Επίθεση στα δικαιώματα των παιδιών

Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ σταθερά και αταλάντευτα δήλωνε και δηλώνει την αντίθεσή της στο σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων ζευγαριών. Όχι γιατί μας ενδιαφέρει τι κάνουν στο κρεβάτι τους οποιοιδήποτε συμπολίτες μας. Δικαίωμα τους να ζουν όπως θέλουν, εφόσον είναι ενήλικοι και υπάρχει συναίνεση, δεν αφορά κανέναν το τι κάνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες της κρεβατοκάμαρας τους. Η αντίθεση μας εδράζεται σε έναν πολύ σημαντικό λόγο. Λέμε εμφατικά, πως το σύμφωνο είναι η Κερκόπορτα για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, κάτι που παραβιάζει το βασικό δικαίωμα των παιδιών σε γονείς, που σημαίνει πατέρα και μητέρα, πατρικό και μητρικό πρότυπο.

Η τροπολογία που ήρθε από την κ. Θεανώ Φωτίου επιβεβαιώνει δυστυχώς την θέση μας. Αποτελεί την επιτομή της βαρβαρότητας του “δικαιωματισμού”, της “πολιτικής ορθότητας”, με θύματα τα παιδιά, τα οποία θα μπορούν πλέον να υιοθετηθούν και από ομόφυλα ζευγάρια που σύναψαν σύμφωνο συμβίωσης. Η πιο βαρεμένη εκδοχή της αριστεράς έχει κατασκευάσει και ψευδοεπιστημονική βάση, πως τάχα δεν έχουν καμμιά διαφορά τα παιδιά που θα μεγαλώσουν μόνο με δυο “πατεράδες” ή μόνο με δυο “μανάδες”. Η επόμενη “έρευνα” θα βεβαιώνει πως μπορούμε να περπατάμε με το κεφάλι και να αναπνέουμε από τα αυτιά.

Η ατζέντα του πολιτισμικού μαρξισμού κάνει επέλαση με στόχο πλέον την παραδοσιακή οικογένεια. Φυσικά και υπάρχουν παιδιά που έχουν στερηθεί τον πατέρα ή την μάνα τους από θάνατο ή ατύχημα. Αυτό όμως δεν είναι επιλογή αλλά ατύχημα, είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Οι μαινάδες και οι σεληνιασμένοι του “δικαιωματισμού” θα ωρύονται πάλι πως υπάρχουν παιδιά που κακοποιούνται σε παραδοσιακές οικογένειες και που θα είχαν ίσως καλύτερη τύχη σε ένα ομόφυλο ζευγάρι.

Οι απαντήσεις είναι απλές. Το ό,τι υπάρχουν δυσλειτουργικές παραδοσιακές οικογένειες, δεν σημαίνει πως πρέπει να φτιάξουμε κι άλλες. Ένα κακοποιημένο παιδί που καταλήγει σε ίδρυμα δικαιούται ανάδοχους γονείς, όμως αυτό σημαίνει πατέρα και μάνα. Άμα οι δικαιωματιστές ή οι επαγγελματίες gay ακτιβιστές θέλουν να κάνουν πειράματα, ας τα κάνουν πάνω στο κεφάλι τους κι όχι πάνω σε ορφανά ή εγκαταλελειμμένα παιδιά.

Τα παιδιά δεν είναι αξεσουάρ ολοκλήρωσης φαντασιώσεων, ανδρών, που δεν θα γίνουν ποτέ μάνες και γυναικών, που δεν θα γίνουν ποτέ πατεράδες. Δεν μπορεί το κράτος, αντί να προστατεύει αυτά τα παιδιά, να φτιάχνει θεσμούς για να ικανοποιεί γούστα που ανήκουν στο ντιβάνι του ψυχολόγου ή στην κρεβατοκάμαρα.

Παρά την χυδαία και ολοκληρωτική προπαγάνδα, με την συνέργεια ψευδοεπιστημονικών μπουρδολογιών, τα φύλα είναι δύο κι όχι εξήντα δύο. Οι σεξουαλικές αποκλίσεις και τα περίεργα γούστα δεν συνιστούν φύλα. ΟΙ άνθρωποι χωρίζονται σε άνδρες και γυναίκες, με σπανιότητο φαινόμενο τον ερμαφροδιτισμό. Το με τι θες να κοιμάσαι ή αν σου αρέσει να φοράς φουστάνια ή να ντύνεσαι νταλικιέρης, γούστο καπέλο σου αλλά δεν σε καθιστά άλλο φύλο από αυτό που σε καθορίζει η ανατομία σου.

Και φυσικά, ώσπου να σβήσει ο ήλιος τα παιδιά όλου του κόσμου θα χρειάζονται την τρυφερή αγκαλιά της μάνας, την προστατευτική παρουσία του πατέρα: πατρικό και μητρικό πρότυπο. Κι αυτό που πάει να ψηφιστεί, παραβιάζει βάναυσα τα δικαιώματα των παιδιών, τα οποία μετά την πρώτη τραγωδία της εγκατάλειψης και της ορφάνιας, θα υποστούν και την τραγωδία της αποστέρησης του πατρικού ή μητρικού προτύπου, μάλιστα με την βούλα του κράτους.

Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ θα καταργήσει όλο το πλέγμα των άθλιων νόμων που προσβάλλουν τα δικαιώματα των παιδιών και θα αναλώσει χρήμα, θεσμούς και χρόνο για την στήριξη της κανονικής, παραδοσιακής οικογένειας. Διότι σε μια χώρα με πρώτο εθνικό ζήτημα την υπογεννητικότητα, μόνο οι μανάδες γεννούν παιδιά κι όχι τα “σύμφωνα”. Και τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα θα δίνονται μόνον σε άκληρα ζευγάρια, όπου τα παιδιά θα έχουν και πατρική και μητρική παρουσία.

Τί να κάνουμε, δεν είναι όλα κανονικά και όλα φυσιολογικά, όπως θέλουν φασιστοειδώς να επιβάλλουν οι σαλεμένες θεωρίες του “δικαιωματισμού”. Σεβαστό το διαφορετικό, η απόκλιση, όταν δεν παραβιάζουν τους νόμους αλλά κατεβείτε από το σβέρκο της κοινωνίας.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης - Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ - www.neadexia.gr



(Δημοσιεύεται στη «Δημοκρατία»)