Για ένα νέο Ελληνικό κράτος

Ανδρέας Ε. Γεωργιάδης Κοινωνιολόγος

Μία επαναστατική πρόταση

Η πολιτική κατάσταση στην χώρα μας έχει φτάσει σε ένα σταυροδρόμι που θα καθορίσει ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε ως κράτος, εάν θα επιβιώσουμε ή θα εξαφανισθούμε. Τόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα και δεν χρειάζονται νομίζω επεξηγήσεις.

Τα εθνικά θέματα που έχουν προκύψει είναι τόσο πολύ σοβαρά που θα μπορούσαν να στείλουν ακόμα και έναν έμπειρο πολιτικό σε ψυχιατρική κλινική.

Οι φερέλπιδες κυβερνώντες νέοι του ΣΥΡΙΖΑ, στους οποίους στηριχθήκαμε τα τελευταία χρόνια, δεν θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος τόσο σοβαρών εθνικών θεμάτων και προφανώς θα αποχωρήσουν οικειοθελώς μέσα σε αυτόν τον χρόνο, αφήνοντας το πικρό ποτήρι στους επόμενους.

Η πιθανότητα να έλθει στο τιμόνι μιαν άλλη κυβέρνηση νέων, φαντάζει ζοφερή, λίγοι την ανέχονται και οι περισσότεροι αγωνιούν. Κάποιοι την επιθυμούν βέβαια προσδοκώντας να διορίσουν τα παιδιά τους στο δημόσιο και θα είναι μόνο αυτοί που θα την στηρίξουν πραγματικά.

Η διαφθορά στο δημόσιο έχει φτάσει τη χώρα μας σε ακραίες καταστάσεις ώστε να εντάσσεται στις πιο υψηλές θέσεις παγκοσμίως. Η διαπλοκή και η μίζα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οποιαδήποτε ανάπτυξη.

Αυτό το σκηνικό μυρίζει εκλογές σύντομα και απαιτεί την ριζική ανασύνταξη του κράτους-έθνους.

Ποιος θα την κάνει;



Όλοι περιμένουν μοιρολατρικά κάποιον τρομερό ηγέτη να εμφανισθεί ξαφνικά και να μας βγάλει από την δεινή θέση που το πολιτικό κατεστημένο σύστημα μας έσυρε μέχρι σήμερα. Αυτός ο ηγέτης που θα έπρεπε να έχει απόλυτες εξουσίες για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, αποκλείεται να εμφανισθεί σε ένα τέτοιο σαθρό μιντιακό σύστημα που θα τον λασπώσει από τις πρώτες ώρες. Αυτό το σύστημα επιτρέπει να ανεβαίνουν στην επιφάνεια μόνο φελοί και υποτακτικοί, χωρίς κανένα όραμα, καμία φιλοδοξία για τη χώρα, κανένα πρόγραμμα που να εγγυάται έστω και κάποια μικρή ανάπτυξη.

Επομένως, κάποιος άλλος τρόπος πρέπει να υπάρξει.

Ζώντας μακρυά από την πατρίδα και βλέποντας τα πολιτικά δρώμενα πιο αντικειμενικά, θεωρώ ότι το μόνο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην σωτηρία της πατρίδας μας, είναι ένα μαζικό κίνημα που θα είχε στο βάθος του και στην βάση του τη σωτηρία του Έθνους.

Επειδή δεν είναι πια καιροί για μυστικές Φιλικές εταιρίες -μιας και το χρήμα μπορεί να διαφθείρει ακόμα και κατά τεκμήριο έντιμους ανθρώπους που θα γίνονταν «Πήλιος Γούσης- ό,τι γίνει, πρέπει να στηρίζεται στην διαφάνεια και να γίνει ανοικτά, με δημοκρατικές διαδικασίες.

Επομένως θα πρέπει να είναι ένα μαζικό κίνημα με ανθρώπους που θα πιστεύουν μόνο στην ιδέα της σωτηρίας του Έθνους.

Τρεις θα ήταν οι κοινωνικές ομάδες που πιστεύω ότι θα μπορούσαν, με την σύμπυξή τους, να αποτελέσουν την κριτική μάζα που θα φέρει το ποθούμενο.

