ΧΑΚΕΡΟΦΟΒΊΑ, ΗΛΙΘΙΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ

Συνηθίζουμε να διαβάζουμε πως το διαδίκτυο άλλαξε δραστικά την ενημέρωση και την ανθρώπινη γνώση. Πιστεύω πως κάτι τέτοιο ισχύει απόλυτα στον λεγόμενο «αναπτυσσόμενο κόσμο», επειδή όσον αφορά τον «δυτικό κόσμο», το διαδίκτυο έχει γίνει απολύτως συγκεντρωτικό, με έναν ανεξέλεγκτο ρυθμό πληροφορίας που στο τέλος δεν δίνει την παραμικρή ουσιαστική πληροφορία.
Νομίζω, πως μέχρι το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, το διαδίκτυο θα είναι απόλυτα «ιδιοταγές» και πάνω σε αυτό το πλαίσιο θα αναπτύσσεται στο μέλλον η οποιαδήποτε τεχνολογία και «καινοτομία».



INFO: Το άρθρο έγινε με την βοήθεια και άλλων ανθρώπων από την ομάδα του osarena και είναι εξ' ορισμού μεγάλο, όσο και αν κόψαμε αρκετά κομμάτια. Δεν πρόκειται άλλωστε για την διάψευση ενός ακόμα δικτυακού hoax, αλλά για την κατάρριψη μιας προπαγάνδας που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια με αμέτρητες δημοσιεύσεις από ΜΜΕ και ηλεκτρονικές. Συνεπώς κάτι τέτοιο, δεν αναλύεται σε δέκα, ούτε και σε εκατό γραμμές.

Τεχνολογικός αναλφαβητισμός:

Αν και η ευρυζωνική ταχύτητα είναι διαδεδομένη ακόμα και σε υποανάπτυκτες χώρες (πχ: ελλάδα), εδώ και σχεδόν δεκαπέντε (15) χρόνια και κατά συνέπεια το διαδίκτυο και φυσικά οι υπολογιστές και τα λειτουργικά συστήματα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πλήρη άγνοια για στοιχειώδη πράγματα της τεχνολογίας που επιφανειακά χρησιμοποιούν.
Μπορεί να είναι έξπερτ στο να γράφουν sms με ταχύτητα αστραπής, στην... «χρήση» του Facebook ή στο πώς θα βρουν τζάμπα ταινίες (ΔΕΝ το κατακρίνουμε, ας μην παρεξηγηθεί), δυστυχώς όμως υστερούν στο να χειριστούν το ίδιο τους το λειτουργικό σύστημα και να είναι ψηφιακά ασφαλείς και υποψιασμένοι/ες.
Αυτός είναι και ο λόγος που το λειτουργικό σύστημα (Windows) που έχει επικρατήσει και χρησιμοποιεί η πλειοψηφία αυτών, τους/τις θεωρεί ηλίθιους/ες και πράττει κατά βούληση. Ίσως, να είναι και αυτός ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί έχουν αποδεχτεί την καταγραφή της ίδιας τους της ζωής από εταιρείες που τους παρέχουν την βάση (λειτουργικό σύστημα / λογισμικά), μη αντιλαμβανόμενοι/ες τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει αυτό. Ακόμα και αν αυτές οι συνέπειες δεν γίνουν αμεσα ή και ποτέ αντιληπτές σε ατομικό επίπεδο στους/στις περισσότερους/ες, είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό κοινωνικό και είναι άσχημο.

Έχουμε αναφέρει και άλλη φορά, πως η Microsoft, το Facebook, η Apple, η Google χεστήκανε αν ο Μπάμπης ο Σουγιάς βλέπει τσόντες με ειδίκευση στο αναποδοκαρεκλάτο με τσαγιέρα στον σβέρκο. Απλά, ξέρουν και αυτό. Όπως και πού μένει ο Μπάμπης ο Σουγιάς, το τηλέφωνό του, αν είναι παντρεμένος, αν έχει παιδιά, πού πάει διακοπές, την οικονομική του κατάσταση, τι του αρέσει, το ΑΦΜ του, τον αριθμό ταυτότητας / διπλώματος, χρεωστικής / πιστωτικής κάρτας, τον τύπο του αίματός του, ιατρικά δεδομένα και πολλά άλλα (τα τελευταία, τα επόμενα χρόνια θα είναι σε ευρεία «κατανάλωση» λόγω βιομετρίας που φυσικά συνεπάγεται και βιοπολιτική).
Βασικά, χεσμένη θα είχαν και την πειρατεία, αν έμμεσα ή άμεσα δεν είχαν οικονομικά συμφέροντα και στην βιομηχανία θεάματος / ψυχαγωγίας.

Αυτή όμως η εσκεμμένη άγνοια και αδιαφορία, είναι αντίστοιχη που δείχνουμε και στην κοινωνική μας στάση σαν πολίτες. Η ψευδαίσθηση της εκλογικής διαδικασίας και η αίσθηση πως κάνουμε «format» το σύστημα και αυτό θα καθαρίσει τις βρομιές του προηγούμενου, είναι το ίδιο με το format που γίνεται στα Windows. Ακόμα και αν αλλάξει η έκδοση, το σύστημα θα παραμένει το ίδιο και με κάθε update του θα γίνεται όλο και πιο σκληρό / απαιτητικό απέναντί μας με «όρους χρήσης» ή νομοθετήματα για να κάνουμε και τον παραλληλισμό.

Η πληροφορία που λαμβάνεις είναι αυτή που αντιστοιχεί στο δικό σου επίπεδο, υπακούοντας στις σκοπιμότητες αυτών που στις διαδίδουν:

Μπορεί το διαδίκτυο να είναι μέσο πρόσβασης στην πληροφορία, μα το θέμα είναι πως το σύστημα (ο τεχνολογικός καπιταλισμός) δημιουργεί το χάος με την τεράστια ροή της που τελικά ο καθένας/μιά επιλέγει αυτά που νομίζει πως συγκλίνουν στην δική του αντίληψη για τα πράγματα μέσα από τον μικρόκοσμό του.

