Προς το νέο οικουμενικό κόσμο της τεχνολογίας.

Θα πρέπει όλοι μάλλον να συμφωνήσουμε ότι πλέον ο κόσμος αλλάζει όχι επειδή υπάρχει ένας Πλάτωνας ή οι Στωϊκοί, οι οποίοι μέσα από τις θεωρίες τους οδηγούν τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη σε ένα κόσμο καλύτερο βασισμένο σε λογικές κατακτήσεις και όνειρα.Ούτε επειδή υπάρχει μία χαρισματική προσωπικότητα όπως αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία μέσα από τις πράξεις της και τα επιτεύγματά της διαδίδει μία μορφή Λόγου η οποία ενώνει τον κόσμο. Ο σημερινός κόσμος ενώνεται, οικουμενικοποιείται και παγκοσμιοποιείται με βάση ένα πολύ χαρακτηριστικό παράγοντα: την τεχνολογία.
Η τεχνολογία ως ετυμολογία δείχνει πράγματι πολύ αθώα. Παράγεται από το πολύ ωραίο ρήμα τίκτω, το οποίο σημαίνει γεννώ. Σωστά ο Χάμπερμας, ο Μαρκούζε και οι λοιποί φωστήρες της σχολής της Φρανκφούρτης, επεσήμαναν το γεγονός ότι η τεχνολογία συνιστά μία αποκάλυψη, κάτι το οποίο τελειοποίησε ως σύλληψη ο πολύς Χάϊντεγγερ. Αυτή βέβαια η άποψη έρχεται ως συμπληρωματική σε όσα μας αναφέρει ο Πλάτωνας στο Γοργία εκεί όπου η τέχνη θεωρείται ως η Τρίτη βαθμίδα αποκάλυψης του όντος. Αν κάποιος βέβαια προβάλλει ένσταση στο ότι αντιμετωπίζουμε την τέχνη παρόμοια με την τεχνολογία θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ότι σαφέστατα η τέχνη οδηγεί στο λόγο περί τέχνης άρα η τέχνη εξελίσσεται σε τεχνολογία. Όπως η σοφία σε σοφολογία η φιλοσοφία. Όταν λοιπόν συζητούμε για την τεχνολογία ως αποκάλυψη εννοούμε ότι ο παρών κόσμος περιέχει δυνάμεις και ενέργειες πολλών και ποικίλων ειδών και τύπων. Περιέχει δυνάμεις οι οποίες αποκαλύπτονται στον ανθρώπινο νού, άρα ο άνθρωπος προχωρεί στην φιλοσοφία, θεολογία και ιστορία, στις επιστήμες γενικότερα. Περιέχει όμως και ενέργειες οι οποίες αποκαλύπτονται στον άνθρωπο της πράξης προκειμένου και να κατανοηθεί ο τρόπος εξ-όντωσης των αοράτων και πνευματικών δυνάμεων αλλά και προκειμένου ο άνθρωπος διά των αποκαλυφθεισών δυνάμεων( οι οποίες τελικά θα γίνουν τεχνολογία) να υποδυθεί ενεργό επεμβατικό ρόλο στον πλανήτη γή. Αυτή είναι η τεχνολογία, αποκάλυψη του τρόπου του μορφικού κόσμου και του μορφικού ανθρώπου σε βαθμό ώστε εάν ο άνθρωπος συνθέσει τις μορφικές δυνάμεις θα μπορέσει να επέμβη στον τρόπο διαχείρισης και εξέλιξης της πρακτικής γης. Η τεχνολογία ως αποκάλυψη αντιστρέφει τη μονοθεϊστική αποκάλυψη του θεού προς τον άνθρωπο. Τώρα ο κόσμος αποκαλύπτεται στον άνθρωπο. Άρα εάν η θεολογία είναι το πρώτο στάδιο αποκάλυψης του θεού στον άνθρωπο, η τεχνολογία είναι το δεύτερο, η αποκάλυψη της φύσης στον άνθρωπο. Η αυτοαποκάλυψη του ανθρώπου στον άνθρωπο και η πλήρης ρομποτοποίηση του ανθρώπου είναι το τρίτο και τελευταίο στάδιο αποκάλυψης. Μετά θα επαναρχίσει η οντολογική πορεία προς την εξ-όντωση και την εγκατοίκηση ενός πνευματικότερου κόσμου.

