Όταν ο Τσίπρας κατακεραύνωνε την ενοικίαση γαλλικών φρεγατών, το 2013

Όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα ερίζει και διχάζεται γύρω από την Τουρκική προκλητικότητα και το ζήτημα της καθαρής η όχι εξόδου από τα μνημόνια, οι Βρυξέλλες προχωρούν στην ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, όπως ήταν εξαρχής το όραμα των εμπνευστών της μεταξύ αυτών και σκοτεινών προσωπικοτήτων, όπως ο Ράινχαρντ Κουντενχόβε Καλέργκι.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, πάει στις Βρυξέλλες με ένα πακέτο προτάσεων οι οποίες επιβεβαιώνουν όλους όσοι πιστεύαμε ότι αυτός ο πρώην ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος είναι ο καλύτερος διεκπεραιωτής των σχεδίων των παγκοσμιοποιητών. Στις προτάσεις του για μεταρρυθμίσεις μεταξύ άλλων προβλέπονται: κοινός οικονομικός προϋπολογισμός, κοινός υπουργός οικονομικών, κοινός αμυντικός προϋπολογισμός και κοινό αμυντικό δόγμα( πράγμα που σημαίνει ευρωστρατός), φόρος άνθρακα κοινός για όλες τις χώρες (το παραμύθι της κλιματική αλλαγής), φόρος στις οικονομικές συναλλαγές για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη στην Αφρική και χρηματοδότηση προγράμματος εκπαίδευσης για τους πρόσφυγες, ευρωπαϊκή υπηρεσία ασύλου και ευρωπαϊκή αστυνομία συνόρων.

Με μια πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς που το πάει η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Η αυριανή Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ένα συγκεντρωτικό υπερκράτος, το οποίο θα καταπατά συστηματικά την ελευθερία, την ανεξαρτησία την εθνοφυλετική και πολιτισμική ταυτότητα των κρατών μελών, προωθώντας και επιβάλλοντας από τα πάνω την ιδεολογία των δικαιωμάτων, την προστασία των ευαίσθητων μειονοτήτων, την ενσωμάτωση των προσφύγων και την ανάπτυξη κρατών άλλων ηπείρων και όλα αυτά με λεφτά των πολιτών της Ευρώπης. Με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή (φόρος άνθρακα), αλλά και με τις πολιτικές που θα προωθεί ο αυριανός υπερυπουργός οικονομικών της Ένωσης, οι Έλληνες θα πληρώνουμε για την ανάπτυξη στην Μπουρκίνα Φάσο και για την «ενσωμάτωση» των «προσφύγων».

Δεν θα έχουμε δικό μας υπουργό οικονομικών, ούτε και δικό μας στρατό. Το ελληνικό κράτος θα παραδώσει και τα τελευταία ίχνη κυριαρχίας του στις Βρυξέλλες και έτσι θα εκπληρωθεί το όραμα της πολιτικής μας ηγεσίας για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Και αυτά τα σχέδια αφορούν το πολύ κοντινό μέλλον. Στα διακόσια χρόνια από την Εθνεγερσία οι Έλληνες θα κληθούν να δώσουν οριστική απάντηση στο υπαρξιακό ερώτημα αν επιθυμούν να παραμείνουν κράτος- με όποιο κόστος και αν έχει αυτό- ή αν θέλουν να μετατραπούν σε επαρχία των Βρυξελλών. Και αυτά τα σχέδια για ομοσπονδοποίηση δεν είναι καθόλου άσχετα με την όλη συζήτηση γύρω από το χρέος και το τι θα γίνει μετά από την λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο.

Στην Ευρώπη οι λαοί αμφισβητούν πλέον έμπρακτα το πρότζεκτ της ομοσπονδοποίησης. Το είδαμε και στις πρόσφατες εκλογές τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ουγγαρία. Στην Ελλάδα το ρεύμα αυτό εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του 2015.Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα με πρώτη την ΝΔ, οι προπαγανδιστές του «μένουμε Ευρώπη», της σύγχρονης εκδοχής του «ανήκομεν εις την Δύσην», προωθούν την αυτοκατάργηση του Ελληνικού κράτους. Έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό; Κάποτε ο αείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος ευρισκόμενος προ αυτού του διλήμματος είπε το ιστορικό «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Οι δικοί μας ταγοί τι θα απαντήσουν ενώπιον της ιστορίας;