Τα τανκς μου προκαλούν ανατριχίλα...

είδα πρώτη φορά λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου του '73. Πέρασαν ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, κατεβαίνοντας από το Γουδί, έκαναν αναγκαστικά κύκλο επειδή δεν χωρούσαν να περάσουν από τα...
στενά. Νομίζω όλη η Αθήνα ήταν ξύπνια εκείνο το βράδυ, όλη η Ελλάδα.

Θυμάμαι ότι όλοι κρεμόμασταν στα μπαλκόνια να δούμε τι έγινε και τρίζει το σύμπαν, πήγαιναν αργά, βαριά, απειλητικά, με έναν πολύ χαρακτηριστικό βόμβο που σου μένει για πάντα, μέσα στη νύχτα ήταν απόκοσμο για μένα, παιδί ήμουν τότε.
Θυμάμαι και μόνο ένα πράγμα ακόμα, τη μαμά μου να λέει σε υστερία στον πατέρα μου «Τάσο, πάνε να χτυπήσουν τα παιδιά, πάνε να χτυπήσουν τα παιδιά, θα τα σκοτώσουν τα παιδιά».

Δεν τα θέλω καθόλου, να τα χαίρονται όσοι τα γουστάρουν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ HARDDOG: Τα τανκς του Απριλίου και τα τανκς του Νοεμβρίου. Ομογενοποιημένες οι συλλογικές αναμνήσεις από μια Αθήνα έκπληκτη -και στη μια στην άλλη περίπτωση. Και στις δυο οι ερπύστριες χάραξαν όχι μόνο τους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά -κυρίως- τη μνήμη πολλών γενεών Ελλήνων. 

Μαρία Δεδούση

harddog-sport.blogspot.gr