ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ 35 ΠΟΝΤΩΝ

Οι άνθρωποι ανοήτως πιστεύουμε πως αν ανταποδώσουμε την γροθιά με γροθιά, την βία με την βία, θα νιώσουμε καλύτερα.
Εάν «πάρουμε το αίμα μας πίσω», όπως λέμε, κι ο εγωισμός μας ικανοποιηθεί, θα νιώσουμε περισσότερο επαρκείς και άρα αναπαυμένοι.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Είναι όπως όταν προσπαθείς να καρφώσεις με την γροθιά σου ένα καρφί στον τοίχο.
το καρφί θα μείνει ακάρφωτο, και το χέρι σου θα ματώσει.
Η δική μας εσωτερική βία αντιμετωπίζεται μόνο με ακαριαίες «επιθέσεις» αυτοσυγχώρεσης και αγαπητικής ενδοτικότητας.
Το ωραίο είναι πως κάνοντας κανείς προπόνηση με τους δύσκολους άλλους, προγεύεται τα οφέλη της παράδοξης αυτής κίνησης και θέλει εγκαρδίως να την κάνει μοτίβο της ψυχικής του πραγματικότητας!
…………
Είναι φορές που ενώ οδηγώ τ’ αυτοκίνητο, κάποιος με βρίζει, ή με μουντζώνει με αποδοκιμασία. Ή πάει από απροσεξία του με μια στραβοτιμονιά να με σκοτώσει.
Την ώρα που είμαι έτοιμος να του επιτεθώ, να ανταποδώσω το βρίσιμο με κατάρες, να του γυρίσω πίσω την μούντζα με μεγαλύτερη μανία από την δική του, εκείνη την ώρα έχω μάθει με τον καιρό και με εξάσκηση να μεταλλάσσω την αυθόρμητη ανάγκη μου για εκδίκηση σε ευλογία και ευχή.
Μου το πε πριν χρόνια ένας καλός φίλος και άρχισα να το κάνω, στην αρχή άκαιρα, τεχνικά κι αποτυχημένα.
Όμως, όσο περνάει ο καιρός, και πιότερο το δοκιμάζω, όλο και πιο έγκαιρα και στοχευμένα.
Πριν μ’ αρπάξει ο εγωισμός μου απ’ τα μαλλιά και με σύρει στα οικεία του τα μονοπάτια, έμαθα να λέω σχεδόν αυτόματα: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον αδερφό μου και, με την ευχή του συγχώρεσε με κι εμένα τον αμαρτωλό».
Είναι εκείνη την στιγμή λες και μου κάνω εμβόλιο ειρήνης!...
Άμεσα η επιθετικότητά μου μετατρέπεται σε εσωτερική ησυχία, ανάπαυση κι ευγνωμοσύνη.
Όχι μόνο δεν κουβαλώ μέσα μου μια ακόμα εσωτερική διαμάχη την οποία εύκολα προβάλλω στον θυμωμένο η απρόσεκτο αδερφό μου, αλλά προσφέροντας άμεσα την συγχώρεση μου σε έναν ξένο, κι επικαλούμενος την ευλογία του Θεού, της δικής Του αγάπης, προσφέρω όλα τα παραπάνω μονομιάς και περίτρανα στον εαυτό μου.
Το θέμα λήγει εκεί και μπορώ να συνεχίσω την ημέρα μου απρόσκοπτα, χωρίς βλακώδεις αντιπαραγωγικές σκέψεις κι εκκρεμότητες.
Χωρίς λογισμούς παλινδρόμησης σε μια φθηνή κι άλυτη σύγκρουση, με όλο και μεγαλύτερη διάθεση να επαναλάβω αυτήν την κίνηση συγχώρεσης κι αγαπητικής συμπερίληψης όλο και πιο συχνά.


Πηγή: Γρηγόρης Βασιλειάδης ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής