Rothschild: Μία οικογένεια, όλες οι τράπεζες

Οι εξελίξεις, αλλά όχι οι βελτιώσεις, της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία προκαλούν δικαιολογημένη απόγνωση στους πολίτες, με το αίσθημα της προδοσίας εκ μέρους της εκάστοτε κυβερνήσεως. Με απαισιοδοξία, καχυποψία, ίσως και με περιφρόνηση αντιμετωπίζει ο κόσμος πλέον τις κινήσεις του κράτους, ενώ γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί ο υπαίτιος των δεινών που ολόκληρος ο ευρωπαϊκός λαός καλείται να αντέξει. Πολλά λέγονται και γράφονται κατά καιρούς για την ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, λόγω λανθασμένων κινήσεων των πολιτικών, και των ξένων επιχειρήσεων που οδήγησαν σε κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα. Ανάμεσα στα όσα αποδεδειγμένα και αληθή στοιχεία υπάρχουν, ανθίζουν και οι θεωρίες συνομωσίας, οι οποίες αποτελούν εναλλακτικές απαντήσεις, αντί των επίσημων ερμηνειών, και συνήθως εκλαμβάνονται ως προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών γεγονότων.


Ωστόσο, το πλέγμα που δημιουργείται γύρω από τον οίκο των Rothschild συγκεντρώνει τόσες αλήθειες, που καθίσταται δύσκολο να αμφισβητήσει κανείς όλο το εύρος του. Πρόκειται για μια διακεκριμένη οικογένεια γερμανοεβραίων τραπεζιτών, με δράση που χρονολογείται από τα μέσα του 17ου αιώνα. Ο Mayer Amschel Rothschild έστησε την πρώτη επενδυτική τράπεζα στη Φρανκφούρτη, και ακολούθησαν υποκαταστήματα σε Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη και Νάπολη. Στο πέρασμα των χρόνων, οι Rothschild κατάφεραν να επιβιώσουν και να τριπλασιάσουν την περιουσία τους, δανείζοντας υπέρογκα ποσά στις αντιμαχόμενες πλευρές κάθε πολέμου που διεξήχθη έκτοτε, και επεμβαίνοντας σε χρηματοπιστωτικές και χρηματιστηριακές κρίσεις. Η περιουσία τους, σύμφωνα με παλαιότερα στοιχεία, ξεπερνά τα 500 τρις. δολάρια, και κατέχουν – μέσω των αντιπροσώπων τους – πάνω από 15.000 επιχειρήσεις παγκοσμίως.

Οι δεσμοί μελών της οικογένειας Rothschild με τους εβραίους της Ελλάδας υπάρχουν από τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Σε όλη την Ευρώπη υποστήριζαν των αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, τόσο οικονομικά όσο και ηθικά, χρησιμοποιώντας την πολιτική και την κοινωνική τους επιρροή στους διπλωματικούς κύκλους της Ευρώπης. Μια µικρή εβραϊκή κοινότητα, αποτελούµενη από έναν περιορισµένο αριθμό οικογενειών από τη Γερµανία, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα µετά την ανακήρυξή της ως πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ελλάδας το 1834. Ανάµεσά τους και ο χρηµατιστής Max de Rothschild, ο οποίος συµµετείχε στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα ως οικονομικός σύμβουλος.

