ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οι ελληνικές λέξεις, είναι αριθμητικοί, ετυμολογικοί και μουσικοί κώδικες. Η λέξις αριθμολογία, υπονοεί τον λόγον των αριθμών, ενώ η λέξις αριθμοσοφία, την σοφίαν που εξάγεται διά των σχέσεων που ευρίσκονται εκ των λέξεων και των αριθμών αυτών. Ο άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι σοφός, διότι σοφός είναι μόνον ο Θεός. Έτσι, ο μύστης Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον όρον φιλοσοφία διά του ρήματος φιλοσοφώ και επίσης ο πρώτος που ανέφερε την λέξιν κόσμος εκ του ρήματος κοσμέω – κοσμώ.

Ο Ιάμβλιχος εις το βιβλίον του «Τα Θεολογούμενα της Αριθμητικής», εις το περί της εξάδος κεφάλαιον, αναφέρει: «η συναρίθμησις του κόσμου ονόματος εξακόσια εστίν».

Εάν όμως γίνει η λεξαριθμική αναγωγή της λέξεως κόσμος συμφώνως με το πυθαγόρειον αλφαριθμητικόν σύστημα, τότε από το άθροισμα των αριθμών των γραμμάτων αυτής, λαμβάνουμε τον αριθμόν 600, διότι:

ΚΟΣΜΟΣ = 20+70+200+40+70+200 = 600

Όμως, όπως και ο μέγας φιλόσοφος Ηράκλειτος είπεν, τα πάντα εις τον κόσμον κινούνται όπως επιβεβαιώνει και η ακόλουθη ισοψηφία:

ΚΟΣΜΟΣ = ΚΙΝΟΥΝ = 600

Το λεξαριθμικόν άθροισμα της φράσεως ο πυθαγόρειος λόγος είναι ο αριθμός 1391, ο οποίος ισούται με τον συνάριθμον της λέξεως φιλοσοφία, όπως επίσης και με το αριθμητικόν άθροισμα των γραμμάτων της φράσεως συναριθμικόν άθροισμα. Το γεγονός αυτό, επιβεβαιώνει ότι ο λόγος του Πυθαγόρου εισήγαγε την λέξιν φιλοσοφία, αλλά και το γεγονός ότι ο λόγος των συναρίθμων επιτρέπει εις τον άνθρωπον να φιλοσοφεί με τους αριθμούς διά των συναριθμικών αθροισμάτων των φράσεων τις οποίες ερευνά.

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ = ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ = ΣΥΝΑΡΙΘΜΙΚΟΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ = 1391

ΜΕΛΕΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ = 1391

Όμως τι είναι ο αριθμός;

Γνωρίζουμε ότι ο αριθμός κατά τους πυθαγορείους, είναι το σοφότατον των όντων. Ο αριθμός, είναι άναρχος όπως ο Θεός και δεν είναι ύλη, αλλά μία πνευματική οντότης, η οποία μεταφέρει ενέργεια και πληροφορία, όπως η επομένη ισοψηφία μας επιβεβαιώνει:

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΙΝΑΙ = ΠΝΕΥΜΑ = 576

Οι επιστημονικές θεωρίες έχουν ορισμένες φορές την αριθμολογία ως βασικήν πηγήν εμπνεύσεώς τους, παρότι αυτή φαίνεται να είναι ένα σύνολον προτύπων και όχι σύνολον από επιστημονικές παρατηρήσεις. Αυτή η καθομιλουμένη χρήσις του όρου αριθμολογία, είναι αρκετά κοινή εις τους κόλπους της επιστημονικής κοινότητος και ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται για να απορρίψει μία θεωρία ως αμφίβολη επιστήμη χαρακτηρίζοντάς την αμέσως ως ψευδοεπιστήμη.

