Αλβανικά ερωτήματα για την Eurovision- Τυχαία η νίκη του ισραηλινού τραγουδιού;…

«Φεστιβάλ Γιουροβίζιον Πολιτικό Μέσο και όχι μουσικός διαγωνισμός- Τυχαία η νίκη του ισραηλινού τραγουδιού;»


Τις περασμένες δεκαετίες υπό συνθήκες ακραίας απομόνωσης, το φεστιβάλ της Γιουροβίζιον μαζί με το Σαν Ρέμο ήταν μια από τις πιο ευπρόσδεκτες μουσικές εκδηλώσεις, τις παρακολουθούσαμε κλεφτά, γράφει το αλβανικό δημοσίευμα και συνεχίζει:


Μια θυσία (χρόνου) που άξιζε τον κόπο λόγω του ικανοποιητικού επιπέδου αυτής της δραστηριότητας, ένα σκηνικό στο οποίο παρουσιάζονταν πολλοί επιτυχημένοι τραγουδιστές ή ομάδες, που επιβεβαιώνονταν η αξία τους διαχρονικά.


Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 του περασμένου αιώνα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι νικητές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Γιουροβίζιον άφηναν στην μνήμη μας υπέροχα τραγούδια, τα οποία εύκολα έρχονται στη μνήμη μας ακούγοντάς τα μετά από τόσα χρόνια.


«J’aime la vie», «Hold me now», «Ne partez pas sans moi», «Insieme», «Fangad av en stormvind», «Inyour eyes», ήταν μερικά από τα τραγούδια που κέρδισαν, αδιαμφισβήτητα για τη μουσική τους ποιότητα.


Αυτή η καλή παράδοση τελείωσε την τελευταία δεκαετία, με την μετατροπή της σκηνής αυτού του φεστιβάλ σε ένα βάθρο για την παρακολούθηση όλων των ειδών των μηνυμάτων.


Για να μην αναφέρουμε την ψήφο των τραγουδιών, μια ενοχλητική και εγωιστική ιστορία.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της διάσπασης αυτού του φεστιβάλ ήταν το τραγούδι που κέρδισε το 2014.


«Rise Like a Phoenix», τραγουδήθηκε από κάποια Κοντσίτα που εμφανίσθηκε στην οθόνη με μη φυσιολογική εμφάνιση, ούτε γυναίκα ούτε άνδρας!


Αλλά, ας έρθουμε στο φετινό φεστιβάλ, αυτό το Σάββατο.


Παρά τη φαινομενικά διαφανή ψηφοφορία, η επιτυχία του ισραηλινού τραγουδιού είχε ανακοινωθεί επί μέρες, με τη δικαιολογία την 70η επέτειο από τη δημιουργία του σύγχρονου Ισραηλινού κράτους.


Γενικά τα τραγούδια στο σύνολό τους , όπως εμφανίζονται στη σκηνή, έχουν δύο στοιχεία που τα κάνουν ελκυστικά: τη μουσική, τη σκηνική παρουσίαση και τον τραγουδιστή ή τραγουδίστρια.
«Το παιχνίδι»/ Toy, που ερμηνεύθηκε από την Νέττα Μπαρζιλάι, δεν διέθετε αυτές τις δύο ιδιότητες.

Ούτε το μουσικό μέρος του τραγουδιού ήταν κάτι το ιδιαίτερο για να εντυπωσιάσει, ούτε η εμφάνιση της τραγουδίστριας έδωσε κάποιο ‘κλικ’.


Το τραγούδι που κέρδισε αυτή τη διάκριση, θα μπορούσαν να την λάβουν πολλά άλλα τραγούδια που εμφανίσθηκαν στην Γιουροβίζιον.


Τυχαία το ισραηλινό τραγούδι κέρδισε στην επέτειο του Ισραήλ;


Είναι τυχαίο ότι το τραγούδι κέρδισε λίγο μετά την μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ;


Το πιο σημαντικό είναι η σύμπτωση των λόγων της τραγουδίστριας μετά τη νίκη:
«Την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ»;


Δεν είναι αυτό ένα πολιτικό μήνυμα που μεταδίδεται σε παγκόσμια εκδήλωση ενός διαγωνισμού τραγουδιού;


Δεν γνωρίζει η τραγουδίστρια ότι η Ιερουσαλήμ είναι μια περιοχή για την οποία υπάρχει έντονη διαφωνία με τους Παλαιστίνιους των οποίων το ανατολικό τμήμα αποκαλούν πρωτεύουσά τους;
Γιατί δεν έκανε αναφορά στο Τελ Αβίβ, αλλά στην Ιερουσαλήμ;


Είναι τόσο απλοϊκή η νίκη; Είναι αυτό το φεστιβάλ απλοϊκός διαγωνισμός τραγουδιού;



(Στοιχεία από teshesi.com, echedoros-a.gr)