Ή αλλάζει ή... βουλιάζει!...
Μπορεί να μην ανακαλύπτουμε την... Αμερική με το συγκεκριμένο άρθρο, είναι όμως χρέος όλων η συχνή έως κουραστική περιγραφή της (σκληρής) πραγματικότητας προκειμένου να κατέβει και ο...
τελευταίος από το συννεφάκι το οποίο ενδεχομένως βρίσκεται. Για να ξέρουμε τι μας έρχεται και τι μας ξημερώνει δηλαδή.
Εννοείται πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε ούτε που θα βγει αυτή η - αν μη τι άλλο παράξενη και με πολλά ερωτηματικά - ιστορία με τον Ταίλανδό, ούτε πότε θα κάνει το τελικό ντου ο Γιαννακόπουλος για να τελειώσει μια καλή το παραμύθι. Ούτε και πότε θα τον... αφήσουν, για να τα λέμε και όλα.Γνώμη μου πάντως είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν αργεί το φινάλε, όμως αυτό δεν λέει ακόμα κάτι. Και δεν λέει γιατί όλα αυτά ανήκουν στα “προσεχώς” και στο μέλλον και μέχρι να γίνουν παρόν οφείλουμε να ασχολούμαστε με το σήμερα. Εκείνο το οποίο και με τη βούλα κινείται με σφραγίδα Αλαφούζου και που οδηγεί και με μαθηματική ακρίβεια το τριφύλλι σε ακόμη πιο δύσκολα μονοπάτια.
Το έχουμε ξαναπεί ένα σωρό φορές. Οχι χθες ή προχθές, αλλά δέκα μήνες πριν. Από τότε που φαινόταν που πάει το πράγμα και πρωτοέγινε το “μπραφ”. Μακάρι να μπορούσαμε και νωρίτερα, όμως συγνώμη αλλά ούτε είμαστε μελλοντολόγοι ούτε θα γίνουμε και ποτέ. Και για να το καταλάβει και ο τελευταίος ΔΕΝ μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη συμπεριφορά. Ο Αλαφούζος άλλαξε, δεν άλλαξαν ούτε οι φίλοι του Παναθηναϊκού που τον κρίνουν διαφορετικά πλέον, ούτε και οι δημοσιογράφοι.
Ο Αλαφούζος λοιπόν δεδομένα θέλει να φύγει από τον Παναθηναϊκό. Αναφαίρετο δικαίωμά του είναι και ουδείς τον κρατάει με το ζόρι. Το θέμα είναι πως με τον τρόπο που επέλεξε να το κάνει αφενός δυσκολεύει την αποχώρησή του και αφετέρου διαλύει την ομάδα που είχε την τιμή να διοικήσει διαγράφοντας παράλληλα και με αντιπαναθηναϊκό τρόπο ότι καλό (για τα δεδομένα του) είχε κάνει και δικαίως του είχε πιστωθεί.
Δικό του δημιούργημα είναι όλη αυτή η ανωμαλία που υπάρχει στην ομάδα και τα καθημερινά ξεφτιλίκια σε κάθε επίπεδο. Οχι υπέρβαση, αλλά τα... βασικά να έκανε και θα μπορούσε να συμβάλει στην ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα και να μην συνδέσει (αν τον νοιάζει αυτό) το όνομά του με την πιο ντροπιαστική περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Να έφευγε σαν κύριος και όχι σαν αυτόν που έκανε μέχρι και νταραβέρια με τον Ολυμπιακό, που του κουνάει ο Σαββίδης το δάκτυλο ότι τον έσωσε και που (μεταξύ πολλών άλλων) μετέτρεψε την ομάδα σε γραφείο Τύπου της ΝΔ για να χτυπήσει την Κυβέρνηση. Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου...
Όλα αυτά και άλλα τόσα όμως είναι γνωστά. Τα έγραψε η ιστορία και δεν σβήνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και στο εξής. Πολύ φοβάμαι και μακάρι να βγω ψεύτης ότι ΗΔΗ έχει χαθεί και η επόμενη χρονιά. Οχι με την... φανταστική έννοια ότι η ομάδα δεν θα κάνει πρωταθλητισμό, αλλά ότι θα παλέψει κανονικά και με το νόμο για τη σωτηρία. Οσο περνάει ο χρόνος και δεν αλλάζει χέρια ο Παναθηναϊκός τόσο το παραπάνω συμπέρασμα θα γίνεται βεβαιότητα.
