Το ροζ συννεφάκι του ελληνικού τουρισμού

Τα τελευταία χρόνια, ο τουρισμός κράτησε όρθια τη χώρα. Δεν είναι μόνο η πραγματική συνεισφορά του στο ΑΕΠ, άμεση και έμμεση, που πιθανότατα ξεπέρασε πλέον το 25%. Είναι και η αίσθηση –ακόμη και σε όσους δεν έχουν σχέση με τον κλάδο– ότι τουλάχιστον κάτι «πάει καλά» σ’ αυτόν τον τόπο, κάπου παράγεται εισόδημα, δημιουργούνται δουλειές. Κάθε μήνα τα στοιχεία για την τουριστική κίνηση είναι η αφορμή για μια αισιόδοξη σκέψη, σε μια περίοδο που τέτοιες αφορμές σπανίζουν.
Τα ρεκόρ των αφίξεων, τα δισεκατομμύρια των εισπράξεων, τα γκρουπ των τουριστών στο κέντρο της Αθήνας, η 100% πληρότητα των ξενοδοχείων στη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Κρήτη...
Ολα αυτά καλύπτουν, προς το παρόν, τις γκρίζες πτυχές του τουριστικού success story.
Τα ρεκόρ ήρθαν σε μια εποχή που υπήρχε στις βασικές ευρωπαϊκές αγορές του ελληνικού τουρισμού άφθονη και φθηνή ρευστότητα. Επίσης, ο τουρισμός σε ανταγωνίστριες χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος και η Τυνησία υπέστη ισχυρό πλήγμα, λόγω τρομοκρατίας και γεωπολιτικών εξελίξεων.

Για τη συνέχεια kathimerini