Η Πολιτική Οικονομία της Δικτυωμένης Πληροφορίας

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στο διαδίκτυο έχει αρχίσει εδώ και χρόνια, να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με τα προηγούμενα που υπήρχαν μόνο εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα και «Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης» γενικότερα. Δηλαδή, κάποιες ιστοσελίδες (βάσει επισκεψιμότητας) είναι που διανέμουν την προς κατανάλωση ειδησεογραφία τοπικά, ορισμένες άλλες ξένες (κυρίως αμερικάνικες ή τέλος πάντων αγγλόφωνες) την παγκόσμια ειδησεογραφία με αρκετά άρθρα τους να μεταφράζονται ή και να διασκευάζονται κατά βούληση σε τοπικές γλώσσες. Αυτό περιλαμβάνει ολόκληρο το φάσμα, φυσικά και τις τεχνολογικές ιστοσελίδες, αν και πλέον σχεδόν όλες οι ειδησεο-γραφικές, διαθέτουν και κατηγορία με «τεχνολογικά». Όλο το πράγμα, όπως και να έχει, περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένη ειδησεο-γραφικότητα και σε γενικές γραμμές αυτή αναπαράγεται. Για παράδειγμα, κάτι τέτοια:


«IT SECURITY NEWS»

Μια συνεχής κυκλοφορία τέτοιων δηλαδή και κατά συνέπεια της τεράστιας ροής από hoaxes, διαπόμπευσης και πραγματικά ηλίθιων και άχρηστων «ειδήσεων / νέων».
Έχουμε αναφερθεί τόσες πολλές φορές σε αυτό, που δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Στα γρήγορα, κάποια τυχαία:

Η επέλαση των έντυπων ΜΜΕ στο Διαδίκτυο, οδηγεί στην φτήνια της Πληροφορίας
Η Ημερήσια Ατζέντα των ΜΜΕ Καθοδηγεί και Ελέγχει
H προπαγάνδα, το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ
ΜΜΕ: Το μακρύ... παλαμάρι της διαπλοκής
Όταν τα ελληνικά ΜΜΕ κάνουν άρθρα η δημοσιογραφία αυτοκτονεί

Και κάπως πιο «ειδικευμένα τεχνολογικά»:

Έχω και site που γράφω και για Linux, βάρα κάνα hit
Η κατάντια της τεχνολογικής ενημέρωσης στην χώρα των ΕΛ
Tu es Malakes Facebookistes

Η αποτελεσματικότητα της κοινωνικής μηχανικής και του φοβικού κλίματος:

Δεν μπορεί να μην έχετε προσέξει ένα μοτίβο που κυκλοφορεί στην κάθε είδους «ειδησεογραφία» (και που τα τελευταία χρόνια είναι πιο έντονη από ποτέ) που κυριαρχεί ένα μόνιμο κλίμα διασποράς φόβου.
Όσο αρχέγονο και να είναι το συναίσθημα του φόβου στην ανθρωπότητα, στον 21ο αιώνα απέχει πολύ από εκείνο το πρωτόγονο συναίσθημα που διακατείχε τους πρώτους ανθρώπους. Όμως η ψυχολογία ελέγχου της μάζας αξιοποιεί θαυμάσια αυτό το συναίσθημα έχοντάς το προσαρμόσει ανάλογα στα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου της πολιτικής, θρησκευτικής και στρατιωτικής εξουσίας. Οι κάθε είδους κυβερνήσεις, η εξουσία γενικά και οι μυστικές υπηρεσίες, εκμεταλλεύονται το αίσθημα του φόβου για να χειριστούν και να ελέγξουν τους υπηκόους τους. Οι «ηγέτες» χρησιμοποιούν την γλώσσα του φόβου ώστε οι λαοί να υποτάσσονται και να συμμορφώνονται. Υπήκοοι όνομα και πράγμα (έτσι αναφέρονται οι πολίτες και σε αρκετά νομικά άρθρα).
Ο φόβος και το δέος είναι ό,τι πρέπει για να επιβάλλουν οι πολιτικοί την ανακατανομή της πίτας και να διαιωνίσουν την παραμονή τους στην εξουσία. Ακόμα και ο τελευταίος κοινωνικός μηχανικός γνωρίζει καλά πως ο φόβος είναι μια μορφή πρέζας. Όταν συντηρούν τον φόβο του πολίτη με καταστροφικού τύπου ειδήσεις, με καταστροφολογικές διαλέξεις, ομιλίες, συγγραφικό υλικό, μελέτες και αναλύσεις για την τρομοκρατία, τον φτάνουν στο σημείο να λέγει «φοβάμαι, άρα υπάρχω».
Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό είναι παραπάνω από έντονο από την εποχή της κατάρρευσης των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη, ενώ η ελληνική κοινωνία το έχει γνωρίσει καλύτερα από ποτέ τα τελευταία πέντε χρόνια, την λεγόμενη «περίοδο της κρίσης» δηλαδή. Εκφράσεις όπως:


Αν χρεοκοπήσουμε, θα ’ρθει η καταστροφή. Θα αδειάσουν τα ράφια από τροφές. Δεν θα έχετε γάλα για τα παιδιά σας, ούτε φάρμακα. Μια ένεση ινσουλίνης για τον διαβητικό θα πουλιέται μια περιουσία από τον μαυραγορίτη. Θα διαλυθεί η κοινωνική συνοχή, θα καταρρεύσει η αστυνομία και το σύστημα κρατικής ασφάλειας.