Αν βλέπαμε οποιαδήποτε κίνηση που θα βοηθούσε στην επιστροφή μιας σχετικής κανονικότητας και στη δημιουργία συνθηκών για ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα θα το λέγαμε, αλλά με τα μυαλά που υπάρχουν και τον τρόπο που διοικείται η ομάδα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμη και ο φίλος μου ο Νίκος ο Νταμπίζας θα καεί όταν θα κληθεί να συναναστραφεί με ανθρώπους που αφενός στερούνται διοικητικών ικανοτήτων και αφετέρου είναι τσακωμένοι με την αλήθεια και την λογική, ενώ θα τον θάβουν και από το βράδυ ως το πρωί. Μακάρι να πέσω έξω, θα το χαρώ με την καρδιά μου.
Ήδη τα πρώτα σημάδια αποδεικνύουν το αληθές του άνωθι συμπεράσματος και πραγματικά απορώ σε τι απ' όλα αυτά που (δεν) γίνονται συμφωνεί και ο Πιεμπονγκσάντ που (υποτίθεται πως) βρίσκεται προ των πυλών. Το μίνιμουμ που θα έπρεπε να έχει ΗΔΗ γίνει είναι να μείνουν ΟΛΟΙ οι παίκτες από το περσινό ρόστερ. Είναι τέτοιοι οι περιορισμοί και οι τιμωρίες (-6) που θα έρθουν που η φανέλα δεν θα σου φτάνει για να σωθείς και αυτή τη φορά θα κινδυνεύσεις ΚΑΙ αγωνιστικά. Διότι φέτος αγωνιστικά σαφώς και δεν κινδύνευσες και μέσα στο γήπεδο πήρες πολύ περισσότερους βαθμούς σε σχέση με αυτό που γράφει η βαθμολογία. Από το σαμποτάζ και των εκ των έσω πόλεμο κινδύνευσες και αν τελικά σώθηκες αυτό το οφείλεις στον άνθρωπο που εκτός από τον κόσμο της ομάδας τον αποθέωσε προ ημερών και το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας με την ξεχωριστή τούρτα και τον χαρακτηρισμό "ο πιο μάγκας" στο πάρτι του Βλαχοδήμου.
Σε μια μάζωξη που δεν κλήθηκε ουδείς από τους διοικούντες τους οποίους οι ίδιοι οι παίκτες αποκαλούσαν προσφάτως “ψεύτες” και “ξεφτίλες”. Καλό θα ήταν λοιπόν και τα ανέκδοτα του τύπου “έναν άνθρωπο με τον οποίο μας συνέδεσαν πολλές δυσκολίες, αλλά και συγκινητικές στιγμές στον 1,5 χρόνο κοινής μας πορείας” που είδαμε στην πρόσφατη, υποκριτική, καθυστερημένη και για τα μάτια όσου κόσμου δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει, ανακοίνωση για τον Μαρίνο να σταματήσουν. Καμία κοινή πορεία δεν υπήρχε. ΑΠΕΝΑΝΤΙ βρέθηκαν, λες και ήταν εχθροί. Με επιλογή του Αλαφούζου και των επικίνδυνων που παραμένουν στο πλευρό του και δυστυχώς έχουν κατσικωθεί στον Παναθηναϊκό και όχι στο κανάλι του και γενικά στο περιβάλλον του.
Τα χειρότερα που λέτε μας χτυπάνε την πόρτα όσο η αλλαγή καθυστερεί. Αν νομίζει κανείς ότι είναι απλό να λες “έχω καλή Ακαδημία, την βάζω και παίζει” πολύ φοβάμαι πως θα προσγειωθούμε απότομα. Πάρτε και ένα παράδειγμα από τους απέναντι με τους οποίους δυστυχώς αλλά δεν μπορούμε να συγκριθούμε. Έβαλαν τους μικρούς την τελευταία αγωνιστική στα Γιάννινα και είχαμε... "καλώς τα παιδιά 3-0". Ετσι πάνε αυτά και κανείς μικρός δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος αν δεν υπάρχουν και προσωπικότητες στο ρόστερ. Ε αναμονή των όποιων εξελίξεων αυτά τα ολίγα για σήμερα και καλά ξεμπερδέματα. Νομίζω ότι μάξιμουμ στο επόμενο δεκαήμερο θα έχουμε εικόνα για το που θα πάει το πράγμα και τι περίπου μας περιμένει.
sdna.gr
τελευταίος από το συννεφάκι το οποίο ενδεχομένως βρίσκεται. Για να ξέρουμε τι μας έρχεται και τι μας ξημερώνει δηλαδή.