Εις την αρχήν του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, αναφέρεται η φράσις «εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο λόγος». Συναριθμώντας την φράσιν ταύτην, συμπεραίνουμε ότι ισοψηφεί με τον αριθμόν που εξάγεται από το συναριθμικόν άθροισμα της σχετικής με αυτήν φράσεως «ο συμπαντικός αρχιτέκτων», η οποία αποτελεί μία ισοψηφία πολύ μεγάλης σημασίας που είναι σχετική με την συμπαντική δημιουργία.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ = 3627

Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ = 3627

Το πιο γνωστόν παράδειγμα του όρου αριθμολογία εις την επιστήμην, περιλαμβάνει την συμπτωματική ομοιότητα ορισμένων μεγάλων αριθμών, που κέντρισε το ενδιαφέρον, σε επιφανείς άνδρες όπως ο μαθηματικός και φυσικός Paul Dirac, ο μαθηματικός Hermann Weyl και ο αστρονόμος Arthur Eddington Stanley.

Αυτές οι αριθμητικές συμπτώσεις αναφέρονται σε ποσότητες τέτοιες ώστε να συγκρίνονται ο λόγος της ηλικίας του σύμπαντος με την ατομική μονάδα του χρόνου, ο αριθμός των ηλεκτρονίων εις το σύμπαν, και η διαφορά εις τις δυνάμεις μεταξύ της βαρύτητος και της ηλεκτρικής δυνάμεως διά το ηλεκτρόνιον και το πρωτόνιον. («Έχει το Σύμπαν τελειοποιηθεί για εμάς;», Stenger, VJ, σελίς 3).

Το γεγονός ότι το λεξαριθμικόν άθροισμα της φράσεως ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είναι ίσον με τον αριθμόν της λέξεως φυσικός, είναι όντως εκπληκτικόν.

Ο ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΑΪΝΣΤΑΪΝ = ΦΥΣΙΚΟΣ = 1400 !!!

Η ανακάλυψις των ατομικών τριάδων (που ασχολούνται με στοιχεία, κυρίως εις την ιδίαν ομάδαν ή στήλην του περιοδικού πίνακος) είχε θεωρηθεί ως μία μορφή αριθμολογίας, και πιθανόν αριθμοσοφίας, όμως αυτή ήταν που τελικώς οδήγησε εις την κατασκευήν του περιοδικού πίνακος.

Εδώ, το ατομικόν βάρος του ελαφροτέρου και του βαρυτέρου στοιχείου αθροίζονται και ο μέσος όρος που ευρίσκεται, προσεγγίζει την αριθμητικήν τιμήν του ενδιαμέσου βάρους. Αυτό δεν λειτούργησε με κάθε τριάδα της ιδίας ομάδος, αλλά ενεφανίσθη αρκετά συχνά ώστε να επιτρέψει αργότερα εις τους ερευνητάς να δημιουργήσουν γενικεύσεις. [Προς επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, δείτε τις τριάδες του Döbereiner].

Μεγάλος είναι ο αριθμός των συμπτώσεων που συνεχίζουν να συναρπάζουν πολλούς μαθηματικούς και φυσικούς. Για παράδειγμα, ο James G. Gilson έχει κατασκευάσει μία "κβαντική θεωρία της βαρύτητος" που βασίζεται σε έναν μεγάλον αριθμόν υποθέσεων του Dirac.

Οι φυσικοί γνωρίζουν εδώ και αιώνες ότι η ελκτική δύναμις μεταξύ δύο υλικών σωμάτων εφαρμόζεται επί μίας ευθείας, η οποία ορίζεται από το βαρύκεντρον εκάστου εκ των δύο αυτών σωμάτων.

Όμως, εις το ίδιον ακριβώς συμπέρασμα καταλήγουμε και διά της πυθαγορείου αριθμοσοφίας, ως εξής:

ΕΛΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ = ΒΑΡΥΚΕΝΤΡΟΝ = 1098

Ακόμη, πρέπει να αναφερθεί ότι σχετικώς με την αριθμολογίαν, ο μεγάλος θεωρητικός φυσικός Wolfgang Pauli ήταν συνερπαρμένος από την εμφάνισιν ορισμένων αριθμών, συμπεριλαμβανομένου και του αριθμού 137 εις την φυσικήν.

