Πιο εύκολα πας στο φεγγάρι...
Γίνεται μείωση φόρων χωρίς απολύσεις στο Δημόσιο;..
Ιδού το ερώτημα των επόμενων εκλογών και αυτό που περιμένουν οι εξουθενωμένοι φορολογούμενοι: Γίνεται...
παρά την αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα να μειώσει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος κάτω από το 3,5% του ΑΕΠ να μειωθούν τελικά οι φόροι; Η απάντηση είναι, ναι, αλλά όχι φτάνοντας σε πλεόνασμα 5% όπως έγινε το 2017 για να μοιραστεί κοινωνικό μέρισμα — Κυριακή χαρά, Δευτέρα λύπη.
Πιάνοντας απλώς τον στόχο του 3,5%, για να μη «στίψει» κι άλλο τους ήδη εξουθενωμένους πολίτες (προς όφελος επικοινωνιακών κατά βάση επιδιώξεων), η μόνη επιλογή που θα έχει η -όποια- κυβέρνηση είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών. Μπορεί αυτή να γίνει χωρίς απολύσεις;
Η απάντηση είναι «ναι». Και έχει ξαναγίνει. Ενας σημαντικός τομέας του Δημοσίου είναι οι ΔΕΚΟ. Οπως έχει αναφέρει πολλές φορές σε ομιλίες του ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, ακόμα και στη διάρκεια της κρίσης υπάρχουν νησίδες μέσα στο Δημόσιο που έχουν καταφέρει όχι απλώς να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις επιπτώσεις που πληρώνουν οι υπόλοιποι αλλά και να πετύχουν αυξήσεις. Ακριβώς γιατί αυτή η πολυδιάσπαση του ελληνικού Δημοσίου, αλλά και η πολυνομία που καθορίζει τη λειτουργία των διαφόρων ΔΕΚΟ, αφήνει παράθυρα για εξαιρέσεις τα οποία βεβαίως χρηματοδοτεί αδρά ο εξουθενωμένος φορολογούμενος που αναζητεί εναγωνίως ανάσα.
Το Υπερταμείο ανέλαβε ορισμένες εμβληματικές ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ) αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες. Διότι οποιοδήποτε πλάνο αναδιοργάνωσης των ΔΕΚΟ πρέπει να επικεντρώνεται στη θέσπιση συγκεκριμένων ποσοτικών και ποιοτικών στόχων, μετρήσιμων ανά τακτά διαστήματα, με απώτερο στόχο τη βελτίωση και εξυγίανση των οικονομικών αποτελεσμάτων και των παρεχομένων υπηρεσιών στον πολίτη και όχι στις πελατειακές επιδιώξεις της εκάστοτε κυβέρνησης όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
«Η χρήση της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με χρηματοδότηση δραστηριοτήτων μέσω του ΕΣΠΑ, οι από-επενδύσεις (business divestitures) και η αξιοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων δημιουργίας αξίας από τα περιουσιακά στοιχεία (“sweating the assets’’), αποτελούν κύριους παράγοντες για την αύξηση των εσόδων» επισημαίνει ο Γιώργος Κυριακός, πρώην γραμματέας ΔΕΚΟ ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με μια ξεχασμένη σχεδόν επιτυχία τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας: στη διάρκεια της θητείας του βελτίωσε το οικονομικό αποτέλεσμα των ΔΕΚΟ κατά 1.2 δισ. ευρώ χωρίς απολύσεις.
Γίνεται λοιπόν μείωση του κόστους στο Δημόσιο χωρίς απολύσεις; Όσοι μελετούν στενά το αντικείμενο λένε «ναι» αλλά προσθέτουν ότι απαιτείται σχέδιο και πολιτική βούληση.