διατυπώνονται σε όλους τους τόνους.
Βέβαια κανείς δεν αναρωτιέται για το αν και πότε υπήρχε πραγματικά ασφάλεια ή και το γεγονός πως η αστυνομία και οι νόμοι αποτελούν τον μεγαλύτερο φόβο των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως όσο πιο φοβικό είναι το κλίμα, όσο πιο έκδηλοι είναι οι εχθροί του συστήματος που καταδεικνύει η κάθε πολιτική εξουσία και τα ΜΜΕ, τόσο πιο έντονα είναι τα μέτρα αστυνόμευσης, καθώς και οι δαπάνες για την «ασφάλεια». Βέβαια, αν το δούμε καλύτερα, αυτή η «ασφάλεια» και τα κονδύλια απορροφώνται για πιο σύγχρονο εξοπλισμό αντιμετώπισης του πλήθους που κατεβαίνει στον δρόμο διεκδικώντας. Η Ελλάδα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα διασποράς του φόβου στους πολίτες, με τον συνδυασμό της κοινωνικής μηχανικής, της προπαγάνδας της πολιτικής εξουσίας, των θρησκευτικών ταγών και του δαιδαλώδους νομικού συμπλέγματος που έχει δημιουργηθεί.

info: Όσο αφορά την Ευρώπη δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, μα από το 2000 και μετά, τα θύματα της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ υπολογίζονται γύρω στους 5.600 ανθρώπους.

Αυτό έχει αρκετά θετικά αποτελέσματα, καθώς αφενός διασπά κάθε κοινωνική συνοχή, με τον πολίτη να ζει σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και φόβου, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται σε αυτά κατεβάζοντας το κεφάλι, να υποκύπτει και να παραλύει, χωρίς να καταλήγει πουθενά. Ο λαός δηλαδή, σαν συνοχή είναι πλέον ανίκανος να αντιδράσει και η πολιτική ηγεσία τον κάνει ό,τι θέλει επιβάλλοντάς του όλο και σκληρότερους φορομπηχτικούς νόμους, όλο και καταπιεστικότερες συνθήκες διαβίωσης. Με αυτούς τους τρόπους καταλήγει ο λαός στον φαύλο κύκλο της κατάθλιψης ή του θυμού, της υποταγής και της μεγαλύτερης κατάθλιψης ή της εξέγερσης λόγω θυμού και αγανάκτησης.
Το άλλο θετικό για το υπάρχον σύστημα είναι πως με το φοβικό κλίμα, τα σκληρά μέτρα και τους καθ' υπόδειξη «εχθρούς» όπως είναι σαφές αυξάνονται και κρούσματα παραβατικότητας (ληστείες, κλοπές), κάτι που ευνοεί αφενός την εξουσία και αφετέρου την κατανάλωση ειδών προστασίας (συναγερμοί, κάμερες, όπλα κλπ), μιας βιομηχανίας «ασφαλείας» που πάντα ανθεί μέσα σε τέτοια κλίματα φόβου και διασποράς μαζικής τρομοκράτησης. Δεν είναι περίεργο άλλωστε που πλέον η βιομηχανία αυτών των εταιρειών ασφαλείας έχει πολύ πιο ευνοϊκές νομοθετικές αντιμετωπίσεις και ακόμα πιο αυξημένα δικαιώματα εξουσίας. Όπως και να έχει, είναι γεγονός πως ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων πεθαίνουν με βίαιο τρόπο και αυτό ακριβώς αποτελεί ένα πλήρως εκμεταλλεύσιμο στοιχείο.

Για όλα φταίνε οι hackers:

Οι δυτικές κοινωνίες, οι εκάστοτε εξουσίες τους έστω, έχουν αναδείξει μια σειρά κοινωνικών εχθρών.: Τους πρόσφυγες / μετανάστες, άστεγους, αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και την κάθε διαφορετικότητα που δεν υπακούει στις νόρμες του συστήματος. Δείτε για παράδειγμα, τις ειδήσεις των καναλιών και των δικτυακών φερέφωνών τους, σε μια διαμαρτυρία: Θα εστιάσουν την προσοχή των θεατών / αναγνωστών σε ένα σημείο: π.χ. στην απόσπαση κάποιων μαρμάρων από το Σύνταγμα, σ’ έναν κάδο που καίγεται, που το ζουμάρουν και γενικεύουν. Ο κλεισμένος στο σπίτι του παρακολουθεί τα κανάλια, φοβάται ότι σε όλο το μήκος της πορείας γίνεται χαμός, ότι καίγεται η Αθήνα, η Νέα Υόρκη, το Παρίσι κλπ και έτσι αποφεύγει να συμμετέχει σε κινητοποιήσεις, ενώ συγχρόνως αποδέχεται πως το πρόβλημα είναι αυτοί που σπάνε το μάρμαρο και καίνε τον κάδο, άσχετα αν τα κάνουν για να προφυλαχθούν από την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία η οποία πάντα στηρίζει την εξουσιαστική (βία). Μιας βίας δηλαδή που και αυτός είναι θύμα, αλλά μέσα από την δυναμική της προπαγάνδας και εσκεμμένης ή ανόητης πληροφορίας, ταυτίζεται με τις θέσεις αυτών που τον εξουσιάζουν και τελικά καταδυναστεύουν.

