».
Ὅσον ἀφορᾶ στὰ «συναισθήματα» ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τονίζουμε τὰ ἑξῆς: Ἀκόμη καὶ στὶς περιπτώσεις δύο ἀτόμων διαφορετικοῦ φύλου τὸ κράτος ἀναγνωρίζει γάμο καὶ οἰκογένεια (μὲ ὅλες τὶς δεσμεύσεις καὶ τὰ ὠφελήματα ποὺ ἀπορρέουν) ὄχι γιατὶ ἐνδιαφέρεται νὰ ἐπισημοποιήσει τὰ συναισθήματα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ γάμος μεταξὺ δύο ἀτόμων διαφορετικοῦ φύλου εἶναι τὸ μοναδικὸ ἐχέγγυο γιὰ τὴ γέννηση καὶ τὴ φυσιολογικὴ ἀνατροφὴ παιδιῶν, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ σβήσει ἡ κοινωνία καὶ τὸ ἔθνος. Ἐπειδὴ ὑπάρχουν ἄνδρες ποὺ ἐρωτεύονται μεταξύ τους ἢ γυναῖκες ποὺ πράττουν τὸ ἴδιο ἢ πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἐρωτεύονται ταυτοχρόνως (πολυερωτισμός) ἢ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι ἐρωτευμένοι μὲ τὰ ζῶα τους κτλ., τὸ κράτος δὲν πρέπει νὰ ἀλλάξει τὴν ἔννοια τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, νὰ διαλύσει δηλαδὴ τὸν βασικότερο καὶ ἀρχαιότερο θεσμὸ τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅπως λέει ἡ ἐν λόγῳ πρωτοβουλία, «τὸ κράτος ἀναγνωρίζει τὸν γάμο, ὄχι ἐπειδὴ νοιάζεται γιὰ τὰ συναισθήματα, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ ἀνανέωση τῶν γενεῶν καὶ ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν ἐγγυᾶται τὸ μέλλον τοῦ ἔθνους. Αὐτὸ ἐξηγεῖ τὴ σημασία τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι μιὰ ἁπλὴ σύμβαση ἀλλὰ ἕνας θεσμός. Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ βασικὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας». Προσθέτουμε ὅτι ὁ γάμος ὡς ἕνωση ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας εἶναι καὶ ζήτημα φυσικῆς τάξεως. Ἡ μόνη φυσικὴ οικογένεια εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ πατέρα, μητέρα καὶ παιδιά (τηρουμένων τῶν ἐξαιρέσεων λόγῳ θανάτου, διαζυγίου ἢ ἀκούσιας ἀτεκνίας). Ἐρωτοῦμε: Ἂν εἶναι φυσιολογικὲς οἱ γενετήσιες σχέσεις μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, τότε γιατὶ τὰ ἄτομα αὐτὰ δὲν μποροῦν ποτὲ νὰ ἀποκτήσουν παιδιὰ μὲ φυσιολογικὸ τρόπο μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς σχέσεις; Καὶ γιατὶ τὸ παρὰ φύση νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς «γάμος» καὶ «οἰκογένεια»;
Ἡ ἐν λόγῳ πρωτοβουλία ζητᾶ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ υἱοθετήσει τοὺς πιὸ κάτω ὅρους:
Γάμος: μιὰ μόνιμη καὶ πιστὴ ἕνωση ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας μὲ σκοπὸ τὴν ἵδρυση μιᾶς οἰκογένειας
Οἰκογένεια: ἕνας πατέρας, μιὰ μητέρα καὶ τὰ παιδιά τους
Οἰκογενειακὴ σχέση: ἡ ἔννομη σχέση μεταξὺ δύο συζύγων ἢ μεταξὺ ἑνὸς γονέα καὶ ἑνὸς παιδιοῦ.
Ὑπάρχει ἔντονη προσπάθεια νὰ καταργηθοῦν διὰ νόμου οἱ ὅροι «πατέρας» καὶ «μητέρα» σὲ ὅλα τὰ ἔγγραφα καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ τοὺς ὅρους «γονέας 1» καὶ «γονέας 2». Γι’ αὐτὸ εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε τὴν κατάργηση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.
Ἡ προθεσμία συλλογῆς ὑπογραφῶν λήγει στὶς 3 Ἀπριλίου 2017. Μπορεῖτε νὰ συμμετάσχετε στὴν πρωτοβουλία ὑπογράφοντας ἠλεκτρονικῶς στὴν ἱστοσελίδα
http://www.mumdadandkids.eu/el
Εἶναι καλὸ νὰ βοηθήσετε τὰ ἄτομα ποὺ δυσκολεύονται νὰ ὑπογράψουν ἠλεκτρονικῶς. Μπορεῖτε –μὲ τὴ συγκατάθεσή τους– νὰ πάρετε τὰ στοιχεῖα τους καὶ νὰ καταχωρίσετε ἐσεῖς τὴ συμμετοχή τους. Ἀξίζει τὸν κόπο! Ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ ὑπογράψουν ἠλεκτρονικῶς ἂς ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ κάποιο πρόσωπο τοῦ περιβάλλοντός τους. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ μὴν ἀπωλεσθεῖ καμιὰ συμμετοχὴ ἀπὸ αὐτὴ τὴ βαρυσήμαντη πρωτοβουλία. Τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαιτοῦνται εἶναι διαφορετικὰ γιὰ κάθε χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Γιὰ πολίτες κυπριακῆς ὑπηκοότητας ἀπαιτοῦνται ὀνοματεπώνυμο (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ὑπηκοότητα καὶ ἀριθμὸς ταυτότητας ἢ διαβατηρίου. Γιὰ πολίτες ἑλληνικῆς ὑπηκοότητας ἀπαιτοῦνται ὀνοματεπώνυμο (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ὀνοματεπώνυμο πατέρα (ὅπως ἀναγράφεται στὴν ταυτότητα), ἡμερομηνία γεννήσεως, ὑπηκοότητα καὶ ἀριθμὸς ταυτότητας ἢ διαβατηρίου.
Σᾶς προτρέπουμε θερμὰ νὰ ὑπογράψετε στὴν πρωτοβουλία αὐτή. Ἐπίσης νὰ κάνετε μιὰ ἐκστρατεία ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς, φίλους καὶ γνωστούς σας, γιὰ νὰ συγκεντρώσετε ὅσες περισσότερες ὑπογραφὲς μπορεῖτε. Εἶναι εὐθύνη μας ἀπέναντι στὰ παιδιά μας καὶ ἀπέναντι στὶς μελλοντικὲς γενιές.
averoph.wordpress.com
Ἁγνότητα – Οἰκογένεια – Ζωὴ
Κατηγορίες:
Σχόλια