H Βουλή των Μεταμφιεσμένων έχει ψηφίσει διάταξη ότι δεν είναι η Φύση που καθορίζει το φύλο

Το άρθρο 8 κάποιου νόμου

Του Νίκου Καραβέλου*

Το τι είναι εις θέσιν να πράξει κάποιος εντός των ορίων μιας κρεβατοκάμαρας είναι δική του υπόθεση. Στους άλλους δεν πέφτει λόγος. Σεβαστό το δικαίωμα καθενός να απολαμβάνει τις ερωτικές του επιλογές.

Αιώνες τώρα, εκτός κι αν έχουν αλλάξει τα πράγματα στις μέρες μας, η Φύση καθορίζει τη φύση μας. Στον άνθρωπο μεγάλο ρόλο παίζουν και τα βιώματα. Ο τρόπος δηλαδή που το περιβάλλον μας ανατρέφει και μας μορφοποιεί.




Το να κατηγορείται κάποιος για τις περί την ηδονή επιλογές του, είναι αδιανόητο. Όπως και το να καθορίζεται και να εξαρτάται το μέλλον του από τις επιλογές του αυτές. Απαράδεκτος και κατακριτέος κάθε αποκλεισμός ένεκα των επιλογών αυτών, ομοίως και κάθε προώθηση.

Μέχρι εδώ λαμπρά!

Το γελοίο αρχίζει από τη στιγμή που κάποιος κομπορρημονεί για την ερωτική του ταυτότητα. Το να υπερηφανεύεσαι για τη φύση σου είναι το ίδιο ανόητο με το να υπερηφανεύεσαι για την ικανότητά σου να αναπνέεις.

Κωμικός εκείνος που επαίρεται γιατί του αρέσει το αντίθετο φύλο κι όχι γιατί είναι φιλομαθής, ευγενής, επιεικής, ανθρώπινος ή μορφωμένος. Ομοίως φαιδρός κι εκείνος που επαίρεται γιατί έλκεται από το ίδιο φύλο.

Ήδη η Βουλή των Μεταμφιεσμένων έχει ψηφίσει διάταξη ότι δεν είναι η Φύση που καθορίζει το φύλο, αλλά οι προσωπικές επιλογές και ότι έκαστος εξ ημών δύναται ελευθέρως να αυτοπροσδιορίζεται ως αρσενικό, θηλυκό ή ουδέτερο. Αυτή η δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού διατρέχει τη λογική της παγκοσμιοποίησης κατά τρόπο βάναυσο και χυδαίο. Προς συμπλήρωση της βροντώδους αυτής διατάξεως η ίδια Βουλή των Απόκρεω με το άρθρο 8 κάποιου πρόσφατου νόμου, επιτρέπει σε άτομα του ίδιου φύλου να υιοθετούν παιδιά.

Με λίγα λόγια ένα κοινοβούλιο μιας πλειοψηφίας ανοήτων δέχθηκε ότι είναι δυνατόν με νομοσχέδια να νικιέται η Φύση. Τώρα πλέον, επί πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα, η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να υπερηφανεύεται ότι πέραν των αλλων επιτευγμάτων της σε βάρος του ελληνικού λαού, κατόρθωσε να νικήσει και τη Φύση.

Δυστυχώς, τα υπόλοιπα ζώα της Δημιουργίας και ιδιαιτέρως τα παχύδερμα δεν διαθέτουν κοινοβούλια, ώστε να δύνανται κι αυτά με νομοσχέδια να αλλάζουν τις προτιμήσεις τους.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος, όποια σεξουαλική ροπή κι αν έχει, καταλαβαίνει πόσο γελοίος και ανόητος είναι εκείνος που τα βάζει με τη Φύση.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος, ανεξάρτητα αν έλκεται από το άλλο ή το ίδιο φύλο, ξέρει και συνειδητοποιεί ότι ο έρωτας είναι δαίμων, είναι χάρη και ομορφιά, είναι ζωή και πλούτος, είναι όμορφος θάνατος και δεν είναι δυνατόν να ρίχνεται στα κρασπεδόρειθρα, καθώς τα βοθρολύματα και τα βρωμόνερα.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος, ασχέτως σεξουαλικών προτιμήσεων, οφείλει να ξέρει ότι αυτό που τον διακρίνει και τον ολοκληρώνει είναι η παιδεία και η αρετή του. Η ικανότητά του να αγωνίζεται για την ψυχή και το ψωμί του, για τα δικαιώματα του ιδίου και των συνανθρώπων του και όχι για τα «δικαιώματα» των αιδοίων και του πρωκτού.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος κατανοεί ότι πόρρω απέχει η σεξουαλική επιλογή από την οικογένεια που απαντάται κατ’ αναλογία σε όλα τα έμβια όντα και είναι το λίκνο αναπαραγωγής του είδους και ο χώρος ανάπτυξης των νέων σε ασφαλές και υγιές περιβάλλον.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος ξέρει ότι για εκατομμύρια χρόνια η οικογένεια αποτελείται από το αρσενικό και το θηλυκό. Αυτά και μόνο μπορούν να αναπαραχθούν. Και η αναπαραγωγή συνιστά την πεμπτουσία της διαιώνισης του είδους. Το ορμέφυτο που διακρίνει και χαρακτηρίζει όλα τα όντα, από τα ασπόνδυλα μέχρι τον άνθρωπο.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος ξέρει ότι η συνένωση αρσενικού και θηλυκού διαιωνίζει το είδος. Και όχι η συνένωση αρσενικού με αρσενικό και θηλυκού με θηλυκό. Ακόμα και οι αρχέγονες κοινωνίες θέσπιζαν όρους προς εξασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της οικογένειας και, μέσω αυτής, της αναπαραγωγής.

Κάθε έντιμος και λογικός άνθρωπος αναγνωρίζει ότι το μεγάλο ζήτημα της ανατροφής των παιδιών αποτελεί υποχρέωση του πατέρα και της μητέρας. Μάνα, Πατέρας. Γι’ αυτά τα δύο αγαπημένα ονόματα γίνεται η τέχνη και η απώλειά τους γεννάει τις θάλασσες. Το παιδί πρέπει να ζήσει σε περιβάλλον όπου υπάρχει πατέρας και μάνα προκειμένου να ταυτιστεί με το φύλο του.

Οτιδήποτε άλλο συνιστά τουλάχιστον παραλογισμό. Αθλιότητα για την οποία δυστυχώς σιώπησαν οι «σοβαροί» της χώρας μας, όπως και η Εκκλησία της Ελλάδος παρά τη χλιαρή της υποκριτική ανακοίνωση.

Οι καρικατούρες των 161 της Βουλής των Αγραμμάτων που ψήφισαν θετικά, δεν πρόκειται να απασχολήσουν την Ιστορία.

Μένει μόνο αυτό που έλεγε ο καγκελάριος Όττο Φον Βίσμαρκ (1815-1898):

«Οι άνθρωποι δεν πρέπει να «βλέπουν» πώς φτιάχνονται δύο πράγματα, οι νόμοι και τα λουκάνικα».

*Ο Νίκος Καραβέλος είναι Δικηγόρος – Συγγραφέας