Εάν ο Αριστοτέλης λοιπόν (διότι η τεχνολογία είναι παιδί του Αριστοτέλους) καθόρισε την ουσία ως το άθροισμα της μορφής και της ύλης, το επόμενο βήμα είναι η σταθεροποίηση αυτής της ουσίας επί της γης. Θεωρώντας ο άνθρωπος ότι αυτός και οι υπόλοιπες οντότητες επί της γης είναι ουσίες ως αθροίσματα μορφής και ύλης προχώρησε στα επόμενα βήματα: δέχθηκε αποκαλύψεις μορφών και ύλης. Η φαινομενολογία και η οντολογία των Χούσερλ και Χάϊντεγγερ είναια αποστάγματα της Αριστοτελικής ουσιολογίας. Πλέον κάθε τι ως μορφή και ύλη κρύβει τις δυνάμεις της μορφής( τις ενέργειες που του έδωσαν αυτή τη μορφή ως είδος ) και της ύλης , η κατάλληλη ύλη στην κατάλληλη μορφή. Ας εξετάσουμε τα μέταλλα που φτιάχνουν το κινητό τηλέφωνο. Το μέταλλο κατασκευής του κινητού είναι ουσία. Διότι ως μορφή περιέχει τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες στη σωστή σειρά προκαλούν επικοινωνία. Ως ύλη είναι ικανή να διαβιβάσει τα μηνύματα και να ικανοποιήσει την ανθρώπινη αυτή ανάγκη. Άρα πλέον ο άνθρωπος πίσω από τις μορφές βλέπει τις δυνάμεις που δημιούργησαν τα πάντα γύρω μας, πίσω από την ύλη τον τρόπο διά του οποίου οι μορφές μπορεί να αποκαλύφθούν και να στηριχθούν.Υπό αυτή την άποψη ο Χάμπερμας έχει απόλυτο δίκαιο (και όχι μόνο αυτός) όταν συζητεί την τεχνολογία ως αποκάλυψη.
Ως ταξιθέτηση η τεχνολογία πράγματι προβάλλει ως οντολογική αναγκαιότητα. Η τεχνολογία έχει την καταπληκτική ικανότητα και προχωρεί από την μορφή προς την ύλη συλλέγοντας όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία εάν τοποθετηθούν στην κατάλληλη σειρά πράγματι συνθέτουν το νέο κόσμο ευφυών εφευρέσεων και ανακαλύψεων. Η τεχνολογία είναι αυτή η οποία μεταφέρει αντιστροφικά τον παράδεισο επί της γης. Τώρα δεν είναι ο θεός ως το απόλυτο πνεύμα επάνω στην άπειρη μορφή και ύλη του χάους ο οποίος θεολογικά τεχνολογεί και δημιουργεί τον κόσμο και τον άνθρωπο θέτοντας τα πάντα στη σειρά του ουρανού, της γης, της φύσης και των εμψύχων όντων. Τώρα ο άνθρωπος είναι ο υλικός θεϊκός νούς ο οποίος διά της τεχνολογίας ταξιθετεί τον επίγειο ηλεγμένο πλέον και κατασκευασμένο διά της τεχνολογίας παράδεισο. Θέτει το νέο ουρανό ( life style διά της τεχνολογίας) το νέο φώς ( δύναμη τεχνολογικής επικοινωνίας και πληροφορίας) το νέο άνθρωπο ( ο άνθρωπος πλέον μόνον διά της τεχνολογίας ζεί, ο άνθρωπος της πόλης δεν μπορεί να φαντασθεί τον εαυτό του χωρίς τηλεόραση και ρεύμα και κυρίως ηλεκτρονικό υπολογιστή).
