Μάθετε εύκολα κατωτέρω τι είναι η νέα τάξη και τι επιδιώκει.

Κύριοι Βουλευτές,
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βρίσκονται στο έσχατο όριο αφανισμού τους από τους υπηρέτες της νέας τάξης. Τι είναι όμως η νέα τάξη;;

Πολλοί νομίζουν ότι είναι κάτι σαν δυτική συμμαχία ή ΝΑΤΟ. Που είναι όμως μία εκκολαπτόμενη στυγνή δικτατορία.
Ήδη εκκολαφθείσα στην χώρα μας μέσω των επιεικώς αφελών πολιτικών μας και των «πατριωτικών» υπηρετικών τους «αναδιαρθρώσεων». Μάθετε εύκολα κατωτέρω τι είναι η νέα τάξη και τι επιδιώκει. Και μην εκπλαγείτε αν εξακριβώσετε να έγιναν στην Ελλάδα μας ή να γίνονται ήδη όσα περιγράφονται. Γνωρίστε εύκολα και ενημερωθείτε κατωτέρω κατά κεφάλαιο (36 κεφάλαια) για τη νέα τάξη *.
Ευριπίδης Μπίλλης




1. Βασικά για τα σύνορα και την Εθνική κυριαρχία σύμφωνα με τους θεωρητικούς της νέας τάξης.
· Είναι εντελώς ανορθολογικό και δαπανηρό, οι κάτοικοι π.χ. της Μυτιλήνης να συναλλάσσονται ή να υπάγονται διοικητικά στο ελλαδικό κέντρο και όχι με τα παράλια της Μικράς Ασίας, όπως συνέβαινε τον Μεσαίωνα ή επί Τουρκοκρατίας, όταν δεν υπήρχαν συνοριακοί περιορισμοί.
· Το ίδιο συμβαίνει όταν το Αιγαίο χαρακτηρίζεται ελληνικό, αφού έτσι παρεμποδίζεται η ομαλή οικονομική δραστηριότητα μιας μεγάλης γεωοικονομικής ζώνης, στην οποία έχουν εντάξει την χώρα μας οι δεξαμενές σκέψεις πέραν του Ατλαντικού (Βαλκάνια, Τουρκία, Καύκασος, Παραδουνάβιες περιοχές κ.λπ.).
· Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές είχαν χαρακτηριστεί «αναχρονιστικές» και μάλιστα από τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη.


2. Ιστορικό έναρξης της νέας τάξης στην Ελλάδα.
· Το 1996, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, την εξουσία κατέλαβε η ομάδα των «εκσυγχρονιστών» δηλαδή των νεοταξικών της νέας τάξης
· Που κατέβαλαν συστηματική προσπάθεια για να μεταλλάξουν τη συνείδησή της, την πολιτιστική ταυτότητά της και να αναθεωρήσουν την ιστορία της Ελλάδας
· Εκσυγχρονιστές-νεοταξίτες, εννοούμε ολόκληρο το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα το οποίο έγινε επίσημη πολιτική με την εκλογή Σημίτη και αργότερα του Γ. Παπανδρέου στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Και ακολούθως από όλα τα κόμματα του νυν «δημοκρατικού» κατοχικού τόξου
· Η ιστορική κοιτίδα του φαινομένου ήταν μάλλον ο Συνασπισμός του Λεωνίδα Κύρκου και της Μαρίας Δαμανάκη
· Και ξενιστής του, το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου.


3. Διάχυση της νέας τάξης σε ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα της Ελλάδας ακόμα και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά
· Συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας,
· Όπου ταυτίστηκε με τη νεοφιλελεύθερη και απροκάλυπτα φιλοαμερικανική πτέρυγα, ένα τμήμα της οποίας αργότερα προσχώρησε στο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου.
· Το φαινόμενο αφορά και τη Νέα Δημοκρατία και τον Συνασπισμό, όπου οι νεοταξίτες έχουν ισχυρά προγεφυρώματα.
· Αρχικά στον Συνασπισμό, μετά την εκλογή του Αλέκου Αλαβάνου στην προεδρία του κόμματος, ίσως περιορίστηκαν ορισμένες ιδεολογικές ακρότητες των νεοταξικών. Που μετά και τώρα ……
· Παραδόξως, η νέα τάξη έχει επηρεάσει ιδεολογικά και μεγάλο τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.