Όμως, ζώντας μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα φόβου που μας περιβάλλει, ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσες από τις καθημερινές μας αποφάσεις κατευθύνονται από τον φόβο και πόσο συχνά επηρεάζει (ο φόβος) τις ενέργειές μας. Δεν είναι περίεργο που στην «πολιτισμένη« ανθρωπότητα της ηλεκτρονικής και ρομποτικής εποχής που ο φόβος της βίας μας συντροφεύει, όπως δηλαδή συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας;

Η μεγάλη των «hackers ειδησεογραφία»:

Βέβαια, στην εποχή του διαδικτύου και της υπολογιστικής καθημερινότητας, ήταν αδύνατο να λείπουν οι εχθροί. Εδώ έχουν ένα όνομα που όπως φαίνεται λατρεύουν τα ΜΜΕ μα και η κάθε είδους ιστοσελίδα, ακόμα και «τεχνολογικές». Είναι οι «hackers».
Πόσες άραγε φορές, έχετε διαβάσει «ειδήσεις» σχετικά με «τρομακτικές επιθέσεις» από hackers που κάπου, κάποτε, σε κάποιο σημείο του πλανήτη έκαναν ζημιά σε ανθρώπους σαν εσάς; Και αυτό μάλιστα, το «σαν εσάς», να τονίζεται έντονα. Συνοδευτικές εικόνες από σκοτεινά δωμάτια με οθόνες που αναβοσβήνουν και ανθρώπινες φιγούρες μπροστά στο πληκτρολόγιο σαν σκιές και με δηλώσεις «ειδικών».
Βασικά, αναρωτηθείτε, αν έχει περάσει μέρα που να μην δείτε στο διαδίκτυο «ειδήσεις» αυτού του στυλ:



Ενώ, όπως είναι ευνόητο, αφού συν τα άλλα είναι και ένα θέμα που πουλάει, μεταφράζονται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του πλανήτη, αν και τις περισσότερες φορές αποτελούν μια κακή ψιλοδιορθωμένη Google Translate εκδοχή, χωρίς να καταλαβαίνει τι γράφει ούτε ο/η συντάκτης της «είδησης»:



Για σκεφτείτε και κάτι ακόμα:

Πόσες ήταν οι φορές που διαβάσατε ένα τέτοιο «άρθρο» και που να καταλάβατε τι τελικά έγινε, από πού και πώς; Πάσες φορές είδατε στοιχεία που πραγματικά να επαληθεύουν το γεγονός; Πόσες φορές είδατε την συνέχεια, τις επιπτώσεις και τον αντίκτυπο τέτοιων «τρομερών» χτυπημάτων;
Μήπως τελικά, το μόνο που σας έμεινε, είναι το πως:


Οι «hackers» είναι κακοί και επικίνδυνοι;

Ανοίξαμε, όλα τα πιο πάνω «άρθρα» και ελληνικά και ξένα (όπως και εκατοντάδες άλλα τόσα χρόνια) και τα διαβάσαμε. Δυο τυχαία παραδείγματα από τα πιο πάνω (των screenshots), στα ελληνικά για διευκόλυνση αφού δεν γνωρίζουν όλοι/ες καλά αγγλικά και τα συμπεράσματα δικά σας (με κλικ επάνω στην κάθε εικόνα σας ανοίγει σε νέο tab και την βλέπετε σε φουλ μέγεθος):



Καταλάβατε κάτι συγκεκριμένο; Είδατε κάποια απτή απόδειξη; Είδατε τέλος πάντων, κάτι που να την ανάγει σε πραγματική είδηση;
Και αυτό συμβαίνει παντού. Σε κάθε γλώσσα του κόσμου, μεταφράζοντας συνήθως τέτοιες «ειδήσεις» από συγκεκριμένες αμερικάνικες ιστοσελίδες, ενώ δεν λείπει και η δημιουργία ψεύτικων τοπικών ειδήσεων. Να ένα χαρακτηριστικότατο (τοπικό) παράδειγμα που θεωρητικά, αποτελεί την μεγαλύτερη κυβερνοεπίθεση στην ΕΛ-λάδα και μια από τις πιο μεγάλες και με επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Αν έχετε πληροφορίες τρία χρόνια μετά από αυτό, ας μας τις πείτε και σε εμάς.

Οι «παρίες, ο παράς και τα personal-data»:

Οι «hackers» δηλαδή, είναι τα απόβλητα και οι παρίες του ψηφιακού κόσμου. Οι «αναρχικοί, οι «πόρνες, οι μαύροι, οι άστεγοι, οι διαφορετικοί» της κοινωνίας δηλαδή. Η ομαδοποίηση και στοχοποίηση είναι εύκολες αφού εμμέσως πλην σαφώς καταδεικνύονται οι ίδιοι «εχθροί» που έχει ήδη αποδεχτεί ο αστός από την παρεχόμενη «ενημέρωση» που αποδέχεται.

Οι λόγοι που παράγονται τέτοιες «ειδήσεις» για τους hackers είναι αρκετοί:

- Αφενός πρόκειται για εσκεμμένη παραπληροφόρηση που, βασιζόμενη στην ανθρώπινη ηλιθιότητα και άγνοια των πολλών, η αναπαραγωγή είναι βεβαιότης. Αυτή μπορεί να προέρχεται από τεχνολογικά ολιγοπώλια, από εταιρείες που έχουν κάθε λόγο να διαδίδουν τον ψηφιακό φόβο και τρόμο (εταιρείες ασφαλείας για να είμαστε και σαφείς). Δεν είναι μόνο τα οικονομικά οφέλη (αν και οι οικιακοί χρήστες μπαίνουν σε δεύτερη - μα καθόλου αμελητέα - θέση στην κλίμακα, πρώτιστος σκοπός είναι να φοβίσουν εταιρικά περιβάλλοντα και επαγγελματίες, ώστε να πουλάνε ασφάλεια.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε, όλη αυτή η ηλίθια και ψευδής στοχοποίηση του Linux τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να επεκταθούν οι πωλήσεις και κατά συνέπεια τα κέρδη.

- Ο άλλος παράγοντας, είναι πως εύκολα ο/η χρήστης/ρια θα αποδεχτεί την εγκατάσταση λογισμικού «ασφαλείας» από το λειτουργικό του/της σύστημα ή / και από μια τρίτη εταιρεία παροχής τέτοιου λογισμικού, αδιαφορώντας ή μη γνωρίζοντας πως όλα αυτά του υποκλέπτουν τα δεδομένα, κάθε τι που κάνει και αποθηκεύει στον υπολογιστή του/της.
Νομίζω, πως το 99% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή, δεν έχουν καταλάβει την τεράστια αξία των προσωπικών δεδομένων (personal data), την δύναμη των αλγορίθμων και πως κάτι που δημοσιεύουν κάπου στην ουσία «ανήκει» και είναι ορατό σε ολόκληρο το διαδίκτυο και πόσο εύκολα οι αλγόριθμοι συσχετίζουν όλα αυτά τα ψηφιακά αποτυπώματα.