Σωστά λοιπόν ο Μαρκούζε συζητεί ότι η τεχνολογία καθιστά εφικτή την κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσεως και επί του ανθρώπου. Η τεχνολογία έρχεται σαν το πρωτότοκο παιδί της κάθε μεταφυσικής( όσο και αν αυτό δείχνει παράδοξο και αντιφατικό). Ο άνθρωπος κατανοώντας πώς εργάζεται το Επέκεινα προσαρμόζει αντιστροφικά την εργασία αυτή επί της γης. Πράγματι η τεχνολογία στηρίζεται στην αντίστροφή της πρώτης πνευματικής αιτίας σε υλική. Εάν ο επιστήμονας καταφέρει και φτιάξει το σύστημα εκείνο το οποίο μέσα από ένα πάτημα κουμπιού θα εργασθεί, ομοιάζει με το θεό ο οποίος «είπε φώς και εγένετο φώς». Ο Λόγος της μεταφυσικής αποκτά υλική πραγμάτωση διά της τεχνολογίας, η γλώσσα του θεού αποκτά υλική ουσία διά του επιστήμονος. Μάλλον ο θεϊκός Λόγος και γλώσσα συνεχίζονται επί του τεχνολογικού εργαστηρίου μιας και είναι από το ίδιο οντολογικό υλικό και ουσία. Όταν ο θεός έλεγε «γεννηθήτω ο ουρανός» έπρεπε να αναμένεται και ο επιστήμονας ο οποίος κατανοώντας πώς λειτουργεί ο κόσμος του θεού θα ήταν σε θέση τις θεϊκές δυνάμεις να τις εξωτερικοποιήσει και να τις εφαρμόσει στα ήδη υπάρχοντα όντα προκειμένου να κατασκευάσει το αυτοκίνητο, το οποίο είναι δημιούργημα συμπαντικής ίσης αξίας με τα αυτοκινούμενα δημιουργήματα του θεού.
Ας δούμε λοιπόν σε σειρά την τεχνολογία ώστε να διαφυλάξουμε το οντολογικό της υπόβαθρο, ώστε να καταδείξουμε πόσο πολύ έχει παραστρατήσει οντολογικά. Ο Θεός αναφέρει τη δημιουγία του φωτός και ο επιστήμονας κατασκευάζει τη λάμπα ως φορέα του φωτός. Ο θεός και ο επιστήμονας οντολογικά είναι όμοιοι φορείς του φωτός. Ο πρώτος μέσα από τις οντολογικές δυνάμεις επιλέγει εκείνες οι οποίες λειτουργούν ως φορέας μιας δύναμης η οποία προσανατολίζει τον άνθρωπο, του φωτός δηλαδή επί τω προκειμένω. Ο επιστήμονας έχοντας μέσα του αυτή την πορεία γνωρίζει ότι όλος ο κόσμος περιέχει το φώς. Διότι το φώς κρύβεται παντού. Άρα λαμβάνοντας το φώς του ηλίου θα πρέπει να τροποποιήσει το θεωρητικό λόγο του θεού σε πρακτικό λόγο. Ο λόγος ένας είναι ο τρόπος του πολυποίκιλος. Ο επιστήμονας λοιπόν παράγει το ρεύμα από τον ήλιο διότι ο λιγνίτης και το νερό είναι γεμάτο από ήλιο. Το κρύβει μέσα στα υλικά της λάμπας διότι και αυτά είναι γεμάτα από φώς του ηλίου. Ουσιαστικά ο επιστήμονας συνεχίζει το έργο του θεού. Αποκαλύπτει ποια όντα επί της γης είναι γεμάτα από ήλιο και μετατρέπει τον ήλιο σε φώς και θερμότητα χρησιμοποιώντας τα υλικά τα οποία ήδη μέσα τους έχουν φώς και ρεύμα και ενέργεια.
