Πώς και γιατί οι παράφρονες ελίτ σχεδιάζουν να επέμβουν στο DNA μας
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΣΦΑΙΡΑΣ ΩΣ ΠΡΟΦΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
©123rf.com
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Με αφορμή ένα δημοσίευμα που αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του γνωστού Bέλγου ανθρωπολόγου, κοινωνιολόγου και οικονομολόγου Paul Jorion το οποίο έχει τεράστια αναγνωσιμότητα και απήχηση σε Ευρώπη και ΗΠΑ και διαμορφώνει απόψεις, σας παραθέτουμε τι σχεδιάζουν οι εκπρόσωποι του παράφρονος στοιχηματικού κεφαλαίου για το ανθρώπινο είδος. Την άποψη του υπογράφοντος το άρθρο Cédric Chevalier, συμμερίζονται δυστυχώς και οι περισσότεροι εκπρόσωποι του διανθρωπισμού ανά την υφήλιο.
Το άρθρο που χρησιμοποίησε ως έρεισμα κάποια λεγόμενα του Zακ Ατταλί, αναφέρει περιληπτικά τα κατωτέρω:
»Το βασικό ερώτημα που θέτει ο Ατταλί είναι: «Είμαι υπεύθυνος για τον κόσμο στον οποίο θα ζουν τα παιδιά μου, όταν θα έχουν την ηλικία που έχω εγώ τώρα;».
»Σύμφωνα με τον Ατταλί, αυτό το θέμα θα πρέπει να μας απασχολεί όλους, δηλαδή οι επιπτώσεις των ενεργειών μας στο μέλλον των παιδιών μας, στο μέλλον του κόσμου στον οποίο θα ζήσουν, και να θέσουμε το θεμελιώδες ερώτημα: «ποιες ενέργειές μου βελτιώνουν τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν οι μελλοντικές γενιές;»
»…Στο έργο του «H Αρχή της ευθύνης» (Le Principe responsabilité σε γαλλική μετάφραση), ο φιλόσοφος Χανς Γιόνας μελέτησε λεπτομερώς τα δύο αρχέτυπα της υπευθυνότητας που επικαλείται ο Ατταλί: τη γονική ευθύνη, και εκείνην ενός αρχηγού κράτους.
»Ο Γιόνας φαντάζεται μια υποθετική κατάσταση κατά την οποία οι εκπρόσωποι της ανθρωπότητας στο μακρινό μέλλον που θα έχουν υποστεί τις συνέπειες των σημερινών ενεργειών μας, θα μας ζητήσουν λογαριασμό σχετικά με το τι κάναμε για να προστατεύσουμε τη βιόσφαιρα του πλανήτη μας.
Οι διαμορφωτές (δηλαδή τα λόμπι των πολυεθνικών εταιρειών) των Eυρωπαϊκών Οδηγιών που αφορούν το περιβάλλον επικαλούνται κατά κόρον το βιβλίο του Χανς Γιόνας «Η αρχή της ευθύνης», επιβάλλοντας την «Αρχή της προληπτικότητας» στα συντάγματα όλων των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταδυναστεύουν το παρόν των ευρωπαϊκών λαών στο όνομα ενός ουτοπικού ―αποκαλυπτικού― μέλλοντος που θα επισυμβεί εάν οι τωρινές γενιές δεν θυσιάσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό μασκαρεύουν έναν ολοκληρωτισμό μιας άλλης μορφής εις όφελος φυσικά των ολιγαρχικών ελίτ οι οποίες εξαιρούνται από κάθε λογής αποανάπτυξη και περιορισμό…
»Στο παρελθόν, ποτέ δεν θα μπορούσα να απειλήσω την ύπαρξη του μακρινού μέλλοντος, ακόμα και αν το ήθελα. Σήμερα οι ενέργειές μου, οι συλλογικές μας ενέργειες, παράγουν αποτελέσματα που επιδρούν στο μακρινό μέλλον, απειλώντας δυνητικά την ύπαρξη των μελλοντικών γενεών της ανθρωπότητας.
»Το κείμενο του Ατταλί έχει το πλεονέκτημα να μας κάνει να αναρωτηθούμε εκ νέου για την ικανότητα (ή την ανικανότητα, σύμφωνα με τα προσωπικά βιωματικά ευρήματά του) να προβληθούμε στο μακροπρόθεσμο μέλλον»…
Η παραποίηση και η χειραγώγηση της πραγματικότητας ως μέσον κατατρομοκράτησης της χριστιανικής δυτικής μεσαίας τάξης
Εν συνεχεία ο αρθρογράφος επινοεί έναν ―κατά την άποψή μας― ανύπαρκτο συνομιλητή, έναν δήθεν μηχανικό συστημάτων ο οποίος ως «ειδήμων» του αποκαλύπτει τη λύση για τη διάσωση της γήινης βιόσφαιρας, θέλοντας έτσι προφανώς να μεταφέρει τα μηνύματα των εντολοδόχων του (;) στο πολυάριθμο αναγνωστικό κοινό του ιστολογίου του Jorion, ώστε αφού του δημιουργήσει ενοχές για την καταναλωτική του συμπεριφορά, να το κάνει να συνηθίσει στις πρακτικές που αναπτύσσονται στη συνέχεια.
