Κλιματική αλλαγή: Η λύση βρίσκεται στις αρχαίες γεωργικές τεχνικές της Νότιας Ευρώπης

Στην εποχή της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεών της, η Γη βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. Μελετώντας τα σενάρια αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη, ερευνητές από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Πρίνστον επιβεβαιώνουν ότι ακόμα και μια μικρή απόκλιση της τάξεως του μισού βαθμού Κελσίου (σ.σ. +2 αντί +1,5 °C) μπορεί να οδηγήσει στο οριστικό πλημμύρισμα εκτάσεων που φιλοξενούν περίπου 5 εκατομμύρια κατοίκους. Την ίδια στιγμή, Ευρωπαίοι επιστήμονες ψάχνουν το αντίδοτο στις αρχαίες γεωργικές τεχνικές, που, όπως πιστεύουν, μπορούν να συμβάλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής.


Πριν από αιώνες, οι αγρότες της Νότιας Ευρώπης είχαν αποκτήσει τεράστια εμπειρία στη διαχείριση του νερού, των καλλιεργειών, του εδάφους και του ζωικού κεφαλαίου, ώστε να διατηρήσουν τη γη τους γόνιμη και παραγωγική. Αυτές οι πρακτικές βοήθησαν τις αγροτικές κοινότητες να αντέξουν σε περιοδικές πιέσεις, όπως η ξηρασία και η έλλειψη τροφίμων. Αυτές οι πρακτικές βοήθησαν τις αγροτικές κοινότητες να αντεπεξέλθουν στις κατά καιρούς κρίσεις, όπως οι ξηρασίες και η έλλειψη τροφίμων.

«Στον αγώνα για τον εκσυγχρονισμό, την εντατικοποίηση της παραγωγής και την ανταγωνιστικότητα, έχουμε παραμελήσει, ξεχάσει, ή ακόμα και απορρίψει όλη αυτήν τη γνώση, όλη αυτή την κληρονομιά, όλο αυτό τον πλούτο», δήλωσε ο καθηγητής Martín Civantos, ο οποίος διδάσκει στο Τμήμα Μεσαιωνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδα, στην Ισπανία. Ο ίδιος, βλέποντας ότι η πολιτιστική ιστορία ορεινών μεσογειακών τοποθεσιών στην Ισπανία, την Ιταλία και την Αλβανία, κρύβει πολλά διδακτικά μαθήματα, τα μελέτησε μαζί με συνεργάτες του σε ένα πρότζεκτ που ονομάζεται MEMOLA.

Οι ερευνητές δημιούργησαν τρισδιάστατους χάρτες εξελιγμένων συστημάτων άρδευσης, που χρονολογούνται πάνω από 1.000 χρόνια πριν. Όπως διαπίστωσαν, οι αγρότες διοχέτευαν νερό από τις κορυφές των βουνών σε περιοχές όπου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανατροφοδότηση των εξαντλημένων υδροφορέων.

Η αποθήκευση του νερού σε καλές εποχές και η αξιοποίησή του, όταν αυτό είναι περισσότερο απαραίτητο, είναι μια εξεζητημένη τεχνική για την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού στρες. «Ο συγκεκριμένος τρόπος διαχείρισης των υδάτων σε μια λεκάνη απορροής ποταμού είναι μια ιδέα που έχει εφαρμοστεί σε μερικές κοινότητες εδώ και αιώνες», επισημαίνει ο καθηγητής Martín Civantos.

Πρακτικές όπως η παραπάνω μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση πολιτικών που θα βελτιώσουν τη βιωσιμότητα και θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην άμβλυνση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.

ypaithros.gr