Σωστά και πάλι ο Μαρκούζε περνά στο επόμενο χαρακτηριστικό της τεχνολογίας. Το οποίο δεν είναι άλλο από την εξουσιαστικότητα. Kαι σε αυτό όμως το σημείο θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το θεό, διότι η τεχνολογία όπως μέχρι τούδε έχουμε καταδείξει αποτελεί συνέχεια της θεολογίας. Ο θεός έκανε χρήση όχι του απλού οντολογικού λόγου, ή τουλάχιστον μετέτρεψε τον οντολογικό λόγο που κατείχε σε εξουσιαστικό.Ποιός δεν θυμάται ότι μέσα στον παράδεισο έβαλε τους δικούς του νόμους, οι οποίες μόλις υπερβάθησαν από τους πρωτοπλάστους τους οδήγησε στην πύλη της εξόδου; Επίσης ποιος δεν ενθυμείται ότι ο θεός χρησιμοποίησε όλη την τέχνη της κοσμογνωσίας προκειμένου να ελέγχει τον άνθρωπο, τη ζωή του, το θάνατό του και τις ποικίλες όσες φοβίες του. Διότι είναι αυτός ο οποίος διά του τεχνολογικού θεολογικού λόγου του οδηγήθηκε στη συσσώρευση όλων των γνωστών και απαραιτήτων προς τη ζωή ιδεών προκειμένου να ελέγξει τις ζωές ανθρώπων και λοιπών εμψύχων όντων. Παρόμοια και η τεχνολογία επί της γης, επειδή ακριβώς εξορθολογίζει τη ζωή των ανθρώπων, επειδή συγκεκριμενοποιεί ζωές και πράξεις δημιουργεί συγκεκριμένες ανάγκες και συγκεκριμένη ποιότητα ζωής. Η οικονομική εξουσία πλέον ελέγχοντας συσσωρευτικά την τεχνολογία εξουσιάζει τα πλήθη διότι διά της τεχνολογίας δίδει στους ανθρώπους ό,τι ακριβώς θέλουν. Άρα η τεχνολογία προχωρεί σε μία πολύ σημαντική και ποιοτική μετατόπιση της εξουσίας.
Πλέον η εξουσία δεν είναι πολιτική, μάλλον θα λέγαμε ότι στον αιώνα της τεχνολογίας έχουμε την μετάλλαξη της εξουσίας σε οικονομικό παράγοντα. Η Πολιτεία που δημιούργησε ο Περικλής στηρίχθηκε στην πολιτική διαλεκτική των αρετών, σήμερα η τεχνολογία εξελίσσει την αοριστία του Λόγου και βαπτίζει ως εξουσιαστή όχι τον πολιτικό ως γένος αλλά τον έχοντα τα μέσα τεχνολογίας στην οικονομική του εξάρτηση. Άρα αυτοχρήμα και αυθωρεί η τεχνολογία γίνεται ο τρόπος εξουσίας. Οι άνθρωποι εξουσιάζονται από επιστήμονες και τεχνοκράτες με άμεση συνέπεια την κατάργηση όλων μα όλων των παραδοσιακών ιδεών και αξιών και την υιοθέτηση της υλικής ψευτοπαγκοσμιοποίησης, την τοποθέτηση της στείρας πληροφορίας σε άρχουσα πηγή της γνώσης, την μετατροπή του ανθρώπου σε κινητή μηχανή μη σκεπτομένη και μηχανικώς πράττουσα. Αυτή η μηχανική δεν χρειάζεται φύλο και θεό, ψυχή και γνώση.
Η αμέσως επομένη συνέπεια αυτής της τεχνοκρατικής θεώρησης της ζωής δεν είναι άλλη από την αποϊδιωτικοποίηση του ελευθέρου χρόνου και τη μετατροπή του σε εμπορικό αγαθό. Μέσα από την τεχνολογία ισοπεδώνονται οι αποστάσεις ανάμεσα στο θεό και τη φύση, τη φύση και τον άνθρωπο. Η εικονική πραγματικότητα ενώνει και το θεό με τη φύση αλλά και τον άνθρωπο με τα δύο παραπάνω μεγέθη. Ο άνθρωπος πλέον είναι σε σχέση με τους άλλους συνεχώς μέσα από την εικονική και αισθητή πραγματικότητα, η φύση και ο θεός σταδιακά καταργούνται. Απουσιάζει ο ελεύθερος χρόνος, ο άνθρωπος είναι συνεχώς διαθέσιμος διότι πολύ απλά συνεχώς ζεί σε σχέση με το κινητό και τον υπολογιστή. Εάν σκεφθούμε ότι η ύλη εισχωρεί παντού σε όλες τις μορφές ο άνθρωπος συνεχώς εργάζεται προκειμένου να ικανοποιήσει την επαφή που του ζητεί η τεχνολογία. Αυτό έχει ως συνέπεια την πλήρη αλλοτρίωσή του, όροι όπως γνώθι σαυτόν, αυτογνωσία και παρεμφερείς καταργούνται οριστικά. Η Ηρακλείτεια κίνηση ολοκληρώνεται αντίστροφα και χυδαία. Οι άνθρωποι συνεχώς κινούν χέρια και μυαλό προκειμένου να ικανοποιούν κάθε είδους εικονικής επαφής.