Διαβάζουμε λοιπόν παρακάτω:
»Ένας έμπειρος μηχανικός της εταιρείας Thalès, (η οποία παράγει εξοπλισμό για δορυφόρους και διαστημικά λεωφορεία), μου ανέφερε πρόσφατα τον προβληματισμό του για το μακρινό μέλλον.
»Σύμφωνα με προσωπικές του έρευνες, δεν υπάρχει τεχνικό εμπόδιο για να τεθούν στο μέλλον διαστημικές αποικίες σε τροχιά. Λιγότερο βέβαιος για τον αποικισμό εξωπλανητών, αναγνωρίζει ότι οι συνθήκες τους μπορεί να μην ταιριάζουν στην ανθρώπινη φυσιολογία. Είναι όμως θεωρητικά εφικτό να ελέγχουμε όλες τις παραμέτρους του οικοσυστήματος ενός τροχιακού σταθμού (για παράδειγμα, μπορούμε να αναπαράγουμε την επίγεια βαρύτητα, απλώς με κατάλληλη περιστροφή του σταθμού).
Φανταστική απεικόνιση τροχιακού σταθμού ή αλλιώς κυλίνδρου O’Neill. Πρόκειται για θεωρητικό σχέδιο διαστημικής αποικίας που προτάθηκε από τον Αμερικανό φυσικό Gerard O’Neill στο βιβλίο του «Οι πόλεις του διαστήματος» (1978), και ο οποίος υποτίθεται ότι θα επιτρέπει την πραγματοποίηση διαστημικών προγραμμάτων μεγάλης διάρκειας
»Τον ρώτησα: για ποιο λόγο να το κάνουμε αυτό; Γιατί στο διηνεκές να μην περιοριστούμε αυστηρά σε 10 δισεκατομμύρια πάνω στη Γη, μέσω μιας «ισχυρής» βιώσιμης ανάπτυξης;
»Μου απάντησε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο επειδή έχουμε κατακτητικό και εποικιστικό πνεύμα, έχουμε πνεύμα αχαλίνωτης περιέργειας. Θέλουμε να αποικίσουμε το διάστημα, το συντομότερο δυνατό»…
Προσέξτε τα μηνύματα που περνάει ο αρθρογράφος και πώς μεταθέτει το πρόβλημα. Με την παρούσα διεθνή οικονομική επιβράδυνση και ειδικά τα προβλήματα της Γαλλίας (σημ.: το ιστολόγιο είναι κυρίως γαλλόφωνο) ποιος μέσος πολίτης νοιάζεται για τον εποικισμό και μάλιστα άμεσο, του διαστήματος; Πραγματικά κανένας!
Τώρα όμως οι εντολοδόχοι του αρθρογράφου αλλάζουν το τροπάριο της βιώσιμης ανάπτυξης επειδή δεν έχει πιάσει, παρά τις κοπιώδεις τους προσπάθειες, και το γυρνάνε στην σωτηριολογία! Γι’ αυτό, το συγκεκριμένο άρθρο είναι πολύ σημαντικό καθώς σηματοδοτεί μια νέα στροφή για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, αποκαλύπτοντάς μας εν συνεχεία ότι:
»…Θα χρειαστούν χιλιάδες χρόνια για να πετύχει η ανθρωπότητα ένα διαστημικό πρόγραμμα εποικισμού […]
»Του ανταπάντησα ότι η υλοποίηση αυτού του έργου θα απαιτήσει το ανθρώπινο είδος να είναι σε θέση να προβάλλει τον εαυτό του σε ένα μακρινό μέλλον. Πρέπει να κινητοποιηθούν εκατομμύρια άνθρωποι, να εξευρεθούν δισεκατομμύρια δολάρια και ώρες επί χιλιάδες χρόνια».
Συνεχίζοντας, ρίχνει δήθεν …δημοκρατική στάχτη στα μάτια της… πλειοψηφίας (που είμαστε εμείς οι αναγνώστες του άρθρου):
»Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας. Ψυχολογικά πειράματα όμως που έχουν γίνει επιβεβαιώνουν την ανικανότητα των ατόμων να θυσιάσουν το βραχυπρόθεσμο, έναντι του μακροπρόθεσμου κέρδους.