4. Πρώτα φαινόμενα της νέας τάξης στη χώρα μας
· Φάνηκαν από την εποχή του εμφυλίου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία
· Και μάλιστα, πέρα από κάθε τότε γνωστή λογική, από τον χώρο της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
· Ουδείς εκείνη την εποχή την εποχή του εμφυλίου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία γνώριζε περί της νέας τάξης
· Και αυτή η επιλογή της Κίνησης αποδόθηκε αόριστα σε «αριστερίστικη ιδιορρυθμία» ή «αντιδραστικότητα».


5. Οι επιδιώξεις τις νέας τάξης στην Ελλάδα
· Και, εν ολίγοις, δεν είναι άλλες από την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εναρμόνιση της ελληνικής πραγματικότητας στα οράματα όσων προωθούν την λεγόμενη «παγκοσμιοποιημένη κοινωνία», το «παγκόσμιο Χωριό»
· Ή αλλιώς την «Νέα Τάξη Πραγμάτων», που έχει εξαγγελθεί ήδη από την εποχή του Προέδρου Ρήγκαν.


6. Σκοπός της νέας τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο
· Η αναδιάταξη των οικονομικών ζωνών επιρροής, εμπορίου, παραγωγής και αγοράς εργασίας
· Και γενικότερα των γεωοικονομικών δεδομένων, με τρόπο ορθολογικότερο από αυτόν που ισχύει σήμερα,
· Ο οποίος βασίζεται σε εθνοκεντρικούς σχηματισμούς και δεν είναι πια λειτουργικός


7. Πολιτική της νέας τάξης για τους εργαζόμενους, στην Ελλάδα και παγκόσμια για τους εργαζόμενους
· Η «ευελιξία» της εργασιακής αγοράς
· Με τη μετατροπή του μεγαλύτερου τμήματος των εργαζομένων σε ένα είδος χαμηλά αμειβόμενων «εργασιακών νομάδων»,
· Που θα αλλάζουν αντικείμενα, ώρες και τόπο εργασίας ανάλογα με τις εκάστοτε απαιτήσεις της παραγωγής.


8. Εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής της νέας τάξης για τους εργαζόμενους
· Οι κάθε είδους μειονότητες (εθνοτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές, κ.ά), και ο πολυπολιτισμός,
· Αφού όταν μία κοινωνία είναι διασπασμένη γίνεται πιο «ευέλικτη».


9. Πολύτιμο εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής της νέας τάξης για τους εργαζόμενουςείναι και οι μετανάστες
· Οι οποίοι, σε πρώτη φάση, _χωρίς συνδικαλιστική συνείδηση και αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον τους, ώστε να διατηρούν υψηλό ενδιαφέρον για τα κοινά_
· Αποτελούν τον ιδανικό «εργασιακό νομάδα»,
· Ενώ έχει ήδη αρχίσει η μετατροπή σε κάτι αντίστοιχο και των γηγενών.
· Εργώδεις προσπάθειες καταβάλλονται για να λήξουν και όσες διεθνείς αντιπαραθέσεις χαρακτηρίζονται για διάφορους λόγους ανεπιθύμητες, (π.χ. Ινδία-Πακιστάν, Ελλάδα-Τουρκία κλπ)
· Ενώ αντίθετα ενθαρρύνονται όσες εξυπηρετούν τους στόχους της παγκοσμιοποίησης (π.χ. Γιουγκοσλαβία, Κόσοβο, Καύκασος, διάλυση της Ρωσίας και αργότερα της Κίνας κ.λπ.


10. Τι κρύβεται πίσω από τις εξαγγελίες για κοσμοϊστορικές αλλαγές και το όραμα ενός πλανητικού χωριού χωρίς σύνορα, όπου θα επικρατεί ειρήνη και ευημερία
· Δεν κρύβεται παρά ο εθνικισμός και ο επεκτατισμός των ΗΠΑ, καθώς υποστηρίζουν αυτό το εγχείρημα με όλες τις δυνάμεις τους, ακόμη και στρατιωτικά.