Ο δε Βρετανός μαθηματικός Ι. J. Good έγραψε:

Έχουν υπάρξει μερικά παραδείγματα της αριθμολογίας που έχουν οδηγήσει εις τις θεωρίες που μετασχημάτισαν την κοινωνία: δείτε την αναφοράν Kirchhoff και Balmer In Good (1962, σελ. 316)… όπου κάποιος μπορεί να συμπεριλάβει ακόμη και τον τρίτον νόμον του Kepler. Θα ήταν αρκετά δίκαιον να αναφέρουμε, ότι η αριθμολογία ήταν η προέλευσις των θεωριών του ηλεκτρομαγνητισμού, της κβαντικής μηχανικής, όπως ακόμη και της βαρύτητος.

Έτσι, δεν σκοπεύω να υποτιμήσω κάτι όταν περιγράφω έναν τύπον ως αριθμολογικόν. Ο αριθμός, είναι ο νόμος του σύμπαντος, και βεβαίως είναι το κύριον και βασικόν εργαλείον λειτουργίας της επιστήμης που καλείται μαθηματικά. Η ευθεία είναι υποσύνολον της εννοίας γεωμετρία, αλλά και κάθε σημείον μίας ευθείας χαρακτηρίζεται από αριθμούς, οι οποίοι καλούνται συντεταγμένες αυτού.

Πράγματι: ΑΡΙΘΜΟΣ = ΝΟΜΟΣ = ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ = ΕΥΘΕΙΑ = 430

Όταν ένας αριθμολογικός τύπος προτείνεται προς την επιστημονική κοινότητα, κατόπιν μπορούμε να ρωτήσουμε εάν τούτον είναι ορθόν. Σκέπτομαι ότι ένας κατάλληλος ορισμός της ορθότητος είναι ότι ο τύπος έχει μία καλή εξήγηση, υπό μια πλατωνική έννοια, ότι δηλαδή, η εξήγησις θα μπορούσε να βασισθεί σε μία καλή θεωρία, η οποία δεν είναι ακόμη γνωστή, αλλά «υπάρχει» εις τον πλατωνικόν κόσμον των πιθανών λογικών ιδεών. Από το έτος 1998, έχει αποδειχθεί από τον συγγραφέαν ότι ο Έλλην λόγος γνωρίζει διά των συναρίθμων τον αριθμόν π με ακρίβειαν τριών δεκαδικών ψηφίων.

Πράγματι, όταν υπολογισθεί το λεξαριθμικόν άθροισμα της φράσεως μήκος περιφερείας κύκλου και ο αριθμός της λέξεως διάμετρος ακολουθώντας την γεωμετρικόν ορισμόν της εξαγωγής του αριθμού π, λαμβάνουμε την λεξαριθμικήν εξαγωγήν του αριθμού π με ακρίβειαν τριών δεκαδικών ψηφίων.

Η υπολογιστική ακρίβεια των ελληνικών συναρίθμων, δεν μπορεί να συγκριθεί με την ακρίβεια άλλων αλφαριθμητικών συστημάτων των ελληνικών γραμμάτων, αλλά και μεταξύ όλων των άλλων αλφαριθμητικών συστημάτων των διαφόρων ξένων γλωσσών, αποδεικνύοντας έτσι την μαθηματικήν δομήν και την νοημοσύνη της ελληνικής γλώσσης. Το γεγονός αυτό, αποδεικνύει ότι κάτι πολύ σοβαρόν συμβαίνει με τις γνώσεις των συναρίθμων επί των μαθηματικών αλλά και επί παντός επιστητού.

(ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/(ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ) =(338 + 1016 + 940)/730 = 2294/730 = 3,14…!!!

Τα ανωτέρω, επιβεβαιώνονται και διά της εκπληκτικής ισοψηφίας που ακολουθεί, η οποία αποδεικνύει ότι άνευ του εγκεφάλου, δεν υφίσταται η νοημοσύνη του ανθρώπου. Είναι γεγονός:

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ = Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ = 904 !!!

ministryoftruth