Μία συνηθισμένη ημέρα στην ιδιωτική TV

Zapping! Κουμπί 1, 2 και 3, σημειώνω στο μυαλό μου για αργότερα, αθλητικά ΕΡΤ1, ειδήσεις ΕΡΤ2, συνέντευξη ΕΡΤ3.

Κουμπί 4, MEGA. Η σύνδεση με το κανάλι αυτό πάντα μου προκαλεί ρίγη συγκίνησης θυμίζοντάς μου τα νιάτα μου, καθώς βλέπω τους αγαπημένους μου ηθοποιούς να παίζουν έχοντας μόλις αποφοιτήσει από τις δραματικές σχολές: “Ευτυχισμένοι μαζί”, “Πενήντα-Πενήντα”, “Βέρα στο δεξί” και άλλα που δεν αναγνωρίζω γιατί ήμουν μικρός τότε.

Κουμπί 5, ΑΝΤ1 και υπέρτιτλος: “Η βαριά βιομηχανία του σινεμά στη χώρα μας: Φεστιβάλ πορνό στο Φάληρο”. Αναστεναγμός ανακούφισης, ο ΑΝΤ1 τουλάχιστον νοιάζεται για την ευρωπαϊκή μας κουλτούρα και μας προφυλάσσει από την επέλαση της ισλαμικού πολιτιστικού σκότους. Δεν προλαβαίνω να συνέλθω και στην οθόνη εμφανίζεται μία λανθάνουσα ντίβα με ένα τεράστιο χρυσό αστακό στο λαιμό και μπόλικη σιλικόνη σε κοινή θέα. Αναρωτιέμαι εάν σεξιστές είναι μόνο κάποια καθυστερημένα αρσενικά ή και κάποιες που τροφοδοτούν αυτή την αντίληψη.

Κουμπί 6, STAR CHANNEL, στριγκάκι πρώτο πλάνο και φωνή από πίσω “οι έλληνες δυσκολεύονται να πάνε διακοπές λόγω ακρίβειας”. Μου θυμίζει τις (θαυμάστριες των Ουκρανών φασιστών) FEMEN και την τακτική τους: “δες βυζί γιατί σε θεωρώ πεινασμένο σεξουαλικά, για να με προσέξεις και να σου περάσω τα μηνύματά μου”.

Κουμπί 7 και το βασίλειο του Δήμου Βερύκιου. Μιλάει με στόμφο, δεν λέει απολύτως τίποτα και αυτό το τίποτα το διανθίζει με ομοφοβικά κηρύγματα ή κατάρες κατά του χαρτοπόλεμου του Ρουβικώνα (προφανώς δεκάδες φορές πιο επικίνδυνου από τις φασιστικές συμμορίες, για την φάρα του). Πάντα τον προσπερνώ χωρίς πολλά–πολλά.

Κουμπί 8, EPSILON. Φουρθιώτης. Ο καλύτερος μάγειρας του ξεκατινιάσματος, της σαχλαμάρας, του τηλεοπτικού δικαστηρίου και των πατερναλιστικών νουθεσιών σε κυβερνήσεις και κόμματα. Δον Κιχώτης αλλά των Monty Pythons... δεν φτάνει όμως ούτε στο μικρό δαχτυλάκι την βασίλισσα της trash TV, Α ν ν ί τα!

Κουμπί 9, SKAI και "Ειδήσεις" πάνω σε υπόβαθρο ...διαφήμισης της Vodafone! Σχολιάζουν, παίρνουν συνεντεύξεις δείχνουν εικόνες και σταθερά το 1/3 (!) της οθόνης αριστερά όπως και η λεζάντα στο κάτω μέρος, έχουν το λογότυπο της εταιρείας. Λεπτομέρειες θα μου πείτε μπροστά στον απίστευτο Πορτοσάλτε (οι φτωχοί είναι “επιδοματούχοι που τον κουδουνάνε”).

Ένα γρήγορο πέρασμα από τα λεγόμενα “μικρά κανάλια” όπου δύο μορφές ξεχωρίζουν, ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος: Ελοχίμ, Νεφελίμ, γνήσια χειρόγραφα του Ιησού Χριστού (!!!), πράσινα βρυ (;) στην υπόγεια Γη, ουρανοξύστες στην πίσω πλευρά της Σελήνης και άλλα προχωρημένα.

Θα μου πείτε, ότι έπεσα στα χειρότερα γιατί ήταν η κακή στιγμή. Δεν νομίζω. Την κάποια “άλλη” στιγμή, η τηλεόραση θα έδειχνε πιθανώς πως μας ξεβλάχεψε ο Κωστόπουλος, “έντιμους πολίτες που διαμαρτύρονται έντονα κατά των λαθρομεταναστών”, διαφημίσεις ενεχυροδανειστών σαν τον Ριχάρδο, ακροδεξιές κορώνες του Καρατζαφέρη και σίγουρα Άδωνη. Δεν θα άλλαζε κάτι στην ουσία.

Πέρα από την αηδία, θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι (ιδίως) για τα ιδιωτικά κανάλια είμαστε απλά (χαμηλού IQ) καταναλωτές και όχι σκεπτόμενοι πολίτες. Γύρισα στα κρατικά και έπεσα στην διαφήμιση της Eurovision. Μία νεαρά η οποία κάνει χαριτομενιές με γκριμάτσες και τραγουδά στα αγγλικά ένα ισοπεδωμένο pop τραγούδι (μυστήριο το γιατί, αλλά αυτή εκπροσωπεί την Πορτογαλική κουλτούρα). Κλείνω το χαζοκούτι, βάζω μουσική, πετάγομαι να αγοράσω μία εφημερίδα για τους ανθρώπους, γυρνώ σπίτι, μπαίνω στο artinews, στο 902.gr και σε άλλα επιλεγμένα sites για επιπλέον ενημέρωση και το βράδυ χώνω την μούρη μου σε ένα βιβλίο. Ναι, εκείνα τα πακέτα από πολλά φύλλα χαρτί, δεμένα όλα μαζί, που μυρίζουν μελάνι (https://el.wikipedia.org/wiki/Τυπογραφία).

Πηγή: artinews.gr