Τα δάνεια Rothschild ήταν από τα πρώτα – και µεγαλύτερα – που έλαβε το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος µετά το 1821, ενώ οι Rothschild είναι οι δηµιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νοµισµατικού συστήµατος της Ελλάδας, καθώς υπήρξαν βασικοί χρηµατοδότες, συνιδρυτές και µεγαλοµέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, µέσα από την οποία εισήγαγαν το κεντρικό τραπεζικό σύστηµα στη χώρα, παρέχοντας στην ΕΤΕ την άδεια να τυπώνει χρήµα χωρίς αντίκρισµα, ένα ποσοστό του οποίου ανήκε στους ίδιους. Στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του Μαρτίου 1841 ανακοινώνεται η ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, και φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μια ανώνυμη εταιρεία με το αποκλειστικό δικαίωμα να εκδίδει χαρτονομίσματα, και της οποίας όλα τα βιβλία, ταμεία και λοιπά έγγραφα, έχει δικαίωμα να εξετάζει μόνο βασιλικός επίτροπος, διορισμένος από τον βασιλιά Όθωνα. Τα τραπεζογραμμάτια συνδέονται με τα ελληνικά νομίσματα, και μία από τις λειτουργίες της Τράπεζας είναι να δανείζει με αντάλλαγμα υποθηκών και ενεχύρων. Στο άρθρο 28 αναφέρεται ρητά ότι το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας είναι ιδιωτικό. Το αποτέλεσμα είναι ένα νεοσύστατο κράτος, το οποίο δεν δύναται να κόψει δικό του χρήμα, αλλά πρέπει δια νόμου ή βασιλικού διατάγματος να το δανείζεται αποκλειστικά από μια Τράπεζα, η οποία ανήκει σε τρίτους (ΦΕΚ 02/30.03.1841).

Όλα αυτά τα στοιχεία δεν θα είχαν σημασία για τις ανάγκες του άρθρου, αν δεν παρατηρούσαμε σε ποιους ανήκουν οι μετοχές της Τράπεζας. Σε σύνολο 5.000 μετοχών, τις 2.250 κατέχουν το Ελληνικό Κράτος, ο Ν. Ζωσιμάς, ο Ι.Γ. Εϋνάρδος, ο Βασιλιάς Λουδοβίκος της Βαυαρίας, ο Κ. Βράνης και ο Θ. Ράλλης. Οι υπόλοιπες 2.750 μετοχές, δηλαδή περίπου το 55%, ανήκουν στους τραπεζίτες Rothschild. Σαν αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον αναλυτή Κ.Γρίβα, οι Rothschild εξέδιδαν δάνεια για τη δηµιουργία έργων υποδοµής, και δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και βιοµηχανίες, έχοντας τον νοµισµατικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήµατος στην Ελλάδα. Μέσω εταιρειών – αντιπροσώπων (όπως της Neuberger Berman) παρέμειναν βασικοί μέτοχοι της ΕΤΕ, ενώ η N. M. Rothschild & Sons ήταν µέχρι πρόσφατα σύµβουλος του Ελληνικού Κράτους για ιδιωτικοποιήσεις (της ΔΕΗ και της Δηµόσιας Επιχείρησης Αερίου), και σύµβουλος δεκάδων τραπεζών και εταιρειών στη χώρα (Cosmote, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Εγνατία, Γενική Τράπεζα, Μυτιληναίος, Eurobank κ.ά.).

Επομένως, εν μέσω τέτοιας δυσμενούς εποχής, είναι φυσικό να γεννιούνται θεωρίες συνομωσίας που αφορούν τις αιτίες της κρίσης, αναζητώντας τους υπεύθυνους. Το κατά πόσο η δυναστεία των Rothschild φέρει την αποκλειστική – ή μη – ευθύνη, προφανώς δεν μπορεί να εξακριβωθεί. Ωστόσο, είναι μία από τις πέντε οικογένειες που λέγεται ότι κυβερνούν τον κόσμο, οπότε η ανάμιξή τους στη βάση ακόμα του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, και όχι μόνο, σίγουρα έπαιζε – και συνεχίζει να παίζει – μεγάλο ρόλο στην πορεία της οικονομικής κρίσης.

«Οι Rothschild μπορούν να ξεκινήσουν ή να εμποδίσουν πολέμους. Ο λόγος τους μπορεί να δημιουργήσει ή να διαλύσει αυτοκρατορίες» (Chicago Evening American, 3-12-1923).

«Ο Κάιζερ έπρεπε να συμβουλευτεί έναν Rothschild προκειμένου να μάθει εάν μπορεί να κάνει πόλεμο ή όχι. Ένας άλλος Rothschild σήκωσε όλο το βάρος της διαμάχης που οδήγησε στην κατάρρευση του Ναπολέοντα» (New York Evening Post, 22-7-1924).

«Οι Rothschild εισήγαγαν τον κανόνα του χρήματος στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν έχουμε πλέον έθνη αλλά οικονομικές επαρχίες» (New York Times, 8-7-1937).

Πηγή: “Ελλάνια Πύλη”