Μέσα βέβαια από τις παρατηρήσεις του Μπλόχ αντιλαμβανόμαστε ακόμα μία σημαντική παράμετρο της τεχνολογίας. Την πλήρη υπαγωγή της στον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης και πράξης. Η τεχνολογία πλέον δεν έχει σκοπό την μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε κάτι το παραδεισένιο. Αντίθετα αντικαθιστά τις παραδοσιακές μηχανές και τα μέσα παραγωγής και γίνεται η ίδια το δεκανίκι μέσο παραγωγής και συσσώρευσης πλούτου. Ο άνθρωπος διά της τεχνολογίας εργάζεται ακατάπαυστα χωρίς να το γνωρίζει, πλουτίζοντας αυτούς οι οποίοι ευρίσκονται πίσω από τα τεχνολογικά μέσα , αυτά τα σύγγχρονα μέσα οικονομικής παραγωγής. Όταν ο άνθρωπος εργαζόταν το ωράριό του και πήγαινε στη φύση μία βόλτα, απολάμβανε μία μορφή ελεύθερης ζωής. Όχι όμως σήμερα, η συνεχής ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι εργασία η οποία πλουτίζει αυτούς οι οποίοι δέχονται τα επίχειρα των ηλεκτρονικών εφευρεσεών τους. Πράγματι ο εργαλειακός λόγος της τεχνολογίας επανανοηματοδοτεί την έννοια του λόγου. Από τις μελέτες του Μπένγιαμιν γνωρίζουμε ότι ο λόγος είναι πνευματική ουσία κοινή με τον φορέα των ιδεών. Ο εργαλειακός λόγος αλλάζει και μετατρέπει πλήρως την ίδια την ανθρώπινη έλλογη φύση. Πλέον ο λόγος δεν ενώνεται νοηματικά με τον κόσμο και τους ανθρώπους, οι λέξεις δεν σηματοδοτούν απολύτως τίποτε, δεν περνούν πνεύμα, αιτία, σχέσεις και λογικό σκοπό. Οι λέξεις απονευρώθηκαν από κάθε τι το σκεπτικό. Η τεχνολογία νοεί τον εργαλειακό λόγο ως κάτι το χρηστικό, οι λέξεις έγιναν σύμβολα τεχνικής εκμετάλλευσης και τίποτε άλλο. Ο άνθρωπος που δεν σκέπτεται δεν ομιλεί, η τεχνολογία δεν θέλει σκεπτόμενο άνθρωπο, αλλά πράττοντα μηχανικώς άνθρωπο. Ο λόγος είναι ένα απλό σύνολο φθόγγων προκειμένου να εργάζεται η μηχανή και όχι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ψυχή και καρδιά. Αυτό έχει ως συνέπεια την πλήρη μηχανοποίηση του ατόμου το οποίο σε λίγο καιρό θα καταστή μία πλήρης ηλεκτρονική μηχανή ομοίωμα του ρομπότ. Ο Λόγος πλέον είναι η κινητήρια εξωτερική δύναμη που ζωοποιεί τον υπολογιστή και όχι η νοηματική πνευματική εκείνη ουσία η οποία συνδέει τον άνθρωπο με τους άλλους και τη φύση και το θεό.