Ανάμεσα στις προτάσεις που έχουν κατατεθεί είναι να συνεχιστεί ο κανόνας 1/10 (για κάθε 10 αποχωρήσεις μία πρόσληψη), με παραχώρηση περισσότερων λειτουργιών του Δημοσίου στους ιδιώτες, σε υποδομές και υπηρεσίες μέσω ΣΔΙΤ, και με συνεχή έλεγχο των υπερωριών και των διαφόρων επιδομάτων που συχνά αποτελούν έναν εύσχημο τρόπο αυξήσεων μισθών κάτω από το ραντάρ.
Ο κ. Κυριακός, ο οποίος επέστρεψε και παραμένει στον ιδιωτικό τομέα, προτείνει από την πλευρά του τη μείωση των μελών των ΔΣ με ανώτατο αριθμό μελών τα επτά άτομα και την προώθηση των εθελουσίων συνταξιοδοτήσεων.
Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ψηφιακή χαρτογράφηση όλων των μονάδων και των εργαζομένων του Δημοσίου, καθώς και η επανεξέταση των λοιπών λειτουργικών δαπανών, ένας τομέας που συνήθως αποτελεί την κύρια πηγή αποκλίσεων.
Επομένως, οι ειδικοί συμφωνούν ότι η συνετή διοίκηση θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση των επιχορηγήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό πού μέχρι σήμερα αποτελεί το μόνιμο μαξιλάρι σε κάθε ΔΕΚΟ. Ισως όμως η πιο καινοτόμα ιδέα είναι τα τεθεί ως βασικός στόχος η βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών στον πολίτη, βάσει του οποίου θα επιβραβεύονται οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ με ανά 6μηνο ποιοτική μέτρηση από τους ίδιους τους πολίτες.
Μπορεί άραγε να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Θα απαντούσε κανείς ότι πιο εύκολα θα φτάναμε στο φεγγάρι αξιοποιώντας τα νεοδιορισθέντα στελέχη της διαστημικής μας υπηρεσίας και τη χάρη του Αγιου Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Από την άλλη πλευρά, αν δεν το κάνουμε, ή, καλύτερα, αν δεν βρεθεί κάποιος που θα έχει την πολιτική βούληση να το κάνει, τότε θα μας πνίγουν για καιρό ακόμη οι φόροι...
Αλέκος Παπαναστασίου
Ιδού το ερώτημα των επόμενων εκλογών και αυτό που περιμένουν οι εξουθενωμένοι φορολογούμενοι: Γίνεται...
παρά την αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα να μειώσει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος κάτω από το 3,5% του ΑΕΠ να μειωθούν τελικά οι φόροι; Η απάντηση είναι, ναι, αλλά όχι φτάνοντας σε πλεόνασμα 5% όπως έγινε το 2017 για να μοιραστεί κοινωνικό μέρισμα — Κυριακή χαρά, Δευτέρα λύπη.
Πιάνοντας απλώς τον στόχο του 3,5%, για να μη «στίψει» κι άλλο τους ήδη εξουθενωμένους πολίτες (προς όφελος επικοινωνιακών κατά βάση επιδιώξεων), η μόνη επιλογή που θα έχει η -όποια- κυβέρνηση είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών. Μπορεί αυτή να γίνει χωρίς απολύσεις;
Η απάντηση είναι «ναι». Και έχει ξαναγίνει. Ενας σημαντικός τομέας του Δημοσίου είναι οι ΔΕΚΟ. Οπως έχει αναφέρει πολλές φορές σε ομιλίες του ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, ακόμα και στη διάρκεια της κρίσης υπάρχουν νησίδες μέσα στο Δημόσιο που έχουν καταφέρει όχι απλώς να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις επιπτώσεις που πληρώνουν οι υπόλοιποι αλλά και να πετύχουν αυξήσεις. Ακριβώς γιατί αυτή η πολυδιάσπαση του ελληνικού Δημοσίου, αλλά και η πολυνομία που καθορίζει τη λειτουργία των διαφόρων ΔΕΚΟ, αφήνει παράθυρα για εξαιρέσεις τα οποία βεβαίως χρηματοδοτεί αδρά ο εξουθενωμένος φορολογούμενος που αναζητεί εναγωνίως ανάσα.
