Ο μαζικός δαιμονισμός των κατοίκων 14 χωριών της Κρήτης

Η απίστευτη ιστορία για τον μαζικό δαιμονισμό των κατοίκων 14 χωριών της Κρήτης που κράτησε για πολλά χρόνια.

Οι ηλικιωμένοι Χανιώτες γνωρίζουν την περίπτωση των Κεραμιών, του τρομακτικότερου μαζικού δαιμονισμού στα ελληνικά χρονικά, που εξαπλώθηκε σε 14 χωριά του Αποκορώνου (συγκεντρωτικό όνομα Κεραμιά).



Έληξε μετά από πολύχρονους εξορκισμούς, που ολοκληρώθηκαν στις 3/10/1936.

Τα γεγονότα άρχισαν στο Μοναστήρι Αγίας Τριάδος Ακρωτηρίου Χανίων. Οι βοσκοί της μονής έκλεψαν κάποτε θησαυρούς του Μοναστηριού. Το ίδιο πρωϊνό, που οι καλόγεροι αντιλήφθηκαν την κλοπή, αναστατώθηκαν.

Έτσι, ξεκίνησαν για την Παναγιά Κεραμιών, όπου συνάντησαν τους βοσκούς, μα εκείνοι αρνήθηκαν τα πάντα. Λόγω της Τουρκοκρατίας, οι μοναχοί μη μπορώντας να καταγείλουν την κλοπή, αποφάσισαν να αυτοδικήσουν. Διάβασαν, λοιπόν, στη μικρή πλατεία του χωριού, «Αφορισμό»!

Αυτοί οι 7 καλόγηροι, στο θυμό τους, παρασύρθηκαν. Κάλεσαν «επίσημα» τον εχθρό, το Διάβολο, να εκδικηθεί: “Έλα Διάβολε, τιμώρησε τους κλέφτες, μα κι όσους είδαν τα κλοπιμαία κι όσους άκουσαν γι’ αυτά”. Από στόμα σε στόμα, όλοι τ’ άκουσαν. Γι’ αυτό και όλοι οι Κεραμιανοί, βρέθηκαν στη διάθεση του εχθρού, για γενιές!!!



Βεβαίως, ήταν απαράδεκτη και εγκληματική η παρανοημένη αυτή «απόφαση». Χρόνια υπέφεραν τα πάνδεινα οι Κεραμιανοί!

Κάθε οικογένεια, είχε είτε άωρες κηδείες, είτε κάποιο μέλος της «δαιμονισμένο»! Οι Χανιώτες συζητούσαν και σταυροκοπιόταν. Ως τις μέρες μας στην Κρήτη ακούγεται το: «Οι διαόλοι των Κεραμιών».

Στο κοιμητήριο Μουρνιών υπάρχει ο τάφος της Όλγας Καντιλιεράκη, στην πλάκα του οποίου είναι γραμμένο: “Πολυπαθής νύμφη του Χριστού. Επί 16 έτη αρπαζομένη και οδηγουμένη υπό του δαίμονος εις τας ερήμους. Ιαθείσα κατά τον Εξαφορεσμόν της 3-10-1936, θαυματουργικώς. ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ. Με άλλους 42 δαιμονιζομένους συνανθρώπους μας των Κεραμιών.

Ανεπαύθη εν Κυρίω την 29-4-1969 εις ηλικίαν 59 ετών.” Αυτή η Όλγα,υπέφερε τα πάνδεινα στα χέρια των δαιμόνων. Την πήγαν δεμένη και φιμωμένη στο στο φαράγγι της Σαμαριάς, στην πιο απότομη του πλαγιά, όπου βρίσκονταν μια σπηλαιότρυπα, 200 μέτρων βάθους. Εκείνη, περιδεής, επικαλέστηκε την Παναγία και έτσι με με τη σκέψη της, ειδοποιήθηκε αστραπιαία η πνευματική της μητέρα Κατίνα Βασιλάκη στο Ρέθυμνο με όνειρο!

Εκείνη ξύπνησε κι επικαλέστηκε τη Μυριοκεφαλίτισσα Παναγία, να τρέξει! Κι έγινε. Η Όλγα την είδε σαν σκιά, να διώχνει τους «ξορκισμένους». Μετά της παρουσιάστηκε καθησυχάζοντάς την! Τέλος την βοήθησε να ξεφύγει από το δύσβατο μέρος που είχε βρεθεί. Εντέλει, το Σεπτέμβριο του 1936, ο Μητροπολίτης Χανίων, Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης, πήγε στα Κεραμιά!



Προετοιμάσθηκε με προσευχή και 15ήμερη νηστεία. Το ίδιο, ζήτησε κι’ από τους καλογήρους της Αγίας Τριάδος, που προσκάλεσε να τον ακολουθήσουν, σαν «διάδοχοι» των «παρεκτραπέντων» προκατόχων τους. Στις 3/101936, έφθασαν όλοι στην Παναγιά Κεραμιών και μ’ αυτούς, αρχές και λαός, χιλιάδες ψυχές. Το πρόγραμμα ήταν Αγιασμός, εξαφορισμός και τέλος Θεία Λειτουργία.

Μαζεύτηκαν την ίδια μέρα όλοι οι άρρωστοι, 43 συνολικά, που τους ξάπλωσαν κάτω, στον ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως, στο χωριό Παναγιά. Όταν ο Επίσκοπος μπήκε στο Ναό, αντίκρισε σαράντα τόσους δαίμονες απειλητικούς, έτοιμους να χυμήξουν. Ακολούθησε δυνατός «σεισμός». Τον ένιωσαν όλοι. Τα δαιμόνια άρχισαν να φεύγουν, όταν ήρθε «εξ ουρανού ωραιοτάτη ευωδία».

Όταν στο τέλος, του αγιασμού, ο Επίσκοπος βούτηξε τρεις φορές στη λεκάνη το Σταυρό, ψάλλοντας, μπήκε ένα περιστέρι στη λεκάνη και βγαίνοντας ράντιζε με τα φτερά του όλο τον κόσμο, μέσα κι’ έξω στην Εκκλησία. Κι’ οι άρρωστοι φώναζαν: “Καήκαμε-καήκαμε, φεύγουμε.”

Ο κόσμος που παρακολουθούσε σταυροκοπιόταν συνεχώς. Έπειτα ο δεσπότης ζήτησε να βγουν όλοι στο ύπαιθρο, εκεί που πριν χρόνια έγινε ο «Αφορισμός», για να συνεχιστεί ο Αγιασμός. Εκεί, όταν ο Επίσκοπος έλεγε δυνατά: “Λύσε την κατάρα, Θεέ μου”, ακολούθησε ραγδαία τοπική βροχή, ενώ πριν λίγο δεν υπήρχε ούτε συννεφάκι. Βροχή πρωτοφανής, ξαφνική, που βάστηξε μισή ώρα. Συγχρόνως διαβαζόταν ο «εξαφορισμός».

Μετά τη βροχή, έμπασαν τους άρρωστους στην εκκλησία και, στο διάστημα τούτο, είχαν όλοι στεγνώσει, ενώ οι άρρωστοι είχαν “επανέλθει σωφρωνούντες”.

Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δασκάλος – συγγραφέας

Πηγή: ΑΚΤΙΝΕΣ

orthodoxia.online