Ο άνθρωπος μέσα από την αχαλίνωτη τεχνολογία κλείνεται στο μικρόκοσμό του μέσα στον οποίο νοιώθει ως θεός. Παραδοσιακές φιλοσοφικές έννοιες οι οποίες επί σειρά αιώνων εκίνησαν τη φιλοσοφία , όπως είναι το άπειρο και το απροσδιόριστο, μέσα από την τεχνολογία καταργούνται και αντικαθίστανται από το συγκεκριμένο και το πλήρως πεπερασμένο. Έχουμε λοιπόν μέσα από την τεχνολογία πλήρως αντεστραμμένο οντολογικό μοντέλο, τώρα ενδιαφέρον παρουσιάζει το συγκεκριμένο και το σταθερό, το αισθητό και όχι το πνευματικό και άπειρο. Ο κόσμος γίνεται μία αισθητή πραγματικότητα και πλέον μόνον σε έναν αισθητό και υλικό κόσμο θα υπάρχει ζωή. Η τεχνολογία καταφέρνει και ζωοποιεί το υλικό σώμα αυτού του κόσμου διότι την απουσία του θείου πνεύματος την αντικαθιστά το πνεύμα της τεχνολογίας. Πλέον η σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία είναι η ίδια του Δία με αυτή. Σύμφωνα με τον Αισχύλο στον Προμηθέα Δεσμώτη ο άνθρωπος σήμερα κατέχει το ίδιο εγωϊστικά και τυραννικά την τεχνολογία η οποία στα χέρια των λίγων σταδιακά γίνεται όργανο ελέγχου των πολλών. Ο Προμηθέας δεν θα είναι βέβαια άλλος παρά ο άνθρωπος ο οποίος μέσα από την βύθιση στο αιώνιο πνεύμα θα ανοίξει και πάλι τους πνευματικούς ορίζοντες στον άνθρωπο δείχνοντας την πραγματική τέχνη που δεν θα είναι άλλη παρά η ικανότητα να κατασκευασθεί και πάλι η εσωτερική σύνδεση με το όν και την πορεία του Είναι.
Σωστά ο Μαρκούζε συνδέει την τεχνολογία με τις δυνάμεις της κατασταλτικότητας και της απελευθερωτικότητας. Η τεχνολογία αποθεώνει την αντικειμενική διάσταση του κόσμου, καταργώντας το σολιπσισμό και την πίστη του ορθολογισμού στον πλήρη υποκειμενισμό. Φθάνει στο σημείο να συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος οδηγώντας στο να κυβερνάει και να εξουσιάζει σήμερα τον κόσμο η τεχνολογία. Η τεχνολογία καταστέλλει τις ανάγκες αντικαθιστώντας τις με άλλες οι οποίες εικονικά και πληροφοριακά ικανοποιούνται. Απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του χώρου και του χρόνου, με το skype μπορώ να σπουδάσω στο καλύτερο πανεπιστήμιο της πλέον απομακρυσμένης χώρας. Η συσσώρευση των αγαθών και των αξιών βρίθει κατά καπιταλιστικό τρόπο στην τεχνολογία, διότι πλέον ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι το πλέον πλούσιο μέγεθος του κόσμου. Έχει τις πιο πολλές ιδέες και πληροφορίες, τις πιο πολλές επιχειρήσεις, τα πιο πολλά διαφημιστικά προϊόντα τα οποία μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους απλόχερα. Η τεχνολογία είναι ο σύγχρονος Δίας με την τέχνη που τόσο ζηλεύει ο Προμηθέας.
