Σύγκρουση οικονομίας και γεωπολιτικής στην Ελλάδα

Γράφει ο Μένιος Τασιόπουλος

Η έξοδος από τον μνημονιακό κύκλο δεν είναι αποναρκοθετημένη. Η Ελλάδα έχει τις προϋποθέσεις για να αλλάξει προσεχώς τόσο η ατζέντα όσο και η κατεύθυνση. Το πρόβλημα δεν θα είναι πλέον η ρευστότητα και η δημοσιονομική σταθερότητα. Η ψήφιση των προαπαιτούμενων της 4ης αξιολόγησης θα κλείσει τον κύκλο και θα ανοίξει τη διαπραγμάτευση για τους όρους εξόδου από τα Μνημόνια. Με άλλα λόγια θα κλείσει τον κύκλο της χρεοκοπίας που άνοιξε το 2009 και υπό όρους θα ανοίξει τον κύκλο της ανασυγκρότησης.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις θα κριθούν από την Ιστορία όχι από το κατά πόσον η Ελλάδα παρέμεινε στην Ευρωζώνη, αλλά από από τη μαζική αλλαγή χεριών της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, από το γεγονός ότι για να καταστεί δυνατή αυτή η μεταβίβαση, φρόντισαν με συγκεκριμένες πολιτικές να υποτιμήσουν δραστικά την αξία των περιουσιακών στοιχείων του Έλληνα.

Με συνευθύνη των εγχώριων τραπεζιτών, κυβερνήσεις απέτυχαν πλήρως στο να αποτρέψουν τον ευτελισμό της αξίας τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής περιουσίας. Αυτό έγινε δυνατό μέσω του βίαιου αποπληθωρισμού που επιβλήθηκε από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Οι ιδιωτικές περιουσίες αλλάζουν μαζικά χέρια, λόγω των «κόκκινων δανείων» και της υπερφορολόγησης.

Η δημόσια περιουσία δεν ιδιωτικοποιείται, όπως παραπλανητικά αναφέρεται. Συχνά, είναι ξένες κρατικές εταιρείες που αγοράζουν τις ελληνικές, από τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια μέχρι τα λιμάνια και τους φυσικούς πόρους. Με άλλα λόγια, η δημόσια περιουσία, συχνά κρίσιμες λειτουργίες για την κοινωνία, όχι μόνο απαξιώθηκαν αλλά και αποεθνικοποιούνται.

Από το 2019 θα γίνει απολύτως αντιληπτό ότι η στρατηγική επιλογή –με τις ευλογίες και της Ουάσιγκτον– η Ελλάδα να μετατραπεί από εθνικό κράτος σε περιοχή της Ευρωζώνης δεν ήταν και η πιο επιτυχής από γεωπολιτικής απόψεως. Σε πρώτη φάση βλέπουμε τις άμεσες παρεμβάσεις του αμερικανικού παράγοντα, προκειμένου να τεθεί ένα όριο στη διείσδυση μη φίλιων δυνάμεων σε χώρες ειδικής γεωπολιτικής σημασίας, όπως η Ελλάδα.

Από την πλευρά της η Αθήνα θα πρέπει γρήγορα να κατανοήσει τις ορίζουσες του ευρύτερου γεωπολιτικού παιχνιδιού και να προσαρμόσει τις κινήσεις της. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να αντιληφθεί και να εκμεταλλευθεί τις κάθε είδους ευκαιρίες. Μεταξύ αυτών και τη σημασία που δίνει η Ουάσιγκτον στις εναλλακτικές πηγές εφοδιασμού της Ευρώπης με ενέργεια, αλλά και στη σημασία δίνει η Γουόλ Στριτ και το Σίτι στον «δρόμο του μεταξιού».

SLPress