- Ένας ακόμα σημαντικός - και συνήθης πλέον - λόγος, είναι να διαδίδονται τέτοιες πληροφορίες για «επιθέσεις από hackers», από συγκεκριμένα λόμπι, έχοντας σαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο κλίμα, οικονομικό συνήθως (αυτό που τέλος πάντων αποκαλείται «αγορά»), μα και για άλλους λόγους πολιτικούς, κοινωνικούς κλπ-κλπ...
Αυτά, μπορούν να γίνουν πιο κατανοητά εδώ:
Προειδοποίηση για Κυβερνοεπίθεση (;) [Οι τράπεζες καθυστερούν τη μισθοδοσία των υπαλλήλων ;].
Οι κυβερνοεπιθέσεις στις τράπεζες, τα Στουρνάρια και τα Προσωπικά Δεδομένα.

- Θα μπορούσαμε επίσης, να προσθέσουμε και άλλες μικροσκοπιμότητες σε αυτό, όπως για παράδειγμα, την προώθηση τοπικών και πιο μικρών εταιρειών παροχής ασφαλείας και πώλησης σχετικών προϊόντων / λογισμικού, για την προβολή επαγγελματιών, για την υποστήριξη σε κυβερνητικά πρόσωπα και υψηλόβαθμους αξιωματικούς (συνήθως των τμημάτων «Πληροφοριών και Ασφαλείας» (φυσικής / ψηφιακής). Δεν είναι άλλωστε κρυφό πλέον, πως αρκετές σελίδες που παρέχουν «ειδήσεις» και «πληροφορίες» σχετικά με την ηλεκτρονική ασφάλεια, με τον άλφα ή βήτα τρόπο έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με υπηρεσίες ασφαλείας (πχ: NSA, ΔΗΕ κλπ).

- Και τέλος και για hits, με τα όποια οφέλη μπορεί να έχει ο/η κάθε αρθρογράφος / σελίδα από αυτά.

- Υπάρχουν επίσης και οι περιπτώσεις που τέτοιες ειδήσεις διοχετεύονται και διάφορες δικτυακές ομάδες «crackers» (και ουχί «hackers»), με σκοπό να εντυπωσιάσουν άλλες αντίπαλες ομάδες, ενώ πάρα πολύ συχνά, συναντάται το εθνικιστικό στοιχείο. Δεν είναι μυστικό, πως στα σύνορα γίνονται καθημερινά δικτυακά επιθέσεις από «hackers / crackers» της μιας χώρας στην άλλη. Βέβαια, τις περισσότερες φορές, ο στόχος είναι το blog του Μήτσου που έχει torrents (πχ), ή του Ιμπραήμ που στο blog του γράφει: «ΦΑΚ ΔΕ ΓΚΡΙΚΣ» και πάει λέγοντας, με τον πιο καλό στόχο (που θα λάβει και προεκτάσεις), να είναι το... «χάκεμα» του υπολογιστή του Μπάμπη / Αλαχ-Ακμπάρ / Sergio, από το Β' κοινοτικό γραφείο της Άνω Τραχανοπλαγιάς στην εκάστοτε χώρα.

- Προφανώς θα υπάρχουν και άλλοι λόγοι, μα νομίζω πως οι πιο πάνω είναι οι πιο συνήθεις.

Ίσως είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό, μα το «cracking» σε ιστοσελίδες αποτελεί χόμπι για κάποιους ανθρώπους. Κατανοώ πως είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο όμως, αν το δεις αντίστροφα, στην τελική θα βοηθήσει την σελίδα να γίνει καλύτερη και τους ανθρώπους που την διαχειρίζονται να μάθουν και να αυξήσουν τα κενά ασφαλείας που έχουν αφήσει είτε από απροσεξία, είτε από παραμέληση ή και από άγνοια, χωρίς σε κάποιες περιπτώσεις να λείπει και η υπεροψία ή η μη (μη) λογική: «Μα καλά, την δική μου σελίδα θα βρουν να βαρέσουν;» Ναι, και την δική σου.
Θα πρέπει επιτέλους, να καταλάβει ο/η καθένας/μιά πως οι υπολογιστές δεν λέγονται ηλεκτρονικοί για πλάκα και πως υπάρχουν λογισμικά / εργαλεία που κάνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου όσα ένας άνθρωπος θα έκανε σε βδομάδες ή και χρόνια.
Θα πρέπει επίσης. να αναφερθεί πως στο 99,9% τέτοιων επιθέσεων οι βάσεις δεδομένων ΔΕΝ καταστρέφονται. Πείτε το σαν έναν άγραφο κανόνα.
Χρηματικός ή άλλος εκβιασμός για επιστροφή της ναι, μα καταστροφή της data base - σχεδόν - πότε.