»Το κλασικό επιχείρημα των οικολόγων που μας καλούν να «σκεφτούμε τα εγγόνια μας και να συμμετάσχουμε στην περιβαλλοντική δράση» είναι αναποτελεσματικό. Γιατί μακροπρόθεσμα, ακόμη και οι απόγονοί μας θα μας φαίνονται τελείως ξένοι, γεγονός που δεν προκαλεί καμία ηθική πίεση στις τρέχουσες δράσεις μας.
»Με την απαράδεκτη έλλειψη πρόβλεψης του μέλλοντος που έχουμε, είναι αδύνατον να να διασχίσουμε τα απώτατα διαστημικά σύνορα.
»Η αύξηση της ικανότητάς μας να ενσωματώσουμε το μέλλον στη λειτουργία μας είναι λοιπόν απαραίτητη. Πώς αλλιώς θα φανταστούμε επαρκείς «μεταθανάτιες» ανταμοιβές, είτε όσον αφορά τον αποικισμό του διαστήματος, είτε μια διαβίωση σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας;»
Εδώ δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε την οζώδη προσπάθεια με την οποία επιχειρείται η μετατόπιση του πολιτικού ζητήματος της κατάχρησης εξουσίας εκ μέρους της παγκόσμιας διακυβέρνησης: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει εποικισμός του διαστήματος, είτε διαβίωση σε τροχιακό σταθμό. Μπορούμε μια χαρά να παραμείνουμε εν αρμονία στον πλανήτη Γη εφ’ όσον εφαρμοστούν άλλες πολιτικές και δεχτούν οι κατέχοντες να χάσουν σημαντικό μέρος απ’ αυτά που κατέχουν.
Επειδή όμως η παγκόσμια ιστορία έχει καταδείξει ότι οι ολιγαρχικές μειοψηφίες δεν έχουν δεχτεί ποτέ να μοιραστούν το παραμικρό με τις πλειοψηφίες, η λύση ήταν πάντα ο πόλεμος. Ή εσείς ή εμείς.
Όπως θα δούμε σε παρακάτω γράφημα, επειδή οι πόλεμοι κοστίζουν σ’ αυτούς που τους κάνουν, πριν απ’ αυτούς εφαρμόζονται άλλα, λιγότερο δαπανηρά μέσα. Δεν πρόκειται λοιπόν παρά για ένα ακόμα εφεύρημα που έχει επιστρατευτεί προκειμένου να κατατρομοκρατηθεί η δυτική χριστιανική μεσαία τάξη και να πειστεί να αποχωριστεί δια παντός ένα αποδεκτό βιοτικό επίπεδο.
Η επέμβαση στο DNA ως αναγκαίο κακό
Και πράγματι ο αρθρογράφος μας αποκαλύπτει το ζητούμενο:
»…Πώς θα δημιουργηθούν πολίτες που θα ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της βιόσφαιρας; […] Πώς θα συμφωνήσουν να ζουν και να εργάζονται σήμερα με τέτοιον τρόπο, ώστε διαστημόπλοια να απογειωθούν σε 5.000 χρόνια, ή η βιόσφαιρα να εξακολουθεί να είναι βιώσιμη επί τουλάχιστον 5.000 χρόνια; Αναρωτιέστε με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό; Θα σας πω:
»[…] Η λύση είναι να «κατασκευαστούν» τέτοιοι πολίτες μέσω της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση είναι ένα είδος «λογισμικού» για το ανθρώπινο είδος (χρησιμοποιώντας όρους πληροφορικής).
»Στη συνέχεια εγώ προσέθεσα, ―δεν σχολιάζω εδώ την ηθική υπόσταση τέτοιων πράξεων― ότι θα μπορούσαμε επίσης να «κατασκευάσουμε» πολίτες μέσω της γενετικής.
»Κάποια ψυχολογικά πειράματα έχουν αποδείξει ότι οι άνθρωποι διαφέρουν γενετικά ως προς την ικανότητά τους να αναβάλλουν μια ανταμοιβή και να αντέξουν σωματικές τιμωρίες. Η λύση σ’ αυτή την περίπτωση είναι να «πειράξουμε» το hardware, δηλαδή τον ίδιο τον «υπολογιστή» που είναι ο άνθρωπος.
Επιστράτευση διαλογισμού και φαρμάκων για να μας πείσουν
»Ο διαλογισμός, ως ενδιάμεση λύση («λογισμικό» ― «software» που δρα σε βάθος στον υπολογιστή, δηλαδή κυρίως την καλωδίωση του εγκεφάλου και στην ορμονική ρύθμιση), θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει πολίτες που να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τις παρορμήσεις τους, να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους το μακροπρόθεσμο μέλλον και να είναι μέρος ενός ιστορικού «ευρύτερου όλου», προς όφελος της Ανθρωπότητας και της Βιόσφαιρας».