Εννοείται πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε ούτε που θα βγει αυτή η - αν μη τι άλλο παράξενη και με πολλά ερωτηματικά - ιστορία με τον Ταίλανδό, ούτε πότε θα κάνει το τελικό ντου ο Γιαννακόπουλος για να τελειώσει μια καλή το παραμύθι. Ούτε και πότε θα τον... αφήσουν, για να τα λέμε και όλα.Γνώμη μου πάντως είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν αργεί το φινάλε, όμως αυτό δεν λέει ακόμα κάτι. Και δεν λέει γιατί όλα αυτά ανήκουν στα “προσεχώς” και στο μέλλον και μέχρι να γίνουν παρόν οφείλουμε να ασχολούμαστε με το σήμερα. Εκείνο το οποίο και με τη βούλα κινείται με σφραγίδα Αλαφούζου και που οδηγεί και με μαθηματική ακρίβεια το τριφύλλι σε ακόμη πιο δύσκολα μονοπάτια.
Το έχουμε ξαναπεί ένα σωρό φορές. Οχι χθες ή προχθές, αλλά δέκα μήνες πριν. Από τότε που φαινόταν που πάει το πράγμα και πρωτοέγινε το “μπραφ”. Μακάρι να μπορούσαμε και νωρίτερα, όμως συγνώμη αλλά ούτε είμαστε μελλοντολόγοι ούτε θα γίνουμε και ποτέ. Και για να το καταλάβει και ο τελευταίος ΔΕΝ μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη συμπεριφορά. Ο Αλαφούζος άλλαξε, δεν άλλαξαν ούτε οι φίλοι του Παναθηναϊκού που τον κρίνουν διαφορετικά πλέον, ούτε και οι δημοσιογράφοι.
Ο Αλαφούζος λοιπόν δεδομένα θέλει να φύγει από τον Παναθηναϊκό. Αναφαίρετο δικαίωμά του είναι και ουδείς τον κρατάει με το ζόρι. Το θέμα είναι πως με τον τρόπο που επέλεξε να το κάνει αφενός δυσκολεύει την αποχώρησή του και αφετέρου διαλύει την ομάδα που είχε την τιμή να διοικήσει διαγράφοντας παράλληλα και με αντιπαναθηναϊκό τρόπο ότι καλό (για τα δεδομένα του) είχε κάνει και δικαίως του είχε πιστωθεί.
Δικό του δημιούργημα είναι όλη αυτή η ανωμαλία που υπάρχει στην ομάδα και τα καθημερινά ξεφτιλίκια σε κάθε επίπεδο. Οχι υπέρβαση, αλλά τα... βασικά να έκανε και θα μπορούσε να συμβάλει στην ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα και να μην συνδέσει (αν τον νοιάζει αυτό) το όνομά του με την πιο ντροπιαστική περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Να έφευγε σαν κύριος και όχι σαν αυτόν που έκανε μέχρι και νταραβέρια με τον Ολυμπιακό, που του κουνάει ο Σαββίδης το δάκτυλο ότι τον έσωσε και που (μεταξύ πολλών άλλων) μετέτρεψε την ομάδα σε γραφείο Τύπου της ΝΔ για να χτυπήσει την Κυβέρνηση. Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου...
Όλα αυτά και άλλα τόσα όμως είναι γνωστά. Τα έγραψε η ιστορία και δεν σβήνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και στο εξής. Πολύ φοβάμαι και μακάρι να βγω ψεύτης ότι ΗΔΗ έχει χαθεί και η επόμενη χρονιά. Οχι με την... φανταστική έννοια ότι η ομάδα δεν θα κάνει πρωταθλητισμό, αλλά ότι θα παλέψει κανονικά και με το νόμο για τη σωτηρία. Οσο περνάει ο χρόνος και δεν αλλάζει χέρια ο Παναθηναϊκός τόσο το παραπάνω συμπέρασμα θα γίνεται βεβαιότητα.