11. Που στηρίζεται για την επικράτηση της η νέα τάξη
· Η νέα τάξη στηρίζεται περισσότερο στην παραμόρφωση της ιστορίας
· Και λιγότερο σε σύγχρονα οικονομικά, τεχνολογικά ή άλλα επιτεύγματα.
· Έτσι η προσπάθεια προσαρμογής της ελληνικής πραγματικότητας στην εκσυγχρονιστική-νεοφιλελεύθερη θεωρία αναπόφευκτα συγκρούστηκε με βαθύτατα αντανακλαστικά και ιστορικά βιώματα του ελληνικού λαού,
· Αφού θίγει τις βάσεις της συλλογικής συνείδησής του και τις πολιτιστικές ρίζες του.


12. Το δόγμα «ανήκουμε στην Δύση»
· Όλα τα παραπάνω εντάσσονται σε ένα πλαίσιο το οποίο αρμόζει επακριβώς στις απαιτήσεις του πολιτικού εγχειρήματος που υπηρετεί ο ελληνικός εκσυγχρονισμός .
· Και βασίζεται σε ορισμένα αξιωματικής φύσης στοιχεία, τα οποία όμως καθομολογούνται εξαιρετικά σπάνια όπως
· Στην αποδοχή της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας και των γεωπολιτικών οραμάτων της,
· Στην παραίτηση στην Ελλάδα, από την παραδοσιακή αντίθεση στην πολιτική των ΗΠΑ
· Στην αποδοχή του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της Ελεύθερης Αγοράς
· Και κατ’ επέκταση των παγκόσμιων γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων και ιδεολογιών, που είναι αναγκαίες κατά την προσπάθεια εφαρμογής του,
· Στο αυτονόητο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως συμπληρωματικού όμως στοιχείου της αμερικανικής ηγεμονίας.


13. Απαραίτητο στοιχείο για την νέα τάξη που δεν καθομολογείται
· Είναι η αποδοχή της παρεμβατικότητας του διεθνούς παράγοντα στα εσωτερικά της χώρας.


14. «Συνομωσία» στα σπλάχνα της εξουσίας
· Η μελέτη της Ιστορίας δείχνει ότι οι ιδεολογίες ή πηγάζουν απ’ ευθείας από τις μάζες, ή κατασκευάζονται, ή και τα δύο.
· Επίσης είναι γνωστό ότι οι ιδεολογίες είτε παράγουν πολιτικά εγχειρήματα, είτε διαδίδονται σκοπίμως για να υποστηρίξουν πολιτικά εγχειρήματα.
· Σε ό,τι αφορά τη νέα τάξη, είναι βέβαιο ότι δεν προήλθε από τις μάζες.
· Αντίθετα, πρόκειται για ένα κίνημα που διαδόθηκε στα σπλάγχνα της εξουσίας
· Και αρχικά υπηρετήθηκε από επαγγελματίες: πολιτικούς, διπλωμάτες, πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους και οικονομικούς παράγοντες.
· Για να εξαπλωθεί, χρησιμοποίησε ήδη υπάρχοντες επικοινωνιακούς μηχανισμούς, και προσεταιρίσθηκε ανθρώπους που γνώριζαν να τους χειρίζονται άριστα.


15. Τι έκανε στην Ελλάδα η νέα τάξη αφού κατέλαβε την εξουσία και θεώρησε ότι απέσπασε το ελάχιστο απαραίτητο ποσοστό λαϊκής συναίνεσης,
· Επιχείρησε να διεκπεραιώσει την πολιτική της.
· Σε ένα ποσοστό το πέτυχε,
· Όμως εξακολουθεί να προσκρούει στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας,
· Ενώ, δεδομένης της διεθνούς ρευστότητας, η τελική έκβαση του νεοταξικού εγχειρήματος παραμένει αβέβαιη.