Πλέον η τεχνολογία αντιστρέφει το θεϊκό μοντέλο. Ο άνθρωπος έχοντας μέσα του το Δημιουργό θεό ακούει τον όφι της υλικής δημιουργικότητας και μέσα από το μήλο της τεχνολογίας , της πλήρους γήϊνης ελεγξιμότητας και ταξιθέτησης σκέψεων, συναισθημάτων και ύλης, δημιουργεί επί της γης τον επίγειο παράδεισο. Ως θεός που διά των αισθήσεων και της επιστήμης ταξιθετεί τα πάντα, φτιάχνει ανθρώπους σε εργαστήρια, εκτελεί υψηλές επεμβάσεις επί των σωμάτων, εφεύρει συσκευές που καταργούν κάθε έννοια παραδοσιακής ζωής. Άρα πλέον η τεχνολογία καταργεί την παραδοσιακή πόλη διότι πλέον όλοι οι άνθρωποι μέσα από την τεχνολογία αποτελούν την παγκόσμιο πόλη. Διότι όλοι οι άνθρωποι βλέπουν τα ίδια, μαθαίνουν τα ίδια, ζούν και ονειρεύονται όσα οι κοινές πληροφορίες του υπολογιστή τους μαθαίνουν. Η τεχνολογία είναι ο μεγάλος θεός και νομοθέτης, αυτή η οποία ενώνει τους ανθρώπους. Όχι ενώπιον των οντολογικών αγαθών του Πλωτινικού Ενός. Αυτό παραμένει στο σκοτάδι και μετά θα εξέλθει. Ενώπιον της ύλης και του επιγείου προσκαίρου lufe style ενώνει η τεχνολογία. Μόνον για όσο ο άνθρωπος θα ξεχνά το φώς και το άπειρο.
Η τεχνολογία καταργεί πλήρως την αριστοκρατικότητα.Δεν δέχεται κανέναν να ξεχωρίζει, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι πιστεύει στην πλήρη και ισοπεδωτική εξίσωση των ανθρώπων. Μάλλον δεν θέλει τον άνθρωπο να σκέφτεται αλλά να δέχεται πρόθυμα τις κονσερβοποιημένες και σερβιριζόμενες αφειδώς πληροφορίες προκειμένου να έλθει στιγμή κατά την οποία όλοι θα είναι το ίδιο σε μία όμοια και εξισωμένη κοινωνία. Η τεχνολογία δεν αγαπάει τη σκέψη και το προσωκρατικό πνεύμα αλλά την ύλη, το γεγονός και την πληροφοριακή και όχι την αιτιατή εις βάθος κάλυψη των γεγονότων. Αλλά και το γεγονός η τεχνολογία το προσφέρει αφυδατωμένο από κάθε αιτία και βαθεία ερμηνεία διότι φοβείται μήπως αφυπνισθεί ο άνθρωπος και προχωρήσει πέρα από τη διάσταση της γης, διότι η τεχνολογία ανθεί μόνον επί της γης. Η τεχνολογία μισεί έναν σημερινό Μεγάλο Αλέξανδρο διότι όλοι θα πρέπει να είναι το ίδιο ενώπιον του υπολογιστού. Ο επιχειρηματίας θα πρέπει να ξεκουράζεται μέσα από το κινητό τηλέφωνο όπως και ο φιλόσοφος θα πρέπει να διαβάζει τον Πλάτωνα μέσα από το κινητό του τηλέφωνο χωρίς να συζητεί (ο Πλάτων δεν διαβάζεται κυρίως συζητείται). Η τεχνολογία πρέπει να καλύψει όλους ως πνεύμα και δράση. Έχει ήδη λάβει τη θέση του θεού, είναι αυτή η οποία προδιαγράφει την ανθρώπινη ιστορία.