Αν βλέπαμε οποιαδήποτε κίνηση που θα βοηθούσε στην επιστροφή μιας σχετικής κανονικότητας και στη δημιουργία συνθηκών για ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα θα το λέγαμε, αλλά με τα μυαλά που υπάρχουν και τον τρόπο που διοικείται η ομάδα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμη και ο φίλος μου ο Νίκος ο Νταμπίζας θα καεί όταν θα κληθεί να συναναστραφεί με ανθρώπους που αφενός στερούνται διοικητικών ικανοτήτων και αφετέρου είναι τσακωμένοι με την αλήθεια και την λογική, ενώ θα τον θάβουν και από το βράδυ ως το πρωί. Μακάρι να πέσω έξω, θα το χαρώ με την καρδιά μου.
Ήδη τα πρώτα σημάδια αποδεικνύουν το αληθές του άνωθι συμπεράσματος και πραγματικά απορώ σε τι απ' όλα αυτά που (δεν) γίνονται συμφωνεί και ο Πιεμπονγκσάντ που (υποτίθεται πως) βρίσκεται προ των πυλών. Το μίνιμουμ που θα έπρεπε να έχει ΗΔΗ γίνει είναι να μείνουν ΟΛΟΙ οι παίκτες από το περσινό ρόστερ. Είναι τέτοιοι οι περιορισμοί και οι τιμωρίες (-6) που θα έρθουν που η φανέλα δεν θα σου φτάνει για να σωθείς και αυτή τη φορά θα κινδυνεύσεις ΚΑΙ αγωνιστικά. Διότι φέτος αγωνιστικά σαφώς και δεν κινδύνευσες και μέσα στο γήπεδο πήρες πολύ περισσότερους βαθμούς σε σχέση με αυτό που γράφει η βαθμολογία. Από το σαμποτάζ και των εκ των έσω πόλεμο κινδύνευσες και αν τελικά σώθηκες αυτό το οφείλεις στον άνθρωπο που εκτός από τον κόσμο της ομάδας τον αποθέωσε προ ημερών και το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας με την ξεχωριστή τούρτα και τον χαρακτηρισμό "ο πιο μάγκας" στο πάρτι του Βλαχοδήμου.
Σε μια μάζωξη που δεν κλήθηκε ουδείς από τους διοικούντες τους οποίους οι ίδιοι οι παίκτες αποκαλούσαν προσφάτως “ψεύτες” και “ξεφτίλες”. Καλό θα ήταν λοιπόν και τα ανέκδοτα του τύπου “έναν άνθρωπο με τον οποίο μας συνέδεσαν πολλές δυσκολίες, αλλά και συγκινητικές στιγμές στον 1,5 χρόνο κοινής μας πορείας” που είδαμε στην πρόσφατη, υποκριτική, καθυστερημένη και για τα μάτια όσου κόσμου δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει, ανακοίνωση για τον Μαρίνο να σταματήσουν. Καμία κοινή πορεία δεν υπήρχε. ΑΠΕΝΑΝΤΙ βρέθηκαν, λες και ήταν εχθροί. Με επιλογή του Αλαφούζου και των επικίνδυνων που παραμένουν στο πλευρό του και δυστυχώς έχουν κατσικωθεί στον Παναθηναϊκό και όχι στο κανάλι του και γενικά στο περιβάλλον του.
Τα χειρότερα που λέτε μας χτυπάνε την πόρτα όσο η αλλαγή καθυστερεί. Αν νομίζει κανείς ότι είναι απλό να λες “έχω καλή Ακαδημία, την βάζω και παίζει” πολύ φοβάμαι πως θα προσγειωθούμε απότομα. Πάρτε και ένα παράδειγμα από τους απέναντι με τους οποίους δυστυχώς αλλά δεν μπορούμε να συγκριθούμε. Έβαλαν τους μικρούς την τελευταία αγωνιστική στα Γιάννινα και είχαμε... "καλώς τα παιδιά 3-0". Ετσι πάνε αυτά και κανείς μικρός δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος αν δεν υπάρχουν και προσωπικότητες στο ρόστερ. Ε αναμονή των όποιων εξελίξεων αυτά τα ολίγα για σήμερα και καλά ξεμπερδέματα. Νομίζω ότι μάξιμουμ στο επόμενο δεκαήμερο θα έχουμε εικόνα για το που θα πάει το πράγμα και τι περίπου μας περιμένει.
sdna.gr
Κατηγορίες:
Σχόλια