16. Τι χρησιμοποίησε στο έπακρο η νέα τάξη
· Το ιδεολογικό σύστημα που κατασκεύασε για να συγκρουστεί κατά μέτωπο με τους πολιτικούς αντιπάλους του,
· Τους οποίους προσπάθησε να εξοντώσει, διασύροντάς τους ακόμη και προσωπικά,
· Σε ένα κλίμα θρησκευτικοπολιτικής αντιπαράθεσης και επιβολής του «πολιτικώς ορθού» που επικράτησε τα τελευταία χρόνια
· Και το οποίο συχνά οδήγησε σε φαινόμενα νεομακαρθισμού.


17. Ιδεολογία και εγχείρημα της νέας τάξης
· Η ελλιπής σχέση επικοινωνίας των ιδεολογικών του συστημάτων με τη πραγματικότητα εξηγεί τον ολοκληρωτισμό και την ακαμψία των ιδεολογιών του εκσυγχρονισμού
· Αναγκαστικά γίνεται άκαμπτος, αυθαίρετος και αυταρχικός.
· Έτσι εξηγούνται και οι ιδεολογικές υπερβολές των εκσυγχρονιστών,
· Που εκφράστηκαν δημόσια κυρίως μέσω «τολμηρών» απόψεων επί παντός επιστητού όπως
· Και η προσπάθεια που κατέβαλαν για να καταπνίξουν κάθε αντίπαλη άποψη ή ιδεολογία.


18. Η νέα τάξη παρήγαγε κατά κόρον θρησκευτικοπολιτικά επιχειρήματα και φαινόμενα εξάρτησης από το νεοταξικό «πολιτικώς ορθόν» (political correct),
· Τα οποία είναι χαρακτηριστικά κυρίως στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, της ερμηνείας του διεθνούς περιβάλλοντος,
· Και του ζητήματος των μειονοτήτων, των μεταναστών κ.ά.


19. Και μία άλλη, ουσιαστικότερη αιτία οδήγησε τη νέα τάξη σε φαινόμενα ολοκληρωτισμού.
· Η νέα τάξη, πριν από ιδεολογία, είναι ένα πολιτικό εγχείρημα που πρέπει να διεκπεραιωθεί πάση θυσία.
· Όποιος νομίσει ότι τα φαινόμενα θρησκοπολιτικής και ιδεοληψίας δεν αφορούσαν και το κεντρικό επιτελείο των τεχνοκρατών του εκσυγχρονισμού, πλανάται πλάνην οικτράν.


20. Ανάγοντας την ιδεολογία σε επικοινωνιακό εργαλείο
· Οι νεοταξίτες κατόρθωσαν σε μικρό χρονικό διάστημα να αποσπάσουν τη σιωπηρή ανοχή για τη διεκπεραίωση μιας σειράς πολιτικών υπερατλαντικού κυρίως ενδιαφέροντος,
· Οι οποίες αλλιώς θα ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν,
· Όπως πολιτικών, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.


21. Το σκιάχτρο της ακροδεξιάς
· Στο κλίμα της ιδεοληψίας που επεκράτησε, ασχολήθηκαν με τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση προσώπων που ενσάρκωναν τις αντίπαλες απόψεις.
· Άρχισε ένα κυνήγι μαγισσών και η δαιμονοποίηση της «ακροδεξιάς».
· Μία έννοια που η σημασία της διογκώθηκε σκοπίμως και διευρύνθηκε θεωρητικά ώστε να αποτελεί το σημείο αναφοράς όπου εντάσσεται ό,τι δεν αρμόζει στο ιδεολογικό σύστημα του εκσυγχρονισμού.


22. Η ακροδεξιά όπως και τα «σκοτεινά παράκεντρα», οι «υπερεθνικιστές» κλπ, ανάγονται σε υπέρτατο κίνδυνο για την ελληνική κοινωνία,
· Με την συστηματική εισαγωγή συμβόλων και σημείων αναφοράς που έλκουν την καταγωγή τους από την εποχή του εμφύλιου πολέμου της δεκαετίας του ’40, του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς του ’50-’60.
· Στο σημείο αυτό, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πρέπει να σημειωθεί ότι ο γράφων ουδεμία συμπάθεια τρέφει προς την ακροδεξιά, το αντίθετο μάλιστα.