- Επίσης, κάτι που δεν αναφέρεται σχεδόν καθόλου, είναι πως το «hacking / cracking» γίνεται και για αρκετούς ακόμα σκοπούς πιο σοβαρούς, όπως για παράδειγμα, για κοινωνικό ακτιβισμό, για να αναρτήσουν (στην αρχική κάποιας κατεχόμενης σελίδας) ένα μήνυμα και κάποιες θέσεις που θέλουν να γίνουν γνωστές ευρύτερα. Ή και για να χτυπήσουν εταιρείες και κυβερνητικές υπηρεσίες για προφανείς λόγους (ένα παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας). Ή και η περίπτωση με το attack στην Mastercard (Ισραήλ) ή οι hackers που έσβησαν τα χρέη των πολιτών στην Τουρκική ΔΕΗ ή κάτι τέτοιο.
Πολλά κοινωνικά μηνύματα, όπως θανατώσεις ζώων σε Ανταρτική, Ασία και Αφρική για διασκέδαση και για την γούνα τους, εκμετάλλευση για παιδική εργασία, trafficking ανθρώπωνκαι αρκετά άλλα, έχουν γίνει γνωστά και έτσι, δηλαδή με προσωρινή κατάληψη μεγάλων ιστοσελίδων ή τέτοιων που θα αποτελέσουν θέμα, με το μήνυμα που χρειάζεται να διαδοθεί να δεσπόζει στις κεντρικές τους κατειλημμένες σελίδες.
Έχουμε δηλαδή περιπτώσεις που θα τις τοποθετούσαμε στον «ακτιβιστικό» κίνημα ή πιο σωστά στο «χακτιβιστικό».
Αν και ούτε αυτό (σε καπιταλιστικό σύστημα ζούμε άλλωστε), είναι τόσο αγνό και τόσο άδολο. Ίσως, το πιο απλό παράδειγμα είναι αυτό: Όταν ο Διαδικτυακός Ακτιβισμός σκοντάφτει στις Εταιρικές Δημόσιες Σχέσεις.

Άλλο «hacker» και άλλο HACKER:

Tα ΜΜΕ, θαμπώνονται με κάποιες λέξεις και τις χρησιμοποιούν ασύστολα όπως είπαμε. Αυτή είναι «hackers». Στην ίδια τακτική φυσικά κινείται και το 99% των ιστοσελίδων στο διαδίκτυο. Ακόμα και αυτές που αυτοαποκαλούνται ως «τεχνολογικές». Τους λόγους τους έχουμε ήδη αναλύσει πιο πάνω.

Όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και μάλιστα το έχουν ήδη αντιληφθεί πολλές εταιρείες και επαγγελματίες του χώρου και έτσι πλέον, έχει προστεθεί και ένας νέος όρος, αυτός του «ηθικού hacker»! Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, πως υπάρχουν «ανήθικοι» hakers. Είναι προφανής πως ο λόγος που ήρθε αυτός ο νέος όρος είναι διαφορετικός, μα όπως έχουμε δει μέχρι τώρα, ούτε και αυτοί οι ίδιοι οι επαγγελματίες του χώρου φροντίσανε να αποκαταστήσουν τον όρο [δείτε σχετικά: Hacker Ηθικός και Πτυχιούχος και όλοι οι άλλοι Ύποπτοι;]. Άλλωστε, το «ethical hacker» ακούγεται ωραία, έτσι δεν είναι; Εξάλλου στο διαδίκτυο, τα περίφημα «tutorials» του στυλ:


Πώς να γίνεις hacker σε 10 βήματα

τα έχουν αντικαταστήσει αυτά:



Νομίζω, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε καν στην γελοιότητα τέτοιων δημοσιευμάτων, επειδή αν το κάναμε, αυτήν την στιγμή διαβάζετε έναν «hacker» που όσοι/ες τον διαβάζουν είναι επίσης «hackers», όπως και όλοι αυτοί οι χιλιάδες ή εκατομμύρια άνθρωποι που διαβάζουν τέτοια «hοw-to's». Ζούμε σε έναν κόσμο με μαθηματικά αυξανόμενους, τρομακτικούς hackers ολόγυρά μας δηλαδή!
Βλακείες, ηλιθιότητες και αρλούμπες δηλαδή που αποδεικνύουν την πηχτή ημιμάθεια και βαθύτατη αντιεπιστημονική υποκειμενικότητα του όποιου ζητήματος. Που απευθύνονται σε ανθρώπους τέτοιους ή τέτοιους [- 1 -] και [- 2 -] (απολύτως τυχαία τα παραδείγματα, μα τουλάχιστον στην δεύτερη περίπτωση, φαίνεται καθαρά πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ηλίθιοι, μα έχουν υποστεί όλο αυτό το αποτέλεσμα της παραπληροφόρησης, σε συνδυασμό με την συνειδητή αδιαφορία μα άγνοια).

Θεωρητικά, ο καθένας/μια, μπορεί να κάνει εδώ και τώρα μια κυβερνοεπίθεση. Αν ξέρετε να κάνετε «κλικ» με το mouse σας, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εργαλεία σαν τα Loic ή Hoic. Εδώ που τα λέμε και μια απλή αθώα εντολή στο τερματικό / κονσόλα / bash είναι αρκετή:
ping [και δίπλα την ip διεύθυνση / url της σελίδας στόχου]

Βέβαια, ακόμα και ο/η πιο αδαής, καταλαβαίνει πως όσο εύκολες και να είναι αυτές οι εφαρμογές στην χρήση τους, αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, μάλλον αυτήν την στιγμή καμιά ιστοσελίδα δεν θα ήταν on-line. Ακόμα και η χρήση vpn ή και tor δεν είναι αρκετή, αν δεν υπάρχει γνώση του αντικειμένου. Θυμάμαι, πριν κάποια χρόνια, είχαμε δεχτεί (στο οsarena) μια τέτοια επίθεση που εμπεριείχε και οικονομικό εκβιασμό. Χωρίς να είμαστε οι έξπερτ και χωρίς ειδικευμένα ισχυρά εργαλεία, καταφέραμε και απομονώσαμε την ip του ενός και την περιοχή του με αρκετή ακρίβεια. Και άσχετους δεν θα τους έλεγες.