Ανθεί μόνον επί της γης η τεχνολογία. Διότι δεν έχει σχέση με το Είναι άμεσα αλλά μόνον έμμεσα. Συνιστά αποκάλυψη των δυνάμεων του όντος οι οποίες έχουν κληρονομηθεί στη γή αλλά μόνον των δυνάμεων οι οποίες αναπτύσσονται επί της γης. Διότι η τεχνολογία θέλει δύο βασικά συστατικά τα οποία μόνον επί της γης υπάρχουν, τον άνθρωπο και την ύλη. Ακόμα και τον πόλεμο προδοαγράφει η τεχνολογία. Καταργεί την παραδοσιακή μορφή πολέμου. Σήμερα εάν γίνει ο περίφημος τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα γίνει για θέματα εξουσιαστικότητας. Μέσα από την ηλεκτρονική τεχνολογία οι εξουσιαστές πλήρως ελέγχουν τον κόσμο.Θα γίνει μόνο και μόνο για να ηρεμήσουν οι μάζες παίζοντας πόλεμο μεταξύ τους διότι μόνον με αυτόν τον τρόπο θα πάρουν τη ζωή στα σοβαρά. Αν και μέσα από την τεχνολογία και διά της εικονικής πραγματικότητας όλοι πολεμούν με όλους και ηρεμούν λόγω του facebook και των λοιπών μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Σε κάθε περίπτωση η τεχνολογία είναι ο ρυθμιστής της οικονομίας. Είναι αυτή η οποία θεϊκά μπορεί και ατενίζει τη γή και ελέγχει την κίνηση των οικονομικών μεγεθών και παραγόντων. Έχει εξάλλου μέσα από την εικονική πραγματικότητα πλήρως αντικαταστήσει το χρυσό. Οι εξουσιαστές έχουν θέσει τα κριτήριά τους στον υπολογιστή όπως την παλαιά εποχή πλούσια ήταν η χώρα η οποία είχε αποθέματα χρυσού. Τώρα όποια χώρα ικανοποιεί τα ηλεκτρονικά κριτήρια συγκεντρώνει και περισσότερα αποθέματα πλούτου. Διότι το χρήμα πλέον δεν στηρίζεται στην παραγωγή και στον ανθρώπινο κόπο, αλλά στην ηλεκτρονική κατευθυνσιμότητα η οποία διά των τραπεζών ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο και την κατανομή του.
Εν τέλει η τεχνολογία είναι αυτή η οποία κατευθύνει και ελέγχει τη ζωή μας. Προβάλλει πρότυπα, τραγούδια, τρόπο ζωής, ήθη και έθιμα από όλον τον κόσμο. Εάν δεν υπάρχουν πρότυπα τα κατασκευάζει. Είναι η τεχνολογία ο μεγαλύτερος κατασκευαστής προτύπων και ειδώλων. Εάν σκεφθούμε την τηλεόραση όπου όλοι μαγειρεύουν και επιδεικνύουν τα ρούχα που φορούν θα καταλάβουμε ότι μέσα από την τεχνολογία η πλατωνική και σωκρατική ζωή απλοποιείται κατά πολύ. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να σκέφτεται και να προσπαθεί πολύ. Η τεχνολογία είναι ο προάγγελος της ήσσονος προσπάθειας. Αρκεί να τρώμε, να ντυνόμαστε, να παίζουμε ποδόσφαιρο, εάν μας πέσει και το τυχερό παιχνίδι του τζόκερ ακόμα καλύτερα. Η τεχνολογία αντικαθιστά πλήρως τη σκέψη και αντιστρέφει πλήρως το οντολογικό μοντέλο.
Η πληροφορία είναι ο θεός, η ιδέα του Αγαθού, ο ουρανός είναι ο εικονικός κόσμος. Η γή είναι ο τόπος όπου προβάλλονται οι πληροφορίες, καλό είναι η παθητική πίστη στην πληροφορία κακό η ενεργητική γνώση του Είναι. Σώζεται ο άνθρωπος όταν έχει θέση στην τεχνολογία , κατηραμένος είναι όταν δεν γνωρίζει την σημερινή τεχνολογία. Η κατάργηση του χώρου και του χρόνου, της ιδέας και της αξίας σημαίνει κατάργηση της γνωσιολογίας και της ηθικής. Ήδη οδεύουμε προς τον αιώνα όπου μηχανήματα θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους, οι άνθρωποι ελεγχόμενοι πνευματικά θα ζούν σε ένα κόσμο τελείως εικονικό όπου δεν θα κινούνται μόνο ηλεκτρονικά θα συμμετέχουν. Η ηλεκτρονική νοημοσύνη θα χρησιμοποιεί τα άτομα όπως ο αϊτός τον Προμηθέα. Δεμένος ο άνθρωπος στο βράχο της ύλης και της ακινησίας της καθημερινότητας και της ηλεκτρονικής ελεγξιμότητας θα βλέπει εικονικά τα πάντα σαν το πέταγμα του αϊτού. Θα ζεί μόνον εικονικά,έως το κάλεσμα του Σωκράτους που πάντα παραμονεύει να σπάσει το σπήλαιο.
Βασίλειος Μακρυπούλιας, δρ.φιλοσοφίας.