23. Η κατασκευή του αντίπαλου δέους έχει ιδιαίτερο ρόλο στην εξάπλωση της ιδεολογίας της νέας τάξης και η πολλαπλή λειτουργία του μοντέλου αυτού
· Ας θυμηθούμε ότι ο ναζισμός επιβλήθηκε ευκολότερα όταν ο Αδόλφος Χίτλερ κατέστησε τους Εβραίους τα μαύρα πρόβατα της γερμανικής κοινωνίας.
· Να σχηματιστεί η έννοια του απόλυτου Κακού,
· Ώστε να οριστεί το Καλό (δηλ. ο εκσυγχρονισμός),
· Στην πρώτη έννοια μπορεί να ενταχθεί οτιδήποτε δεν είναι αρεστό, μέσω της επικοινωνιακής διόγκωσης κάποιων _έστω και μικρών, χωρίς σημασία_ κοινών σημείων.


24. Παράλληλα με το φάντασμα της ακροδεξιάς, επινοείται η έννοια του «Ελληναρά».
· Αυτή, εκτός από νεολογισμός, λειτουργεί εναλλακτικά στην έννοια του «ακροδεξιού».
· Αφορά κυρίως τον μέσο πολίτη που δεν είναι δημόσιο πρόσωπο ώστε να ενταχθεί κατ’ ευθείαν στην «ακροδεξιά».
· Η έννοια χρησιμοποιείται κατά κόρον, σε σημείο που πλάθεται ένας χαρακτήρας γκροτέσκο, με τη θεατρική έννοια του όρου, δηλαδή μία μονόπλευρη καρικατούρα που περιλαμβάνει μόνο όσα αρνητικά βλέπουν οι εκσυγχρονιστές στον σύγχρονο Έλληνα.
· Έτσι, ο Ελληνάρας μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε κοινωνική τάξη, πολιτικό κόμμα, μορφωτικό επίπεδο, περιοχή της Ελλάδας ή επαγγελματική κατηγορία.
· Κατά τους εκσυγχρονιστές όμως, είναι ουσιαστικά αγράμματος και λαϊκός, φωνακλάς και φανατικός οπαδός της Εθνικής ποδοσφαίρου.
· Η αυτοπεποίθησή του δεν προέρχεται από τις ικανότητές του, αλλά από την καταγωγή του ή την κοινωνική θέση του.
· Λατρεύει την ελληνική σημαία, μισεί τους Αλβανούς μετανάστες και τους Τούρκους, επειδή στην πραγματικότητα είναι κρυπτο-ακροδεξιός ή κρυπτο-ρασοφόρος κατά τον τελευταίο νεολογισμό.
· Δεν συμπαθεί τους Αμερικανούς επειδή είναι εθνικιστής,
· Μπορεί να έλθει στα χέρια για μία θέση πάρκινγκ, του αρέσει να οδηγεί ακριβό αυτοκίνητο, είναι φαλλοκράτης και ίσως δέρνει την σύζυγο και τα παιδιά του.
· Είναι κακομαθημένος, όνειρό του είναι να εργαστεί στο δημόσιο, «λαδώνει» για να φέρει εις πέρας τις υποθέσεις του, ίσως και να λαδώνεται αφού του αρέσει το εύκολο χρήμα κ.λπ.
· Φυσικά αυτή η φιγούρα δεν είναι θετική, και βέβαια ούτε άγνωστη στην ελληνική κοινωνία. Το αντίθετο μάλιστα.


25. Από φανατικούς νεοταξίτες κατατάσσονται στην αυθαιρέτως διευρυμένη έννοια της ακροδεξιάς μία μεγάλη σειρά από τις πιο διαφορετικές προσωπικότητες, ιστορικά πρόσωπα, θεσμού κλπ, όπως
· Ο Άρης Βελουχιώτης,
· Ο Ανδρέας Παπανδρέου,
· Ο Κίμωνας Κουλούρης,
· Ο Οτσαλάν,
· Η Βούλα Δαμιανάκου,
· Ο Κώστας Βάρναλης,
· Η 17Ν,
· Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος,
· Κώστας Ζουράρις (Ο ΤΟΤΕ ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΆΡΙΣ),
· Ο Μίκης Θεοδωράκης,
· Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού κ.λπ.