Είναι γεγονός όμως υπάρχουν πολλές αδυναμίες, πολλά κενά και στους επιτιθέμενους που θα πρέπει να καλύψουν και να εξαφανίσουν και αυτό συνιστά μεγάλη δεξιοτεχνία, εμπειρία και βαθειά γνώση. Και φυσικά ρίσκα, επειδή δεν μιλάμε μόνο για επιθέσεις σε μικρού βεληνεκούς σελίδες, μα αν πρόκειται για κάτι πιο μεγάλο, σαφώς και όλα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.
Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, εσείς τι λέτε; Θα υπήρχαν σήμερα κυβερνήσεις και πολυεθνικές;

Λοιπόν, ξέρετε κάτι; Χωρίς τους hackers (όχι αυτούς που «εννοούν» τα ΜΜΕ), δεν θα είχαμε σήμερα την υπάρχουσα τεχνολογία και διαδίκτυο.
Ούτε καν και κάποιες στοιχειώδεις ευκολίες που υπήρχαν κάποια χρόνια πριν, ούτε και αυτές τις λίγες που εναπομείναν. Οι hackers είναι οι αυτόχθονες του νέου εκπαιδευτικού παραδείγματος και άνθρωποι σαν τον Linus Torvalds ή τον Stallman μα και πολλοί άλλοι, είναι ο πραγματικός και απόλυτος ορισμός του hacker. Ως ακόμα και αυτός ο Bill Gates, υπήρξε hacker· ή και ο Mark Zuckerberg του Facebook και πολλοί άλλοι.
Όμως, ακόμα και αν δεχτούμε την απόδοση που δίνουν τα κανάλια στον όρο και πάλι, η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική: [Με τα μάτια του Hacker].
>>> περισσότερα: #hackers.

Το hacking δεν φοβίζει μόνον, για τις μέχρι τώρα δράσεις και χρήσεις του.
Φοβίζει κυρίως για τις απέραντες δυνατότητες που προσφέρει και για τους κινδύνους που εγκυμονεί, πέρα από τα όρια των όσων έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα.
Οι κίνδυνοι αυτοί σχετίζονται με τις διεθνείς επικοινωνίες και συγκοινωνίες, με την εθνική άμυνα, με την ιδιωτική ζωή και το απόρρητο.
Ή μήπως και με την πιθανότητα να μείνει γυμνή η εξουσία και η αυθαιρεσία;
Το να είσαι hacker είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά είναι ένα είδος διασκέδασης που απαιτεί πολλή προσπάθεια. Η προσπάθεια απαιτεί κίνητρο.
Για να είσαι hacker, πρέπει να αποκτήσεις έναν ενθουσιασμό στο να λύνεις προβλήματα, να εξασκείς τις ικανότητες σου και την ευφυΐα σου.
Αν δεν είσαι ο τύπος ανθρώπου που νιώθει έτσι εκ του φυσικού του, θα πρέπει να γίνεις για να τα καταφέρεις ως χάκερ.
Διαφορετικά, θα δεις πως η ενέργειά σου για το hacking θα σπαταλιέται από παράγοντες όπως το σεξ, τα χρήματα και η κοινωνική αποδοχή.
Πρέπει, ακόμα, να αναπτύξεις ένα είδος πίστης στις δικές σου ικανότητες να μαθαίνεις.
Έτσι, ακόμα και αν δεν ξέρεις τι απαιτείται για να λυθεί ένα πρόβλημα, αν ασχοληθείς με ένα κομμάτι του και μάθεις από αυτό, θα γνωρίζεις αρκετά ώστε να λύσεις το επόμενο κομμάτι - και ούτω καθ’ εξής - μέχρι να τελειώσεις.


οι hackers εμπνεύσανε πολύ το Hollywood

Oi «hackers» στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα:

Στο άκουσμα της λέξης «hacker», το μυαλό των περισσοτέρων ίσως πηγαίνει στα ομολογουμένως λίγα «μυθικά» ονόματα των 80s - 90s. Όμως, η λέξη «μυθικά» είναι και κάπως κυριολεκτική, όχι γιατί δεν υπήρξαν αυτά τα πρόσωπα, μα επειδή ήταν τόσοι λίγοι· και, σίγουρα, οι εποχές εκείνες είναι πολύ πιο διαφορετικές από τις σημερινές. Πολλοί hackers εργάζονται σήμερα σε εταιρείες (πχ στην Google) και δημιουργούν λογισμικά και υπηρεσίες, διορθώνουν κώδικες, ελέγχουν ευπάθειες συστημάτων και πολλά άλλα, μα και σε κάθε είδους κρατικές υπηρεσίες.
Και στις δυο δεκαετίες του 21ου αιώνα, έχουμε κάποιους ανθρώπους που έχουν χαρακτηριστεί ως «κακοί hackers», αν βέβαια μπορείς να πεις κακό κάποιον που χτυπάει μια τράπεζα, όμως στο βάθος των δεκαετιών (από τα 80s), βλέπουμε πως ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρός.
Μάλιστα, αν και το μυαλό των πιο πολλών ανθρώπων πηγαίνει σε άντρες, η πραγματικότητα είναι πως μερικές δεσποινίδες και κυρίες, διέπρεψαν στον χώρο και κάποιες εξ' αυτών τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Όμως και πάλι, ο αριθμός είναι πολύ μικρός.