Πάλι ο γνωστός Ανθρωπισμός, στο όνομα του οποίου έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας!
Όσο για τη βιόσφαιρα, είναι γνωστό το colpo grosso της δήθεν υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Γη μας έχει περάσει περιόδους παγετώνων και υπερθέρμανσης, κατακλυσμούς, καθώς και αντιστροφή των πόλων της [2] ―γεωγραφικών και μαγνητικών― αρκετές φορές στο παρελθόν, χωρίς να ήταν υπεύθυνη η ανθρώπινη δραστηριότητα και χωρίς να καταστραφεί ο πλανήτης.
Ο διαλογισμός λοιπόν από μόνος του σαν μέσο ελέγχου των παρορμήσεων δεν είναι αρκετός. Πρέπει να πάρουμε και φάρμακα! Και εννοείται, γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του έχει ο αρθρογράφος την έρημη την ηθική διάσταση… Διαβάζουμε αμέσως μετά:
»Μια άλλη λύση που μπορούμε να προσθέσουμε ―και πάλι χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν την ηθική διάσταση― είναι τα κατάλληλα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν τους πολίτες και τους ηγέτες να σκέφτονται καλύτερα με όρους του μέλλοντος (εξουδετερώνοντας προσωρινά τις βραχυπρόθεσμες παρορμήσεις τους)»…
Νέα θρησκεία σωτηριολογίας και τα μιμίδιά της ante portas
»Τέλος, γενικεύοντας την επιλογή της εκπαίδευσης, μπορεί κανείς να φανταστεί οποιοδήποτε πολιτιστικό εργαλείο (για παράδειγμα μια ΝΕΑ θρησκεία, κατά τον Christian de Duve, Νόμπελ ιατρικής Βελγίου) που θα μπορούσε να δημιουργήσει κατάλληλα μιμίδια [3] και τη διάδοσή τους στην ανθρώπινη νοόσφαιρα, ούτως ώστε οι ατομικές και κοινωνικές αξίες να ευθυγραμμίζονται με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ανθρωπότητας.
Στο εγγύς μέλλον της πανθρησκείας που φαντάζονται οι παγκοσμιοποιητές, οι άγιες μέρες όλων των θρησκειών θα γιορτάζονται ταυτόχρονα. Αυτό θα επιφέρει τη συγκέντρωση και εναποθήκευση των πνευματικών πόρων, κοινή πνευματική προσπάθεια, καθώς και ταυτόχρονη πνευματική επίκληση. Γίνεται αντιληπτό πόσο τεράστια είναι η δυναμικότητα ενός τέτοιου γεγονότος
» […] Πώς θα ενσωματώσουμε όμως στον Άνθρωπο έννοιες που αφορούν το μέλλον, χωρίς να στερήσουμε την τωρινή του ύπαρξη; Μήπως πράγματι είμαστε προορισμένοι να ζούμε μόνο στο παρόν;
»Αν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο, πώς να εξηγήσουμε την κατασκευή των πυραμίδων, τη μουμιοποίηση, τις θαρραλέες πράξεις αυτοκτονίας που έχουν γίνει όλες τις εποχές της ανθρωπότητας, τις θυσίες της Αντίστασης, και τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους για ένα πιο ευτυχισμένο μέλλον;
»Δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το παράδοξο, παρά μόνο αναγνωρίζοντας την ύπαρξη βασικών ανθρώπινων συναισθημάτων που σχετίζονται με την επιθυμία της αιωνιότητας και την επιθυμία για αθανασία και δόξα […]
»Δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε αυτές τις επιθυμίες, έτσι ώστε να μπορούν να εκφραστούν αποτελεσματικά για μακροχρόνιο όφελος»; […]
Αποπληθυσμός και αποανάπτυξη για όλους ή για κανέναν
Διαβάζοντας όλα τα ανωτέρω, αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη επικινδυνότητα τέτοιων δημοσιευμάτων. Οι παγκόσμια υπερκυβέρνηση επιχειρεί λυσσαλέα με άρθρα στον παγκόσμιο Τύπο να πείσει το κοινό (και πρώτο πρώτο το ευρω-ατλαντικό) ότι προκειμένου να σωθεί η βιόσφαιρα, ο πολίτης πρέπει να απεμπολίσει το αποδεκτό επίπεδο διαβίωσής του, να ξεχάσει τις δημοκρατικές διαδικασίες (οι οποίες έτσι κι αλλιώς ακόμα και στις «κυρίαρχες» χώρες τηρούνται πλημμελώς, ενώ στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτες), στο όνομα της …αθάνατης δόξας του και αποφαίνεται ότι ο πολίτης πρέπει να αφιερώσει τη ζωή του σε ένα πιο ευτυχισμένο …μέλλον!
