Το τελευταίο οχυρό της καλλιεργούμενης «δραχμοφοβίας”

Από τότε που ενταχθήκαμε στην ευρωζώνη βιώνουμε μια απέραντη φτωχοποίηση η οποία συνεχώς χειροτερεύει παρ’ όλες τις εκάστοτε εξαγγελίες περί του αντιθέτου για την ανάπτυξη που έρχεται και συνεχώς αναβάλλεται.

Το επιχείρημα ότι, τα σημερινά μας βάσανα οφείλονται σε χρέη που σωρεύτηκαν από το παρελθόν, έχει πλέον κουρελιαστεί από τις αποκαλύψεις για τον υπερδιαπλασιασμό του χρέους μέσα στην ευρωζώνη και μόνο όσοι έχουν παρωπίδες, δεν ακούν ή δεν διαβάζουν τίποτε άλλο από τα καθεστωτικά ψέματα, παραμένουν κολλημένοι σε τέτοιες γελοίες αιτιάσεις.


Οι φοβίες ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή δεν θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα κλπ, έχουν ξεθωριάσει πλέον και μόνο από το γεγονός ότι, τώρα και όχι στην εποχή της δραχμής, υπάρχουν πρωτόγνωρες ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Επί πλέον, δεν μπορούν να μην βλέπουμε ότι, η Ελλάδα συνεχίζει να βουλιάζει, ενώ γειτονικές μας χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αλβανία, η Τουρκία και πολλές άλλες τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα με το δικό τους νόμισμα.


Το τελευταίο οχυρό της καλλιεργούμενης έντεχνα «δραχμοφοβίας» είναι ότι, ενώ ήταν λάθος που μπήκαμε στο ευρώ, τώρα είναι αργά για να βγούμε. Και ότι, η επιστροφή στη δραχμή πιθανό να οδηγήσει σε άγνωστους κινδύνους.


Η άποψη αυτή είναι εντελώς λάθος. Αν το 2002, όταν μπήκαμε στην ευρωζώνη, υπήρχαν κάποιες ενστάσεις για την επιλογή αυτή, τώρα η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει στην πράξη την καταστροφή που έχει επιφέρει. Ποτέ στην ιστορία της χώρας, στην εποχή της δραχμής, δεν ζήσαμε τόσο βαθειά και παρατεταμένη ύφεση και φτωχοποίηση όπως η σημερινή.


Τώρα πια έχουμε δει όλο το καταστροφικό έργο της νεο – γερμανικής κατοχής που δεν έγινε με τη βία όπως στο παρελθόν, αλλά με ένα πιο αποτελεσματικό τρόπο, με τις τράπεζες και το ευρώ. Το τραγικό και εξωφρενικό του θέματος είναι ότι, ενώ υπάρχουν λύση που την έχουν προτείνει και διεθνείς κύκλοι, χωρις ακρότητες και εμπλοκές με γεωπολιτικούς κινδύνους, εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι στο ευρω-μαρτύριο με ένα αδικαιολόγητο εθνικό μαζοχισμό που δεν μας τιμά.