26. Στο στόχαστρο της νέας τάξης βρίσκεται εν δυνάμει ο,τιδήποτε το παραδοσιακό όχι μόνον το κοκορέτσι και ο υπουργός που αντέδρασε γι αυτό
· Από το άβατον του Αγίου Όρους
· Μέχρι και το κοκορέτσι, το οποίο σε δημοσιεύματα έγινε το «εθνικό» μας κοκορέτσι
· Ενώ ο υπουργός που αντέδρασε στην απαγόρευσή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκαλείται ειρωνικά «πατριώτης» υπουργός (Το Βήμα, 3-8-97).
· Όλα, εθνικά θέματα γίνονται τα «λεγόμενα εθνικά θέματα»
· Ή, στην καλύτερη περίπτωση, με ειρωνική διάθεση μπαίνουν σε εισαγωγικά: «εθνικά» θέματα, λες δηλαδή και δεν υπάρχουν.


27. Υπό την δαμόκλειο σπάθη της κατάταξης σε αυτές τις δύο παραπάνω κατηγορίες,
· Η νέα τάξη προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι τα σοβαρότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι
· Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο «ακροδεξιός κίνδυνος».


28. Η νέα τάξη, κατόρθωσε προσωρινά να ενδυθεί τη λεοντή του ανθρωπισμού και της ηθικής
· Με αποτέλεσμα όχι μόνο να μεταλλάξει ένα τμήμα της αριστερής πτέρυγας της ελληνικής πολιτικής ζωής, αλλά και να το μεταβάλει σε ναυαρχίδα του.
· Το πώς το κατόρθωσε αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον παρατηρητή.


29. Αν Θεωρήσουμε ως πρώτο σύνολο το «αριστερό ιδεολογικό σύστημα» που αποτελείται μεταξύ άλλων από τα συγκεκριμένα ιδεολογικά συστατικά.
· «Κυριαρχία της πολιτικής επί της οικονομίας,
· ισότητα των πολιτών,
· άμβλυνση των ταξικών ανισοτήτων,
· ανεξαρτησία και αντιιμπεριαλισμός,
· ανθρώπινα δικαιώματα, ποιότητα ζωής,
· αντιεθνικισμός,
· αντιρατσισμός,
· δικαιώματα των μειονοτήτων,
· διεθνισμός,
· ελληνοτουρκική φιλία,
· αντιπάθεια στους κρατικούς μηχανισμούς (σε ορισμένες περιπτώσεις) κ.λπ.».


30. Ως δεύτερο σύνολο, που το καλούμε «ιδεολογία της νέας τάξης» αυτό που αποτελείται επίσης από τα συγκεκριμένα ιδεολογικά στοιχεία:
· «κυριαρχία της οικονομίας επί της πολιτικής,
· οικονομία της ελεύθερης αγοράς,
· ανοχή στις ταξικές διαφοροποιήσεις,
· αποδοχή της παρεμβατικότητας του διεθνούς παράγοντα,
· ανθρώπινα δικαιώματα, ποιότητα ζωής,
· αντιεθνικισμός,
· αντιρατσισμός,
· δικαιώματα των μειονοτήτων,
· κοσμοπολιτισμός,
· ελληνοτουρκική φιλία,
· λιγότερο κράτος κ.λπ.».


31. Γίνεται αντιληπτό ότι, παρά τον αντιθετικό χαρακτήρα τους, τα δύο σύνολα τέμνονται. Και η τομή τους αποτελείται από τα κοινά στοιχεία.
· «ανθρώπινα δικαιώματα,
· ποιότητα ζωής, αντιεθνικισμός,
· αντιρατσισμός,
· δικαιώματα των μειονοτήτων,
· διεθνισμός-κοσμοπολιτισμός (δεν είναι ίδια αλλά μοιάζουν),
· ελληνοτουρκική φιλία,
· αντιπάθεια στους κρατικούς μηχανισμούς (πρόκειται για το λιγότερο κράτος των νεοφιλελευθέρων) κλπ»