Κάτι σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό δηλαδή, από τον οποίο όμως εξαιρούντο τα υψηλόβαθμα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος…
Βεβαίως και το κύριο χαρακτηριστικό των κανόνων λειτουργίας της βιόσφαιρας είναι ότι αποτελούμε μια «ενότητα», ένα «όλον» με άλλα είδη ζώων, φυτών και ορυκτών. Αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα ονομάζεται «βιοποικιλότητα» και συνιστά τη κινητήριο δύναμη που διέπει τη διατήρηση του εύθραυστου ζωτικού χώρου μας στον πλανήτη Γη.
Η εξίσωση είναι απλή: όσο διατηρείται η βιοποικιλότητα, τόσο θα διατηρείται και το ανθρώπινο είδος. Προς το παρόν όμως, σύμφωνα με επιστάμενες μελέτες το ισοζύγιο για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας είναι αρνητικό.
Οι άνθρωποι σήμερα καταναλώνουν 1,6 φορές τις γήινες δυνατότητες, με άλλα λόγια, καταναλώνουμε αφενός μεν το οικοσύστημα, αλλά και όσα το αναδημιουργούν. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι για να διατηρηθεί η βιωσιμότητα της βιόσφαιρας, πρέπει να καταναλώνουμε τους γήινους πόρους με τρόπο έτσι ώστε να μας φτάνουν για ένα χρόνο, εμείς ήδη τον Αύγουστο έχουμε καταναλώσει όλους τους διαθέσιμους πόρους! Και πώς εξακολουθούμε να υπάρχουμε; Βάζουμε διαρκώς «χέρι» στους πόρους των επόμενων ετών…
Γράφημα – επεξεργασία στοιχείων: «Απεροπία». Στοιχεία: The World Watch Institute, Population Control Summit, The Guardian, Financial Times
Η αναλογία 1,6: 1 πρέπει να περάσει στο 0.9:1, δηλαδή να αρχίσουμε να καταναλώνουμε άμεσα σημαντικά λιγότερους από τους διαθέσιμους πόρους, αλλιώς θα επέλθει η εξαφάνιση όλων των ειδών, γι’ αυτό και κόπτονται οι υπερελίτ .
Ναι, η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού, η επιβράδυνση των δραστηριοτήτων, ο περιορισμός της κατανάλωσης και η ευημερία χωρίς ανάπτυξη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ είναι η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα. Οι ήδη υπάρχουσες τεχνολογίες είναι απολύτως επαρκείς και αποτελεσματικές για να επιτευχθεί αυτή η μείωση, χωρίς να βλαφθεί η αποδεκτή ποιότητα ζωής.
Σε ότι όμως αφορά τις συνθήκες διαβίωσης κάποιων ατόμων που κατέχουν πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου, θα πρέπει κι αυτές να ξεχάσουν για πάντα τις τρομερές σπατάλες τις οποίες οι ίδιες πράττουν και να ευθυγραμμιστούν με όλους τους άλλους. Να ξεχάσουν «τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους»!
Το αίνιγμα που δημιουργείται όμως σε σχέση με την υποκινούμενη μετανάστευση είναι τί θα απογίνουν στην Ευρώπη οι επελαύνοντες ―κυρίως μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα― καρπεροί μετανάστες;
Προφανώς μαζί με τα ξερά (Ευρωπαίοι χριστιανοί) θα καούν και τα χλωρά (μετανάστες μουσουλμάνοι) προκειμένου στο τέλος να μειωθεί ο πληθυσμός.
Μένει να δούμε ποιες πολιτικές σοκ θα εφαρμοστούν στην Κίνα, στην Ινδία, στην Βραζιλία, στην Ινδονησία, στo Πακιστάν, στη Νιγηρία, στo Μπαγκλαντές, στo Μεξικό, στις Φιλιππίνες κλπ των οποίων ο πληθυσμός αυξάνεται ραγδαία αντί να μειώνεται…
Η σχέση των μετανθρωπιστών με τις πρόσθετες διαστάσεις του χώρου και τον γνωστικισμό
Εκφράζουμε σοβαρές αμφιβολίες για την ηθική αξία ενός διαστημικού «εποικιστικού» εγχειρήματος. Γιατί το ανθρώπινο είδος πρέπει υποχρεωτικά να επιβιώσει στο διηνεκές και μάλιστα να εποικίσει και άλλους πλανήτες; Αυτή η κοσμοθεώρηση είναι πολύ υβριστική και ανθρωπική.
