Η πιο άβολη αλήθεια, είναι προτιμότερη από το πιο βολικο ψέμα..
Γράφει η Γεωργία Τζανάκη
Μέσα στις μεγάλες απομυθοποιήσεις της ζωής είναι που πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπορώ να συγχωρήσω.
Σκεφτόμουν ότι ήταν απολύτως φυσιολογικό όλα να έχουν μία αιτία και μία επίσης φυσιολογική εξήγηση για το πως προέκυψαν.
Πίστευα ακράδαντα στις δεύτερες ευκαιρίες και στην φωτεινή πλευρά των ανθρώπων, αγνοώντας επιδεικτικά την σκοτεινή, ανεξήγητη και ανεξερεύνητη τους πλευρά, αυτή που τους κάνει να φέρονται αλλοπρόσαλλα.
Εκείνο που δεν μπορούσα να δώσω φυσιολογική εξήγηση ήταν γιατί θεωρούσα ότι φταίω εγώ για την δική τους συμπεριφορά και τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου έμαθα ότι το ενοχικό σύνδρομο που βάραινε την δική μου συνείδηση ήταν λόγω της ανεπτυγμένης ενσυναίσθησης, δηλαδή του αισθήματος να μπορείς να μπαίνεις στην θέση του άλλου και κάπου εκεί άρχισαν να γίνονται τα πράγματα πιο ξεκάθαρα.
Μετά απο χρόνια αναίτιου αυτομαστιγώματος, ανακάλυψα μερικά πράγματα ακόμα.
Ότι δεν συγχωρούνται όλα και ότι δεν προκαλούμε πάντα εμείς την διπολική συμπεριφορά των άλλων.
Ίσως κάποιες φορές έχουμε μερίδιο ευθύνης που δείχνουμε ανοχή στις απαράδεκτες συμπεριφορές και σε όλους αυτούς που περίτεχνα προσπαθούν να τις “φορτώσουν” σε άλλους και δεν τους το κόβουμε ευθύς εξαρχής.
Η πιο συγκλονιστική ανακάλυψη είναι πως τελικά έχω αυστηρά όρια.
Αυτά που λες “Ως εδώ φίλε ή φίλη μου γιατί δεν σε παίρνει άλλο”. Και έτσι αυτό που πλέον θεωρώ ασυγχώρητο είναι τα ψέμματα.
Οποιασδήποτε μορφής.
Είτε είναι κατά συνθήκη, είτε είναι μηχανορραφίας, είτε είναι παθολογικά, είτε είναι συστηματικά προς αποφυγή περαιτέρω εξηγήσεων.
Όπως και να έχει δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αλλάζει την αλήθεια και κυρίως να περνάει τους άλλους χαμηλής νοημοσύνης ώστε να πιστεύει ότι μπορεί πάντα να τους ξεγελάει.
Δεν επιτρέπεται να πιστεύει ότι η μέθοδος “Δεν μιλάω για λίγο καιρό για αυτό και όλα συγχωρούνται και παραγράφονται” είναι πανάκεια, γιατί περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι!
Δεν επιτρέπεται να θεωρεί ότι ένα υποτιθέμενο μικρό ψέμα, είναι καλύτερο από μία ειλικρινή αλλά άβολη αλήθεια ακόμα κι αν σε κάνει κακό με τους άλλους. Καλύτερα να σε πουν σκληρό παρά ψεύτη.
Στην τελική υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις κάτι και πρέπει απλώς να χρησιμοποιήσεις τον σωστό, αυτόν που λέει τα πράγματα με το ονομα τους αλλά δεν προσβάλλει. Το αν πληγώσει είναι άλλο θέμα, αλλά έτσι κι αλλιώς
το να παραποιήσεις την αλήθεια ή να την πεις μισή, δεν είναι η λύση. Αντιθέτως είναι αυτό που θα φέρει το αδιέξοδο.
Η άβολη αλήθεια είναι προτιμότερη κι αν υπάρχει πρόβλημα στο να θυμάσαι τι έχεις πει κάθε φορά είναι καλύτερα να λες την αλήθεια όπως έχει συμβεί και όχι όπως πιστεύεις στον δικό σου κόσμο.
Και επειδή δεν είναι καιρός ούτε για να χαλάμε φιλίες αλλά ούτε και τις καρδιές μας, πρόσεχε τι λες και σε ποιον. Γιατί μία φορά ψεύτης, για πάντα ψεύτης.
Κι αν χάσεις την εκτίμηση του άλλου δεν θα στην ξαναδώσει όσο κι αν το θες γιατί πως έχει πει κι ο Σοφοκλής
“Να λες πάντα την αλήθεια, γιατί είναι ατιμωτικό για τον ελεύθερο άνθρωπο να θεωρείται ψεύτης”.
loveletters.gr
Σχόλια