Άρα, τι συμπέρασμα προκύπτει από αυτά;

Το αυτονόητο: Πως ο κάθε Μήτσος, Νταίζη και Bob δεν κινδυνεύει από hackers. Τουλάχιστον όχι έτσι όπως τα παρουσιάζουν τα κανάλια και οι εξίσου βλαμμένες ιστοσελίδες. Σαφώς και υπάρχει το engineering με spam mail ή το phising και κάποιες ακόμα συνήθεις μικροτεχνικές που μπορούν να στοχεύσουν τον οποιονδήποτε άνθρωπο, μα στατιστικά οι κίνδυνοι είναι ακριβώς οι ίδιοι με αυτούς της φυσικής ζωής.
Αν κάποιος άγνωστος στον δρόμο σας ψήσει να σας πουλήσει ένα Apple smart-phone ή μια κάμερα (ή οτιδήποτε άλλο), και μετά ανακαλύψετε πως αυτό είναι απλά ένα πλαστικό παιχνίδι κακής ποιότητας ή πως μέσα στην τσάντα υπάρχει ένα τούβλο (το έχω δει να γίνεται), σίγουρα αυτός είναι ένας απατεώνας, όμως δεν αναιρεί το γεγονός πως φερθήκατε ηλίθια.
Το ίδιο και αν πιστέψετε το mail που σας στέλνει ο Νιγηριανός πρίγκιπας που θα σας χαρίσει εκατομμύρια αν τον βοηθήσετε να βγάλει τις καταθέσεις του ή αν δώσετε στοιχεία ταυτότητας, τραπεζικού λογαριασμού, ΑΦΜ και άλλα στον οποιοδήποτε John που σας στέλνει mail.
Πρώτα απ' όλα έχει να κάνει με την ανθρώπινη ηλιθιότητα (ή ευπιστία)· και αν κάτι τέτοια έχουν πάρει διστάσεις (μα σε καμία περίπτωση οι αριθμοί που γράφονται) οφείλεται στο γεγονός πως ο/η ηλίθιος/α δεν γνωρίζει πως είναι ηλίθιος/α. :)
Στην ζωή, πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα προσπαθούν να εξαπατήσουν κάποιους άλλους. Ίσως αυτό σε μεγάλο βαθμό να είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού και εξουσιαστικού συστήματος, μα συνέβαινε, συμβαίνει και θα συνεχίσει να γίνεται. Επειδή και το διαδίκτυο είναι πλέον μέρος της ζωής μας, φυσικό είναι αυτά να συμβαίνουν και εκεί. Προφανώς σε μικρότερη κλίμακα, αφού όλα αυτά προϋποθέτουν και κάποιες γνώσεις, έστω και πιο απλές για μικροαπάτες.
Μπορεί στην σειρά Mr. Robot ή στο Who Am, να παρουσιάζονται πραγματικά hacking εργαλεία (λογισμικά), μα δεν παύουν να είναι σενάρια και η εφαρμογή τους στην πραγματική ζωή είναι σχεδόν αδύνατη (τουλάχιστον στο μέγεθος που παρουσιάζονται).

Οι «hackers» υπάρχουν πια; Τους πάτησε το τρένο;

Φυσικά και υπάρχουν και κατά παράδοξο τρόπο συμπίπτουν σε μεγάλο μέρος με τις περιγραφές που τους δίνουν τα ΜΜΕ και την επικινδυνότητα που τους αποδίδεται στο πολλαπλάσιο. Όμως, όλο αυτό βρίσκεται σε τέτοια επίπεδα που αδυνατεί να το συλλάβει ένας άνθρωπος με ελάχιστες γνώσεις τεχνολογίας. Ακόμα και άνθρωποι με πολύ περισσότερες γνώσεις θα λέγαμε.
Αυτό κινείται σε επίπεδα κρατικών υπηρεσιών από εχθρικές χώρες (σε επίπεδο πολιτικής και οικονομίας), σε ηλεκτρονική βιομηχανική κατασκοπία, «παιχνίδια» γεωπολιτικής κυριαρχίας και άλλα που μερικές φορές περνάνε και στην σφαίρα της συνομωσιολογίας. Εδώ, όσον αφορά την κοινή γνώμη, έχουμε τον καθ' υπόδειξη εξωτερικό (ψηφιακό και φυσικό) εχθρό των δυτικών κοινωνιών (να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα).
Τα Stuxnet, The Mask και Skynet, είναι μερικά παραδείγματα που θα σας βοηθήσουν να σχηματίσετε μια άποψη που όμως δεν είναι τίποτε άλλο από μια μια μικρή κορυφή του παγόβουνου.

Ποιοι έχουν την δύναμη, τα εργαλεία, τους πόρους, την τεχνογνωσία και την πιο αυξημένη τεχνολογία ώστε να δημιουργήσουν ψηφιακό χάος, μαζική επιτήρηση, συλλογή στοιχείων, τον έλεγχο στην διάδοση των πληροφοριών και πραγματικές κυβερνοεπιθέσεις;
Νομίζετε πως ο κορεσμένος μεν, μα επίσης ολιγοπωλιακός δε, χώρος των εταιρειών ασφαλείας λογισμικού βγάζει αυτόν τον πακτωλό χρημάτων από τους οικιακούς χρήστες/ριες;
Όχι βέβαια. Κρατικοί και εταιρικοί servers είναι η μεγίστη πηγή εσόδων και, στην συνέχεια, ακολουθούν τα οικιακά μηχανήματα.

Επίλογος:

Αν και η σύνταξη του άρθρου ήταν κουραστική, θεωρούμε πως άξιζε τον κόπο και το κάναμε ευχάριστα, πιστεύοντας πως στο μεγαλύτερο μέρος πέτυχε τον σκοπό του.
Το να σταματήσει η ηλιθιότητα και η προπαγάνδα σαφώς και δεν υπάρχει περίπτωση, όμως όλα τα πιο πάνω θα κάνουν αρκετούς ανθρώπους να δουν διαφορετικά τα πράγματα και ίσως θα βοηθήσουν στην δημιουργία μιας γενικότερης συνειρμικής σκέψης.
Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά το μότο μας που εδώ και κάποια χρόνια συνοδεύει το osarena:


Να αψηφάς τους κανόνες της αναδυόμενης τάξης της Πληροφορίας.

Και φυσικά:


Ζήτω η επανάσταση του κυβερνοχώρου, ζήτω οι τεχνο-αναρχικοί, ζήτω οι hackers και οι crackers...

Σας προτείνουμε να δείτε το ντοκιμαντέρ: Πώς οι Hackers αλλάξανε τον κόσμο.