Μια τέτοια θεώρηση παραπέμπει ευθέως στην γνωστική θέαση του Κόσμου κατά την οποία ο πλανήτης μας είναι ένας κόσμος που βασανίζεται από τον κακό θεό Ιανταλμπαώθ και τους Άρχοντες που μας κρατούν αιχμαλώτους, ενώ ο άνθρωπος είναι ξένος πάνω στη Γη, έχει θεϊκή σπίθα, διότι προέρχεται από το Πλήρωμα και εκεί πρέπει να ξαναγυρίσει οδηγούμενος από κάποιους εκλεκτούς που κατέχουν τη γνώση.
Αλλά όπως όλες οι σωτηριολογικές θεωρίες, έτσι και η ―δήθεν― σωτηρία της μακρινής μελλοντικής ανθρωπότητας δεν είναι παρά άλλο ένα προκάλυμμα ολοκληρωτισμού, δεδομένου ότι οι εκλεκτοί που θέλουν να την εφαρμόσουν, ουδαμώς ενδιαφέρονται για τους συνανθρώπους τους.
Η επιδίωξη της γενετικής επέμβασης στον άνθρωπο και της διαφυγής σε άλλο σύμπαν οφείλεται στο γεγονός ότι οι υπερελίτ γνωρίζουν την ύπαρξη της τέταρτης χωρικής διάστασης του σύμπαντός μας την οποία αντιλαμβανόμαστε ως χρόνο, των ανώτερων διαστάσεων πέραν της τέταρτης, των παράλληλων συμπάντων – φυσαλίδων και της πιθανότητας η πραγματικότητά μας να είναι ολογραφική.
Όλα αυτά επιθυμούν διακαώς να προσεγγίσουν οι υπερελίτ προκειμένου:
να ανακαλύψουν ποια είναι επιτέλους η φύση της πραγματικότητας (πειράματα CERN, Fermi lab κλπ).
να υποδουλώσουν ή να εξαλείψουν τελείως τον Homo Sapiens
να έχουν διαφυγή σε περίπτωση τεράστιας κοσμολογικής καταστροφής.
Τα άνομα σχέδια της παγκόσμιας υπερκυβέρνησης
Εννοείται ότι πέραν του περιβαλλοντικού προβλήματος πρόκειται για ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα. Οι έχοντες και κατέχοντες αυτού του κόσμου δεν ομολογούν την αλήθεια όταν αναφέρονται στο …διαλογισμό, στα φάρμακα, και στη τροποποίηση του DNA, τα οποία στην πραγματικότητα στοχεύουν στο να καταστήσουν τους πληθυσμούς πειθήνιους, καθ’ ότι η εξολόθρευση τόσων δισεκατομμυρίων «πλεοναζόντων» δεν είναι εύκολη υπόθεση χωρίς να βλαφθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Πιστεύουν δε ότι επειδή όλα αυτά είναι κουραστικά και πολυδάπανα, μια είναι η λύση για να ξεφορτωθούν άπαξ και δια παντός τον Sapiens: να επιτευχθεί η προσέγγιση της τέταρτης διάστασης του χώρου ή των παράλληλων συμπάντων με τεχνολογικά μέσα, με την μετατροπή του Sapiens σε άλλη ―μη ανθρώπινη― οντότητα.
Το ον αυτό θα είναι ενδεχομένως αθάνατο, θα υπερισχύει των ανθρωπίνων μαζών, δεν θα έχει ανάγκη από τα περίφημα εργατικά χέρια τους, ούτε από την άντληση …υπεραξίας απ’ αυτά, καθ’ ότι η φυσιολογία του δεν θα είναι πλέον βιολογική, αλλά βιονική.
Είναι ευνόητο ότι η τεχνητή νοημοσύνη, εάν και εφ’ όσον ποτέ ξεπεράσει το επίπεδο του ανθρώπου, προκειμένου να προστατευτεί απ’ αυτόν θα επιχειρήσει να τον αφανίσει
Και ένας βιονικός οργανισμός, μια τεχνητή νοημοσύνη, μια «μοναδικότητα» ―singularity― δεν έχει ανάγκη από το οικοσύστημα της Γης, από τροφή, ψυχαγωγία, κοινωνία κλπ, δεν έχει ανάγκη από δούλους τους οποίους θα εκμεταλλεύεται οικονομικά, ανάγκη έχει μόνο από ενέργεια και να μην κινδυνεύει η ύπαρξή της από επιθέσεις εναντίον της.
