Συμμορία της δραχμής ή συμμορία του ευρώ;

Ποια είναι η πραγματική συμμορία, αυτή των δραχμηστών ή αυτή των ευρώφιλων; Ένα επιχείρημα που ακούγεται ευρύτατα ήταν και είναι ότι,όσοι υποστηρίζουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα το κάνουν για ίδιον όφελος, γιατί έχουν μεταφέρει μαζικά χρήματα και καταθέσεις στο εξωτερικό και με την επιστροφή στη δραχμή και την αναμενόμενη υποτίμησή της έναντι του ευρώ, θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη.
Στην πραγματικότητα, μία μόνο συμμορία υπάρχει. Αυτή της “συμμορίας του ευρώ”, τα μέλη της οποίας είναι εκείνα που έχουν στείλει μαζικά χρήματα και καταθέσεις στο εξωτερικό όπως έχει αποδειχθεί από τις διάφορες λίστες καταθέσεων σε ξένες τράπεζες που έχουν δημοσιοποιηθεί κατά καιρούς. Ανατρέχοντας στις λίστες αυτές που τώρα πια αποσιωπώνται επιμελώς, θα βρείτε πολιτικούς, μεγαλοδημοσιογράφους, επιχειρηματίες που σχεδόν όλοι τους έχουν εκδηλωθεί υπέρ του ευρώ. Ενώ δεν ισχύει το ίδιο για “δραχμηστές”.
Οι φανατικότεροι υποστηρικτές του “πάση θυσία στο ευρώ”, είναι οι πλούσιοι και οι πολύ πλούσιοι και κυρίως έμποροι, εισαγωγείς, μεταπράτες, μεσάζοντες,αεριτζήδες, μιζαδόροι, διαχειριστές δημόσιων και ευρωπαϊκών κονδυλίων,δημοσιογράφοι,πολιτικάντηδες, υπάλληλοι του συστήματος και γενικότερα ωφελούμενοι από το κατοχικό καθεστώς.Οι άνθρωποι της παραγωγής και του μόχθου είναι οι περισσότεροι δραχμηστές, με εξαίρεση ορισμένους που αφήνονται στο ανελέητο ψέκασμα των συστημικών ΜΜΕ.
Ένα σημαντικό μέρος της μικρομεσαίας τάξης,που αν και καταλαβαίνει ότι, σήμερα βιώνουμε μια κόλαση που δεν έχουμε ζήσει ποτέ στο παρελθόν, βρίσκεται σε σύγχυση και δεν ξέρει τι να υποστηρίξει, ή τι να κάνει, με δεδομένο ότι η ενημέρωση που δέχεται είναι αυστηρά μονόπλευρη υπέρ του παρανοϊκού ευρώ, ενώ δεν υφίσταται ένας ισχυρός πολιτικός φορέας με δημοκρατικές και πατριωτικές θέσεις που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη οικονομική και χρηματιστηριακή ανεξαρτησία.
Στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015, οι υποστηρικτές του ΝΑΙ στο “πάση θυσία στο ευρώ” προέρχονταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τις υψηλές εισοδηματικές τάξεις και από ακριβές περιοχές κυρίως των βορείων και νοτίων προαστίων. Ενώ το αντίθετο ακριβώς παρατηρείται για τους υποστηρικτές του ΟΧΙ, που αν και επικράτησε με ισχυρή πλειοψηφία της τάξης του 62%, οι πρωταθλητές της κολοτούμπας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τελικά το μετέτρεψαν σε ΝΑΙ.
Οι “δραχμηστές” καλώς ή κακώς δεν διαθέτουν χρήματα, τράπεζες, ΜΜΕ, πολιτικούς και οικονομικούς προστάτες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ένας ισχυρός πολιτικός φορέας που να τους εκπροσωπεί, παρ’ όλο που σύμφωνα με το δημοψήφισμα του 2015 αλλά και τις συστημικές δημοσκοπήσεις, συναποτελούν το μισό ή και παραπάνω από το σύνολο του εκλογικού σώματος.
Οι αγορές
Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα.
Μια από τις βασικές αρχές της ΕΕ άλλωστε, είναι η ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων που έχει οδηγήσει σε απαράδεκτες διοχετεύσεις τεράστιων ποσών σε φορολογικούς παράδεισους όπου δεν φορολογούνται. Αυτοί που έχουν παρόμοιες δυνατότητες, οι πλούσιοι και οι πολύ πλούσιοι είναι οι ίδιοι που προωθούν την παγκοσμιοποίηση και υπερασπίζονται με πάθος την ευρωζώνη.Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει κέρδος και ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.