Α. οι απανταχού Έλληνες της διασποράς γιατί πονάνε το έθνος και την πατρίδα περισσότερο από τους γηγενείς

Β. οι στρατιωτικοί, ανώτεροι και κατώτεροι γιατί είναι πειθαρχημένοι και κατά τεκμήριο πατριώτες

Γ. οι άνθρωποι της Εκκλησίας γιατί αγαπούν τον συνάνθρωπο αλλά και την πατρίδα.

Ένα μέρος και μόνο από το καθένα από τους τρεις αυτούς χώρους, θα ήταν αρκετό για να έλθει το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις διαφορετικές ομάδες Ελλήνων;

Α. σε αυτούς ανήκουν οι λιγότερο διεφθαρμένοι

Β. σε αυτούς ανήκουν οι περισσότερο πατριώτες

Γ. σε αυτούς έχει στηριχθεί μέχρι τώρα η ύπαρξη του κράτους.

Επομένως γιατί να μην πάρουν στα χέρια τους την διαχείριση του κράτους και τις αποφάσεις που αφορούν στο Έθνος;

Πως θα γίνει αυτό πρακτικά;

Θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν οι οργανώσεις των απανταχού Ελλήνων,

Θα πρέπει να ξυπνήσουν οι Δεσποτάδες και να κηρύξουν την αδελφοσύνη στις εκκλησίες,

Και θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν με ομοψυχία οι στρατιωτικοί καταργώντας τις κομματικές ταμπέλες.

Όλες αυτές οι κατηγορίες που ανέφερα, έχουν βέβαια ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν έχουν ιδέα από πολιτική και ιδιαίτερα δεν είναι έμπειροι στη διαχείριση μεγάλων εθνικών θεμάτων.

Χρειάζεται λοιπόν να αξιοποιηθεί ένα υπάρχον πολιτικό δυναμικό που έχει προκύψει μέσα από την έκθεση ορισμένων ατόμων, οι οποίοι έχουν εκφράσει τις απόψεις τους δημόσια και έχουν αγωνισθεί γι’ αυτές.

Το προσωπικό αυτό θα δουλεύει κάτω από την επίβλεψη μιας «ομάδας Σοφών» που θα έχει προ-εκλεγεί από τους πολίτες, ένα είδος εθνικών προσωπικοτήτων που τα κύρια χαρακτηριστικά τους θα πρέπει να είναι η σύνεση και η αγάπη για την πατρίδα.

Αυτή η ομάδα των Σοφών μπορεί να αποτελείται από άτομα που μπορούν να προταθούν απο τους αναγνώστες του iThesis.

Συμβολικά δίνουμε εδώ μερικά τέτοια ονόματα: Βασίλειος Μαρκεζίνης, Χρήστος Γιανναράς, Μιχαήλ Στυλιανού, Στέλιος Παπαθεμελής, Σταμάτης Σπανουδάκης, Μανούσος Παραγιουδάκης, Τάκης Φωτόπουλος.

Ο κατάλογος πρέπει να συμπληρωθεί από τους αναγνώστες σαν πρώτο βήμα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να συνεισφέρει και να βοηθήσει βέβαια σε μια τέτοια προσπάθεια.

Κατόπιν αναγκαστικά θα πρέπει να συγκροτηθεί ένας νέος μηχανισμός αποτελούμενος και από τους ελάχιστους πολιτικούς που μέχρι σήμερα έχουν μείνει κατά τεκμήριο αδιάφθοροι. Επομένως και σε αυτές τις ομάδες θα πρέπει να προταθούν από τους αναγνωστες μας πρόσωπα που συμφωνούν με αυτήν την ιδέα.

Η πρώτη συνθήκη με την οποία θα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι αυτοί που θα αναλάβουν αυτό το έργο, είναι ότι δεν υπάρχουν πια κόμματα παρά μονάχα Ελλάδα και αυτήν θα υπηρετήσουν.

Η βασική ιδέα θα πρέπει να είναι ότι θα φύγουν όλα τα κομματόσκυλα που λυμαίνονταν μέχρι τώρα τις θέσεις εξουσίας και που δημιούργησαν την διαπλοκή και να τοποθετηθούν στα υπουργεία, σε θέσεις κλειδιά, άνθρωποι από τους Έλληνες της διασποράς, του στρατού και της εκκλησίας.

Αυτοί που πρέπει να πρωτοστατήσουν σε αυτήν την ειρηνική επανάσταση θα πρέπει να είναι οι δικαστές που πρέπει να αφεθούν εντελώς ελεύθεροι να δικάζουν και που οι αμοιβές τους θα πρέπει να είναι ίσες με τις αμοιβές των υπουργών, ώστε να μην έχουν καμία δικαιολογία να παρανομήσουν.