Μ’ άλλα λόγια μια τέτοια ύπαρξη θα είναι αυτάρκης και πανίσχυρη, μπορεί να ζει σε έναν τροχιακό σταθμό ή σε άλλους αφιλόξενους πλανήτες, θα πρέπει όμως να απαλλαγεί οριστικά από τους ανθρώπους – δημιουργούς της γιατί είναι οι μόνοι που θα μπορούν να την απενεργοποιήσουν. Κι αυτό όπως λέει και ο κύριος Κουρτσβέιλ, διευθυντής μηχανικής της Google, η «Μοναδικότητα» δεν θέλει καθόλου να της συμβεί.
Aλλά μέχρι η τεχνητή νοημοσύνη να πάρει το πάνω χέρι, οι εκπρόσωποι της Νέας Τάξης Πραγμάτων μετά την εξάλειψη του αντίπαλου δέους (της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δηλαδή), και στα πλαίσια της Ατζέντας 2030 είναι υποχρεωμένοι να επινοούν διαρκώς νέους μπαμπούλες.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η κατατρομοκράτηση των δυτικών κυρίως ευρωπαϊκών χριστιανικών πληθυσμών από φανατικούς ισλαμιστές με την έντεχνη παρακίνηση των τελευταίων από παρακρατικές μυστικές ομάδες, να πραγματοποιούν αυτοκτονικές πράξεις βίας εναντίον αστικών πληθυσμών, προκειμένου να «μαντρωθούν» τα δυτικά πρόβατα στο μαντρί και να δημιουργηθεί χάος.
Τώρα αρχίζει πλέον και η επιχείρηση πειθούς τους ότι πρέπει να πεινάσουν, να κρυώσουν, και εν γένει να περιοριστούν στα ελάχιστα, προκειμένου στο απώτερο μέλλον η ανθρωπότητα να πραγματοποιήσει …διαστημική εποποιΐα! Προετοιμαστείτε καταλλήλως γιατί η σύγκρουση θα είναι εκκωφαντική…
Πηγές:
Blog Paul JorionEυημερία χωρίς ανάπτυξη, Θεόδωρος Λιανός, εκδ. Gutenberg, 2016
Towards a Physical Internet: Meeting the Global Logistics Sustainability, Benoit Montreuil, Canada Research Chair in Enterprise Engineering, Research Center on Enterprise Networks, Logistics and Transportation/ Université Laval, Québec
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Χανς Γιόνας: Αμερικανο-Εβραίος φιλόσοφος και συγγραφέας γεννημένος στη Γερμανία. Με αφορμή το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί, στο βιβλίο του «Η έννοια του Θεού μετά το Άουσβιτς» διατυπώνει την υπόθεση ότι εφ’ όσον ο Θεός δεν κατάφερε μέχρι τώρα να αποτρέψει τις κτηνωδίες των ανθρώπων και εν γένει το κακό επί της Γης, είναι ένας αδύναμος Θεός που έχει ανάγκη από τη βοήθεια των ανθρώπων, καθώς «η αποδοχή εκ μέρους του της ανθρώπινης ελευθερίας σημαίνει και την παραίτησή του από τη δύναμη». Η ορθόδοξη χριστιανική πίστη δεν σημερίζεται φυσικά τις παραπάνω θεωρίες του φιλοσόφου το όνομα του οποίου επικαλείται ο συγγραφέας του άρθρου, καθ’ ότι ο Γιόνας αναφέρεται ―κατά την άποψή μας εκ του πονηρού― στην καθυπόταξη του κτιστού κόσμου, ενώ η παντοδυναμία του Θεού φανερώνεται στην καθυπόταξη της Άπειρης δύναμης και όχι του κτιστού κόσμου.
Αντιστροφή πόλων: Σχετικά με την γεωγραφική αντιστροφή ο Ηρόδοτος στο βιβλίο του «Ευτέρπη» (κεφ 142) κάνει μια αναφορά για τους βασιλιάδες της Αιγύπτου σε μια περίοδο 11.340 χρόνων από τον πρώτο ως και την εποχή που βρισκόταν ο ίδιος, αναφέροντας τα εξής: «Κατά το χρονικό, λοιπόν, τούτο διάστημα, έλεγαν, ότι ο ήλιος ανέτειλε τέσσερις φορές έξω από την συνηθισμένη θέση του, δηλαδή εκεί που βασιλεύει, από εκεί έλεγαν, ότι ανέτειλε δυο φορές και εκεί που ανατέλει σήμερα, εκεί έλεγαν, ότι έδυσε δύο φορές. Κατά την περίοδο αυτή τίποτε δεν άλλαξε στην Αίγυπτο, ούτε από αυτά που δίνει η γη, ούτε από αυτά που δίνει ο ποταμός στους κατοίκους, ούτε νόσους, ούτε θανάτους».