32. Στην πράξη αυτά τα δύο σύνολα όχι μόνο δεν συγκρούστηκαν με την σφοδρότητα που θα περίμενε κανείς, αλλά, αντίθετα, αυτό που παρατηρήθηκε είναι η σύγχυσή τους.
· Ο λόγος είναι ότι η τομή αυτών των συνόλων (ανθρώπινα δικαιώματα, ποιότητα ζωής, αντιεθνικισμός, αντιρατσισμός, δικαιώματα των μειονοτήτων, αντιπάθεια στους κρατικούς μηχανισμούς)
· Έντεχνα προβαλλόμενη από τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς των εκσυγχρονιστών,
· Απετέλεσε την ιδεολογική γέφυρα προς τον κόσμο της ευρύτερης Αριστεράς, ο οποίος παραδόξως ήταν αυτός που τελικά στελέχωσε σε μεγαλύτερο βαθμό τις τάξεις τους.


33. Και η τομή αυτών των συνόλων, και ειδικά το ζήτημα των μειονοτήτων, των μεταναστών, ο αντιεθνικισμός και ο αντιρατσισμός, κατέλαβε την θέση του πρώτου συνόλου, δηλαδή του «αριστερού ιδεολογικού συστήματος».
· Οι ενδιαφερόμενοι, υιοθετώντας τα κοινά στοιχεία, πολλές φορές χωρίς να το επιδιώξουν ή να το συνειδητοποιήσουν, προσχώρησαν στο δεύτερο σύνολο.
· Στην καλύτερη περίπτωση, οι ανυποψίαστοι πολίτες, δεδομένης και της δύναμης των επικοινωνιακών μηχανισμών, απλώς μπέρδεψαν τα δύο σύνολα και εξέλαβαν τον εκσυγχρονισμό ως την φυσική συνέχεια της Αριστεράς στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.
· Στην χειρότερη, άλλοι πιο συνειδητοποιημένοι έκαναν τα στραβά μάτια, προσχώρησαν στον εκσυγχρονισμό χρησιμοποιώντας την τομή ως άλλοθι,
· Ενώ σε μία τρίτη κατηγορία ανήκουν οι επαγγελματίες του είδους, δηλαδή όσοι εκίνησαν τα πολιτικά και επικοινωνιακά νήματα αυτής της απάτης ή επωφελήθηκαν από την κατάληψη της εξουσίας από τους εκσυγχρονιστές


34. Σε κάθε περίπτωση όμως, η επικοινωνιακή χρήση αυτής της τομής έδωσε έναν ψευτοανθρώπινο τόνο στην νέα τάξη
· Και απετέλεσε την Κερκόπορτα για την άλωση και μετάλλαξη μεγάλου τμήματος της Αριστεράς,
· Το οποίο προσχώρησε σε ένα διαμετρικώς διαφορετικό πολιτικό σύνολο:
· Αυτό των νεοταξικών και των οπαδών της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας.


35. Επίσης ήταν η μέθοδος για να ξεπεραστούν τα φυσικά εμπόδια που έθετε η, ουσιαστικά αριστερογενής, συλλογική συνείδηση των Ελλήνων στην ένταξή τους σε αυτό που στην πραγματικότητα εννοούν οι νεοταξίτες, αλλά δεν το κατονομάζουν:
· Το εγχείρημα της παγκοσμιοποίησης ή, αλλιώς, της Νέας Τάξης,
· Που κατά την άποψη του γράφοντος δεν είναι παρά το πρόσχημα για την εξάπλωση του αμερικανικού εθνικισμού.


36. Ανάλογες ιδεολογικές γέφυρες έχουν λειτουργήσει και προς το δεξιόστροφο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας,
· Κυρίως μέσω της προβολής οικονομικίστικων επιχειρημάτων,
· Όμως και εκεί συναντώνται αντιστάσεις κυρίως λόγω παραδοσιακού εθνοκεντρισμού ή και εθνικισμού.


Ευριπίδης Μπίλλης

eleftheriskepsii.blogspot.gr