Το κίνημα αυτό θα πρέπει να αλλάξει ριζικά αυτό το διαπλεκόμενο κράτος που εγκατέστησαν επί χρόνια οι διαφθαρμένες εξουσίες των κομμάτων που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα. Aς μην ξεχνάμε ότι στην σημερινή κατάσταση μας έφεραν οι δήθεν «σοσιαλιστές» που δανείστηκαν χρήματα και αντί να ανορθώσουν το κρατος, τα μοίρασαν στους ημετέρους με σκοπό να παραμείνουν εσαεί στην εξουσία. Έτσι, ενώ ο αποκοιμισμένος και ασυνείδητος λαός έτρωγε τα χρήματα χορεύοντας και γλεντώντας, οι δανειστές προετοίμαζαν την καταστροφή του.

Γενικότερα θα λέγαμε ότι το μοντέλο του κράτους από το οποίο θα έπρεπε να παραδειγματισθούμε θα πρέπει να είναι το Ισραήλ.

Σήμερα το Ισραήλ είναι από τις πιο μικρές χώρες αλλά συγχρόνως είναι η πιο δυνατή χώρα στον πλανήτη που κινεί τα νήματα, πίσω από τις κουρτίνες, ολόκληρου του πλανήτη.

Πως το πέτυχε αυτό;

*Επειδή όλος ο λαός του είναι ενωμένος και ο κάθε πολίτης εργάζεται όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά πρωτίστως για το κράτος του.

*Επειδή ο λαός σύσσωμος πήρε την τύχη του στα χέρια του και αποφάσισε να εξοπλισθεί, χωρίς να περιμένει την βοήθεια κανενός, ούτε καν της Αμερικής, -μάλλον η Αμερική ζητά σήμερα την βοήθεια του Ισραήλ. Έχει δική του πολεμική βιομηχανία και δεν ζητιανεύει οπλισμό από κανέναν. Έχει έναν τρομερά εκπαιδευμένο στρατό κι ακόμα και οι γυναίκες έχουν εκπληρώσει την στρατιωτική τους θητεία και είναι μάλιστα περήφανες γι’ αυτό. Εάν κάποιος δεν έχει υπηρετήσει και έχει απαλλαγεί από το στρατό θεωρείται παρίας.

* Επειδή την πολεμική τους τεχνογνωσία θα την ζήλευαν ακόμα και οι πιο προηγμένες χώρες.

Πως το πέτυχε αυτό;

*Επειδή ενέπνευσε όλους τους Εβραίους της διασποράς να εργάζονται και να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του Ισραήλ. Όλοι οι Εβραίοι αυτήν την ώρα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στις χώρες που κατοικούν και κυρίως στην Αμερική και παρεμβαίνουν αμέσως -με τις κατά τόπους οργανώσεις τους- εάν κάποιος δείξει και την παραμικρή εχθρότητα για το κράτος του Ισραήλ.

Γιατί τους ενέπνευσε η ηγεσία του Ισραήλ;

*Γιατί έδειξε σε όλον τον Εβραϊσμό της διασποράς ότι τα χρήματα που τους έστελναν δεν πήγαιναν στις τσέπες των ημετέρων και ότι όποιος κρατικός λειτουργός θα έκανε οποιαδήποτε κατάχρηση, θα τον έσερναν στα δικαστήρια και θα τον φυλάκιζαν.

Έτσι έσυραν στα δικαστήρια και στη φυλακή ακόμα και τον πρώην πρωθυπουργό Ολμέρτ κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του! Αλλά ακόμα και τον Νετανιάχου σήμερα τον ελέγχουν για πιθανότητα διαφθοράς, ο οποίος θεωρείται ο πιο δυνατός και ο πιο επιτυχημένος πρωθυπουργός της χώρας.

Αλλά τα επιτεύγματα του Ισρήλ δεν σταματούν εδώ, ο κατάλογος είναι αμέτρητος.

Εμείς από την πλευρά μας έχουμε τις προϋποθέσεις να κάνουμε ένα παρόμοιο κράτος, μετά από πολλά χρόνια βέβαια, εάν αποκτήσουμε ένα και μόνο χαρακτηριστικό που μας λείπει παντελώς: ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

Πηγή: iThesis