Όσον αφορά τη μαγνητική αντιστροφή των πόλων αυτή οφείλεται στη διαφορά περιστροφής των εξωτερικών στερεών στρωμάτων του φλοιού της Γης με τα εσωτερικά τα οποία κινούνται ταχύτερα του φλοιού. Σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις μαγνητικές αντιστροφές πόλων έχουν συμβεί πολλές φορές κατά τα προηγούμενα 400 εκατομμύρια χρόνια εκ των οποίων, η τελευταία έγινε πριν 800.000 χρόνια!
Μιμίδια:Όρος που εισήγαγε το 1976 ο άθεος Βρετανός ηθολόγος, εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας Ρίτσαρντ Ντώκινς στο βιβλίο του «Το εγωιστικό γονίδιο». Τα μιμίδια αποτελούν θεμελιώδεις μονάδες-φορείς πολιτισμικής κληρονομιάς (τραγούδια, τρόποι συμπεριφοράς, μόδα, επιστημονικές ιδέες, θρησκευτικές πεποιθήσεις/δοξασίες, κτλ), οι οποίες μεταδίδονται από το ένα άτομο στο άλλο.
[4] «Population Crash: prospects for famine in the twentieth-first century» (2010), «The limits to Growth» (1972), Shade C & Pimental D, Meadows, D.H. Randers j & Behrens III.
Το ίδιο επαγγέλεται και ο καθ. Πολιτικής Οικονομίας Θεόδωρος Λιανός στο βιβλίο του «Ευημερία χωρίς ανάπτυξη» στο οποίο ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να μειώσουμε το μέγεθος του πληθυσμού και με το οποίο έχουμε σοβαρές ενστάσεις. Αυτό που δεν στέκει ουδαμώς ως επιχείρημα στο εν λόγω βιβλίο είναι ότι «τα περιθώρια μείωσης του βιοτικού επιπέδου είναι μάλλον μικρά, αν θέλουμε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ενώ τα περιθώρια μείωσης του πληθυσμού μεγάλα» (σελ. 72-73).
Πιστεύουμε ότι η σημερινή τεχνολογία προσφέρει τη δυνατότητα διατήρησης ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους, αλλά σκόπιμα δεν χρησιμοποιείται. Όσον δε αφορά τον αποπληθυσμό, πιστεύουμε ότι κι αυτός πρέπει να εφαρμοστεί με περιορισμό των γεννήσεων σε συγκεκριμένες υπεράριθμες χώρες του πλανήτη.
Το βιβλίο τηρεί σιγήν ιχθύος όσον αφορά τα ζητήματα των άχρηστων προϊόντων, των μεταφορών προϊόντων, των άχρηστων συσκευασιών, του πετάγματος στα σκουπίδια του 50% των τροφίμων του δυτικού κόσμου, της κατασπατάλησης των φυσικών πόρων από τις πολυεθνικές και τους διευθύνοντές τους στο βωμό του γρήγορου κέρδους κλπ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την εμπεριστατωμένη έρευνα με τίτλο «Towards a Physical Internet» του Benoit Montreuil, ερευνητή logistics στο έγκριτο Πανεπιστήμιο Laval του Καναδά, μόνο στις ΗΠΑ δαπανώνται ετησίως τα αστρονομικά ποσά των 500 δις δολαρίων για συσκευασίες μεταφοράς, 33 δις για αποθήκευση, ενώ πάρα πολλά προϊόντα μένουν απούλητα, χάνονται ή δεν χρησιμοποιούνται.
Στις ΗΠΑ επίσης το 60% των ημιφορτηγών ταξιδεύουν μισοάδεια, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο τα γεμάτα φορηγά αποτελούν λιγότερο από το 10%, στο δε 20% των διανυθέντων χιλιομέτρων τα φορτηγά κινούνται άδεια.
Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση αφενός μεν με όλα όσα αποφασίζουν οι κυβερνώντες της Δύσης για τέτοιες πολιτικές μεταφορών και αφετέρου δε με όλα όσα ισχυρίζονται οι ίδιοι κυβερνώντες σχετικά με τον περιορισμό του βιοτικού μας επιπέδου προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου από την υπερθέρμανση του πλανήτη που δημιουργούν τα ορυκτά καύσιμα. Ας λάβουν πρώτα οι παγκοσμιοποιητές μέτρα επ’ όλων των ανωτέρω, ας μειωθούν σημαντικά οι γεννήσεις στις πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη και μετά ξανασυζητάμε τη μείωση του βιοτικού επιπέδου της δυτικής χριστιανικής μεσαίας τάξης.
Σχόλια