Το Υπερταμείο ανέλαβε ορισμένες εμβληματικές ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ) αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες. Διότι οποιοδήποτε πλάνο αναδιοργάνωσης των ΔΕΚΟ πρέπει να επικεντρώνεται στη θέσπιση συγκεκριμένων ποσοτικών και ποιοτικών στόχων, μετρήσιμων ανά τακτά διαστήματα, με απώτερο στόχο τη βελτίωση και εξυγίανση των οικονομικών αποτελεσμάτων και των παρεχομένων υπηρεσιών στον πολίτη και όχι στις πελατειακές επιδιώξεις της εκάστοτε κυβέρνησης όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
«Η χρήση της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με χρηματοδότηση δραστηριοτήτων μέσω του ΕΣΠΑ, οι από-επενδύσεις (business divestitures) και η αξιοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων δημιουργίας αξίας από τα περιουσιακά στοιχεία (“sweating the assets’’), αποτελούν κύριους παράγοντες για την αύξηση των εσόδων» επισημαίνει ο Γιώργος Κυριακός, πρώην γραμματέας ΔΕΚΟ ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με μια ξεχασμένη σχεδόν επιτυχία τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας: στη διάρκεια της θητείας του βελτίωσε το οικονομικό αποτέλεσμα των ΔΕΚΟ κατά 1.2 δισ. ευρώ χωρίς απολύσεις.
Γίνεται λοιπόν μείωση του κόστους στο Δημόσιο χωρίς απολύσεις; Όσοι μελετούν στενά το αντικείμενο λένε «ναι» αλλά προσθέτουν ότι απαιτείται σχέδιο και πολιτική βούληση.
Ανάμεσα στις προτάσεις που έχουν κατατεθεί είναι να συνεχιστεί ο κανόνας 1/10 (για κάθε 10 αποχωρήσεις μία πρόσληψη), με παραχώρηση περισσότερων λειτουργιών του Δημοσίου στους ιδιώτες, σε υποδομές και υπηρεσίες μέσω ΣΔΙΤ, και με συνεχή έλεγχο των υπερωριών και των διαφόρων επιδομάτων που συχνά αποτελούν έναν εύσχημο τρόπο αυξήσεων μισθών κάτω από το ραντάρ.
Ο κ. Κυριακός, ο οποίος επέστρεψε και παραμένει στον ιδιωτικό τομέα, προτείνει από την πλευρά του τη μείωση των μελών των ΔΣ με ανώτατο αριθμό μελών τα επτά άτομα και την προώθηση των εθελουσίων συνταξιοδοτήσεων.
Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ψηφιακή χαρτογράφηση όλων των μονάδων και των εργαζομένων του Δημοσίου, καθώς και η επανεξέταση των λοιπών λειτουργικών δαπανών, ένας τομέας που συνήθως αποτελεί την κύρια πηγή αποκλίσεων.
Επομένως, οι ειδικοί συμφωνούν ότι η συνετή διοίκηση θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση των επιχορηγήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό πού μέχρι σήμερα αποτελεί το μόνιμο μαξιλάρι σε κάθε ΔΕΚΟ. Ισως όμως η πιο καινοτόμα ιδέα είναι τα τεθεί ως βασικός στόχος η βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών στον πολίτη, βάσει του οποίου θα επιβραβεύονται οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ με ανά 6μηνο ποιοτική μέτρηση από τους ίδιους τους πολίτες.
Μπορεί άραγε να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Θα απαντούσε κανείς ότι πιο εύκολα θα φτάναμε στο φεγγάρι αξιοποιώντας τα νεοδιορισθέντα στελέχη της διαστημικής μας υπηρεσίας και τη χάρη του Αγιου Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Από την άλλη πλευρά, αν δεν το κάνουμε, ή, καλύτερα, αν δεν βρεθεί κάποιος που θα έχει την πολιτική βούληση να το κάνει, τότε θα μας πνίγουν για καιρό ακόμη οι φόροι...
Αλέκος Παπαναστασίου
Κατηγορίες:
Σχόλια